Levensverhalen (pagina 95)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil dood

M'n leven is niet leuk meer ik heb altijd ruzie met m'n vriendin
Datum:
18-03-2017
Naam:
Jeremy
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

Ik wil dit niet meer, maar wil niemand pijn doen..

Ik heb al een tijd last van "Depressie".. ik heb de laatste tijd ook veel last van dan ik verkeerde beslissingen maak en dat veel mensen me alleen laten.. de mensen waar van ik dacht dat ik er alles tegen kon zeggen zijn zo anders dan ik dacht.. Ik heb mezelf al een aantal keer gesneden en dit voelt altijd ff goed maar heb achteraf altijd zo veel spijt .. ik heb een goeie band met mn moeder alleen ook veel ruzie .. mijn vader zie ik niet meer maar ik denk veel na over zelfmoord.. alleen wil ik mijn moeder geen pijn doen en ik weet echt niet meer wat ik moet 😫 Xxjes een depressieff persoon😔🥀
Datum:
17-03-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Mijn leven is een hell (geworden). Ik probeer bad ass te doen enzo ma door dat gedrag heb ik vandaag gevochten op school met een vriendin van me. Kheb er oprecht spijt van maar dat meisje was nog een van mijn vrie.dinnen op school. Je hoort het dus al kheb bijna geen vrienden en nu ben ik me leven aant verknallen. Kehb een paar slagen in me benen en mijn hoofd gekregen en een stamp in me buik. Tuurlijk ben ik er tegen in gegaan. Kheb een paar slagen tegen haar been gedaan en een paar in haar hoofd. Kheb hier egt wel spijt van en kwil zelfmoord gaan plegen. Kdurf het zelfs niet tegen mn ouders te zeggen omdat ik bang ben dat ze zo boos gaan worden dat ze me gwn een hele tijd aant werk zetten. Toen ik klein was is net hetzelfde gebeurt en toen ook durfde ik het nog niet thuis. Nu zie ik geen doel meer in mijn leven.
Datum:
17-03-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik heb aids

ik wil niet meer leven in deze maatschappij ik kan niet om met het feit dat de maatschappij helemaal naar de tyfus gehaald wortd door vluchtelingen.ik kan ook niet om met het feit dat feministen nog altyd recht op vrije meningsuiting.deze moeten opgesloten worden in douchekamers in auswich.ik kan ook niet om met het feit dat de moslims zo veel aanslagen plegen en dat mijn goede vriendjes poetin en trump hier niet gewoon een einde aan maken door er gewoon een kernbom op te smeiijten.ik heb een van de zwaarste vormen van autisme, maar ik kan nog altyd niet begrijpen dat vrouwen hun autisme level nog veel malen hoger ligt dan dat van mij.is dit omdat deze onderontwikkeld en het zwakke geslacht zijn?ik stel mee heel veel vragen over het leven in 2017 en wil er gwn een eind aan maken, ik kan dit echt niet meer aan.kan iem mij alstublieft helpen want ik weet echt niet meer wat ik moet doen,moet ik er gewoon een einde aan maken of meerdere mensen betrekken in mijn dood zoals IS strijders?

mvg,
AIDS
Datum:
15-03-2017
Naam:
AIDS
Leeftijd:
3
Provincie:
Friesland

Het niet meer weten

Iedereen en het leven interesseert me veelal tot helemaal niet meer. Ik denk regelmatig: Was ik maar dood! Gewoon volop de rust hebben op een plek waar ze geen boosheid, verdriet, angst, haat naar jezelf, pijn en wat dan ook kennen. Ik ben al depressief, daar was ik al voor behandeld, nu ben ik zwaar teruggevallen, en volgens dokter misschien ook overspannen. Veelal tot helemaal geen begrip over gemoedstoestand(en) van anderen gekregen. Fysieke klachten zoals gebroken arm en/of been vinden anderen veel belangrijker dan hoe ik m,n eigen voel.
Het is voor anderen ook veel beter als ik er niet eer zou zijn. Zelfs al spreek ik daarover, gaat het alleen maar over wat anderen denken, en waar blijft mijn mening? 28 jaar hebben ze de kans gehad me te nemen zoals ik ben, maar helaas zijn er overal mensen voor. Echt triest! Na alles geprobeerd en gezegd te hebben zie ik veelal tot helemaal geen manier meer om verder te willen. Steeds maar in behandeling willen, en wat ik ook doe, steeds maar bezig zijn om niet terugvallen, en alle tegenslagen te hebben gehad, dat is geen leven hebben.
Dat alles uitgerekend mij moet overkomen. Het is aan mij hoe en wat er gebeurt, ik krijg mijn zin. Punt uit!
Datum:
15-03-2017
Naam:
Teun
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

Pesten

De titel zegt het al, ik pest NIET maar mijn broertje wel hij pest me sins hij 4 is ( hij is nu 8) ik zit op keyboard en vandaag moest ik daar naartoe en ook naar turnen mn broertje heeft me geschopt en liegt dan tegen mijn moeder dat ik hem heb geschopt. Ik ben 12 en ik mag nooit terug doen in mn gezin maar ik ben het zat ik ben op deze site gekomen om dat ik NIET dood wil maar de neiging heb, mn moeder heeft me afgemeld voor mn hobby's gelukkig alleen voor vandaag. Mijn leven is verwoest, en ik vraag me dus af of iemand het boeit als ik dood ben. Ik ben iedere dag bang om wakker te woorden door mijn eigen broertje nog wel. Ik hoop dat deze dag snel eindigd en nooit zo'n dag zal voorkomen maar helaas. Het blijft door gaan. Ik ben bang om met iemand te praten hier over. Iedereen geeft mij de schult. Ik word gepest door mijn broertje en hij ziet niet wat hij aanricht. Mijn boertje schelt me uit dat raakt me niet maar zoals je bent dik begint nu wel te raken ik hoor het iedere dag. Ene keer is hij aardig en de andere dagen wil ik dood ik wil weten hoe het is om GEEN zorgen te hebben.
Datum:
15-03-2017
Naam:
Dewi
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

Abnormaal

Als ik op school ben, lijkt niets me meer te interesseren, vroeger wel maar nu niet meer. Heel raar want ik had zo een zin voor het leven, maar nu niet meer. Het lijkt alsof iedereen mij een stom en raar en vervelend en aanstellerig vind. Ik voel me ook heel abnormaal als ik iedereen zo blij zie en dan zit ik daar bijna depressief te wezen. Ik ben ook heel onzeker geworden omdat ik zo in de put zit en dan neem ik sommige dingen verkeerd op en dan wil ik soms bijna een einde aan mijn leven maken. Ik voel me ook altijd heel egoïstisch en vervelend omdat ik weet dat er mensen zijn die het veel slechter hebben waardoor ik me nog slechter voel en waardoor ik niet durf te zeggen tegen mijn ouders dat ik echt ongelukkig ben. Daarom ga ik ook niet naar een psycholoog. Ik denk altijd dat ik het nog kan volhouden, maar het wordt slechter en slechter. Ik weet niet meer wat te doen.
Datum:
14-03-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Stemmetje

Ik heb een stem in mn hoofd, het blijft maar zeggen dat ik dood moet en ik kom er niet vanaf. Ik doe mezelf pijn om het stemmetje weg te krijgen maar vaak werkt dat niet. Ik heb al vele scenario's in mijn hoofd afgespeeld. Scenario's waarin ik dood ga. Ik bedenk hoe ik mezelf kan vermoorden en heb zelfs al een afscheidsbrief geschrevebb. Ik heb al een mes op mn pols gehad maar ergens diep in mij houd iets me tegen. Ik haat mezelf dat ik niet gewoon kan snijden. Mijn vriend is de enige die ervan weet, maar ziet de ernst van de situatie niet in. Ik durf het mijn ouders niet te vertellen want ik heb al eerder zelfmoordgedachten gehad. Ze waren super overbezorgd en sloegen compleet door. Ik ben bang dat ik mijn vrijheid kwijtraak als ik het vertel. Ik hoop dat ze het wel begrijpen als ik er niet meer ben. Ik kan niet meer lachen vanbinnen. Ik wil en kan niks meer. Ben alleen maar depressief. Het wordt tijd dat ik vertrek.
Datum:
13-03-2017
Naam:
Annelies
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

Ik heb problemen op school, Veel ruzie thuis, veel ruzie met kinderen ik weet het allemaal niet meer wat doe ik hier überhaupt nog niemand mag me toch ik heb echt zin om zelfmoord te plegen niemand die me mist niemand mist me dat weet ik wel zeker ik ben er echt klaar mee helemaal op school. Dit is mijn verhaal.
Datum:
10-03-2017
Naam:
Britt
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Depressie.

Toen ik 5 was en op de basisschool kwam was het allemaal eng en spannend, op een gegeven moment werd het wel leuk en leuker en ik wende aan die school maar toen ik in groep 3 kwam werd het allemaal anders. Ik werd uitgescholden, geschopt, geslagen en voor schut gezet. Ik heb dit nooit verteld aan iemand en dit was tot groep 7 ongeveer. In groep 8 heb ik besloten om zonder vrienden gewoon basic verder te gaan. Als dat het beste was? Oké dan maar, ik heb familie vrienden is dan maar niet nodig. In de eerste waar ik nu zit heb ik wel in mijn ogen een goeie vriendin, ik weet niet of ze wilt dat ik der naam neerzet dus dat doe ik maar niet.. Zij heeft me de andere kant van vriendschap laten zien hoe het wel hoort. Maar ik trek me niets aan van andere, ik ben mezelf en als andere me dan zien of horen trekken ze soms hun wenkbrauwen op maar dat boeit me niet meer zo. Het ging allemaal top maar toen.. Ik woon samen met me broer en moeder. Me broer heeft iets waardoor die elke keer spontane woedenaanvallen krijgt. Vorig jaar was het erger, toen sloeg die me moeder schopte trapte deuren in alles, ik belde altijd huilend me vader of oma en die kwamen altijd. 112 Wou ik nooit want me broer is toch wel familie en die zou dan overgeplaatst worden naar een pleeggezin maar dat wou ik niet, echt nooit! Nu is die vaker bij me vader en me moeder voelt zich als een oppas tegenover hem. Ik begrijp het niet, is me vader beter dan me moeder? Nooit, ik hou meer van me moeder dan me vader. Klinkt gek maar ze hebben vroeger een vechtscheiding gehad en nu weet ik echt hoe me vader over me moeder denkt. Ik typ dit met moeite want het is nu nog wel bezig, ik ben soms niet zo lekker, ben moe, gaat slecht op school door dit! Niemand weet dit, want ik wil niet dat me broer weg gaat alleen me vriendin denk ik straks. Me broer scheld me oma soms uit voor kanker slet, kanker hoer, kanker dit kanker dat. Dat raakt me wel, mensen schelden ermee maar me broer? Dat had ik nooit verwacht en zeker niet tegenover me oma! Me oma is soms echt verdrietig en dan zegt ze dat er niks is maar dat is er wel. Ik hou van der en ze mag me altijd alles vertellen maar dat doet ze nooit, net of ze me niet vertrouwt.. Die lach op me gezicht is niet altijd de waarheid.. Soms zit ik echt huilend in me bed, heb een zakmes op me kamer en dat weet me moeder niet. Ik zit er soms mee in me bed met de gedachte :' Oke, niet twijfelen het is het beste kom op'. Maar dan denk ik aan de zin van me moeder :'Jij bent echt het beste wat in me leven is overkomen en ik wil je nooit kwijt'. Als ik daar aan denk leg ik het mes weg, veeg me tranen weg en denk :' ik kan het!' Mijn moeder is me alles en ik zou der nooit kwijt willen, me oma heeft der geholpen met der huidkanker anders was ze er niet meer nooit meer. En dan was ik er nu ook niet meer. Ik ben soms wel een sukkel dat geef ik toe, zelfmoord is dom maar oke.. Dit was ik. Doei. x
Datum:
10-03-2017
Naam:
Anoniemxx
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.