Levensverhalen (pagina 733)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het leven is wat je er van maakt.

mijn hele leven gepest, vele zelfmoord pogingen ondernomen, drank probleem gehad van uit mijn misbruik verleden en het verminken van mijn lichaam.
mijn verloofde heeft haar eigen misbruik verleden, geamputeerde been na een ongeval en een verwoeste kinderwens.. maken we er iedere dag weer wat van, slechter dan dat het geweest is zal het niet meer worden, wij bijde putten kracht uit ons geloof, het heidendom. sinds we samen op het pad lopen is onze kracht gegroeid en ik geloof dat we het zeker gaan redden,samen ons huis bouwen...zelfs met haar lichamelijke beperking zet ze zich voor 150% in. iedereen, vind die kracht en blijf jezelf niet als slacht offer zien.
voor die gene die toch er uit willen stappen, sterkte.. ik hou niemand tegen. als je zelf niet wil zal je nooit verder komen.
dat heb ik wel geleerd:de sterkste is ooit onderaan begonnen met een zware levens weg.
arjan
Datum:
18-03-2010
Naam:
arjan
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord reden

Zwaar schulden + Niet meer gelukkig sinds mijn ouders scheiden.
Datum:
18-03-2010
Naam:
Sven
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

school

mijn titularis geeft me elke dag straf.
ik heb dan wel adhd maar ik kan me nog inhouden.
door het strafwerk worden mijn ouders kwaad.
ze roepen steeds naar me en soms slaan ze me.
mijn vrienden steunen me, waardoor ik geen zelfmoord wil plegen.
ik haal ook slechte punten op school.
en ik ben gekwetst door mijn ex.
Datum:
17-03-2010
Naam:
Nina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

geen titel

Ik vraag me heel vaak af waarom wij hier allemaal leven? Ik heb alles. Een fijn thuis, nou ja het gaat niet altijd goed maar als ik naar sommige andere mensen kijk mag ik echt niet klagen. Ik heb een vader en een moeder, een broertje en aardige familie. Ik heb leuke vriendinnen. Ik heb het leuk op school ook al loop ik achter.

Ik voel me niet thuis hier. Als ik bij anderen ben heb ik het meestal leuk en ik doe ook gewoon leuke dingen. Maar als ik alleen ben en ik begin na te denken over wat ik nou eigenlijk later wil bereiken.. dan weet ik het niet. Ik heb helemaal geen doel voor ogen.

Ik heb het gevoel dat ik hier niet thuis hoor Ik wil zo graag weten hoe het voelt als ik hier weg ben. En waar ik dan ben.
Echt ik wil hier zo graag weg maar kan het niet omdat ik gewoon weet dat er mensen zijn die heel veel van mij houden.
Ik zie zo tegen alles op wat nog gaat komen.

Soms denk ik echt nu ga ik het doen.. en ik denk ook heel vaak na over hoe ik het zou doen. Ik zou blij moeten zijn met hoe ik het hier heb maar dat lukt me niet.
Datum:
17-03-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

ik wil alleen maar bij hen zijn...

ik was 14 en had nog nooit iemand moeten verliezen... tot mijn vriendje totaal onverwacht zelfmoord pleegde niet veel later deed mijn beste vriend hetzelfde... ik blijf nu achter met wat zij me nalieten: herinneringen, pijn, vragen, en geen reden om nog te blijven vechten... ik ben gebroken en val steeds dieper in deze kuil waar ik niet uit zie te komen... slapen lukt niet meer, telkens ik mijn ogen sluit zie ik verschrikkelijke beelden, herinneringen en krijg ik al tranen in mijn ogen... ik doe ook aan automutilatie maar dat werkt al een poos niet meer... ik heb al meerdere kere zelfmoord proberen te plegen maar keer op keer wordt ik tegen gehoude, teruggehaalt of was et niet ged genoeg... ik kan dit niet meer ik ben moe van het vechten, kan niet meer, ik ziet geen andere uitweg... ik wil rusten... ik wil alleen maar bij hen zijn...
Datum:
17-03-2010
Naam:
stephanie
Leeftijd:
15
Provincie:
België

wel of niet!!!

ik wil mijn naam niet prijsgeven maar dit is echt gebeurt.
ik ben 20 jr. en heb al aantal keer op de brug gestaan met een neiging tot springen alleen k durfde het nooit.
ik ben in 2003 mn opa oma moeder verloren in n jaar tyd allemaal erg heftig ben er nooit echt bovenop gekomen met een psychologe praten helpt niet. heb nu nsinds half jaar een vriendin die me erg gesteunt heeft met dit alles maar nu is het byna voorby door mijn gezeik altyd over dat k er maar niet over mn verdriet heen kom en dergelijke nu staat ze op t punt mij te verlaten ze heeft een relatiepauze in gelast alleen kan ik dat niet en ben ik bang weer op de brug te belanden of pillen te gaan slikken wat moet k doen k kan t egt niet zonder mijn vriendin doen hou echt zielsveel van haar en ze is echt mijn alles in half jaar tyd al.
alleen nu twijfel ik weer om het te proberen ik zelf heb t gevoel dat ik niks te verliezen heb en dat het beter is voor mijzelf omdat mijn leven toch 1 grote puinhoop blijft wat moet k doen wie kan me helpen of heeft de zelfde gedachten die we met elkaar kunnen delen en evt tot goede gesprekken kan lijden een psychologe helpt niet omdat ze er zelf nooit staat en er nooit aan denkt mvg ik
Datum:
17-03-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Langzaam zieker

Ben geboren met een chronische ziekte. Deze wordt steeds een stukje moeilijker in te toomen. Ik voel me er minder door waard. Heb geen relatie omdat het niet lukt om iemand te vinden die zich wel voor me in wil zetten. Mijn vader is een slecht voorbeeld en behandelt mijn moeder als stront, die dat weer pikt.
Mijn ziekte houdt in geen kinderen (risico's te groot voor mij en t kind), terwijl ik wel altijd kinderen wilde hebben. T betekent dat ik straks doordat ik een andere behandeling niet meer kan reizen wat iets is dat me altijd weer opbeurt.

Ik wil niet als 74 jarige nog naar het ziekenhuis moeten voor controle of wat ook. Bovendien heerst er kanker, suiker en leukemie in mijn familie. Als ik een van die erbij krijg word ik nog zieker en kan ik straks niet meer werken. Aangezien ik op mezelf woon is dat een probleem.

Ik hoef de 60 en eigenlijk ook de 50 niet te halen. 40 is al een stretch.
Wil wel nog bepaalde dingen doen.
Hoop alleen dat áls er een hiernamaals bestaat, mijn ziekte niet meegaat. Dat is mijn grootste nachtmerrie!!
Datum:
17-03-2010
Naam:
End of the road
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

een leven vol ellende en misbruik

om een lang verhaal kort te maken zal ik punten hier neer schrijven.

- 4 jaar kinderporno met mj gepleegd door oppas.

- basisschooljaren, altijd gepest en werd met het jaar erger. thuis staan ze niet voor me klaar. ik moest maar voor mezelf opkomen. in die jaren ben ik sexueel misbruikt door mijn vader. verloor een goede vriend van mij die nog maar 18 was. mijn tweede moeder die ik als enige op dat moment in mijn leven vertrouwde stierf door kanker. ik hoorde nergens bij. iedereen liet mij links liggen en werd beetje bij beetje als een monster gezien. op school zeiden ze alleen maar hoe lelijk ik wel niet was enzo. ook werd ik dagelijks bespuugd en probeerde men mij in elkaar te trappen.

middelbare school: eerste twee jaar gaat beter. daarna weer drama. zelfmoord willen plegen maar toch maar niet gedaan. mensen die je beliegen en bedriegen. vriendjes die vreemdgaan.

de rest van de tijd: altijd met de gedachten leven dat ik lelijk ben en niets goed kan doen. thuis van kleins of aan niet veilig voelen en het gevoel hebben dat je nooit iets goed kan doen. zelfmoord poging gedaan maar niet de echte stap drurven zetten. wel mezelf verminken. ook de vriendjes die je lichaam alleen gebruiken voor het genot en meer niet. gewoon keihard gebruikt worden dus. mezelf nog minder voelen.

de laatste jaren: veel meegemaakt in 25 jaar tijd. ben naar een psycholoog geweest. heeft klein beetje geholpen maar zit nog vaak in een dip. heb nu wel een man ontmoed waar ik gelukkig mee kan zijn op het gebied van de liefde. heb een paar vrienden en daar ben ik ook tevreden mee. maar het gevoel dat ik niets waard ben zal altijd er in blijven zitten. misschien komt er nog wel een dag dat ik toch het zelf doden echt door ga zetten. ik heb in ieder geval mijn wensen al wel op papier staan wat betreft mijn afscheid en begrafenis enzo.
Datum:
17-03-2010
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
26
Provincie:
Anders

kut zooi

ik ben annissa en ik ben 13 jaar,

ik vindt mezelf te dik en ik moet elke dag gewoon eten maar ik heb nooit trek en niemand houd van me (denk ik) en ik rook omdat ik te boos ben op ieereen me ouders weten het niet maar iedereen haat me . ik wil egt het liefste dood zijn ik wil altyd door een auto geschrept worden maar ik durf er niet voor te springen want ik zie alles dan voor me ogen zweven .

ik kan er niet meer tegen alles wordt zwart voor me ogen en ik zie aleen boze mensen om me heen alsof ik de koningin heb vermoort of iedereen die hun doerbaar is help me plz!!!
Datum:
17-03-2010
Naam:
Annissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Waarom?

Waarom is het leven zo kut.
Je word gewoon van pijn uit elkaar gerukt,
heeft het nog zin om zo'n klote leven te onder gaan? elke dag geslagen te worden, beledidd, naar benden gepraat, alleen familie helpt je. als het hun uit komt.
kon god geen beter leven geven?
waarom moet iedereen zo'n pijn lijden, wat heeft het voor een zin om te blijven leven tussen die kut turken en marokanen die denken dat ze beter zijn, waarom
het leven lijkt net de hell, nog eventjes en het is de hell, als de wereld niet in 2010 vergaat, Maak ik er zelf maar een eind aan, ik voel me nu al..6 jaar zo slecht, nog NOOIT met iemand over gesproken, waarom zou ik toch? als niemand luistert..
ben je minder waardig omdat je van jongens houd? omdat jij dingen kan die anderen niet kunnen? iedereen achter je rug om lullen, niet de hulp krijgen die je nodig hebt, nee ik verdien een beter leven, Fuck Ya'll!
Datum:
17-03-2010
Naam:
Prutser
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.