Levensverhalen (pagina 90)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Klaar met leven

Normaal stuur ik niks in over mijn leven op forums, maar ik kan dit bij niemand kwijt en het moet er gewoon uit. De laatste paar maanden sta ik op met een gevoel van is het het nog wel waard. Het klinkt allemaal raar want ik ben nog 15, maar ik heb al zoveel fysiek en mentale dingen meegemaakt dat ik er al helemaal klaar mee ben. Mijn ouder zijn gescheiden toen ik een leeftijd van 8 had. Mijn vader heeft mijn moeder vaak mishandelt voor mijn gezicht. Mijn moeder is van mij bevallen op 16 jarige leeftijd, mijn vader was toen 18. Ik ben opgegroeid bij mijn opa en oma. Nadat mijn ouders zijn gescheiden is mijn vaders in het huis blijven wonen en is mijn moeder bij mij (en haar ouder) komen wonen. Binnen 2 weken had zij een nieuwe vriend en is ze daar gaan wonen. Haar vriend en ik hebben elkaar nooit gemogen en ik heb dit meerdere malen aangegeven. Na 4 maanden is mijn moeder met deze man gaan trouwen, hier is waar alles begon met mijn depressie. Mijn moeder vroeg of ik op haar bruiloft wou spreken over hun, ik had gezegd dat ik dit niet wou omdat ik niet wilde dat ze met hem ging trouwen. Uit het niets heeft mijn moeder een woede uitbarsting gehad en mij helemaal in elkaar geslagen, ik heb toendetijd via hyves een vriendin ingelicht en gevraagd of haar moeder mij kon helpen want ik wist noet wat ik moest doen, de nieuwe man van mijn moeder kwam erachter en heeft mij daarna geslagen. Ik heb dat tegen mijn moeder gezegd en zij heeft mij nooit geloofd, hierdoor is het vertrouwen in mijn moeder ook weggegaan. Nadat ze 1 jaar getrouwd was met hem wou ze dat ik bij haar ging wonen, ik wou dit niet want ik haatte haar nieuwe man. Tegen mijn wil in ben ik bij haar gaan wonen. Ik heb dit 1,5 jaar volgehouden en ben toen door jeugdzorg uit huis geplaatst, gelukkig mocht ik terug naar mijn opa en oma. Na veel gesprekken met mijn moeder gehad te hebben over haar nieuwe man, en hoe zij moet veranderen etc. is er besloten dat ik weer terug kon wonen bij mijn moeder. Nou zou je denken waarom zou je dat doen, het is en blijft me moeder en ik wou niks anders dan bij mijn moeder wonen. Eenmaal terug bij mijn moeder heeft mijn vader uit het niets papieren getekend zodat hij geen gezag meer over me heeft, hij wou geen deel uitmaken van al het 'gezeik' wat ik heb. Verder in therapie gegaan met mijn moeder en haar nieuwe man, omdat haar nieuwe man vond dat ik problemen had. Hij kan zo op haar inpraten ze geloofd alles wat hij zegt. Na 1 jaar heb ik zelf me spullen gepakt en de keus gemaakt om bij mijn opa en oma te gaan wonen (alweer). Natuurlijk snapte mijn modder het probleem noet, terwijl ik al duizenden keren heb aangegeven dat ik hem haat, en hij heeft zelf ook al toegegeven dat hij mij niet mag. Maar goed nog steeds vind ze het mijn eigen scchuld dat ik uit huis ben. In het begin had ik nog wel contact met mijn moeder maar verder niet met haar man en zijn 2 dochters (mijn stiefzusjes). Na 1 maand begon mijn moeder weer over alles wat er gebeurd was, is normaal ik kan begrijpen dat ze wil weten wat ik vond enzo, maar in plaats daarvan begint ze mij te beshuldigen dat ik haar gezin heb verpest, dat ik haar leven heb verpest. En dat ik haar heb achtergelaten, terwijl dit niet eerlijk is want ik heb aangegeven dat ik niet met haar man overweg kan, en dat haar man onwijs erg tussen ons heeft gestookt maar toch kiest zij voor hem. De ruzie is hevig opgelopen en toen heb ik haar geblokkeerd. Na 4 jaar alleen maar gescheld, gezeik, en gestook over me heen te krijgen is ook mijn limiet bereikt. Ik heb geen contact met beide ouders omdat ze te egoïstisch zijn. Ik heb een paard, en hij is het enige wat mij nog overeind houd. Hij is de enige voor wie ik met een lach wakker kan worden, en degene die heel me dag perfect maakt. Maar aangezien ik geen contact meer heb met mijn moeder, wil ze niet meer betalen voor mijn paard. Dat houd in dat die verkocht word. Het enige wat mij overeind houd word van me afgepakt. En dan moet ik ook nog bij mijn opa en oma wonen, super lief van ze en het is niet erg, maar toch diep van binnen mis je gewoon je moeder en die moeder-dochter band. Maar ik heb niks, geen ouders, een opa en oma waarvan je na het eten niet naar buiten mag omdat hun te ouderwets zijn, geen vrienden, geen paard meer. Wat heb het dan voor nut nog allemaal. Ik heb geen doelen voor zicht meer, me school gaat naar de klote, al me geld gaat uit naar wiet. Want dat ene uurtje dat ik weer stoned kan zijn is toch weer een uurtje dat ik niet denk aan het beindigen van mijn leven.
Datum:
02-05-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ja of nee

Ik wil zo graag zelfmoord plegen maar ik durf het niet ik vraag me maar af of ik het wel moet doen straks gaat het fout en ga ik niet dood maar dat is juist wat ik wil de rede is
Mijn moeder houd niet van mij ze mishandelde me al sinds me 5e ik ben op me 11ste bij mijn papa gaan wonen in de zomer vakantie is mijn oma overlede aan kanker nou ja ze wou nii meer leven en zij was meer een moeder voor mij dan oma me vader heeft een nieuwe vriendin hij is alleen maar bezig met haar en haar hond want die zijn oohhh zo leuk en ik ben gwn niks voor hem mijn eigen hond die is gwn weg gedaan en niemand houd van mij ik wil niet meer ik wil niet meer leven gwn even weg van de pijn, mensen, verdriet en de hele wereld
Datum:
02-05-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Waarom

Waarom leef k nog?
Ik ben alchaholist
Me vader wil me niet zien
Ik scheld me moeder dagelijks uit
Onschuldige kinderen worden dagelijks vermoord
Ik wil zo niet verder leven
Voor wie leef ik nog
Op 16 jarige leeftijd al een mislukeling
Waarom leef ik nog?
Datum:
02-05-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoordgedachten

de laatste tijd gebeuren er dingen die ontzettend hard aanomen , ik had een hele goede vriendschap met een meisje en ze heeft me laten vallen voor haar vriendje , en er zijn nog zoveel dingen bijgekomen , mijn beste vriend is bijna 1 jaar overleden ook door zelfmoord en kwil gwn bij em zijn
Datum:
30-04-2017
Naam:
chacha
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Het is klaar!

Mijn leven was goed... tot dat het mis ging het was is niet meer zoals het was al lang niet meer. Ik mag mezlef zelfs niet meer. Voor mij is het genoeg geweest die 13 Jaren het is mooi geweest dit is voor mij lang genoeg. Ik ben geschapen om te mislukken. Ik heb alle foto's en video's van mijn leven verzameld een laatste film gemaakt en nu wil ik het stoppen, het enigste wat me al die tijd overeind hield was muziek, en degen op wie ik verliefd was, ik kreeg het met haar maar na een maand maakte ze het weer uit. Ik ben kapot.

This world oh wow oh wow oh wow, it's may e not the place that it should be, not for me... goodbye thanks for the better things...
Datum:
28-04-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

moe

weet je, ik wil er vanaf zijn.... gewoon klaar ermee, einde, geen gedoe meer, en vooral geen gevoelens meer. Dit duurt nu al +tien jaar, maar eigenlijk heb ik zoalg ik weet depresieve periodes gehad. ook heb ik de diagnose complexe ptss, door traumatische gebeurtenissen. En ik vind het leven veel te zwaar.
Tegelijkertijd is er een deel in mij, dat niet dood wil... ik heb een jaar geleen een poging gedaan, en daarna beloofd het nooit meer te doen... aan mijn familie, maar het allerbelangrijkste aan mijn 3 kinderen (die tussen de 16 en 19 jaar zijn)

Ik kan het gewoon niet maken, zij zijn de dupe, en ik de egoist.... want uiteindelijk laat ik ze, als enigste ouder, compleet in de shit achter, daar ben ik me bewust van, in zoverre dat ik ze dat niet aan wil doen.

Maar alle 3 doen ze hun eigen ding, het zijn echte uitvliegers, en ook daarin kan ik ze niks verwijten, zo was ik door omstandigheden ook... en alle 3 late pubers, en ik ben eigenlijk niet oke zonder hun... wow dat is pas last opleggend naar hun... Ik ben nu alleen, zij zijn op vakantie.... en ik weet echt niet wat ik met mezelf aan moet.... ik weet niet of je dat uit kan leggen aan mensen die "normaal" functioneren.... hoe het is om, niet een been kwijt te zijn, of een dwarslaesie te hebben. Tegen die mensen word gezegt, ow, ik snap je, dat is heftig.... wouw wat ben jij een knokker.....
Ik kan je 1 ding zeggen, cptss en depressie valt niet daaronder.... wat ik hoor, is, kop op, je hebt zoveel meer dan andere om te vechten.... gewoon positief zijn.... netjes therapie volgen en dan ben je er zo vanaf....
was het maar waar....
hier zit frustratie.... en begrijp me niet verkeerd, ik ben blij, dat ik niet hoef te dealen met een lichamelijke handicap... en heb meer dan reuze veel respect voor mensen die revalideren... echt wow... lieve mensen, zoveel respect, er is zoveel moed voor nodig, om zulke tegenslagen zien te overwinnen.
Dus.... zit ik nu in me eentje thuis, en ben ik aan het denken, zijn ze niet beter af zonder mij... het blok aan hun been, dat maar niet beter word....

Ik zou echt willen dat het stopte....
Datum:
27-04-2017
Naam:
mij
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan niet meer

Alles is mij afgenomen. Ben al bijna 4 jaar dakloos, maar heb wel onderdak. Moet er voor betalen weliswaar, echter dat was voorheen geen probleem. Ik leef sinds ik dakloos ben, met dank aan mijn ex, in een isolement. Ik kom amper buiten. Mijn post haal ik dus ook niet op bij de daklozenopvang. Zijn enkel blauwe enveloppen waar ik niets mee kan. Mijn dochter van 18 is bij mij. Heel lief dat zij voor mij heeft gekozen, maar ze gaat helaas ook om met haar vader die ons verraden heeft. Door zijn toedoen zit ik samen met haar in deze situatie en alsof het allemaal nog niet erg genoeg was heeft hij mij ook nog een belastingschuld in de schoenen geschoven. Daar moet ik nu voor boeten. Nog meer boeten. Vandaag heeft de belastingdienst mijn rekening leeg geplunderd. Dat betekent dat ik niets meer heb, enkel schulden want ik kan al mijn lasten niet betalen. Mijn zorgverzekering niet, mijn huur niet, mijn telefoon niet, niets. Eten ook niet. Ik zag het al heel lang niet meer zitten en heb voor mijn dochter en mijn moeder volgehouden, maar nu denk ik"mijn dochter ziet haar vader, daar kan ze naar toe. Mij heeft ze niet echt nodg. Alleen voor mijn moeder vind ik het afschuwelijk, maar moet ik dan door met dit nutteloze leven dat enkel ellendig is? Waarom? Het leven heeft mij niets meer te bieden en ik heb ook niets te bieden. Ik ben klaar. Ik zou willen dat ik gewoon mag gaan. Het wordt niet leuker of beter. Ik ben eigenlijk al dood en leef voor anderen. Niet voor mijzelf. Ik beweeg nog en af en toe praat ik, maar meer is het niet. Ik zou willen dat ik zo uit het leven gerukt wordt. het beste wat mij kan overkomen. Ik ben niet sterk. Al heel lang niet meer. Ik heb geen vechtlust. Geen zin. Geen behoefte. Ik ben gewoon moe. Te vaak opnieuw moeten beginnen. Het leven is voor mij een gevangenis. Het is kloten en ik heb er niet om gevraagd. Nooit hier willen zijn.
Datum:
27-04-2017
Naam:
India
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

hoe verder

hee

mijn leven is zwaar mijn vader is dagelijks onder invloed van drugs en verkoopt drugs mijn moeder heeft het aaltijd heel druk en met me stiefvader is het niet uit te houden ik zie het soms echt niet meer zitten in voel me zo opgesloten in me zelf dat ik soms aan zelfmoord denk en doordat ik er aan denk begint het steeds erger en vaker te worden ik voel me niet fijn ik ben door dit begonnen met blowen het hielp eerst tegen de stres maar nu doe ik het steeds vaker ik weet dat het niet mag van allah maar het helpt heel erg ik ben vaak in aanraking geweest met de politie en daardoor is de band met mijn moeder nog slechter geworden soms voelt het alsof niemand mij waardeert alsof niemand van mij houd en alsof niet het boeit dat ik op deze wereld ben dus daarom denk ik waarom zou ik nog blijven ik weet echt niet wat ik hier mee aanmoet ik voel me zo kut

god blessed you

help mij aug
Datum:
26-04-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

waarom

ik ben remy en ik ben 14 jaar ik word in augustus 15 maar ik zit/zat op school ik ben nu in behandeling bij de banjaard en ben uitgeschreven bij mijn school en ik werd op school al in principe sinds groep een gepest en ik zit nu in de tweede en ik word nog steeds gepest ik heb nu een vriendin en die vind ik echt leuk en ze weet van mijn situatie maar ik hou echt van haar en ik voel me vandaag echt heel belabberd en ik weet echt niks meer ik rook om het gevoel van de dood weg te houden allen ik hoor elke dag dat ik moet stoppen maar ze snappen er niks van. en me ma begint ook niet alles meer op een rij te kunnen houden en ik wil er gewoon niet meer zijn ik wil dat dit ophoud maar hoe kan ik dat doen? ik denk soms dat als ik op de veertiende verdieping zou gaan staan ik er zo zou kunnen afspringen dan is het allemaal voorbij. maar ik wil niemand pijn doen want ik weet hou het voelt als mensen zich zorgen om je maken maar ik raak iedereen kwijt (sad face) ps de banjaard helpt dus echt nii
Datum:
24-04-2017
Naam:
Remy
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Al jaren.

Hallo. Al jaren denk ik met tussenposis aan zelfmoord plegen. Ik ben de jongste van 3, ben nu inmiddels 52!
Al vanaf dat ik kon denken voel ik me een buitenbeentje in de familie.
Ik ben alleen. Paar relaties zijn gestrand.
Mijn zus is getrouwd en heeft 2 kids die het allebei goed doen. Mijn broer woont in Australië met zijn nieuwe vriendin. Hij heeft geen kinderen. Zij ook niet voor zover ik weet.
We hebben steeds minder contact.
Ik vermoed dat mijn zwager echt een gruwelijke hekel aan mij heeft.
Ik ben hooggevoelig. Natuurlijk snap ik dat dat voor anderen heel lastig is, maar dat is ook zo voor mezelf!
Het kost me steeds meer moeite om te leven of te overleven. Ik voel me heel vaak heel erg eenzaam. Het lukt me niet om een partner te vinden ..
Ik denk steeds meer aan zelfmoord.
Maar wat ik hier ook al heb gelezen: ik denk dan nog wel aan de familie die dan mijn begravenis moet regelen.
Ik ben nu alleen nog goed omdat ik mede-mantelzorger voor mijn moeder ben.
Mijn vader leeft niet meer. Hij is in 2007 overleden. Hij hield iedereen bij elkaar. Mijn moeder doet dat niet.
Mijn zus en ik hebben​ een paar keer flink gebotst. Nu is het contact zo goed als niks meer.
Mijn 50e verjaardag was heel eenzaam!
Hoe kan ik voorkomen dat de familie de troep op moet ruimen als ik zelfmoord pleeg. Geen idee.
Datum:
21-04-2017
Naam:
Aleida
Leeftijd:
52
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.