Levensverhalen (pagina 890)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alles blijft fout gaan!

Ja hoor alles gaat weer fout.. het heeft in al die jaren vanaf dat ik 5 was nooit opgehouden.. me ouders slaan mij niet meer.. alleen toen ik nog wat jonger was.
Op school word ik gewoon nog steeds gepest.. en in de liefde loopt het ook verkloot! Ik val denk ik op iemand die 8 jaar ouder is.. en dat heeft dus geen zin.. Ik zie hem 3x in de week.. ja..een leraar.. echt zo stom. Maarja.. om hem gaat het niet. Ik vind een jonge leuk uit de 3de.. maarja..hij ziet mij niet staan..

Thuis loopt het ook niet lekker..
Me ouders waren gescheiden,, teminste .. me vader was vreemd gegaan met een oude kennis toen zijn ze gaan scheiden en hij is 2,5 weggeweest en heeft bij die vriendin gewoont.. nou is hij terug gekomen en woont bij mijn oma (achter buren) hij is bijna elke dag hier maar ik heb het gevoel dat hij wat achter houd en stiekum nog met die vriendin spreekt via hyves of iets.. En mijn moeder ging met een colega van mijn pa die vlak bij ons woont zij wilde toen me pa weg was een relatie met hem.. maar dat werd niks.. maar nou hoorde ik van buren dat me moeder nu nog naar hem toe gaat enz.. terwijl ze nu eigenlijk een relatie met me pa weer heeft.. En nou weer het volgende.. me pa wilt naar almere verhuizen in zijn 1tje omdat de huizen daar goedkoper zijn.. maar als hij dat doet gaat de relatie weer stuk (beter!) maarja.. dan begint al het gezeik weer opnieuw.. en ik mag ze allebij niet.. ik weet echt niet wat ik hier moet doen.. me ouders hebben ook weer ruzie soms en ik heb vaak ruzie met hen.. Gaat meestal over iets doms.. bijv. als ik mijn konijnen los laat lopen in de tuin en ze alles opvreten.. dan heb ik het weer gedaan.. Me pa is terug en hij is gelijk weer de baas over alles.. ik kan daar zo niet tegen! Ik haat het gewoon.. hij woont er niet eens!

Op school blijf ik zitten ik vind het echt niet leuk meer.. en met vrienden loopt het ook zo stuk omdat ik me gewoon zo down voel ik moet soms gewoon op school huilen.. die leraar die ik erg mag die weet dat er wel wat degelijk in mij speelt .. maar hij besteed er geen aandacht meer aan lijkt het.. terwijl hij had gezegt als er wat is kan ik met hem praten.. gaf mij wel een goed gevoel maar waneer ik moet huilen (stilletjes in de klas) kijkt hij wel maar hij heeft het niet echt door ofzo.. ik wil het wel aan hem kwijt maar het voelt zo vaag..Met vrienden is er gewoon gezeik.. ik word altijd maar gepest.. en nou had ik een vriendin.. word ik weer vervangen.. ik weet niet wat ik er mee moet.. ik zit alleen in de klas terwijl dat meisje naast mij hoort te zitten maar ze wilt niet meer naast mij...en ze besteed geen aandacht meer enz..Wat moet ik daar mee.. ik kan der wel aanspreken wat ik probeerde maar ze heeft het altijd te druk met haar praatjes.. nu denk ik echt geen probleem.. echt vrienden heb je of niet.. en zij is het dus niet.. heel jammer want het was wel gezellig met haar..

Maar ik weet echt niet wat ik moet allemaal hier mee hoor..
xxLoeloe.
Datum:
19-06-2009
Naam:
Loeloe
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Zelfmoord?

Paar jaar geleden heeft me broer een zelfmoord poging gedaan omdat hij onderdrukt werd door mijn ouders en zijn vriendin 2 maanden geleden is hij weer terug bij ons gekomen ik heb een kleine kamer en mijn oma woont bij ons
wij hebben vriendelijk voorgesteld aan onze oma of wij haar kamer mochten en kwam zij in mijn kleine kamer dat wou ze niet ik hield me mond en had met me broer samen in mijn kleine kamer ingetrokken tot de dag van vandaag heb ik hevige ruzie met mijn ouders en mijn oma omdat ik die kamer niet krijg me ouders stellen voor dat ik naar hun kamer ga en mijn ouders in mijn kleine kamer dat geld ook voor mijn zussen die hun kamer willen geven maar dat wil ik niet me broer weet van niets ik wil dat niet omdat ik te veel moeite moeite moest doen en ik wil dat ze nu daarvoor gaat boeten ik heb gezegd tegen me ouders dat ze uit het huis MOET en dat willen ze niet ik heb tegen me ouders gezegd dat als ze haar het huis niet uit zetten ga ik het huis uit en pleeg ik zelfmoord me ouders hebben al ervaring gehad met het 2x zelfmoordpoging van mijn broer maar me ouders nemen het niet sirieus en denken dat ik nooit zefmoord zal plegen
Datum:
19-06-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Zelfmoord gedachte de deur uit.

Ik heb al vanaf de brugklas plannen klaarliggen om zelfmoord te plegen. Mijn vriend werd gepest en daardoor zag ik eigenlijk geen uitweg meer.
Op dat moment voelde ik me zo kut dat ik een keer naar een spoorweg ben gegaan. Daar heb ik staan twijfelen.
Ik besloot op dat moment het niet te doen. Ik heb mezelf toen beloofd niemand dit te vertellen, iets waar ik achteraf erg blij om ben.

Nu, ongeveer 4 jaar later denk ik nog steeds vaak aan zelfmoord. Het niveau van denken is echter verandert, het ligt nu meer bij de essentie van het leven.
Waarom hebben wij het zo goed en de Afrikanen zo slecht? Waarom zijn we zo individualistisch ingesteld?
Omdat ik geen duidelijk antwoord kan vinden op deze vragen wil ik ze gewoon wegwerken. Tot nu toe alleen met zelfmoord.

Gelukkig komen er langzamerhand nieuwe ideeën. Geen zelfmoord maar mensen helpen. Ik ben samen met mijn ouders op vakantie geweest in Afrika en heb gezien hoe gelukkig die mensen zijn zonder 'alles' te hebben.
Ik heb besloten mijn school of te maken, een wereldreis te maken om vervolgens een universitaire opleiding te volgen. Daarna wil ik met mijn kennis en ervaring mensen gaan helpen. Het liefst kleinschalig. Ik hoop op die manier te leren hoe je gelukkig kunt zijn met weinig en dat dan over te brengen naar Nederland.
Datum:
19-06-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

kweet het nietmeer

een paar jaar geleden is mijn vader gestorven mijn puntern zijn slecht mijn moeder zie mij ni graag maar mn zus wel mijn vrienden beginnen afstand vn mij te nemen kinderen in mijn klas roddelen over mij mn hele familie kijken liever naar dingens van mijn zus of nichten en neven en k wil gwn niet meer leven als k een manier zou vinden hou zou k et doen maar k weet er geen dus moet k maar me de pijn leven
Datum:
19-06-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Ik kan niet meer

Mijn laatste beetje levensfut is uit me lichaam gezogen. Ik kan niet meer leven, alles wat ik doe, kost moeite.
Het liefst zou ik in slaap vallen en nooit meer wakker worden.
Ik ben te laf om zelfmoord te plegen, bang dat het mislukt.
Depressie, mislukking, angst razen door mijn hoofd, als een wervelstorm die niet over lijkt te gaan.
Ik word als maar meegtrokken door deze storm, er is niemand die mij eruit haalt.
Ik leef in het niets, ik ben niets dus waarom zou ik nog verder leven?
Datum:
19-06-2009
Naam:
Lianne
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

ouders

op school heb ik niemand, ik heb nooit zin om naar huis te gaan mijn vader en moeder haten me en reggen meerdere kerenn dat ze me haten en dat ik opmoet rotten alles komt nu gewoon heel snel achterelkaar in me hoofd en allle stres van school ook dat ik er gewoon niet meer tegen kan. miss klint het soft maar mijn ouderd slaan me ook.
Datum:
18-06-2009
Naam:
Anonie,
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

ik kan niet meer

ik ben met een man die mij die heel tijd afbreken. altijd critiek en altijd ben ik slecht. ik ben een vreemdeling in deze land en heb niemand hier behalwe hem. mijn enigst broer is verlede jaar overleden. ik heb die laatste 15 jaar in de heel wereld rondgeswerfd en heb familie en vrienden verspreid over die wereld. ik weet het niet meer en het lijkt mij beter bij mijn broer te zijn. ik heb al gekeken hoe vaak die trein komen en hoe lang het duurd vanaf die lichten gaan totdat die trein komt. ik heb vanavond een mes gepakt maar die was niet scherp en kon mij niet sneden. ik red het niet. en ik denk niet dat ik het gaat redden. help mij. maar mischien is best hulp mijn gewoon eruit te helpen.
Datum:
18-06-2009
Naam:
jo-ann
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

Watvoor zin heeft het leven zonder God, mijn ouder/verzorger?

Watvoor zin heeft het leven zonder God, mijn ouder/verzorger? Hij/Zij/Het is de enige die mij perfect aanvoelt, begrijpt en helpt, de enige die altijd 100% voor mij klaarstaat (mits ik rechtvaardig blijf uiteraard) en de enige die ik vrees.

Seksueel misbruik vanaf mijn peutertijd tot kinderjaren daar werd nooit naar omgekeken, iedereen deed maar alsof hun neus bloedde. Ik durf te wedden dat familieleden het wisten, maar geen flikker deden om mij uit mijn lijden te helpen.

Pa en ma hebben er alleen voor gezorgd dat ik me ongeliefd voel (pak rammel hier en daar, verbale en geestelijke mishandelingen -aan hun heb ik niks-), broers en zussen hebben daar ook vrolijk aan mee gedaan (aan hun heb ik ook niet veel), ik heb ook nooit vrienden gehad waar ik ontzettend veel aan heb gehad, ik was vaak uitgekeken op mensen.
Ik ben altijd een persoon geweest die altijd klaar heeft gestaan voor een ander, wanneer ik daar tijd voor had, maar ik trok me terug nadat ik merkte dat men niet veel terug deed, wat mij het gevoel gaf dat er misbruik van mij genomen werd.
Watvoor zin heeft het leven met zulke kostmisselijke zielen die in mijn ogen 'coldhearted' overkomen? Niet alle zielen uiteraard, best zielig als ik daar aan denk, 'kotsmisseiljke zielen', wie weet wat ze wel niet allemaal hebben meegemaakt.

De gedachte aan zelfmoord speelt sinds 2001 een grote rol in mijn leven, omdat ik na mijn traumatisch verleden me ontzettend verzwakt voelde en na de breuk met een jongeman waar ik ontzettend gek op was ging het leven alleen maar meer achter uit. In 2002 begon ik tarotkaarten te leggen en begon me meer te verdiepen in spiritualiteit, totdat ik rond 2004/2005 stemmen begon te horen en me begon te focussen op schimmen. Het bleken plaaggeesten te zijn en in 2005 belandde ik bij het Mentrum waar een psychose geconstateerd werd, waar ik het niet mee eens ben, omdat ik vind dat de doktoren zich gedragen als ongelovigen, schandalig gedrag om paragnosten/mediums die lastig gevallen worden door geesten (stemmen horen, schimmen waarnemen) ze voor \"gek\" (lees: een storing in de hersenen) verklaren en op die manier hun een ziektebeeld proberen aan te praten. Gelukkig heb ik me daar niet door laten misleiden, daarom kapte ik met de gesprekken in 2006. Ik vertik het om nog in hun leugenachtige theorieën te geloven en mij een minderwaardigheidscomplex aan proberen te praten, want het blijft niet alleen bij een ziektebeeld aanpraten genaamd 'een psychose', maar behandelen je alsof je een zwakzinnige bent en lullen je dossier vol met leugenachtige theorieën over 'een chemisch stofje dat in je hersenen ontbreekt, waardoor men van begint te ijlen en denkt stemmen en/of schimmen waar te kunnen nemen' -zijn de exacte woorden van de hulpverleenster bij het Mentrum. Dat raakt mij diep!! Dat raakt mij ontzettend diep!! Contact met Gene Zijde van je afwuiven als een 'verhaal dat uit de duim gezogen is' en dat ook nog van individuen die zichzelf "specialisten" noemen.

Het is nu 2009 en ik vind dat ik lang genoeg heb volgehouden, het wordt tijd dat ik afscheid neem van het leven hier op aarde, want het is genoeg geweest. Door hier te blijven leven zorgt alleen maar voor meer stress, meer zorgen, meer hatelijkheden tussen mij en anderen die mijn woorden niet serieus lijken te nemen. Ik haat het leven hier op aarde, ik haat het.
'Thou shall kill, in case of justice' Even yourself! Only in case of justice. God's systeem hier is niet optimaal, daarom vertrek ik liever richting de hemel waar ik door mijn geliefde Ouder/Verzorger, onze Schepper, opgevangen kan worden. Ik ben van plan om slaappillen in te nemen en hopelijk stuurt God mij niet terug op aarde en mag ik bij hem blijven in de hemel (that's no joke). :-)

Love you, God, en keep your heads up to the suicidal ones.

Peace.




Datum:
18-06-2009
Naam:
Latifah
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

ik weet het allemaal nie meer

hey ben een jonge vrouw van 24 en heb de gedachte om uit het leven te stappen
zojuist is een deurwaarder hier aan de deur geweest om goederen op te komen halen maar dankzij hulp heb ik dat opgelost.ok ik kan soms de rekeningen niet betalen en af en toe zeg ik dat ook niet tegen mijn man maar dit had ik hem wel moeten gezegt hebben nu hebben we serieuze ruzie en hij heeft mij gezegt als er nog zoiets gebeurt dat ik meteen kan vertrekken en hij vraagt de echtscheiding aan heb ook nog 2 lieve katten en die krijg ik dan niet mee dus kan ik beter zelfmoord plegen want ik leef voor mijn katten zonder hen ben ik niks
Datum:
18-06-2009
Naam:
chc
Leeftijd:
24
Provincie:
België

En nu?

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Mijn ouders zijn op mijn 5e gescheiden, maar ik weet nog precies hoe het ging. Mijn vader en moeder hadden altijd ruzie, zelfs over mijn naam. Ik was geboren en had nog niet eens een naam! Nadat mijn ouders waren gescheiden, ging ik bij mijn moeder wonen. Mijn vader kreeg een nieuwe vrouw. Ze mishandelde me. Ik weigerde om nog naar mijn vader toe te gaan. Mijn vader besloot te verhuizen. Altijd woonde hij dichtbij maar het nieuwe huis was toch wel een uur rijden. hij ging trouwen met zijn nieuwe vrouw, maar na een paar jaar ging ze weer weg. Het ging allemaal heel snel. toen besefte mijn vader dat die vrouw hem had bedrogen. Ze had misbruik gemaakt van mijn vaders' geld. ik ging weer naar hem toe. Nu heb ik er spijt van dat ik niet naar hem toe ben gegaan. 's Nachts plas ik soms nog in mijn bed. Ik durf het tegen mijn vrienden niet te vertellen, en ik kan dus ook nooit normaal bij een vriend logeren. Ik heb veel moeite met havo, maar mijn vader probeert me heel veel te helpen. Het lijkt dan ook alsof hij de enige is die van me houdt. Mijn moeder zegt alleen maar dat ik mijn spullen moet opruimen. Op school ben ik erg onzeker. gelukkig gaat het wel goed met de punten, al moet ik er wel heel hard voor werken. Aan de psycholoog heb ik ook helemaal niks, daar wordt ik alleen maar depressiever van. Met voetbal ben ik ook gestopt, omdat ik er toch niks van kan. Mijn vrienden zeggen dat ik hel wel heel goed kan, maar dat geloof ik gewoon niet.
Elke dag is hetzelfde. Als school eindelijk uit is, naar huis fietsen, huiswerk maken en slapen. Volgende dag weer vroeg op en dan begint het gezeik allemaal opnieuw. Ik weet echt niet wat ik later wil gaan doen. Er is totaal niks wat me interesseert, alleen mijn stomme computer en mijn xbox. Waren die apparaten maar nooit uitgevonden. Ik ben nergens goed in. Ik probeer ook zo mijn mogelijk met mijn vrienden te doen, want ik word toch wel weer uitgelachen. Tijdje geleden heb ik er bijna een eind aan gemaakt...maar ik wil het mijn vader gewoon niet aandoen. Hij doet zo zijn best, vooral omdat zijn jeugd ook helemaal uit de hand is gelopen. Een paar dagen geleden stond ik met een mes aan mijn pols, maar ik kon het weer niet. Misschien durf ik het gewoon niet. Ik ben gewoon een mietje.
Ik leef voor mijn vader. Ik heb alleen geen idee hoe het nu verder moet...
Datum:
18-06-2009
Naam:
S.
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.