Levensverhalen (pagina 800)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil niet meer

Ik weet niet hoe ik moet beginne ..

Ik ben geboren in den bosch
toen ik 4 was werd ik misbruikt door de zoon van mijn vader’s vroegere beste maat, toen we verhuisde naar belgie was ik eigenlijk wel blij het duurde tot mijn 6de ,ik heb het mijn ouders nooit vertelt ..

toen ik 8 was heb ik mijn broertje van bijna 5 in de vijver dood terug gevonden..
ik heb er een jeugdtrauma bij opgelope en heb er nooit rust bij gevonden ,
en ik mis hem nog elke dag , nog geen 2 jaar later heb ik mijn oma moete afstaan..

het ging nooit lekker op school ik werd gepest en vernederd omdat ik nederlands ben dat deed veel pijn , van mijn moeder kreeg (krijg nog altijd) ik veel liefde , mijn vader ook wel maar hij wist niet goed hoe hij dat moest uiten( hij heeft mijn broer toedertijd uit het water gehaald en heeft heeft het nooit echt kunne verwerken)

ik gebruikte drugs om de pijn wat te verzachte (inmiddels wel al lang gestopt)

op mijn 18 kreeg ik verkering met een jonge die ik kende van de lagere school na 2 maande woonde we al samen wegens problemen met mijn vader…
de ruzie was even later bijgelegd ik mocht terug thuis wonen maar toch bleef ik bij mijn vriend ,omdat ik zoo veel van hem hou , ik kon het maar niet verkropen dat ik niet meer thuis woon ik mis het zo erg
het ging ook niet meer zo goed tussen mijn ouders , toen mijn moeder hem vertelde dat ze weg wilde gaan is mijn vader bijna ingestort en is van de ene dag op de ander veranderd zoo lief en zo vriendelijk , ik wou dat hij zo was toen ik nog jong was ik miste zo'n vader figuur en ben eigelijk jaloers op mijn broertjes
ik heb gewoon geen gevoel meer in mijn lichaam , geen emoties meer ,alleen maar pijn en huilbuien het lijkt wel of ik geen adem meer krijg en mijn keel word dicht geknepen, ik slaap veel en dan is de dag bijna om , weer een stuk van mijn tijd weg :S en de klok blijft maar doortikken en heb ik weer niks bereikt in m’n leven
ik heb besloten dat ik mij wil laten opnemen maar ik weet niet goed hoe ik moet beginne
grtjs debora
Datum:
05-12-2009
Naam:
debora
Leeftijd:
21
Provincie:
België

pesten

ik word zo vaak gepest en hard geslagen op school dat ik ervan wil huilen, maar huilen doe ik niet dan gaan ze mij uitlachen.
Datum:
05-12-2009
Naam:
anoniem van der zegikniet
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

LDVD

Hoi, ik ben een meisje en heb sinds kort een stomme fout gemaakt, ik zei tegen die jongen dat het uit was maar meende dat niet en dat zei ik hem ook iets later. En toen zei hij dat hij het niemeer aan wou en geen gevoelens meer voor me had. weten jullie wat doen? :'(
Datum:
05-12-2009
Naam:
LDVD
Leeftijd:
15
Provincie:
België

omdat alles verpest is

ik ben nu al 8 jaar ongelukkig.
sinds de scheiding van mijn ouder is mijn leven verpest! wilde niet begrijpen dat het over was. had maar 1 echte vriendin die de macht over me had mocht met niemand omgaan alleen met haar wat ik accepteerde ben blijven zitten in groep 4 waar ik bij haar in de klas kwam. ze heeft me misbruikt! wat ik me nog maar vaag herrineren kan. ik moest spelen dat ik haar vriendje was ik moest met haar zoenen aan haar zitten, het laatste dat ik me herrineren kan is dat we naakt naast elkaar in een bed lagen. ik weet niet of er toen nog wat gebeurt is ik weet ook niet hoe het gestopt is ik heb het te diep weggestopt en zal er ook nooit meer over willen/kunnen praten maar het killt me vanbinnen. in die tijd zat ik bij een psychollog waar ik moest spelen en daar vatte zij dan dingen van op. elke nacht werd ik weer gek en huilde me zelf inslaap. jaren lang gepest op school, door mijn broer mijn vader. heb het lang volgehouden. in de brugklas wel een goed jaar gehad was nog steeds ongelukkig maar weinig hebben het gemerkt! ik zat in die tijd bij counseling omdat het toch nog te zwaar was. werd nogsteeds gepest. in de tweede ging het wel oke zat weer bij counseling soms rot opmerkingen maar daar bleef het wel bij. in de 3e werd het het ergst ze bleven maar komen met die opmerkingen oke ik ben niet de dunste maar wat maakt t uit. ben toen weggelopen tijdens de gymles. kwam huilend thuis toen moest ik het mijn ouders wel vertellen school had nog gebeld waar ik was. voor de rest nooit meer wat overgehoord. dat jaar ben ik opzich nog wel doorgekomen.ondertussen was het gepest thuis ook nog niet over en ik ben bang dat dat ook nooit stoppen zal. mijn vader is zelf ook dik en ik denk dat hij dat zichzelf kwalijk neemt en mij daarmee belast. die opmerkingen zijn kwetbaar maar k kan er tegen. verder zijn ook er spanningen tussen de ex van mijn vader die samen een dochter hebben. ze zegt dat mijn vader slecht is en probeert mijn zusje bij ons wegtekrijgen. ikk heb heel erg medelijden met hem ook al haat ik hem zo. ik ben bang dta ik mijn zusje vooraltijd zal verliezen en dat raakt me diep. opschool gaat het slecht! zit weer bij counseling heb ruzie met mijn mentrix die niet te vertouwen is! alles wta ik haar verteld heb heeft ze tegen mijn oudders gezegt die juist dachten dta ik alles weer op een rijtje had. alles begint weer van vooraf aan en k weet niet of ik er alleen doorheen kom. kan er met niemand over praten want vertrouw niemand. ik ben nu al 3 maanden aan het lijnen gaat de laatste 2 weken wel goed. leef op 3 plakjes ontbijtkoek en avondeten. soms lukt het me echt niet als ik weer een rotopmerking krijg ga ik vreten en voel ik me daarna weer kut. kotsen kan ik niet al zou ik het zo graag doen. ik wil eindelijk eens het perfecte beeld zijn voor mijn vader zodat hij me leert accepteren. al moet ik er voor sterven ik ga door tot het bittere eind en ik geaccepteerd!
Datum:
05-12-2009
Naam:
Ayla
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

het leven.

ik denk eraan ja.
vaak
het leven
de dood
maar ik zou het egoistisch vinden
het leven is je geschonken
en ja
PIJN
soms zie je geen uitweg meer
net als ik
Gelukkig zie ik nog een klein stukje licht
en dat licht is er voor iedereen.
Ik ben niet gelovig, mocht je dat denken
ik geloof wel ja
in het leven, ook al zie ik het soms niet meer zitten.

Wie het zelf behoud, verliest het leven.
Wie hetzelf verliest, IS het leven.
Datum:
04-12-2009
Naam:
Martin
Leeftijd:
31
Provincie:
Gelderland

Leegte

Ik heb een lang verhaal dus bereid je maar vast voor.

Ik ben momenteel 18 jaar, heb een goede baan wat ik leuk vind, doe het prima op school, en heb het eigenlijk hartstikke goed thuis. Ik ben een knappe, lange, gezonde jongen die (al zeg ik het zelf) zeer intelligent is, en een ontzettend graaggeziene feestganger. Ook ben ik iemand waar mensen graag hun hart bij luchten, en bij wie ze zeker weten dat hun verhaal word gehoort en begrepen. Ik heb een diep begrip voor de intenties die mensen hebben jegens anderen, of die soms om een onderwerp heen praten om het echte probleem te verhullen.

Toen ik 8 jaar was ofzo kwam ik een vriend, die ik verder R zal noemen, tegen het lijf en we werden de allerbeste maatjes. We speelde dagenlang achtereen en genoten van onderhand elk moment dat we samen waren. Maar toen ik ongeveer 10 was hadden we in eens knallende ruzie en sloeg hij me finaal ik elkaar. Dit knapte mijn hart en veranderde mijn persoonlijkheid gelijk. R is bijna 4 jaar ouder dan mij. Slechts dagen daarna kwam de jongen die ongeveer 3 straten verop woonde weer thuis van een strafkamp of zoiets, en hij had slechts een doel: het leven van iedereen jonger, en minder sterk dan hem het leven zuur te maken. Waaronder... ZEKER die van mij. Ik kan me niet eens heugen hoe vaak hij me wel niet een klap heeft gegeven in mijn maag, een metalen deur van een hekje snoeihard tegen mijn enkels en knieen dichtgegooid, een put snel open heeft gedaan zodat ik er inviel met mijn fiets, en zelfs een keer zo hard van mijn fiets af getrapt dat mijn halve gezicht letterlijk tegen de grond aan was geschraapt en je op het bot kon kijken.

Maar desondanks alle andere *******-zooi dat mij was overkomen, was ik best wel gelukkig.

Maar nu, de wonden zijn geheeld, ik heb geen ernstige littekens en ik ben verhuisd van die jongen en heb mijn leven goed op de rit op het werk, en thuis.

R heb ik al tijden niet meer gesproken, want ik realizeerde me 2 jaar geleden pas weer wat die klootzak mij wel niet had aangedaan. Maar we werden weer vrienden, zelfs na die ruzie maar ik heb het hem NOOIT vergeven, ik heb nog nooit iemand ECHT wat vergeven want dit soort dingen douw ik diep in de duisterste krochten van mijn hart en ik kan je vertellen.....het is daar absoluut niet prettig. De gevoelens die ik daar houd zijn die van haat, seksuele spanning, mensenschuwend en diepe, diepe fysieke aggressie waar ik geen enkele uitlaat klep voor heb. Ik heb het gevoel alsof mijn hart in de brand staat, simpelweg door de diepe ongunst en ziekelijke gedachtes die ik heb.

Ik heb nog nooit in mijn leven iemand fysiek geslagen, of de confrontatie aangegaan en teruggevochten.

MAAR IK BEN ER GEWOON KLAAR MEE.

Klaar met alle mensen die geen respect tonen, klaar met iedereen die zo ontzettend egoistisch is.

Mijn vader zei wel eens dat het ontzettend egoistisch is van mensen die zelfdoding plegen. Maar is het niet veel egoistischer om de mensen waarvan je houd, te zien lijden in een leven waar zij niet van houden!

Ik hoop 2010 te halen
Datum:
04-12-2009
Naam:
Kevin
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Zelfhaat, psychopatische gedachten, en ongeluk

Ik heb een flinke dosis zelfhaat door dingen die ik heb gedaan, doe, en denk.
Ik denk over de ergste dingen na wat je een ander mens kan aan doen, en ik ben echt serieus bang dat ik dit misschien wel ga doen! Ik haat mezelf om zoveel redenen, ik heb geen zelfvertrouwen, geen zelfrespect... ik pik veel te veel van iedereen gewoon. Ook ben ik bang dat het toch niks word met mijzelf, ik ben zeer intelligent maar toch heb ik nooit eens de motivatie om actie te ondernemen en er weer eens lekker uit te gaan. Ook ben ik lichtelijke racistisch tegen een soort groep mensen (heel specifiek, maar dit zal ik hier niet uitten) en zijn mijn sexuele voorkeuren gewoon schandalig, en zelfs misdadig! Ik wil geen mensen meer pijn doen, maar door er een eind aan te maken doe ik dit alsnog... maar misschien is dat maar even en dan kan iedereen die mij kon gewoon weer rustig doorleven en zich geen zorgen meer hoeven te maken over mij. Dan hoeven ze niet meer te denken dat ik mijzelf niet red...
Datum:
04-12-2009
Naam:
kevin
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Pijn

ik zie het niet meer zitten, al die pijn, de mensen die je op straat, school, internet , gsm verwijten, de mensen waar je 8 uur op een dag mee in de klas zit, er zitten juist 10 mensen met mij inbegrepen in de klas, en iedereen hebben ze al aan hun kant getrokken.
het is niet leuk om zo nog te leven, als ze al je vrienden afnemen, en ook nog is je lief aan hun kant willen trekken. ik heb al veel met een kabel of touw aan mijn keel gezeten, maar het lukt nooit, ik blijf maar leven, en dat is niet het gene dat ik wil. ik wil liever gelukkig zijn, zonder al die pijn, op een plek met alleen maar vrede, geen ruzie , geen pijn, geen zelfverwonding , want iets buiten snijden doe ik ook niet , of pillen slikken. niets helpt mij om zelfmoord te plegen. wat moet ik doen?
want zo kan en wil ik niet leven.
Datum:
04-12-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

bedanktschool

ik kom er niet meer uit ik wil niet zo leven met het gevoel dat iedereen mij haat
Datum:
04-12-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Wtf!?

Bij mij is alles zo erg geworden dat ik gwn geen gevoel meer heb, geen emotie. Kheb geen familie, enkel mijn moeder tot zover.. ! Als je toch zo depri bent, denk niet na en doe het gewoon! pleeg zelfmoord dat je van alles af bent. Als mijn moeder dood is doe ik dat zowiezo.

Byee .
Datum:
04-12-2009
Naam:
Egon
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.