Waar zal ik beginnen; ik ben iemand die altijd vocht in het leven en probeerde het beste eruit te halen. In mijn jeugd moest me pa al niks van me hebben en zijn graf familie ook niet. Niet dat het verder veel uitmaakt zijn toch allemaal vieze vrouwen en jonge meiden verkrachters. Maar het gevoel niet gewenst te zijn van af je geboorte is toch niet wat je in de koude kleren gaat staan. Tot ongeveer me 9e a 10e jaar ben ik door mijn pa en aanhang geestelijk en lichamelijk kapot gemaakt. Maar het was meer geestelijke manipulatie die de klok luiden. Na jaren nadat ik er niet meer kwam gingen vaak moeizaam voorbij (met aantal leuke jaren) maar dat kwam door het blijkbaar weg proppen van mijn gevoel en de gebeurtenissen die er destijds zijn geweest. Nu ben ik 29 jaar en ben op echt letterlijk op... Heb totaal geen vecht lust meer in mij, mijn vriendin die er meer voor gezorgd dat ik me huisje kwijt raakte en steeds dingen van me verzweeg om me niet te kwetsen of me zorgen te laten maken. Ik woonde 5 jaar weer op mezelf na een daarvoor al moeilijk periode. Was alles weer op een rijtje aan het zetten, maar nu zit ik weer bij me ma, en dat met de leeftijd 29. Me gevoel voor eigenwaarde waar ik zo hard aan had gesleuteld is totaal zoek, ook me passie voor leven wat ik weer een beetje had opgebouwd was weer verdwenen. Zonder enige hulp had ik me eigen uit de goot gehaald. Ik ben op en voel me machteloos tegen deze onmacht maatschappij. Hulp heb ik de laatste tijd geprobeerd te krijgen maar je word van kastje naar de muur gestuurd en zo kan je het dus lekker zelf uit gaan zoeken. Was bezig met een ICT opleiding maar door dat gezeik allemaal, ben ik dat nu ook kwijt en mag ik nu ook nog eens die klote zooi allemaal terug gaan dokken door fouten van school.
Ik probeer me telkens omhoog te werken maar krijg iedere keer een trap na. Dus denk ik de laatste tijd weer aan zelfmoord, was voor mij een lange tijd geleden toen dat weer door mijn hoofd dwaalden. Maar nu is het er weer, mijn hele ik is aangetast ben zeer agressief en schop nu overall tegen aan waar ik kan. Ben nu onhandelbaar aan het worden terwijl ik 5 jaar aan mezelf hebt gesleuteld.
De gedachten zijn alleen wel erger als een paar jaar terug. Soms als ik ineens een huil bui krijg slaat het na een paar minuten om in een ware woede aanval en paniek aanval. Die dingen gecombineerd zorgen ervoor dat ik een gevaar word voor mezelf en me omgeving. Er hoeft maar dit te gebeuren en ik slaat weer door. Wat het ergste is, ik reageer het af tegen de mensen waarvan ik nog zoveel houd. Dit is iets wat me nog meer sloopt van binnen!! En mijn vriendin is al helemaal de lul als het hier om gaat, komt omdat ik moeite hebt haar te vergeven voor wat ze heeft gedaan. Maar ergste is nog dat haar ouders zeer christelijk zijn en haar totaal niet steunen!! Ze hebben haar ook op 17e jaar op de kerkdienst dag uit het huis gegooid!! Echt zwaar christelijk en dan doe je zo iets?? Maar het ging omdat ze met mij ging en dat kon niet dus afstaan die handel tot op zekere hoogte dan he. Na wat er is gebeurd willen ze haar om mij niet helpen, door hun haat ik het christendom nog erger dan ik al deed!! Nu zitten we bij me ma die leeft van een uitkering en haar ouders die leven van een vette baan (haar pa werkt bij esso) kun je nagaan wat dat doet met je. Maar wel met de eer strijken als hun dochter een diploma haalt waarbij ik haar heb geholpen vanwege haar dyslexie. Terwijl hun geen ene poot uitsteken en nog steeds niet doen. Haar zusjes niks meer van zich laten horen en laat ik me al helemaal niet uit over die graf magere Hein broer van haar. Die familie is gewoon 1 groot lachertje en ik bedoel ze allemaal!! Zo ik ben blij dat ik dit kwijt kon, ik hoop dat ik mijn soms zelfmoord gedachten weer kwijt raakt of dat het nu is omdat ik er zo uitzichtloos bij zit. Verder hoop ik dat de mensen hier ook hun steun en goede afloop vinden net als ik. Want al loop ik soms met die freaky gedachten leuk vind ik het dus niet.
Gegroet en mensen veel steun van mij!!!!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.