Levensverhalen (pagina 76)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nutteloos.

Waarom leef ik nog? Vrienden heb ik niet. Mijn vader leeft niet meer. En mijn moeder? Is het voor haar echt zo moeilijk om van mij te houden en te waarderen? Ze zegt dat ik dat allemaal niet doe tegenover haar. Dat doe ik wel want er is geen persoon waar ik meer van hou. Er is een moment dat je je gewoon zo waardeloos en nutteloos voelt dat je weg wilt slopen of zelfmoord wil plegen. Ik wil het tweede....
Datum:
06-08-2017
Naam:
Sanne
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord gedachten

Ik moet ergens mijn ei kwijt dus ik probeer voor het eerst een beetje mijn verhaal te doen, het begon vanaf mijn 16de twijfels over mijn kunnen een jaar waarvan alles fout ging daarna volgde nog vele bewogen jaren van falen in alles thuis liep het niet school ging niet goed zelfs op het werk niet, toen begonnen mijn knieën ik was 18 1 knie versleten ondertussen allebei, Kun je weer opnieuw verzinnen wat je in de toekomst moet doen daarin faalde ik meerdere keren ik heb een depressie gehad ook toen meerdere keren aan zelfmoord gedacht, als je na eigen idee toch nooit iets goeds kan doen en je aan jezelf ergert maar je jezelf niet kunt veranderen hoe vaak ook geprobeerd, ik heb nu een gezin en een eigen kind net ouder als een jaar, als ik die zie heb ik toch het gevoel ik heb iets goed gedaan, en toch krijg ik het weer voor elkaar om van mijn leven een puinzooi te maken als zelfs dit niet meer lukt wat moet ik dan nog?
Datum:
06-08-2017
Naam:
Menno
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

Gedicht

Elke interpretatie is er een met een wantrouwend waardeoordeel, de verbeelding wordt op het witte doek getekend, met gebroken penseel, van het harde drukken door frustraties, ben blijven hangen in een bad trip.
Niet begrepen door de omgeving, de poortwachter van mijn brein, misleid de connectie, de ander wil niet geassocieerd worden met een infectie, een geslaagde correctie.
Veel scenario’s over de toekomst zijn bar en boos, ik dwaal steeds verder af, mijn perceptie wordt waziger, het vuurtje is aan het doven, een catastrofe. Zie geen hand voor ogen.
Heb te maken met een embargo, doe alles op eigen kracht, alleen die kracht zijn de reserves, wordt niks nieuws aangeleverd, geboycot, ik spring in de doofpot.
In de hoop dat ik snel wordt vergeten, niks wordt verweten, ik weet het, dit zijn een heleboel angstkreten, ik voel me verwilderd, er wordt geen nieuw pak aangemeten.
Depressief zijn en een ander leven willen, niet weten hoe je het invult, als buiten de lijntjes schrijven, uitgelachen worden, en weer terug bij af. Alleen het leven is toch vallen en opstaan? Alleen de knikkende knieën, zorgen voor een foute houding, en laten mij uiteindelijk niet meer opstaan, vastgeketend door argwaan.

Het is de achterdocht die mij parten speelt, telkens dat schrikbeeld, dat zorgt voor een vertekend beeld, mijn alter ego streelt, en zorgt voor een gitzwart toekomstbeeld.
Intern is het een grote ramp, een tragedie. Extern wordt er geen remedie gebracht, wel getracht, maar ik ben duivels-erfpacht, de vloek is daar.
Ik wil mijn geheugen niet meer pijnigen, het geheugen is gesaboteerd, het goede ervan is onttrokken en de rest is gedetoneerd, de explosie laat het gevoel overlopen, verdrinking, een zenuwinzinking.
erfelijkheid en sociale factoren, voor sommigen een dodelijke cocktail, vergooit het persoonlijk potentieel, niet functioneel maar destructief, manisch depressief, geen uitweg, ik teken mijn ontslagbrief.
Het lief hebben is weg, vergeten wat beminnen is, haat als speerpunt wat de erfenis is. Het uiterste van beide, de schoonheid en glans, vergeten bladzijden, slechts een bundel van taalstrijden.
Ben ik suïcidaal, dit gegeven is arbitraal, alleen ik ben mijn eigen scheidsrechter, door een donkere gemoedstoestand gedwongen om ja te zeggen, geen valide argumenten om dit te weerleggen, ben mijn zielengedachtengang aan het beleggen, risicovol, geen damagecontrol, all-in, het gevoel niets te verliezen hebben, gevangenrol, dus begripvol.

Datum:
04-08-2017
Naam:
L
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Verwaarloosd

Ik ben geboren in Duitsland, maar snel verhuist naar Nederland. Ik was toen 2. Mijn ouders waren altijd op werk: om 8:00 op kantoor zijn en middernacht pas thuis zijn. Ik had thuis alleen maar mijn oma en hondje. Op mijn 4de (toen ik pas begon met school) overleed mijn oma, dus dat betekent dat ik alleen was met mijn hondje was. Toen ik zo klein was ging ik toen nog niet zo laat naar bed of vroeg opstaan. Meestal heb ik geen ontbijt en/of avondeten. Later toen mijn moeder soms thuis was negeert ze mij alsnog. Of slaat mij met objecten in de buurt als ik of zij iets verkeert deed. Ze doet dat alleen als wij tweeën alleen zijn. Ik werd alleen blij van mijn hondje. Tot op een dag vorig jaar dat ik van school kwam en mijn ouders zeiden dat hij overleed. Ik moest huilen, wat niet vaak gebeurt. Wanneer mijn vader weer weg ging veranderde mijn moeders gezicht:'BETER GA JIJ STOPPEN MET HUILEN!' (En ze sloeg mij toen met haar riem). Wat heeft het leven nou toch voor zin? Ik wordt verwaarloosd, mishandeld en krijg een deppresie.
Datum:
04-08-2017
Naam:
Cecilia
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Done

Ik ben er klaar mee. Thuis is bij de meeste mensen een plek voor rust en vrede. Maar bij mij is dat niet zo. Mijn zussen reageren alles op mij af en als ik het tegen mn pa zeg stel ik me aan. Het voelt meer alsof ik thuis opgesloten zit in een kamer waar ik niet zel voor gekozen heb maar waar ik het wel de rest van mijn leven moet uithouden. En eigenlijk weet ik niet zeker Hoelang ik dat nog kan volhouden. Ik ben er klaar mee en zelfmoord komt steeds vaker en steeds duidelijker voor in mijn gedachtegang....
Datum:
02-08-2017
Naam:
May
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

mijn gevoelens

Iedereen durft over z'n problemen te praten , ze hebben ook iemand om mee te praten .
Ik wou dat ik dat ook had en durfde , maar zo ben ik niet .
Men snapt mijn gevoelens niet , ik ben misschien wel volgens de anderen mooi lief grappig en raar maar dat ben ik niet .
Dat is toneel ik ben vanbinnen kapot , gewoon door me zelf niet te zijn .
Ik help te graag anderen en krop te veel op , ik ben zo kwetsbaar , en ze gebruiken me steeds.
Ik ben een meisje van bijna 14 jaar en heb al redelijk veel meegemaakt .

DIT IS MIJN VERHAAL...

Ooit was ik een gelukkig meisje had ik veel vrienden , nou ja dat dacht ik .
Vanaf dat ik naar de middelbare school ging , ging mijn leven kapot .
Ik had een jongen leren kennen die ik heel leuk vond na 2 maanden hem te leren kennen , hij vond mij ook leuk .
Raad eens …. Ja we werden een koppeltje.
Op 4december 2015 maakte hij het uit met me , eerst was ik boos maar daarna …
Ik voelde me zo rot zo verdrietig .
Ik at niet meer en als ik iets at dan was het 1 hapje brood en in de avond 2v/d 6 Chicken nuggets .
Ik werd met de dag dunner en dunner m'n vingers en gezicht waren heel dun m'n kleding die normaal wat strakker zat werd te groot .
Ook begon ik dingen te doen dat ik beter niet hoefde te doen want nu doe ik het nog.
Ik was zo sad dat ik een schaar nam en begon te krassen ,ja op m'n pols .
Nu heb ik littekens en mensen denken dat ik ben gestopt , maar dat is niet zo .
Al de mensen die wisten dat ik het deed hebben me een paar weken er na links laten liggen .
Mensen haten me vanwege dat .


Dit jaar in 2017 heb ik me ook heel rot gevoeld ,allemaal door 1 bepaalde Crush.
Ik vond een jongen leuk die bij me in de klas zat en jammer genoegd hij mij niet .
Ik heb het heel het jaar volgehouden om niet te zeggen dat ik verliefd was .
Ik heb het toegegeven niet zo lang geleden en raad eens .
Hij heeft ziek met m'n gevoelens gespeeld waardoor ik echt zo boos was en schold me uit .
Terwijl hij eerst zei dat hij van me hield ,zelfs in de klas schold hij me uit in m'n gezicht waar mijn vriendinnen bij stonden .
Het weekend voor het gesprek op Facebook heb ik nog voor hem bijna iets ergs gedaan …
ik wou namelijk zelfmoord plegen …
ik dacht misschien ben ik niet mooi genoeg misschien heb ik geen goed karakter .
Maar de fout lag niet bij mij maar bij hem .
Hij wou me helpen met mijn agressie problemen en me helpen me goed te laten voelen , maar dat was een leugen .
Hij heeft me nooit gezien zoals ik hem zag , hij heeft nooit gezien in mij wat ik in hem zag , hij heeft nooit gezien dat ik me rot voelde door hem …

Nu probeer ik verder te leven maar ik kan niet gelukkig meer zijn en vertrouwen …
De glimlach op m'n gezicht en de fun die ik maak is niet echt …
En het rare gedrag doe ik zo dat ze m'n neppe lach niet zien …
dit is ongeveer waarom ik zelfmoord wil plegen
DIT WAS MIJN VERHAAL …
Datum:
01-08-2017
Naam:
llama kroko pinguin
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Te laf om te scheiden

Heel veel liefde te geven en ook altijd gegeven maar nooit terug gekregen. 2 kinderen die ik geen pijn wil doen... te laf om te scheiden... hoop dat ik ooit wel het lef heb om eruit te stappen. Triest dat zelfmoord makkelijker lijkt dat een echtscheiding.
Datum:
29-07-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
41
Provincie:
Limburg

Waarom?

19jaar ben ik en elke dag voel ik me kut. Ik vat alles negatief op wat iedereen zegt sluit me op zodat ik na Kan denken waarom ik zelfmoord zou plegen? Die vraag stel ik mezelf bijna elke dag en hoe? En dan begin ik te huilen omdat ik het toch niet durf. Ik kijk ook de kant van andere als ik dood ben hoe die zich gaan voelen waarom moet ik zelfmoord gaan plegen? Mensen snappen me niet wat ik zeg en geloven me niet terwijl ik mijn verhaal in vertrouwen vertel tegen hun.. graag zou ik er een einde aan willen maken maar dat durf ik niet dan maar elke avond mij kut voelen en doen alsof er niks aan de hand is.
Datum:
29-07-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

ik weet het niet meer

hallo, weet ik niet,

ik ben Brecht ben 19 jaar en ik kan niets alles wat ik doe mislukt of gaat verkeerd. ik wil nieuwe dingen proberen om me oude fouten goed te maken maar dat lukt niet. ik ben ten einde raad.
Datum:
28-07-2017
Naam:
brecht
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Ik haat mezelf

Hallo allemaal

Ik denk nu zo'n 8 jaar aan zelfmoord. Ik ben altijd heel erg gepest. Vanaf groep 4 tot groep 8. Toen ook weer in de eerste klas tot de 4... ik heb dan nu wel een leuke klas gehad. Maar toch voelt het allemaal niet goed... Ik ben gewoon een slecht mens. Mijn ouders die maken altijd ruzie met me en mijn zusje gaat er gewoon in mee. Want oh wat is mijn zusje perfect. Ik ben de badgirl en dat zal ik altijd blijven ook. Als het allemaal niet goed gaat dan ga ik mezelf snijden. Ik wil niet meer en ik kan niet meer. Ik kan niet altijd blijven vechten. Ik kan naar de buiten wereld doen alsof alles goed gaat. Maar ik haat mezelf. Ik verzin altojd smoesjes wanneer ik mezelf weer heb bezeerd. Het lukt me niet meer. Ik ben moe. Ik kan nooit slapen omdat ik teveel lig te piekeren. Ooit houd het voor iedereen op. Maar binnenkort voor mij. Ik weet niet wanneer maar het lukt niet meer. Ik wil er niet meer zijn.
Datum:
27-07-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.