Levensverhalen (pagina 72)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn broers pesten mij altijd

Mijn broers die schreeuwen altijd op mij dat
ik niks goed kan doen dat ik een Magol ben dat ik dom ben ze zeggen dat ik moet douchen ga ik is een keertje douche dan zeggen ze nog steeds dat ik stink en dan schreeuwen ze dat ik moet gaan douchen en en een van mijn broers praat all jaren niet meer met mij alleen een paar woordjes zegt die tegen mij en die woorden zijn dom kind je bent dom je bent een Magoltje en dan denk ik eraan wie gaat mij missen als ik zelfmoord pleeg mijn broers echt niet dat is mijn verhaal
Datum:
25-09-2017
Naam:
Diego
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Het duurt niet lang tot ik geen raad meer weet voor mijzelf.

Mijn leven in een notendop;

Ik ben een man die geen contact heeft mijn zijn vader, ik denk dat dat grote invloed heeft gehad op mijn welzijn.
Mijn vader is een rokkenjager, maar hoe meer ik mijn leven leid des te meer ik hem begrijp.

Ook ik ben een soort van rokkenjager, ik zoek geen dames op in de kroeg omdat ik daar te onzeker voor ben. De onzekerheid vreet ook elke dag aan mij. Nee, ik zoek de makkelijke weg via online dating zoals Tinder.

Op die manier ontvang ik liefde, en liefde is wat ik nodig heb om geaccepteerd te worden. Maar toen, toen kreeg ik na 6 jaar vrijgezel te zijn een leuke match. Een match waar ik onverwachts verliefd op werd. Maar was helaas een eenrichtingsweg. Zij was zo stapel van mij en ik van haar, maar vanuit haar was het niet genoeg om verder te gaan.

Het werd een ziekelijke intieme maar liefdevolle ervaring vanuit beide kanten. Zij heeft besloten er een winde aan te maken, en na 33 dagen zit ik er nog ontzettend mee.

Ik zit ermee dat ik haar kwijt ben, maar vooral op de manier hoe ik haar kwijt ben geraakt. Mijn onzekerheid speelde een grote rol en ik ben bang dat dit altijd zal gebeuren in mijn liefdeservaringen. Ik ben bang verdoemd te zijn met mijn falen, ik kan niet iemand gelukkig maken omdat ik alles behalve gelukkig ben.

Het zou zo makkelijk zijn om er een einde aan te maken, een einde aan de gedachtes, de gevoelens, de verlangens, de verwachtingen en vooral de verwachtingen die de maatschappij van je eist.

Ik heb er genoeg van, ik wil het leven dat ik leid niet meer leven. Geef mij die knop, de knop om alles uit te zetten. Maar nee, ik heb mijn familie, mijn "vrienden", degene waar ik een liefdevolle ervaring mee heb gehad en het zichzelf niet kan vergeven als ze hoort dat ik een einde aan mij leven heb gemaakt..

Ik weet mijzelf geen raad meer, wat moet ik doen, wat kan ik doen..!
Datum:
24-09-2017
Naam:
Anoniem, maar dat begrijp je vast wel.
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

Help

Ik heb al heel mijn leven geen geluk gehad ... ik woon nu vanaf 1 sep alleen en het komt om dat niet meer thuis ging ben ik weghegaan van thuis door scheiding van ouder en nu heb ik nix meer ik heb echt geen zin om zo verder te leven ik heb alle dagen gedachten en zie alleen nog maar zwart zie nix meer aleen slechte gedachte ik wil dit wel weg maar kweet niet hoe want hoe het er nu uit ziet wil ik het niet meer pff !!
Datum:
24-09-2017
Naam:
Kathy
Leeftijd:
19
Provincie:
België

leven

waarom ben ik geboren
Datum:
23-09-2017
Naam:
ikke
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

Geen vrienden

Ik had t kei gezellig met al mijn vriendinnen maar er waren een paar vriendinnen die want anders waren en die meer met jongens deden en gwn vriendinnen die kei gezellig thuis zaten. Ik zat er echt tussen in en kreeg met allebei ruzie tot ik plots met allebei ruzie kreeg en nu heb ik geen vrienden meer uit mijn dorp. Mijn stiefmoeder wordt ook snel boos op mij en ik durf niet te zeggen dak ik met hun ruzie heb want dan krijg ik straf en ben ik 2 weken mn mobiel kwijt
Datum:
21-09-2017
Naam:
Loner
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Ik wil niet meer...

Ik wil dood. Omdat ik me alleen voel, ik heb verdriet. Mijn ouders en broerd hebben geen vertrouwen meer in me. Het is geen fijn gevoel als je ouders en broers geen vertouwen meer in je hebben.. Ze laten me in de steek. Ik wil niet meer...
Datum:
21-09-2017
Naam:
Laura
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

40 jaar gewerkt . . . WTF

Ik heb 40 jaar kei- en keihard gewerkt, getrouwd geweest (10 jaar), één zoon uit dat huwelijk die mij om onbegrijpelijke redenen niet meer wil zien.
Hij heeft onlangs een 2 onder 1 kap woning gekocht, maar ik weet niet waar. En is vorige week getrouwd, waar ik dus niet bij kon/mocht zijn.
Ik ben mijn baan (divisie directeur) kwijtgeraakt en 2 weken daarna een hartinfarct met 3 weken daarna een open hartoperatie.
Alles overleefd, maar zoals het er nu naar uitziet, raak ik alles kwijt. Geen bijstand (nee. meneer u heeft een eigen huis, geld op de bank en een klassieke sportauto).
Ik moet GVD alles waar ik 40 jaar voor heb gewerkt eerst maar eens op eten.
Alles, maar dan ook alles waar ik keihard voor heb gewerkt raak ik kwijt...en waar kom ik dan terecht? Fucking niemand die mij dat kan vertellen. Tyfusland, dan ben ik liever dood, dan mijn eigen afgrond in te moeten gaan. KUT politici !!!
Datum:
20-09-2017
Naam:
Marcel
Leeftijd:
61
Provincie:
Zuid-holland

depressie gaf me zelfmoordneigingen

mijn leven is nooit echt geweldig geweest. een deel van me familie wilt me dood en de ander maakt ruzie. ik wordt als 13 jaar lang gepest en ik ben de gene die er altijd voor me was 4 jaar geleden verloren. ik zag het niet meer zitten. ik was moe en slaap hielp niet. dus ik dacht. wat nou als ik gewoon voor altijd mijn ogen sluit en niemand mij meer pijn kan doen en in rust heb voor altijd. ik werd depressief en begon mezelf te verwonden. dit doe ik tot vandaag de dag nog. de neigingen zijn wel weg, want muziek is een van de enigste redenen waarom in hier nog ben. als ik naar mijn favoriete bands luister en naar hun concerten kan maakt dat me blij en het geeft me iets om naar uit te kijken. music literally saved my life
Datum:
20-09-2017
Naam:
Angelina
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Leven en psychische lijden

Ik ben een vrouw van 54 jaar. Ik heb slechte tijden en goede tijden in mijn leven gekend. Als jong kind op 2,5 jaar ben ik mijn ouders kwijt geraakt. Mijn vader had het leven van mijn moeder ontnomen. En hij kwam in t gevang terecht. Vanaf mij 4e haar besefte ik dat ik geen ouders had. Want dat kon niet ongemerkt gaan omdat ik veel gepest werd door kinderen en volwassenen als de dochter van een moordenaar. Kinderen mochten van hun ouders niet met mij spelen. Ik werd door volwassenen weggejaagde, mocht niet in de buurt komen. Ik verbleef bij mijn oma en oom en tante. Ik had t goed tot dat mijn oom kwam te overlijden. Mijn tante gaf mij geen eten als ik naar school ging. Ik dronk alleen water en als ik iets kon stelen om te eten dan deed ik dat. In de avond kreeg ik droog rijst te eten. Ik had niemand die voor mij ging zorgen. Als jong kind ben ik ook seksueel misbruik door een jongere oom. Opgegeven moment had mijn oma het door. En als mijn oom mij riep dan mocht ik van mijn oma niet gaan en dus ging mijn oma kijken wat mijn oom wilde. Een paar keer is geprobeerd binnen de familie mij te verkrachten. Ik werd ook nog eens achtervolgd door nare dromen. Ik wilde uit de situatie vluchten. En trouwde op mijn 15e en kwam naar Nederland. Op mijn 20 ste kreeg ik een dochter. In dit relatie werd ik gekleineerd en emotioneel gemolesteerd. Kreeg altijd te horen op een schip is er 1 kapitein . Toen ben ik weggelopen. Daarna kwam een gevecht voor ons dochter. Mijn ex deed alles om ons dochter, zelfs familie getuigen dat ik een slechte moeder was en labiel en gek. Mijn dochter wilde ook bij haar vader en niet bij mij. Uiteindelijk heb ik haar weggegeven. Want ik kon niet tegen hem opbotsen. Daarna had ik heel veel verdriet en verbleef ook in blijf van mij lijf. Daarna kwam ik een vriend tegen. En hier heb ik 17 jaar een goede leven gehad. Dit wad een begin van mijn ontwikkeling en mijn studie. Uiteindelijk heb ik tot de universiteit kunnen studeren. Mijn droom carrière gemaakt. En na 17 jaar uit elkaar. Nu woon ik 10 jaar alleen en kan mij nog steeds niet wennen dat mijn relatie uit is. 5 jaar geleden kreeg ik een ongeluk door een auto. Had een zware hersenschudding. Hierdoor was ik een dag en deel van de avond kwijt. Daarna kreeg ik burnout. En daarna werd ik zwaar depressief. Ik nu wil ik dit leven niet meer. Ik ben psychisch erg aan t lijden. Het is niet te verdragen. Dagelijks denk ik een einde aan dit leven te maken. Ik geloof ook niet meer dat t goed komt. Ik wil niks anders dan dat er een einde aan komt.
Datum:
19-09-2017
Naam:
Anonieme vrouw
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer

Ik kan niet meer verder leven zo, ik weet niet meer waarvoor ik vecht.
Ik lijd zoveel pijn voor niks en ik heb al 6/7 jaar instanties achter me aan, ik heb mezelf ook zoveel dingen aangedaan omdat ik weg wou van alles en omdat ik zwaar depressief werd en suïcidaal. Ik heb mezelf gekrast, ik heb mezelf geslagen totdat ik blauw was, ik heb medicatie pillen geslikt met alcohol, ik heb mezelf proberen op te hangen. Niemand weet 'alles' zelfs de mensen die dichtbij me staan. Ik heb ook in me verleden veel dingen meegemaakt ik werd vroeger buitengesloten door anderen omdat ik 'anders' was en ik heb veel geweld en agressie meegemaakt in thuissituatie waardoor ik trauma's aan heb overgelaten, ik heb ook veel stoornissen en psychotische symptomen zoals schizofreunie, anti sociale persoonlijkheidsstoornissen. Ik haat mezelf zo erg dat ik zo ben geworden ik wou gewoon dat ik stopte met ademen, Er is toch niemand die me zal missen niemand kijkt toch naar me om, ze zouden me vergeten en dan heb ik nooit bestaan.
Datum:
18-09-2017
Naam:
Ashanti
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.