Levensverhalen (pagina 927)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Steuntje?

Als ik alle verhalen hier zo eens lees, komt me veel bekend voor. Wat mij opvalt is dat het bij bijna allemaal de fighting spirit ontbreekt.

Het leven zit weleens tegen en soms ook voor een wat langere tijd. Maar jij bent de enige die het leven zo kan sturen naar wat je daadwerklijk wilt. Ik lees verhalen over mensen die gepest worden vanwege hun uiterlijk, seksualiteit en ga zo maar door. Mensen die mishandeld worden of in een rot situatie zitten.

Zolang je zelf geen actie onderneemt verandert er ook niks. Denk buiten de kaders want niks is onmogelijk. Buig die woede en agressie om naar acties die jouw doel(en) kunnen verwezenlijken. Niks en niemand kan je dan van je pad afbrengen. Succes is niks meer dan intensief en hard werken. Zo is mij jarenlang verteld dat ik te stom was om een bezem vast te houden. Ik werd dan ook geplaatst op een ivmbo opleiding. Binnenkort haal ik mn master degree op een universitaire opleiding. Dit alles omdat ik wakker ben geworden en heb gevochten voor wat IK wil en wat IK wil bereiken. Naarmate je verder omhoog gaat wordt je sterker en beter voorbereidt op al het negatieve wat komen gaat.

Wat ik dus wil zeggen: Hou vol, vecht voor wat je wilt want het is jouw leven. Laat je niet verleiden tot zelfmedelijden en vecht voor wat je waard bent.

Groet,
Datum:
06-04-2009
Naam:
Alex
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

Nooit meer liefde.....

En toen……. Toen kwam ik iemand tegen die…. Karin, mijn vrouw, mijn toekomst, mijn alles, echt alles. Zonder haar…….. Zonder Karin is het niets meer. Ik kan niet met en ook niet zonder haar. Zij…. Wat ze mij ook aangedaan heeft, ik ben niet terug gegaan omdat iedereen mij dat heeft gezegt, ga nooit meer terug. Maar zonder Karin mensen, ik kan niet meer. Zij was het, hoe dan ook. Mijn Karin. En al weet ik heel goed, zij is me zo vergeten. Sterker nog, ik weet zeker dat ze al een ander heeft. Dat sterkt mij alleen al om met dit leven te stoppen. Ik kan niet zonder haar, echt niet.
Datum:
06-04-2009
Naam:
Harald
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Voor het te laat is..

Ik kan mijn leven niet meer aan. Ik wordt over een paar dagen 18 maar ik heb het gevoel dat ik dat niet meer wil worden. Het leven gaat voormij iets te snel. Nouja iets... zeg maar liefst veel en veels te snel! Toen ik nog klein was had ik nog helemaal geen problemen. Ik was nooit gepest! Ik kreeg op mijn verder leukemie. Toen ik klein was had ik geen idee. Ik kon dood gaan maar dat wist ik niet. Nu wens ik dat ik toen wel was dood gegaan dat hoefde ik al deze ellende niet door te maken. In de 1ste klas van de middelbare school ging het mis. En in de 2de en in de 3de en toen bleef ik zitten en toen werd het nog erger. Vanaf die tijd ben ik alleen maar gepest en waarom? Omdat ik niet lijk op mijn leeftijd. Door mijn ziekte heb ik groeiproblemen. En dat is niets ernstig ik ben gewoon normaal. Maar dat zien de andere niet. Ze zien het als iets raars. En als ik om mijn heen kijk mis ik gewoon iets. Iets wat bij ontbreekt. Ik weet dat er meerdere mensen zijn die klein zijn, maar ik voel me gewoon anders. Mijn leven had weer zin toen ik een eigen pony kreeg. Die pony 'Twilight was mn beste vriendin. Een vriendin die ik nog nooit heb gehad. We hadden zoveel moois doorgemaakt en zoveel naars. Maar dat hoorde erbij en dat maakte mij gelukkig en we hoorden bij elkaar. Ze was nog maar 12 toen het allemaal mis ging. Ze kreeg een ongeluk en... ik kan gewoon al bijna niet meer typen... Ik mis haar zo erg.... Ik wil nu naar haar toe. De liefste pony van de wereld is nu weg verdwenen , van de aardbol naar een andere wereld. Ik kan het me niet voorstellen dat ik haar kwijt ben. Het ging allemaal veel te snel. Ik wil zo graag naar haar toe. Ik droom van haar en ik wil niet meer leven ik kan niet zonder haar. Het is nu al iets van 8 maanden geleden. Ik wil gewoon niet meer. Maar als ik zelfmoord pleeg moet ik weer denken aan al dat verdriet dat men zal hebben om mij. En ik wil nog zoveel zien in de wereld. Maar ik vind het niet eerlijk tegenover Twilight die er niets meer van kan zien. Zelfs mn vriendinnen.. ik weet niet maar ik kan niet ... het is ineens zo anders. Zij worden ook ouder en het lijkt alsof ze niets meer van me willen weten. Ik neem altijd iedereen overal mee naartoe. Maar niemand neemt mij ergens heen. Ze willen me niet meer. Ze zien me allemaal als een stijve chagarijnige , en kleine, zielige ella. Dus daarom denk ik zo. Waarom leef ik nog! Ik haal alleen maar slechte cijfers! Iedereen lacht me uit. Ik kan er niet meer tegen ik wil nu dood! Maar ik durf niet. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik durf het niemand te vertellen. Ik sta er helemaal alleen voor. Ik zit ook bij een soort van psychiater. Maar ik voel me dan zo stom. Ik wil niet meer daar heen. Ik wil gewoon dood.
Ik wil alles achter me laten. Ik wil naar dat licht. Ik haat alles ! IK HAAT ALLES!!!!!
Alsjeblieft... kan iemand mij helpen. Ik weet het gewoon niet meer. Het mooiste in mijn leven is van me weggenomen. Ik vraag om hulp..
Als iemand dit leest alsjeblieft! Voor het te laat is..
Datum:
05-04-2009
Naam:
Ella
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

liefde is voor mij een teken voor zelfmoord

heey allemaal,

in de zomer vakantie heb ik een hele lieve jongen ontmoet S.
sinds een tijdje heeft hij een vriendin A.
eerst zat ik dagen te huilen.
toen ging t weer beter.
maar nou alleen weer slechter. zo slecht
dat ik redelijk vaak denk aan zelfmoord.
ik word ook niet echt geaccepteerd in de klas.
t is nie echt gepest worden. maar het voelt toch zo.

in de zomervakantie ga ik weer naar dezelfde camping toe. en S. gaat ook.
daar heb ik zin in. maar ik ben bang weer gekwetst te worden. wand ik vind hem nog heel leuk.

en hij zegt ook vaak dat ie me mist enz. maar ik denk dan dat ie me weer leuk vind. maar dan hoor ik weer van zijn vriendin dat ze int weekend weer wat leuks gaan doen. en dan heb ik helemaal geen zin meer int leven.

xjes

Datum:
05-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

dood

ik was al 9 toen ik dacht aan zelfmoord. toen had ik me eigen bijna laten verdrinken, dat gevoel van toen heb ik 2 jaar achter me gelaten. maar nu is het weer terug gekomen, thuis heb ik elke dag ruzie, als ik mn ouders zie dan beginne ze te schreeuwe tegen me, ik zit in groep 8, en al mijn vrienden in het 2e. op school heb ik niemand, en niemand ziet mij meer staan. thuis wordt ik genegeerd of moet ik alles doen(huispoetsen enzo). soms heb ik het gevoel dat mensen mij gewoon dood willen hebben. een vriendin van mij zit met het zelfde probleem en we praten er best veel samen over. als we samen naar het dorp fietsen, dan komen we langs het spoor. en als dan de spoorbomen omlaag gaan en er een trein aan komt, zegge we vaak tegen elkaar; zullen we nu gaan ?. maar we zijn toch te laf om dat te doen.. ik wil dood, dat is het enigste. er zijn twee dingen die ik echt wil; - een beter leven. - of dood gaan. als ik dood ga dan ga ik naar een vriendje waarvan ik veel hou, hij is door een autoongeluk overleden, en ik hou heel veel van mij , dus ik denk vaak, dat het daaar veeel leuker ik dan hier, en dat weet ik eigelijk ook zker. dankje dat ik mijn verhaal kwijt kan hier. xx
Datum:
05-04-2009
Naam:
geen naam
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

kanker leven

ik heb helenmaal geen zin meer in dit leven ik heb een kut opas die elke dag op me let als me alcohollistiese moeder die me elke dag slaat, en mijn opas veriend het geld om me tegrazan te nemen dwz:dat ik elke dag me gezicht uitgescholden krijg weet je wat ik steek mijn eigen strot door! en me vader is een maand geleden overleden en mijn beste vriend half jaar geleden mijn vriendin gaat vreemd ! wat moet ik doen om te blijven leven ik overleef dit niet!!
Datum:
05-04-2009
Naam:
piko
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

dan?

Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat ik dood wil, maar het is nog veel gemakkelijker (als buitenstaander) om te zeggen dat het wel weer goed komt.
Na regen komt zonneschijn.
Zal best, maar de 'zonneschijn' weegt niet op tegen de pijn/verdriet/leed die de 'regen' me aandoet.
En dan wat?
Datum:
05-04-2009
Naam:
jauma
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

WIl niet meer alles kapot in me leven

ik heb zo rot leven er zijn al zo veel meensne die ik ken zijn dood en goeivredinne en me eigne vredin ook zelfmoord ik kan gewoon niet meer :(

iederee keer als ik meisje heb gaat altijd goed maar daarna maken ze altijd uit en ik hou zo veel vna ze waarom ik ze willen em gewoon niet doet me zo pijn alles is gebroken ik wil niet meer wil einde aan meleven maaken lief zo snel mogelijk dan ben ik van af en sorr van de vrienden die wel om me geven maar is beter zo ik wil er niet meer zijn sorry ouders mar wil niet meer :(
Datum:
05-04-2009
Naam:
roy
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

Mijn leven is nooit goed gegaan

Het begon eigenlijk aan het begin van de basisschool. Groep 2. Nooit heb ik vrienden gehad. Ik deed met iedereen mee, maar heb nooit vrienden gehad. met het buiten spelen zat ik vaak alleen. De enige wie ik had was mijn tweelingbroertje Ramon. Dit ging allemaal tot groep 5 door. Ze negeerden me niet, maar namen ook niet de moeite me te leren kennen. Het besef dat ik geen vriendenliefde leerde kennen drong niet tot me door. Maar toen kwam ik in groep 6. Ondertussen was ik naar een andere school gegaan, maar daar ging het precies hetzelfde. In groep 6 sloot iedereen me buiten. Ze namen niet de moeite me te leren kennen, en wilden dat ook niet. Als ik meedeed met een spelletje, en ik raakte iemand aan om bijvoorbeeld te tikken, begonnen ze me aan te kijken alsof ik de vuilnisbeld was. Ik voelde me vreselijk alleen, en was blij dat ik op de middelbare school kwam. Ondertussen had het geestelijke litteken van 'geen vrienden' zich op mijn hart getekend. Op de middelbare school kreeg ik 1 vriendin. Ze betekende veel voor me. Maar toen begon ik te spijbelen. Ik redde het gewoon niet op school. Ik voelde me gevangen. En door de voldoendes die ik moest halen kwam er een grote druk op me terecht. Natuurlijk kwamen mijn ouders erachter. Ik kwam niet opdagen tijdens de les. Ik moest naar de psygoloog. Maar die vertelde ik leugens. Zij bedacht dat ik misschien aanpassingsproblemen had. Ik was blij met deze ontsnapping om de waarheid te zeggen. Uiteindelijk leek het erop dat alles goed ging. Voor de anderen dan. Ik begon me depressief te voelen. Ik begon mezelf te haten. Ik heb alles wat ik wilde. Maar dan nog was ik depressief. Ik vond mezelf raar. Op geve moment begon ik mezelf te snijden. Het deed vreselijk veel pijn, maar ik bleef mezelf maar zeggen dat ik het verdien. In de tweede kreeg ik meer vriendinnen. Ik heb altijd goed kunnen opschieten met de jongens. Maar toen begon het allemaal fout te lopen. Ik was op school een niveau omlaag gezet, wat ik vreselijk vond. Ik moest me weer een niveau omhoog werken, wat een vreselijke druk gaf. Toen begon iedereen ook nog tegen me aan te zeiken. Buiten school werd ik zonder woorden de 'leidster' van het sportteam waarbij ik hoor. Ze begonnen me overal op af te zeiken wat ik voor het team deed. Ze dachten niet bij hun woorden na. Op school begonnen docenten te zeiken dat ik beter mijn best moest doen, terwijl ik al alles gaf. Het enorme druk kwam op me. Ik kreeg steeds meer een gevoel dat ik me gevangen zat. Ik kon het tegen niemand zeggen. Tranen van verdriet liet ik nooit los. Het lukte niet. Ik zei tegen mezelf dat ik niet moest janken, en werd keihard voor mezelf. Ik begon mezelf steeds meer te pijnigen. Nooit kwamen er tranen.

Uiteindelijk gaat dit nog steeds hoe het op het laatst gaat...

I'm the girl that nobody trust, that nobody will trust, dat always lie. She do always happy, but is always... Unhappy
Datum:
05-04-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

...

Ik lees de verhalen en het maakt me treurig. Ik voelde/voel me ook zo. Ik werd deprissief rond mijn 13de ik voelde niks meer zat dagen achter de pc en soms werd ik gewoon heel boos. Ook kwam ik er op deze leeftijd achter dat ik homosexuele gevoelens heb, hoewel dat niet zo heel lastig voor me was. Daarmee ben ik wel gepest in de 2de klas van de middelbare school, ik was een dromer ik lette niet op en moest naar een andere school. Daar kwam ik dan, totaal onbekend en bij vreemde. Omdat ik niet makkelijk contact legde was ik de stille jongen uit de klas. Ik sneed wel eens af en toen en dat zagen ze dan. Voor de rest ging school wel makkelijk een niveau lager ex cetera. Vorig jaar zomer het was warm weer die dag geweest en ik had vooral veel gecomputerd. Ik wilde niet naar bed ik ging naar buiten. In mijn badjas en boxer liep ik over wegen. Hoewel ik hier had moeten beseffen dat ik een grote fout maakte dacht ik niks. Auto's reden voorbij en ik strompelde in de berm. Op een gegeven moment kwam een fietser die belde de politie dat er iemand in verwarde toestand was of iets dergelijks. Ik rende weg een natuur gebied in. De politie vond het blijkbaar belangrijk en ging met zoeklichten opzoek. Ik werd gevonden en in de cel gegooid. De crisisdienst kwam langs ik had nog geen 5 zinnen met ze gewisseld en toen vonden ze dat al voldoende om me naar een psychiatrisch ziekenhuis te brengen. Daar heb ik 3 maanden gezeten niks doen, wachten. Want als jij je daar sociaal en maatschappelijk wenselijk gedraagt mag je weg. Ik klom voortdurend over het hek en ging weg. Uiteindelijk mocht ik weg. Ik ben daar nog een aantal keren heengeweest en heb veel gespijbelt van school. Ik voel niks meer, geen leven. Het houdt soms op. Echt doe je best voor je eigen leven en probeer niet op te geven.
Datum:
05-04-2009
Naam:
aroniempje
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.