Levensverhalen (pagina 730)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

steeds meer de gedachtens om er mee te stopppen

het uitzicht op een normaal en menselijk bestaan,raakt steeds verder van mij verwijderd,en dat maakt mijn sociale leven er niet makkelijker op en dat lijkt te overwinnen,waardoor ik mij steeds dieper en dieper voel wegzakken in dit negatieve spiraal ik loopal zes weken mee op de ggz maar zie,en voel nog geen enkele verbetering,of vooruitgang.Alstublieft help mij weer de normale richting van het leven in ,of weer om met een positieve manier met mijn leven en sociaal bestaan,om te leren gaan. vriendelijke groet ed
Datum:
21-03-2010
Naam:
eduard
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

waarom is het leven zo kut

waarom ik nu aan zelf moord denk omdat ik een kut leven heb.
me ouders beoorden hoe ik moet leven maar dat is omdat ze zorgen maken ja ja

nou weet je ik zou blijf zijn als ik van ze af ben lekker op me zelf wonen want als ik hier langer blijf word ik hele maal gek want dan ga ik dingen doen die ik eigelijk helemaal niet wil doen ( zlefmoord misschien wel ) want ja niemans zou me missen
Datum:
21-03-2010
Naam:
anonim
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

What It Feels

Het begon allemaal 3 jaar geleden.

Hechte vriendengroep, waar ik super leuke dingen mee deed.

Op gegeven moment werd ik de groep uit gestoten omdat ik mijn eigen mening had, en niet bij de kudde wilde bijhoren van wat zij leuk vonden moest je ook leuk vinden en wat zij vonden wat je moest doen en dragen, moest je ook doen...

Nou, hele ruzie's gehad, ben ik veder alleen gegaan.

De grap van alles is,
Wie ik ook ontmoet, die ex-vriendengroep liegt dan over mij tegen die persoon zodat die persoon de rug omkeerd naar mij...

Kinderachtig.. Zwaar kinderachtig.

Ze vertellen ook leugens over mij tegen mensen die ik nieteens ken zodat ze me allemaal boos aankijken en niks met me te maken willen hebben.
Waar ik ook kom in mijn buurd, zelfs vertellen ze het tegen andere mensen in heel Nederland die ze kennen om bij een concert ook weer boos naar me te kijken en me uitlachen...

Triest tog?
Waarom?
Heb het ze gevraagd en ze geven niet normaal antwoord...

3Maanden terug ontmoette ik een meisje, prachtige vrouw en heel leuk.
Alles ging 2 maanden goed totdat 1 maand geleden ze contackt kreeg met een jongen van dat ex-vriendengroepje.

Die heeft allemaal leugens over mij tegen haar verteld, dat ik vreemd zou gaan, dat ik kinderachtig was, etc etc.

Nu is de maat vol.
Waar ik ook kom kennen ze me van leugens die hun over me hebben verteld...

Elk concert kijken mensen boos naar me en lachen ze me uit omdat ze leugens van hun hebben gehoord.

Waarom zou ik dan nog veder willen leven als ik tog niet normaal contackt met iemand kan opbouwen?
Die ex-vrienden verneuken het dan tog weer...

Kan je nagaan dat het nog zo diep bij hun ligt...

Datum:
21-03-2010
Naam:
No Longer Human
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Maakt het wel uit

Vroeger werd ik gepest, erg vaak. Soms ging het zover dat ik 2 tot 3 weken ziek was. Dit ging van de kleuterklas tot en met het zesde leerjaar. In het middelbaar stelde ik me anders voor. Ik toonde wie ik was en paste mijn karakter aan. Ik werd niet meer gepest, ik dacht: 'kijk nou, alles komt toch nog goed..' Maar, dat heb ik fout gedacht. Mijn eerste verliefdheid ging zo ongelooflijk fout, dat ik begon te snijden.. Dit ging tot nu toe door.. Ik was zes maanden gestopt maar, ik ben hervallen.. Thuis ging het dan ook steeds slechter & ik moet zeggen dat het er niet bepaald op verbeterd. Deze zomer hadden mijn ouders zo'n ruzie, dat ze 3 weken niet met elkaar spraken.. Het meisje dat mij rechthield, het meisje waar ik nog steeds vreselijk verliefd op ben, ben ik nu ook kwijt. Ze zag onze relatie niet meer zitten zei ze. Er was teveel ruzie.. 3 dagen na dat besluit kwam ik dan te weten dat ze een erg goede vriendin van me wou, tja, teleurstelling, alweer. Na 3 weken is de pijn alleen nog maar erger geworden, ik hield zo van haar & dat doe ik nog steeds. Op school wordt er verwacht dat ik steeds die hoge resultaten blijf behalen, het wordt erg zwaar. Thuis word'k gewoon genegeerd.. Als ik iets wil vertellen onder het eten ofzo, word ik onderbroken, genegeerd & wordt er gezegd; zwijg nu toch is, 't is nieuws.. Ik vraag me af; heeft het nog wel zin door te gaan? Ik snap mezelf niet & ik word blijkbaar toch niet aanvaard. Heeft het nog wel zin?
Datum:
21-03-2010
Naam:
Het kleine meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ach mijn verhaal

alles zit tegen financieel,lichaamelijk,en ook geestelijk.
ik denk al jaren over zelfdoding.
maar het enigste wat we tegen houd is mijn gezin.
wat zal er gebeuren met hun als ik er niet meer ben.
financieel bedoel ik,dat ze verdrietig zijn snap ik wel.
maar hun verdienen mij niet ik maak alles kapot,geef hun veel verdriet,en waarom tja het gebeurt gewoon.
ik vraag er niet om maar het gebeurt telkens weer.
ik heb er gewoon geen zin meer in
Datum:
21-03-2010
Naam:
jan
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

ongelukkig

mijn naam is rob.

ik ben 41 jaar bijna 12,5 jaar getrouwd en heb twee dochters van 11 en 14jaar.
ik kom hier op dit forum terrecht omdat ik het leven niet meer zie zitten.
in het begin van mijn huwelijk zat alles wel goed,we knuffelden veel en hadden veel tijd voor elkaar.
mijn vrouw is 34jaar ,knap en aantrekkelijk.als ik huwelijken rond mij zag stranden dacht ik bij mij zit het wel goed ...dat zal mij nooit overkomen.
door financiële problemen heb ik elke maand moeite om rond te komen.ik wil mn gezin zoveel geven maar heb het gewoon niet.door deze financiële problemen ben ik niet de gezelligste in huis en ontstaat er een gespannen sfeer.mijn vrouw heeft geen tijd voor mij en knuffelen en vrijen is in de laatste 8maanden ook niet meer voorgekomen.ik hoop steeds op een arm van mn vrouw of een aai over mn bol,van rob maak je niet zon zorgen ..het komt wel goed.ik mis het intiem contact en kan hier niet meer mee omgaan.ik mis warmte,liefde en kan op dit moment niet genieten.ik heb alle zorgen en mn vrouw niet.ik ben zo moe van het vechten...zo moe.alles wat ik doe om mn huwelijk te redden gaat fout.als ik geforceerd doe en haar aandacht probeer te geven is het niet goed.als ik afstand neem veranderd er ook niets.vrijdag moet ik naar een life couch ...maar ben bang dat ik dat niet meer ga halen.ik vind het zo erg dat ik ,als ik zelfmoord pleeg mn kinderen hier erg pijn mee doe.maar ik ben zo ongelukkig,en wil op deze mannier niet meer verder.als ik zou gaan scheiden,dan ga ik scheiden terwijl ik nog van haar hou.ik kan niet allen leven,en wil niet weer helemaal opnieuw beginnen.

rob.
Datum:
21-03-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Genoeg van het leven

Ik kreeg in groep 7 een bril en een beugel sindsdien ben ik elke dag geslagen en geschopt tot de tweede klas van de middelbare school maar zo zijn er nog veel meer dingen mijn oma is overleden en mijn moeder schreewt altijd tegen mij. Dus als ik niet overga naar de derde dan hoeft het voor mij ook niet meer
Datum:
20-03-2010
Naam:
Jerry
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

En er was hoop..

Lieve lieve mensen,

Ik ken jullie niet maar ik wil jullie allemaal laten weten hoe ik een bepaalde periode in mijn leven heb doorgemaakt.
Ja, ik stond op het punt om van de flat te springen en nee ik heb het NIET gedaan.
Ik heb het niet gedaan omdat en stemmetje in m'n hoofd me op het laatste moment tegen hield.
Het was nog niet mijn tijd en de persoon van het stemmetje zou mij missen.
Zelfs al horen jullie geen stemmetje, mensen gaan je missen.
Demy, ik heb een stukje gelezen van jouw verhaal. Ik ken het, heb het zelfde meegemaakt.
MAAR!!! Nu ben ik gelukkig getrouwd, Heb 3 geweldige katten en woon vanaf m'n 18e niet meer thuis.

Mijn jeugd in het kort:
M'n vader en moeder gingen scheiden toen ik 7 was na vele avonden van ruzies.
Mijn moeder bleek ook nog eens op vrouwen te vallen dus opeens had ik een stiefmoeder.
Toen ik net 13 was vond ik haar in de woonkamer, ze was dood!
Zelfs tot op de dag van vandaag heb ik het idee dat m'n moeder dood is gegaan. Aangezien m'n echte moeder nooit tijd voor me heeft gemaakt. Altijd was het mijn broertje die belangrijker was.
Na een half jaar kreeg m'n moeder een nieuwe vriendin. Dankzij haar zag ik een half jaar later m'n grote (stief) broers niet meer en waren alle vrienden ook opeens verdwenen. Ik heb 3 jaar lang elke dag ruzie gehad met haar en zij vertelde m'n moeder even leuk dat ik dingen had geroepen en gedaan die niet waar waren.
In diezelfde periode ging het slecht met m'n broertje. Onhandelbaar, neo nazi, drugs diefstal en vervolgens 3 maanden gevangenis en het huis uit.
Niet dat m'n moeder toen wel voor me klaarstond. Heeft ze nooit meer gedaan.
Op m'n 15e ben ik verkracht door de man van m'n nicht. Ik "logeerde" er 3 weken en behalve dat ik voor m'n neefje van 1,5 jaar zorgde en voor het huishouden moest ik dus ook nog de vrouw uithangen voor hem.
Toen ik 17 was trok ik het niet meer.
We hadden op school net een meisje verloren uit hetzelfde jaar en ik was erg depressief.
Dat was het moment dat ik zelfmoord wilde plegen.
M'n moeder zei toen dat ik het maar moest doen want ik deed het toch niet.
Ik moest me niet zo aanstellen en hulp zoeken.
Vervolgens veel britse darters gelukkig gemaakt met m'n lichaam om zelfvertrouwen te krijgen.
Zelfs na een anorexia periode werkte dit niet.
Ook nu heb ik nog weinig zelfvertrouwen en af en toe val ik terug in het verleden.
Ik trek me terug in een kamer en zit dan uren achter elkaar m'n ogen uit m'n hoofd te janken. Gelukkig heb ik m'n soulmate gevonden die mij onvoorwaardelijk steunt en er altijd voor me is.
Hij was ooit m'n stiefbroer...
Toen we een realtie kregen konden we niet zonder elkaar dus we woonden binnen een week samen.
2 weken later was m'n slaapkamer in het ouderlijk huis weggegeven aan m'n broertje en kon ik niet meer terug als het fout zou gaan. Dit was allemaal eind november.
In januari van het nieuwe jaar ben ik de hele maand ziek geweest.
Ik belde m'n moeder op of ze zin had om op ziekenbezoek te komen.
"Ja, we komen wel ff een bakkie doen"
Ik deed de deur open en daar stonden ze met 3 vuilniszakken met kleren!!!

Wat ik hier mee wil zeggen is dat je nog zo depressief kan zijn en zo veel pijn hebt dat je denkt dat er geen weg terug is.
JA, het is onwijs knokken en je moet erg sterk zijn. Maar je hebt die kracht! Ga dromen en fantaseren over leuke dingen die je wilt gaan doen. Denk aan de toekomst, ver weg van je problemen zoals ze nu zijn!
Geloof mij, het komt goed. Het is geen onzin verhaal!
En als je dan ooit terugkijkt naar deze periode dan ben je trots! TROTS omdat je het hebt overleeft! Want het is een enorme strijd maar het is het waard!
Ik ben zo onwijs blij dat ik het toen niet heb gedaan!
Ik hoop dat ik jullie heb kunnen helpen want al ken ik jullie niet, ik wil niet dat jullie ophouden met leven! Geef het niet op! Het komt echt goed!!
Datum:
20-03-2010
Naam:
Joyce
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Dood

Ik vroeg me wel eens af, wat is nou de beste manier om dood te gaan?

Is dat van ouderdom?
Is dat een spuitje krijgen?
Is dat van een flat afspringen?

Mijn leven is een en al HEL!
Ik voel me verschrikkelijk, mijn klas heeft een hekel aan me, en ik moet heel vaak huilen.
Dat doe ik omdat ik mezelf haat...

Sorry dat ik zo negatief ben, al op deze leeftijd, maar ik weet niet hoe ik leven moet.

Al verschillende keren wilde ik uit mijn raam springen (ik slaap op zolder), maar ik heb dat telkens niet gedaan. Dat komt omdat ik dan denk: Wat nou als ik niet dood ben?

Mijn ouders zijn als de dood dat ik zelfmoord ga plegen, maar ik niet!
Ik wil dood, ik wil weg van deze kloteaarde! (sorry voor mijn taalgebruik)

Misschien moet ik maar onder een trein gaan springen, of mezelf laten verdrinken, of naar de dokter gaan en een spuitje vragen...
Datum:
20-03-2010
Naam:
Grafkist
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Tinnitus

Sinds 4maanden kamp ik met de aandoening Tinnitus. Ik word er echt helemaal gek van. Ik slaap gemiddeld nog maar 2-3 uur per dag en het vreet echt aan me. Ik heb veel last van hoofdpijn gekregen. Ik heb het er vaak met mensen over gehad en telkens greep ik me vast aan iets positiefs. Toch vind ik het steeds moeilijker worden positief te blijven, 24/7 die harde suizen, koppijn veel last tijdens schooluren.

In de avonduren probeer ik te kalmeren, rustig te zijn maar ik ben echt voortdurend kwaad. Zelfmoord; een kennis van mij heeft zich 2 weken geleden voor te trein gegooid, ze zeggen wel dat dat geen optie is, maar is dat waar? Als je toch geen andere optie meer ziet.. Bij het ziekenhuis & het audiologisch centrum hebben zeg gezegd dat de kans dat het minder wordt klein is en dat ik ermee moet leren leven... Tja, probeer het zelf eens uit en probeer dat zelfde maar eens te zeggen.. Vorige week bij 'je zal het maar hebben' een jongen in dezelfde situatie als waarin ik verkeer maar een antwoord als 'positief blijven' dat is voor mij niet meer voldoende. Laatste week heb ik het er erg zwaar meegehad en nu vind ik het wel welletjes voordat ik echt totaal gek wordt, kaart ik het volgende week aan bij mn controle..
Datum:
20-03-2010
Naam:
Ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.