hoi, nooit in mijn leven gloofde iemand het , ik vertel het hier maar, en hopelijk zal iemand het geloven, toen ik 5 was woonde ik in een flat in eindhoven, de buren hadden een klein meisje (ongeveer mijn leeftijd) ze werd geslagen door haar vader en moeder en mocht nooit buiten spelen enzo, ik ben erachter gekomen toen ze stiekem naar buiten was gerend, ik heb eventjes met dr gespeeld en gepraat toen..
verder hoorde ik nooit veel van hun, behalve het schreewen van dr vader en het huilen van haar, een jaartje later stond de politie voor de deur, en het bleek dat ze was vermoord door dr moeder. ik voelde me er heel kut door ookal kende ik dr haast niet, die nacht ging ik naar bed, ik kon niet slapen. opeens hoorde ik haar stem, ze zei niets , t was zoiets als aaaaahhhh, ik schrok me dood en rende naar mn moeder, ze gloofde me natuurlijk niet en legde me trug in bed, elke dag bleef het doorgaan en ik werd er helemaal gek van, soms sliep ik 3 dagen niet, op school had ik veel vrienden maar ik raakte ze langzamerhand kwijt omdat ik op school alleen maar sliep, ik was ook bang, keek konstand achterom. mn moeder was heel ongerust en ging met me naar een psychiater, hij kwam tot de conclusie dat ik scitzofrenie heb en dat de stemmen in mn hoofd zitten, maar ik weel 100% zeker dat dat niet zo is, de kwam altijd vanuit een andere hoek, vanaf toen ging mn leven bergafwaards, mn famllie is heel gelovig en dacht dat ik vezeten was. toen ik 7 jaar was begon ik haar te zien in mn dromen, mischien omdat ik alleen maar aan haar denkte (want dromen zijn een reflectie van je dagelijkse gedachten) maar mischien ook niet, ik droomde dat haar moeder haar brande met sigaretten, en dr vader gooide dr in de kelder voor geen reden. nu (15 jaar later) heb ik er nogsteeds last van, k schrik bijna elke nacht wakker, en overdag hoor ik haar, het gekke is zelfs dat ze nu ouder klinkt als de stem die ik vroeger hoorde, alsof ze nogsteeds bij me is, me achtervolgd of weet ik veel, iedereen die dit leest zal zich wel kappot lachen net als iedereen aan wie ik het verteld, maar het heeft wel mijn jeugd verpest en mischien kom ik wel nooit van haar af, ik heb niemand nodig die me gaat zeggen dat ik gek ben, dat ik positief ga denken of zoiets, ik heb iemand nodig die hier verstand van heeft, iemand die weet hoe je een geest weg kan laten gaan. ik ben radeloos, doctors en psychiaters gloven niet in geesten, ze verklaren je voor gek, want in hun wereld gaat het zo: iets wat niet te verklaren is bestaat niet, dus iemand die dat wel denk die spoort niet.. ik zie mn leven zo niet meer zitten, ik wil er vanaf maar ben bang dat ze me nooit met rust gaat laten. ik zit nu al een tijdje dit bericht te typen en ik voel haar aanwezigheid, het word altijd sterker als ik aan haar denk, alsof ze het aanvoelt dat ik het over haar heb. ik wil niet dood, echt niet. maar het voelt alsof lidia (''het meisje'') dat wel wil
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.