Levensverhalen (pagina 773)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ben klaar met alles, ik wil niet meer verder!

Ik schrijf dit omdat ik steeds vaker denk aan zelfmoord, dagelijks bedenk ik me een moment dat het beter is dat ik een eind kan maken aan mijn leven. Mijn omgeving is druk met zichzelf en heeft geen tijd meer voor elkaar. Ik ben een vader van twee dochters van 14 en 16 jaar en ben 6 jaar geleden gescheiden en heb inmiddels weer een relatie. ALs kind ben ik zwaar mishandeld door mijn vader, er werd op mij geschoten wanneer hij dronken was of zoals elke dag werd ik geslagen met de riem,stok,vuist noem het maar op! mijn leven is hierdoor gevormd "dat ik niet weet meer wie ik ben. Zo constateer ik dat is mijn naasten op hun wenken bedien en zorg draag dat ze het allen goed hebben en dat ze niets te kort komen. Toch realiseer ik me dat dit niet meer voldoende is. Ik heb zo'n spijt dat ik op de wereld gezet ben door mijn moeder en dat ik van jongs af aan heb moeten strijden tegen de dood en de zware vergrijpen van mijn vader. Ik probeer een goede vader te zijn en stiefvader maar telkens moet ik de strijd aangaan met mijn ex, partner en stiefkind. Mijn kijk op het leven was niet negatief maar alle ontwikkelingen in het leven om mij heen hebben mij gebroken en verbitterd. Ik loop met de gedachte om mijn eigen dood te kopen en mij te voegen tot een crimineel of huur moordenaar die mij niets vermoedend op een door hem of haar bepaalde datum entijdstip mij van het leven beroof. Ik ben wanhopig en zoals het leven roept en zegt "het leven gaat door voor een ieder die leeft " daarom ben ik klaar met mijn leven en het doek mag vallen.
Datum:
16-01-2010
Naam:
alberto
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Aan iedereen...

Als je behoefte hebt met iemand te praten dan ben ik er voor je. Ik sta geregistreerd op het forum onder dezelfde naam. Houd vol!
Datum:
16-01-2010
Naam:
stuffedbunny
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

ik kan niet meer

Naar jaren lang te hebben geknokt en te veel mee gemaakt te hebben in het leven kan ik niet meer heb al vaker een zmpoging gedaan maar elke keer op tijd gevonden en nou zit het weer in me hoofd dat ik met het leven wil stoppen,zit ook al jaren aan de medicijnen maar die helpen nou niet echt krijg elke keer ook anderen om te kijken welke goed aan slaan maar sta nou op het punt om weer te stoppen met leven ik doe mezelf ook elke keer snijden ik wou dat,dat ook op hield maar kan gewoon niet stoppen ik weet het niet meer wie kan mijn nog helpen niemand ik moet volgende week naar de psychilater ik ben benieuwd wat hij nou weer wilt doen ik laat me niet opnemen want dat ben ik ook beu want dat helpt ook niet echt ik kan wel schreeuwen maar er komt geen geluid uit wie kan mijn nog helpen.Ik ben benieuwd hoe lang ik het nog vol hou is het een week is het 2 weken maar niet langer dat hou ik niet vol ik wil zo niet meer leven.
Datum:
15-01-2010
Naam:
brigitte
Leeftijd:
40
Provincie:
Gelderland

Langverhaal kort te maken.

Eigenlijk ben ik t best zat. Alles om me heen, en nergens heb ik meer zin in. mijn ouders zijn gescheiden omdat me vader met me moeders beste vriendin er vandoor is gegaan. iets wat ik hem nooit zal vergeven. Als sinds tijden lieg ik alles bij me kaar. Maar dan ook echt alles. ik voeg mensen toe op hyves en die ik dan vervolgens ook op msn heb. om mijn zielige verhalen die niet waar zijn te vertellen. Ik vind het wel leuk om zielig te doen. Maar eigelijk vind ik het ook best erg dat ik t doe. ik neem mensen gwn in de zeik. en dat ik vind ik zo erg. Ik word al tijden gepest en had gehoopt dat als ik naar de 1e ging het over zou gaan. Maar het tegendeel is bewezen. er zijn mensen die mij zo acepteren. Maar ook mensen die mij niet acepteren. die mij te dik vinden. Ik ben me gaan beseffen dat ik te dik was. ik weeg te veel. Nu val ik op een echt verkeerde manier af. Ik eet soachtend niet en tussen de middag ook niks. alleen 1 musli reep s wat ik nog lekker vind. Ik heb geen mensen waar ik iets mee kan delen ik hou altijd alles voor me zelf. Vaak doe ik dat ook. Maar soms vertel ik t aan een van me internet vrienden. Ik heb er echt mensen tussen zitten die ik bel en echt heb leren kennen. Die vinden me eigelijkook gek dat ik zo afval. Er is een iemand die me helemaal acepteerd en de andere doen maar alsof of hb ik t gevoel dat ze nep doen. Ik heb laast op t punt te staan om me zelf op te hangen. ik had alles al geregeld. Maar op dat moment werd ik gebeld. Weetje wat ik nou zo moeilijk vind. Om de waarheid te spreken! nu weer ik lieg gwn-.- Ik snap me zelf niet meer. eigelijk ben ik gwn dood ongelukkig. ik wil ook een leuk vriendje. ik wil ook leuke vriendinnen ik wil ook met mensen over mijn problemen praten ook over dat ik vroeger ernstig ziek ben gwn geweest(nietgelogen dat is echt waar) Ik wil er met mensen over praten.Maar als het van mij op deze manier moet. Dan ben ik over minder dan 1 maand weg.
x
Datum:
15-01-2010
Naam:
Meisje uit utrecht.
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Helemaal niet zo'n slecht leven

Ik ben een meisje van 16 en ik heb opzich helemaal niet zo'n slecht leven. Lieve moeder en vader, 2 broers die me beschermen en een schat van een zus. Genoeg goede vrienden! Maar toch heb ik geen zin meer, ik voel me zwaar klote. Ik voel me zeer egoistisch, de meeste mensen hebben echt een kut verleden maar ik heb altijd alles gekregen wat ik wil, heb altijd kunnen praten over van alles en toch heb ik er geen zin meer in. Het is niet dat ik er niet over kan praten, maar ik wil er gewoon niet over praten. Een jaar geleden ben ik begonnen met snijden, waar ik me elke keer weer super kut over voel als ik het gedaan heb. Met de jaren wordt ik ook steeds onzekerder over mezelf. Ik ben harstikke lang al stapel gek op een jongen, maar hij lijkt me helemaal niet te zien... Dat lijkt me geen rede voor zelfmoord, maar toch denk k dat mijn leven geen extra bijvoeging heeft. Ik heb alles netjes, heb een redelijk goed niveau qua hersens en er is zeker geen slechte toekomst voor me weg gelegd, ik zal best een goede baan vinden en uiteindelijk mijn mannetje tegen komen. Maar toch ik denk zo vaak na, ja als ik nu uit mijn raam zo springen, wie zal er last van hebben??? Ik ben ook absoluut niet bang om dood te gaan. Ik heb ook niet echt het gevoel dat mijn ouders echt naar me luisteren, als mijn moeder vertel dat ik me echt kut voel dat begint ze me eerder uit te lachen dan dat ze echt doet alsof haar het wat uitmaakt. Mijn vader is de laatste tijd ook steeds maar boos, vooral op mij. Mijn ouders hebben namelijk problemen, mijn vader is nu al een lange tijd werkloos en dat brengt druk en stress op ze. De enigste waar ik nog echt voor wil blijven leven is mijn oudste broer en mijn beste vriend. Maar met hun kan ik ook niet praten over mijn gevoelens...
Datum:
15-01-2010
Naam:
Missy
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

hulp aan mensen die in het middelbaar zitten

hallo allemaal,
ik ben nu een (meestal)gelukkig meisje van 23 en ik herken veel verhalen van mensen die de leeftijd hebben van de middelbare school. ook ik heb vroeger met de gedachte aan zelfmoord gespeeld, voelde me zeer ongelukkig thuis, mijn pa sloeg me soms en noemde me altijd "de puber". Ik weet dat de stomste dingen je naar de rand durven duwen. Ik heb me een paar jaar zo ongelukkig gevoeld, maar nu ik 23 ben, is dit helemaal veranderd. zowieso als je uit het middelbaar komt heb je de keuze, je kan een studierichting kiezen die je zelf wilt, of je kan gaan werken en alleen gaan wonen desnoods. Ik wil jullie allemaal een hart onder de riem steken en jullie aanraden om gewoon te wachten, door te zetten tot je wat ouder bent. Ik haatte het als mijn pa niet luisterde naar mij gewoonweg omdat ik een "puber" was. Je moet ook weten dat de leeftijd die je nu hebt nu eenmaal een moeilijke is, met veel emoties en veranderingen, maar geloof me, binnen een paar jaar zie je helderder en zal je er wel bovenop komen. >Mijn relatie met mijn pa is nu ook veel verbeterd. Ik heb zeker niet te klagen. ouders zijn ook niet perfect.wordt je misbruikt, neem dan contact op met iemand van school of een andere instelling. er zijn heel wat mensen die wel geven om jullie, maar je moet zelf die hulp gaan zoeken, want ze kunnen ook niet altijd gedachten lezen:)
Kortom: heb geduld, en zoek hulp, het leven zal zowieso met de jaren beter worden voor jullie.
en een vriendje verliezen is altijd erg, maar geloof me, een nog beter vriendje of vriendinnetje zal er aan komen.
volwassen mensen zullien zowieso je niet meer zo kinderachtig behandelen, dat is ook eigen aan de leeftijd. dus: gewoon doorzetten! het zal beter worden!en als het niet meer gaat, zoek alsjeblieft hulp, je zult ze met plezier krijgen!
groetjes en veel sterkte
Datum:
15-01-2010
Naam:
M
Leeftijd:
23
Provincie:
België

mijn leven

ik weet niet of dit helpt maar ik moet toch iets mijn leven betekend voor mij telleurstelling op telleurstelling ik heb ooit 209 kilo gewogen nu nog 94 ik zou een buikwand correctie krijgen gaat niet door omdat de verzekering mijn vetschort niet groot genoeg vind ik ben dat ik 13 jaar was op schoolkamp door drie kerels verkracht meerdere keren dit is pas aan de orde gekomen toen mijn oudste zoon ook op kamp ging toen kon ik het niet meer voor mij houden en heb ik mijn vrouw alles vertelt zij begreep vanaf dat moment ook beter waarom ik al twee eerdere zelfmoordpogingen had gedaan mijn vrouw zegt dt ik zo veel heb om voor verder te gaan ik zie dit vaak niet met de pijn van mijn wonden is het al moeilijk maar die nare herineringen die me blijven achtervolgen hoop ik soms dat ze me zo snel als ze kunnen doodrijden ik heb mijn gezin belooft dat ik geen zelfmoordpoging meer zou doen en soms heb ik het daar heel moeilijk mee ook heeft emdr mij niet zoveel geholpen ik weet niet hoelang of ik deze belofte na kan komen maar misschien is het gezin wel het geen wat me overeind houd ik hoop alleen dat ik ooit weer een keer kan gaan genieten van mijn gezin mijn vrouw heeft gezegd en onze pijn dan als jij er niet meer bent ik denk dat dat hetgene is wat me tegenhoudt en niet mijn belofte ik hoop dat iemand iets met mijn verhaal kan al is het alleen maar een beetje steun
Datum:
15-01-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam en verward

Ik voel me zo alleen, alsof ik opgesloten zit in mijn eigen hoofd. Ik geloof niet dat er iemand is die van me houd en ook al zeggen ze dat wel, ik houd niet van mezelf en kan me daarom niet voorstellen dat iemand dat wel kan. Ik wil zo veel doen en bereiken maar ik kom maar niet vooruit. Het is zo zwaar. Ik weet niet wat er mis met me is ik ben ziek in mijn hoofd denk ik. Ik houd van iemand die mij haat. En ik kan bij niemand aansluiting vinden, ik voel me zo alleen :S
Datum:
15-01-2010
Naam:
meisjex
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

dood

de dood is de gemakkelijkste weg om te nemen. heb er vaak aan gedacht, hoe het zou zijn?
maar denk dat het leven op aarde een leerproces is
je moet allerei moelijkheden over winnen
in het leven
je komt je zelf tegen in het volgende leven als je er zelf een einde van je leven maakt
leven is moelijk maar kan ook fijn zijn
maar ik ga het liefst dood.en dat gevoel is er altijd in de winter
daarom hoop ik dat het gauw weer zomer wordt
dan hoef ik er niet zo vaak aan te denken over de dood
Datum:
15-01-2010
Naam:
erwin
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

je in de steek laten voelen

sins mijn moeder is overleden2 jaar terug is het helemaal mis gegaan alchool en druks waren mijn troost even niet denken noem ik dat kon mijn leven als vrachtwagen chauffeur niet meer uitvoeren familie laat ik daar maar niets over kwijt zit nu 2 jaar te kwakelen ggz in en uit momenteel weet ik het niet meer morgen om 3uur weet ik of ik op de rezo van de ggz mag blijffen of ik sta op straat en bij god waar ik heen moet waar denk je dan aan zelfmoord 3keer gedaan niets op geleverd je verliest je familie en je zelf gro D
Datum:
15-01-2010
Naam:
derk
Leeftijd:
33
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.