Levensverhalen (pagina 862)

ik zit er nog steeds aan de denken of ik het zal doen! wil wel dood wand ben de oude rik niet meer! teveel drinken roken en werken worden me te veel! hoop snel een partner te vinden die me wel begrijpt en anders weet ik het zo net nog niet

gr rik

Ik ben een jongen met veel verdriet en pijn ik heb al vele malen zelfmoord geprobeerd maar nog geen resultaten
waarom omdat iedereen mij slaat en schopt en alle geweldadige dingen die je kunt bedenken dus daarom

Ik heb geen idee, waarom ik hier iets ga schrijven. Ik had ook nooit verwacht dat ik iets zou schreven op een plek als dit. Het vreemde van deze website is dat alles zo somber is. Waarom in godsnaam maakt de stichting Leef mee een website in deze kleuren? Het valt me nog mee, dat hier geen link te vinden is om je eigen uitvaart te regelen.

Een zwarte donkere lucht. zo zie ik alles. Zo voel ik me. het is alsof k een berg moet gaan beklimmen en daar achter is het mooi en goed. daar moet ik heen. Alleen heb ik de kracht niet meer om die berg op te gaan. Ik wil niet meer. Het is kut.

Het is misschien wel fijn om je gevoelens van je af te schrijven. Om even je gevoelens en gedachtes die 1 grote wir war in je hoofd zijn te ordenen.

Wat word ik later? hoe kom ik hier uit..

voel me kut en nu ook een zeur. het is helemaal niet fijn om hier wat neer te zetten...

ik zie het leven niet meer zitten.
waar laat ik al mijn problemen.
Ik heb mijn ''depresieve-trekjes'' omgezet ik anorexia.
niet bewust. ik bezocht pro-ana sites.
omdat ik net zoals andere wou zijn.
mooi dun slank. Zouden ze me dan wel accepteren hoe ik nou werkelijk ben?
al gou liep het uit de hand en wou ik nog maar 40 kilo wegen. Ik vertoone me niet buiten. ging niet meer naar feestjes.
en praatte weinig met mijn ouders.
ik voel me nogsteeds heel stom en lelijk.
Waarom kan ik niet zo zijn, Als mijn ideale zelfbeeld.
iik zie mezelf steeds dikkerworde. maar de cijfers gaan omlaag.
Liefde & hoop is er voor nodig.
Een lange weg. maar toch een trage vorm van zelfmoord.

I need someone to save me from myself.
xx.

het leven is in mijn ogen onrechtvaardig, die ene man ziet er goed uit heeft een gespierd lichaam een grote mercedes en een mooie meid, en iemand anders is zo lelijk als de nacht, weegt 150 kilo terwijl hij iedere dag in de fitnesszaal staat.
Een ander voorbeeld is dat Jantje net een miljoen heeft gewonnen bij de staatsloterij terwijl hij al miljonair was en dat Oezie uit Congo net is overleden aan een tekort van Vitamine!

Ik snap goed dat mensen zelfmoord willen plegen in een wereld die voor de een, een hemel is en voor de ander de hel.

Hoi, ik ben een meisje van 15 jaar en heb al wel een verleden met jongens achter de rug, jongens die je misbruiken. Als ik weer iets te veel op heb, en ik ben niet het type meisje dat nee durft te zeggen... Dat is echt een slechte eigenschap van mij + dat ik heel naief ben. En jongens lullen altijd alles door, en vandaar dat iedereen mij een slet noemt. Ik ben in de laatste paar maanden echt heel erg veranderd, maar mensen kennen de verhalen nog wel en daarom ziet niemand dat ik veranderd ben, en dat doet me zo erg pijn.

Ik heb al vaak gedacht aan zelfmoord maar ik ben te laf als het er op aankomt, en ik hou zoveel van mijn broer en wil hem niet pijn doen, maar zo'n leven lijden is ook echt klote..

Altijd word ik maar gebruikt door jongens, waarom ? Dan denk ik dat ze me echt leuk vinden en dat we van elkaar houden en dan opeens hebben ze weer een ander..

Sinds een paar maanden heb ik nu ook last van een soort stemmingsstoornis, dat houd in dat ik bijna de hele dag over me gevoelens denk en dat ik me heel kut voel, en 10 minuten later denk ik opeens dat ik de hele wereld aan kan en dat ik schijt moet hebben aan al die mensen die over me lullen, dat ik zelf wel beter weet hoe ik nu echt ben. Maar een paar minuten later is dat mooie goeie gevoel weer weg en voel ik me steeds dieper een put in zakken.

Ik weet echt niet wat ik nog moet met mijn leven, een eind er aan maken ben ik veel te laf voor.

Als ik in mijn leven kijk zie ik alleen maar dingen die ik niet goed doe alleen maar dingen die ik anders zou moeten doen maar dat niet deed. Ik voel me depriesief maar is ben nog jong en heb nog en heel leven voor me. Soms denk ik waarom leef ik nog. Als ik dood ga is dat beter voor de wereld en mij

since laatste kwam ik er achter dat ik een "Jonge" leuk vind, ik ben dus een nat nek, en Nee dat wil ik niet, ik wil niet meer, ik kan niet meer,
altijd gepest worden.
putted down,
mensen die me haten,
die me niet accepteren,
heb al 2x eerder Zelfmoord geprobeert, ik ben te Deressed to be alive,
soms wens ik gewoon dat ik nooit geboren was, dit jaar Examen jaa, wil het geen eens halen, I Hope I Will Be Die Soon Thouhg,
Ik
Heb
Het
Gehad
Met
Dit
Kut
Fucking
Idioiten
Debiele
LEVEN!

Hallo, mijn naam is bas en ik heb gespeeld met het idee om zelfmoord te plegen,
Ik heb de afgelopen jaren in een diepe put gezeten, daardoor zag ik geen uitweg meer en heb ik serieus gedacht aan levensbeeindiging, Ik zal even kort uitleggen wat mij ertoe dreef, en hoe ik mezelf ervan weerhield..

Ongeveer 4 jaar geleden was min leven aardig op orde, mijn scholen afgerond, eventjes gereisd om wat te genieten, en lekker alles gedaan wat ik op dat moment wilde. Ik begon mijn eigen bedrijfje in de plafonds met steun van mijn vader die een ogenschijnlijk goed plafond bedrijfje runde...
Na een jaar of anderhalf mijn eigen bedrijfje te hebben gehad kwam mijn vader op het idee om te emigreren.. en dan wel gelijk.
ik woonde toendertijd nog thuis maar ik was aardig zelfstandig geworden door de scheiding van mijn ouder een paar jaar daarvoor.. Mijn broer woonde ook nog thuis en toen mijn vader emigreerde konden wij nog in het huis blijven.. helemaal goed natuurlijk, daar kwam dus bij dat ik mijn vaders bedrijf zou overnemen.. dat deed ik dus en vervolgens liep alles in de soep..
Mijn vader had beloofd dat alles voor het huis geregeld zou zijn en dat mijn broer en ik ons geen zorgen over het huis zouden hoeven maken.. zoals je misschien wel weet neem je als je een bedrijfje overneemt zowel de lusten als de lasten over, en ik nam aan dat dat allemaal wel goed zou zitten omdat ik natuurlijk dat bedrijfje niet van een vreemde over zou nemen...

Na een maand het bedrijf te hebben overgenomen bleek mijn vertrouwen dus toch niet terrecht want ik kreeg rekeningen van leveranciers van minimaal een half jaar d'r voor. geen probleem want ik had gespaard en kon de rekeningen van die eerste en tweede maand nog wel betalen..
In dezelfde maand dat ik dat bedrijfje had overgenomen bleek dat mijn broer en ik ook voor het huis moesten gaan betalen, geen probleem natuurlijk want we hadden alletwee genoeg werk...
na ongeveer 2 maanden het bedrijf en de woning betaald te hebben in mijn eentje vroeg ik aan mijn vader of hij het geld van de bedrijfsrekeningen kon overmaken en daar maakte hij een probleem van.. dat was natuurlijk niet zo mooi want het ging niet om een paar duizend euro.. maar om tientallen...
Daarbij kwam ook het huis nog, mijn broer en ik hadden afgesproken om het huis samen te betalen want we woonden natuurlijk met zijn tweeen in het huis..

Na een tijdje zeuren en wachten kwam er maar geen geld tevoorschijn, van mijn broer niet en van mijn vader niet..
dat was natuurlijk niet zo mooi, en door andere mentaliteiten en de crisis begon mijn klanditie af te nemen..
Normaal was dat geen probleem geweest want van mijn spaargeld had ik 5 jaar niks hoeven doen..
helaas was mijn spaargeld door de akkefietjes opgeraakt en op een gegeven moment kon ik geen eten, sokken of wat dan ook meer kopen.. alles was op.. geen steun van mijn vader, geen steun van mijn broer en tot overmaat van ramp kwamen er elke dag minstens 9 rekeningen op de vloer..
ik kon ze met geen mogelijkheid betalen en vroeg steeds meer leningen en betalingsregelingen aan..

Ik kwam steeds dieper in de problemen en werd dus ook steeds depressiever...
Toen begon het gedonder, ik begon te denken dat het allemaal geen zin meer had en ik begon plannen te bedenken om uit de situatie te komen..
normaal had je op oplossingen gekomen als vluchten naar een ander land en daar opnieuw beginnen, want dat kan makkelijk..
maar helaas kon ik het land niet uit vanwegen mijn belastingschulden en andere zaken.. na een tijd niet lekker in mijn vel gezeten te hebben en al die rekeningen maar niet te kunnen betalen en bovendien na het realiseren dat ik geen steun van mijn vader en mijn broer had, begon mijn gedachte af te dwalen, wat heeft het nog voor zin om te vechten en te betalen, hier kom ik toch nooit meer uit... een slang aan de utlaat van mijn auto knopen en in de auto gaan zitten met die uitlaatgassen, daar zat ik aan te denken, en wel meer van die bizarre dingetjes...
je word op zulke momenten alsmaar creatiever..
Gelukkig was mijn onderbewuste nog te positief want ik kon het elke keer maar niet lang genoeg vol houden om uit het leven te stappen.. bovendien kon ik mijn moeder waar ik een heel goede band mee heb niet in de steek laten..
Na een tijd zwaar depressief te zijn geweest begonnen mijn gedachten zichzelf weer naar de positieve kant te begeven..
"ik kan toch niet lager zakken dan ik al ben, en het kan alleen maar beter worden.."
een vreemde maar levensreddende ommezwaai..

sinds dien denk ik steeds positiever, de stapel rekeningen ligt er nogsteeds en word heel voorzichtig redelijker..
Ik heb besloten dat alle mensen die ook maar iets negatiefs in mijn dag of leven brengen niet in mijn leven horen, en daarom is mijn 'vrienden'kring flink geslonken..
geen contact meer met mijn vader en mijn broer..
en vervolgens is mijn motto...
"hoe slecht het ook gaat, hoe diep je ook zit.. als je er van leert is het goed voor je.."
Dus elke keer dat er wat gebeurd vraag ik me af ' leer ik er van ' en als dat het geval is word het slechte ook goed..

het is misschien een beetje een vreemde theorie, maar ik geloof er in dat je moet blijven denken aan de positieve kant van het verhaal..
Elke situatie is natuurlijk anders, maar ik hoop dat iedereen die op deze site kijkt toch nog even bij zichzelf ten rade gaat om te kijken of er nog een klein lichtpuntje te bekennen of te creeeren is... want kortom..
De zomer en de winter zijn te mooi om te missen.....

Zodra je denkt dat je niet meer uit een situatie gered kan worden moet je gewoon denken aan een achtbaan..
Zodra je helemaal beneden bent, kunnen de karretjes alleen nog maar omhoog..
Helemaal omhoog proberen te komen is misschien ook niet de weg.. want de karretjes gaan ook weer snel naar beneden..
Vind de gulden middenweg en je zal je weer redelijk op je gemak kunnen voelen....

Ik ben al voor de tweede keer getrouwd. Nu bijna 13 jaar. 15 jaar bij deze man. En ik wil weg.
Weg van de vernederingen, het geruziemaak...
Misschien wel weg van deze wereld. Maar mijn kids (18, 7 en 5)...
Kan ik het die kinderen aandoen om zonder mama op te groeien, om te weten dat hun mama zelf weg wil...
Ik wil niet weg bij mijn kinderen, maar wel bij mijn man. Lief voor de buitenwereld, de vrolijke, de altijd goedlachse... maar thuis een tiran.
Hopelijk hou ik het vol tot er een oplossing komt dat ik hier wegkan.

Nijn