Levensverhalen (pagina 730)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ongelukkig

mijn naam is rob.

ik ben 41 jaar bijna 12,5 jaar getrouwd en heb twee dochters van 11 en 14jaar.
ik kom hier op dit forum terrecht omdat ik het leven niet meer zie zitten.
in het begin van mijn huwelijk zat alles wel goed,we knuffelden veel en hadden veel tijd voor elkaar.
mijn vrouw is 34jaar ,knap en aantrekkelijk.als ik huwelijken rond mij zag stranden dacht ik bij mij zit het wel goed ...dat zal mij nooit overkomen.
door financiële problemen heb ik elke maand moeite om rond te komen.ik wil mn gezin zoveel geven maar heb het gewoon niet.door deze financiële problemen ben ik niet de gezelligste in huis en ontstaat er een gespannen sfeer.mijn vrouw heeft geen tijd voor mij en knuffelen en vrijen is in de laatste 8maanden ook niet meer voorgekomen.ik hoop steeds op een arm van mn vrouw of een aai over mn bol,van rob maak je niet zon zorgen ..het komt wel goed.ik mis het intiem contact en kan hier niet meer mee omgaan.ik mis warmte,liefde en kan op dit moment niet genieten.ik heb alle zorgen en mn vrouw niet.ik ben zo moe van het vechten...zo moe.alles wat ik doe om mn huwelijk te redden gaat fout.als ik geforceerd doe en haar aandacht probeer te geven is het niet goed.als ik afstand neem veranderd er ook niets.vrijdag moet ik naar een life couch ...maar ben bang dat ik dat niet meer ga halen.ik vind het zo erg dat ik ,als ik zelfmoord pleeg mn kinderen hier erg pijn mee doe.maar ik ben zo ongelukkig,en wil op deze mannier niet meer verder.als ik zou gaan scheiden,dan ga ik scheiden terwijl ik nog van haar hou.ik kan niet allen leven,en wil niet weer helemaal opnieuw beginnen.

rob.
Datum:
21-03-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Genoeg van het leven

Ik kreeg in groep 7 een bril en een beugel sindsdien ben ik elke dag geslagen en geschopt tot de tweede klas van de middelbare school maar zo zijn er nog veel meer dingen mijn oma is overleden en mijn moeder schreewt altijd tegen mij. Dus als ik niet overga naar de derde dan hoeft het voor mij ook niet meer
Datum:
20-03-2010
Naam:
Jerry
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

En er was hoop..

Lieve lieve mensen,

Ik ken jullie niet maar ik wil jullie allemaal laten weten hoe ik een bepaalde periode in mijn leven heb doorgemaakt.
Ja, ik stond op het punt om van de flat te springen en nee ik heb het NIET gedaan.
Ik heb het niet gedaan omdat en stemmetje in m'n hoofd me op het laatste moment tegen hield.
Het was nog niet mijn tijd en de persoon van het stemmetje zou mij missen.
Zelfs al horen jullie geen stemmetje, mensen gaan je missen.
Demy, ik heb een stukje gelezen van jouw verhaal. Ik ken het, heb het zelfde meegemaakt.
MAAR!!! Nu ben ik gelukkig getrouwd, Heb 3 geweldige katten en woon vanaf m'n 18e niet meer thuis.

Mijn jeugd in het kort:
M'n vader en moeder gingen scheiden toen ik 7 was na vele avonden van ruzies.
Mijn moeder bleek ook nog eens op vrouwen te vallen dus opeens had ik een stiefmoeder.
Toen ik net 13 was vond ik haar in de woonkamer, ze was dood!
Zelfs tot op de dag van vandaag heb ik het idee dat m'n moeder dood is gegaan. Aangezien m'n echte moeder nooit tijd voor me heeft gemaakt. Altijd was het mijn broertje die belangrijker was.
Na een half jaar kreeg m'n moeder een nieuwe vriendin. Dankzij haar zag ik een half jaar later m'n grote (stief) broers niet meer en waren alle vrienden ook opeens verdwenen. Ik heb 3 jaar lang elke dag ruzie gehad met haar en zij vertelde m'n moeder even leuk dat ik dingen had geroepen en gedaan die niet waar waren.
In diezelfde periode ging het slecht met m'n broertje. Onhandelbaar, neo nazi, drugs diefstal en vervolgens 3 maanden gevangenis en het huis uit.
Niet dat m'n moeder toen wel voor me klaarstond. Heeft ze nooit meer gedaan.
Op m'n 15e ben ik verkracht door de man van m'n nicht. Ik "logeerde" er 3 weken en behalve dat ik voor m'n neefje van 1,5 jaar zorgde en voor het huishouden moest ik dus ook nog de vrouw uithangen voor hem.
Toen ik 17 was trok ik het niet meer.
We hadden op school net een meisje verloren uit hetzelfde jaar en ik was erg depressief.
Dat was het moment dat ik zelfmoord wilde plegen.
M'n moeder zei toen dat ik het maar moest doen want ik deed het toch niet.
Ik moest me niet zo aanstellen en hulp zoeken.
Vervolgens veel britse darters gelukkig gemaakt met m'n lichaam om zelfvertrouwen te krijgen.
Zelfs na een anorexia periode werkte dit niet.
Ook nu heb ik nog weinig zelfvertrouwen en af en toe val ik terug in het verleden.
Ik trek me terug in een kamer en zit dan uren achter elkaar m'n ogen uit m'n hoofd te janken. Gelukkig heb ik m'n soulmate gevonden die mij onvoorwaardelijk steunt en er altijd voor me is.
Hij was ooit m'n stiefbroer...
Toen we een realtie kregen konden we niet zonder elkaar dus we woonden binnen een week samen.
2 weken later was m'n slaapkamer in het ouderlijk huis weggegeven aan m'n broertje en kon ik niet meer terug als het fout zou gaan. Dit was allemaal eind november.
In januari van het nieuwe jaar ben ik de hele maand ziek geweest.
Ik belde m'n moeder op of ze zin had om op ziekenbezoek te komen.
"Ja, we komen wel ff een bakkie doen"
Ik deed de deur open en daar stonden ze met 3 vuilniszakken met kleren!!!

Wat ik hier mee wil zeggen is dat je nog zo depressief kan zijn en zo veel pijn hebt dat je denkt dat er geen weg terug is.
JA, het is onwijs knokken en je moet erg sterk zijn. Maar je hebt die kracht! Ga dromen en fantaseren over leuke dingen die je wilt gaan doen. Denk aan de toekomst, ver weg van je problemen zoals ze nu zijn!
Geloof mij, het komt goed. Het is geen onzin verhaal!
En als je dan ooit terugkijkt naar deze periode dan ben je trots! TROTS omdat je het hebt overleeft! Want het is een enorme strijd maar het is het waard!
Ik ben zo onwijs blij dat ik het toen niet heb gedaan!
Ik hoop dat ik jullie heb kunnen helpen want al ken ik jullie niet, ik wil niet dat jullie ophouden met leven! Geef het niet op! Het komt echt goed!!
Datum:
20-03-2010
Naam:
Joyce
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Dood

Ik vroeg me wel eens af, wat is nou de beste manier om dood te gaan?

Is dat van ouderdom?
Is dat een spuitje krijgen?
Is dat van een flat afspringen?

Mijn leven is een en al HEL!
Ik voel me verschrikkelijk, mijn klas heeft een hekel aan me, en ik moet heel vaak huilen.
Dat doe ik omdat ik mezelf haat...

Sorry dat ik zo negatief ben, al op deze leeftijd, maar ik weet niet hoe ik leven moet.

Al verschillende keren wilde ik uit mijn raam springen (ik slaap op zolder), maar ik heb dat telkens niet gedaan. Dat komt omdat ik dan denk: Wat nou als ik niet dood ben?

Mijn ouders zijn als de dood dat ik zelfmoord ga plegen, maar ik niet!
Ik wil dood, ik wil weg van deze kloteaarde! (sorry voor mijn taalgebruik)

Misschien moet ik maar onder een trein gaan springen, of mezelf laten verdrinken, of naar de dokter gaan en een spuitje vragen...
Datum:
20-03-2010
Naam:
Grafkist
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Tinnitus

Sinds 4maanden kamp ik met de aandoening Tinnitus. Ik word er echt helemaal gek van. Ik slaap gemiddeld nog maar 2-3 uur per dag en het vreet echt aan me. Ik heb veel last van hoofdpijn gekregen. Ik heb het er vaak met mensen over gehad en telkens greep ik me vast aan iets positiefs. Toch vind ik het steeds moeilijker worden positief te blijven, 24/7 die harde suizen, koppijn veel last tijdens schooluren.

In de avonduren probeer ik te kalmeren, rustig te zijn maar ik ben echt voortdurend kwaad. Zelfmoord; een kennis van mij heeft zich 2 weken geleden voor te trein gegooid, ze zeggen wel dat dat geen optie is, maar is dat waar? Als je toch geen andere optie meer ziet.. Bij het ziekenhuis & het audiologisch centrum hebben zeg gezegd dat de kans dat het minder wordt klein is en dat ik ermee moet leren leven... Tja, probeer het zelf eens uit en probeer dat zelfde maar eens te zeggen.. Vorige week bij 'je zal het maar hebben' een jongen in dezelfde situatie als waarin ik verkeer maar een antwoord als 'positief blijven' dat is voor mij niet meer voldoende. Laatste week heb ik het er erg zwaar meegehad en nu vind ik het wel welletjes voordat ik echt totaal gek wordt, kaart ik het volgende week aan bij mn controle..
Datum:
20-03-2010
Naam:
Ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik ben een meisje en ik wil zelfmoord plechen want mijn ouders luisteren niet naar me en anderen ook niet echt ik heb maar 1 goede vriendin en die gaat waarscheinlijk verhuizen en niemand houd van me en dat is niet eerlijk want ik ken iemand en die krijgt iedereen en het is niet leuk meer op deze aarde ik wil daarom graag dood maar ik vind de pijn eng want moet ik nu doen?? en hoe?? of gewoon weglopen van huis en niemand kan me helpen waar ik woon mischien jullie wel??
Datum:
20-03-2010
Naam:
adoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

TE LAF

Wat is het doel van het leven? Mij hebben ze gezegd van anderen houden. Daar ligt het probleem, ik geef enkel om mijn vader en zus. Ik heb geprobeerd om met andere mensen rond te hangen en "vrienden" te maken. Lukt me niet! Persoonlijk is het leven je tijd uitzitten tot je dood bent. De aarde is al bewoond geweest door anderen en nu mogen wij het gebruiken. Het word tijd dat de mens verdwijnt van de aarde en opnieuw begint want we zijn niks waard. Om terug te komen wat betreft om van mensen te houden. Heb al een pogingen ondernomen en zie hoe mijn vader en zus ervan afzien. Als zij dood zijn, ga ik met hen mee. Ik ben gewoon een lafaard, want van uitstel komt afstel. Kon ik nu maar zelfmoord plegen zonder schuldgevoel...
Datum:
20-03-2010
Naam:
bob
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Moe gevochten en geen uitweg meer zien

Hallo Ik ben een vrouw van 49 jaar die uitgevochten is. Ik ben misbruikt in mijn pubertijd maar ook in mijn volwassen leven. Ik voel me een waardeloze en slechte vrouw. Ik heb heel vaak een hele sterke doodswens. Toch is er iets wat me tegenhoud en dat is de liefde voor mijn zoon. En ook hij heeft veel problemen ADHD PDD-NOS . Nadat hij uit huis geplaatst is ben ik volledig in elkaar gestort. Dat is inmiddels 6 jaar geleden maar ben nog steeds niet de oude. Ik heb gevochten voor wat ik waard is maar heb het gevoel dat ik dit gevecht niet meer kan winnen.
Datum:
20-03-2010
Naam:
Johanna
Leeftijd:
49
Provincie:
Drenthe

anoniempje

ik schrok ook van alle verhalen op het forum, allemaal verwerking van teleurstelling, verleden enzovoort.

ik heb zelf een broertje en stiefvader gehad die beide zelfmoord hebben gepleegd, een stiefvader die alcoholist was, een stiefmoeder die niet met kinder kon omgaan en heb zelf veel, heel veel moeten slikken om uberhaput maar een klein stapje te zetten.

ik wilde ondanks alle ellende toch dat kleine stapje zetten, ik wilde namelijk ook mijzelf ontdekken en mezelf de tijd geven om verder te gaan.
ik ben muzikant/componist en ben zelf daarin verder gegaan en kan daarmee ook mijn levenssituatie als uitlaatklep gebruiken..
ik hoop dat anderen die keuze ook kunnen maken, ontdek jezelf en neem de tijd, gooi jezelf niet te snel bij het oud vuil
Datum:
20-03-2010
Naam:
peter
Leeftijd:
32
Provincie:
Overijssel

Uniek

eej, voordat jullie hier je verhaal neer gaan zetten wil ik dat jullie de volgende tekst lezen:

Onbegrepen, alleen en verward
Geen zin om te leven, alles gitzwart,
Ik doe niets goed en alles gaat fout,
'k Wil niet in de rij, 'k ben een drop-out,
Geschopt, geslagen, afgemaakt,
Bespuugd, bespot en uitgebraakt,
Iedereen samen en ik ben alleen,
Maar ik sla mij door deze pijn heen.

M'n hoofd in de lucht,
M'n borst fier vooruit,
Ik ben wie ik ben en daar kom ik voor uit,
Want ik ben een mens, ik ben geen freak,
Ik leef, want ik adem, dus ik ben uniek!

Iedereen moet mooi zijn,
Dat maakt mij ziek,
Van ieder mens is er maar 1,
Dus ik ben uniek.
Ik ben gewoon wie ik ben,
Dat valt niet altijd mee,
Als ik sterf dan wil ik zeggen:
"I did it my way!"

Ik heb een grote bek maar m'n hart is klein,
Ik voel je woorden prikken, ja ze doen pijn,
Maar ik geef niet op, ik vecht m'n eigen weg,
Loop je mee? Nee?! Nou dan heb je pech!
Schoonheid, schoonheid, wat stelt dat nou voor,
Als je van binnen verrot bent, door en door,
Noem mij maar lelijk, dom of te klein,
Zo ben ik geboren en zo zal ik zijn!

M'n hoofd in de lucht,
M'n borst fier vooruit,
Ik ben wie ik ben en daar kom ik voor uit,
Want ik ben een mens, ik ben geen freak,
Ik leef, want ik adem, dus ik ben uniek!

Iedereen moet mooi zijn,
Dat maakt mij ziek,
Van ieder mens is er maar 1,
Dus ik ben uniek.
Ik ben gewoon wie ik ben,
Dat valt niet altijd mee,
Als ik sterf dan wil ik zeggen:
"I did it my way!"
Datum:
20-03-2010
Naam:
iemand
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.