Levensverhalen (pagina 75)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het streven naar wat geluk is een doodlopend eind

Altijd maar in de weer in de hoop ooit een tijd tegemoet te komen waar ik het negatieve achter mij kan laten en eens ervaar hoe het is gelukkig te zijn, althans, niet doodongelukkig.

Door een soort van minderwaardigheidscomplex er nooit iets van weten te maken.

Ik heb het sterke vermoeden dat het enige moment dat ik het geluk zal vinden het vervolg zal zijn op de acceptatie dat mijn tijd er op zit. Ik ga met een grote glimlach, op in het niets.
Datum:
05-09-2017
Naam:
Mark
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

Mislukkeling

Hallo allemaal,

Ik ga jullie niet vervellen met mijn verhaal.
Ik ben er van overtuigd dat wij die aan zalfdoding denken, alle hun eigen redenen hebben om dit de denken/voelen/doen.
Ik ben er ook van overtuigd dat iedereen er hier heel erg lang en diep over na gedacht heeft.
Dit is geen gedachte dat zomaar in je op komt en je er gelijk naar handelt.
Waar ik zelf het grootste probleem mee heb, is dat als ik het aan iemand mijn, huisarts, psycholoog, partner dit kenbaar maak, dat dit mijn gedachte is en ik het echt niet meer zie zitten, geen uitweg zie, geen zin, energie meer in het leven heb, ik aan alle kanten wordt tegengesproken.
Dat het leven nog zo veel meer bidt, dat er nog zo veel mensen zijn die van mij houden, dat er hulp voor mij is.
Hierdoor voel ik me alleen maar nog erger, voel ik me zo'n slecht persoon. En eigenlijk versterkt dit alleen maar mijn gevoel om er een einde aan te maken
Snappen zij dit dan echt niet, zulk commentaar helpt mij niet!!!!!
Tuurlijk begrijp ik dat zij je niet zomaar zelfmoord laten plegen, dat zij proberen om je te helpen, om weer doel, zin, plezier, liefde in het leven te krijgen.
Maar als ik al vanaf mijn 16de deze gedachtes/gevoelens heb, werkt zulk commentaar alleen maar aafrechts bij mij.
Ik heb inmiddels al 3 keer een poging gedaan. En ik denk bij mezelf, ZELFS DIT KAN IK NIET!!!!!!
Het lukt me niet eens om zelfmoord te plegen.
Wat voor een mislukking ben ik!!!
Mss. doe ik het niet goed, maar moet wel toegeven, dat ik wel een pijnloze zelfdoding wil. Ik ben bang voor pijn.
Is dit ook een zwakte van mij, zou een ander zeggen, "Als je echt dood wilt, dan moet je maar de pijn op de koop toe nemen"
Ik weet het allemaal niet meer.
Ik weet alleen dat ik de hele dag er aan denk, hoe ik er een einde aan zal maken.
Elke avond ga ik naar bed en bid dat ik de volgende dag niet wakker wordt.
Datum:
29-08-2017
Naam:
Annmarie
Leeftijd:
51
Provincie:
Utrecht

Het heeft gewoon geen zin meer

Ik ben er gewoon klaar mee. Ik heb al lange tijd door dat ik niet van het leven kan genieten zoals andere mensen. Mijn leeftijdsgenoten halen hun plezier uit het uitgaansleven, regelmatige tripjes naar de sportschool en hopen in de toekomst een goede positie in een commercieel bedrijf te bekleden. Voor mij werkt dat nou eenmaal niet. Ik wil geen huisje-boompje-beestje leven hebben. Ik wil geen betekenisloos baantje bij een bedrijf die puur om het geld gaat. Ik haal geen lol uit terrasjes bezoeken. En dan aan het einde van de rit als een nummer sterven; helemaal niks betekend hebben.
Nou goed, dacht ik toen. Als ik geen plezier kan hebben, dan kan ik het beste proberen iets nuttigs voor de mensheid te doen. En dat bleek een struikelblok te zijn.
Ik ben vrij intelligent, maar niet hoogbegaafd. Ik krijg altijd voorgeschoteld dat ik een talent voor schrijven heb, maar ik realiseer heel goed dat dit ook niet buitengewoon is. Bovenal ontbreekt het me aan motivatie.
Dus, de enige reden waarom ik nog wil leven is om iets aan de mensheid na te laten, maar zelfs dit kan ik niet. Ik vind het natuurlijk rot om mijn nabestaanden verdrietig te maken, maar realistisch gezien heb ik toch geen nut voor iemand. Ik ben er gewoon klaar mee.
Datum:
29-08-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

verloren

Hoi ik ben Femke en heb een depressie. Elke dag krijg ik weer een klap van iedereen. Ik ging vandaag naar de kapper met mijn lange haren en heb het afgeknipt tot mijn schouders om te hopen dat ze me niet meer herkennen. Ik durf amper nog naar buiten omdat ik bang ben dat iedereen over mij praat. Dat komt toen ik in groep 6 zat van de basisschool. Er was een meisje en zij zat in groep 8 en vertelde allemaal roddels over me en alle kinderen gingen me uitlachen. Ik was al onzeker over mezelf dus ik sloot me meteen op in mijn kamer als ik thuis kwam van school. Ik zat daar dan de hele tijd. Daarom ben ik niet de dunste meer. Ik zat op een gegeven moment niet meer op een sport omdat ik bang ben dat het opnieuw begint. Ik heb de strijd verloren. Maar ik wil niet weg vanwege ik weet het niet eens waarom ik hier blijf. Misschien omdat ik te veel om anderen geef. Maar ik blijf hier. Dat beloof ik.
Datum:
27-08-2017
Naam:
Femke
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Geen zin meer...

Ik heb gwn geen zin meer ik heb thuis problemen ik ben op school heel lang gepest en alles zit gwn tegen het enige wat mij weerhoud is zingen. Want dat vind ik heel leuk
Datum:
27-08-2017
Naam:
Anomiem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ben op

ben dakloos heb veel schuld heb me jaren verstopt vrouw weg huis verkocht door de bank heb hulp gezocht maar nooit gekregen nu heb ik ook geen werk meer ook geen uitkering geen vrienden maar 1 zus en een dochter mijn moeder pas overleden nu kan ik het niet meer af egt op
Datum:
26-08-2017
Naam:
martin .v
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

fysiek

Hoi,
Ik heb allang opgegeven in T leven, ik zou willen dat ik er gewoon niet meer was. Mensen gaan niet altijd goed met mij om vooral de mensen die ik lief heb.. en dat doet behoorlijk veel pijn. Ik weet dat ik niet de enige ben die me zo voel en dat er meerdere mensen zijn..
Mijn ouders (stiefvader) hebben mij niet altijd goed behandeld en zeiden vaak dingen die je van binnen goed kapot kunnen maken.. mijn echte vader ging pas echt om mij geven toen ik ouder was als die jaren daarvoor werd ik alleen gekwets door hem.
Ik heb een vriend en ook hij maakt het mij niet makkelijk, ik hou zielsveel van hem ik ben ook ooit niet goed met hem omgegaan en dat weet ik alleen hij beseft dat niet en begrijpt niet dat het ook moeilijk is voor mij. Als wij ruzie hebben kan het heel vaak uit de hand lopen en dan raakt die me aan op een harde manier (jullie snappen wel wat ik bedoel), juist door dat ik slecht met hem ben omgegaan eerst, durf ik niet tegen hem in te gaan en als ik dat doe krijg ik het langs m'n oren "fysiek". Het maakt mij kapot, hij zegt dan ook dingen die die niet hoort te zeggen zoals; ik hoop dat je wordt aangereden enzo allemaal van dat soort dingen. Ik denk vaak zat aan waarom ben ik hier.. elke avond zo wat... (jammer genoeg)
Zulk soort dingen maken je fysiek en geestelijk kapot...
Jaren lang gehoopt dat mijn vader om mij zou geven.. nooit gedaan en toen die dat wel ging doen was het te laat ruzie met mn moeder en stiefpa en dan m'n vriendje dr nog boven op.
Ik ben gewoon op...
Net als de meeste..

Ik hoop dat niemand zichzelf pijn zal doen.. je moet aan iedereen altijd laten zien dat je beter dan hen bent !!
Zeg altijd tegen je zelf T komt goed, je komt er wel ! Er zijn altijd mensen die het zwaarder hebben dan jou !

Believe in your self !!
Datum:
25-08-2017
Naam:
-
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Leven in het nu

En dan zit je ineens op een website die gaat over zelfmoord... Hoe ver heen ben je dan? Overleven zou een basisinstinct moeten zijn en nu is hetgeen dat jou "jezelf" maakt ineens iets heel anders van plan. Wat een kutgevoel is dit zeg. Mijn gedachten en gevoelens lopen niet meer gelijk. Alles wat ik hoor, zie, ruik, voel of bedenk wordt 100x opnieuw uitgeplozen door mijn brein tot alleen de negatieve gedachten blijven hangen. Geen wonder dat ik iedere keer zo vroeg naar bed wil, mentaal helemaal klaar met de dag.

Na veel nadenken over van alles wat al in het verleden ligt, heb ik een knoop doorgehakt. Ik moet stoppen met denken aan toen en denken aan nu. Niet blijven hangen. Dit is helaas moeilijker dan ik dacht.

Elke dag schrijf ik een korte samenvatting over hoe ik mezelf voelde die dag om zo misschien iets te vinden waardoor ik mezelf soms kut voel en soms juist weer goed. Als ik de stukken teruglees schrik ik nogal van wat er door mijn hoofd gaat. Gelukkig heb ik volgende week een afspraak staan bij een psycholoog. Wie weet wat daar uit gaat komen.

Ik moet zeggen dat dit verhaal typen toch wel oplucht. Dat er een stukje uit mijn hoofd weer ruimte heeft gemaakt om met een positief idee te worden gevuld (ja super cheesy). Je hebt maar 1 leven zeggen ze dan, dus dan kan ik er maar beter proberen het beste ervan te maken.
Datum:
23-08-2017
Naam:
Sona
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

verlies en depresief en domme dingen dAaR door gedaan

ik ben 16jaar ben op mijn 15de mijn vader verloren
daar door ben ik veranderd slechter ik ben aardig tegen de mensen om me heen maar ik zelf zie ijgellijk geen zin in het leven meer daar door doenik domme dingen om me fijner te voelen een kick wil ik niet heb naakt ge campt hoofd isber een keer op geweest daarna nooit weer maakte me niet uitbwie j of m terwel ik voledig hetero was ik snap me leven niet en ddoor allses wat ik meebheb gemaakt en doe wil ik ijgelijk zelfmoord plegen maar 1ding haut me egt tegen een goeie vriend dit zeg ik hem niet maar dat haut me tegen help me en nu ik rookbook ook al is er steets minder aan te komen want dat laat me hoofd leeg maken maar daar kom ik ook bijna nooit aan help
Datum:
23-08-2017
Naam:
jesse
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het niet aan

ik kan de druk niet meer aan alles in mijn leven werkt me tegen het enigste wat mij nog een beetje geluk gaf is me afgenomen ik weet niet wat ik moet doen ik leef met pijn fysiek en mentaal 16 jaar maar de pijn lijkt al eeuwen te duren kan dagen lang niet slapen ik heb er gewoon genoeg van als ik het eindig is het veel makkelijker geen pijn geen druk gewoon rust duisternis stilte.
Datum:
22-08-2017
Naam:
dejan
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.