Levensverhalen (pagina 707)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen titel nodig

De laatste tijd is het moeilijk om er niet aan te denken. Elke keer gaat het weer door mijn gedachten. Ik was normaal gesproken altijd een nuchter persoon en kon overal wel wat positief in zien. Tegenwoordig moet ik voor mijn gevoel steeds meer moeite doen om iets positiefs te vinden. Niet dat ik altijd depressief ben. Bij mij wisselt dit zich af. Ik zal het ook niet snel laten zien aan mijn vrienden hoe erg ik met bepaalde dingen zit. Ik heb het gevoel dat ik dingen blijf opstapelen en hoe meer ik me er tegen verzet hoe groter de bult word. Ondertussen zit er tot over mijn oren in en ik weet echt niet hoe ik eruit kan komen. Het is frusterend om te weten dat je wel het vermogen hebt om het te doen maar niet de motivatie en niet het doorzettingsvermogen om het tot uitvoering te brengen. Ik snap bij mezelf ook niet waar het vandaan komt. Ik ben goed opgevoed, heb nooit wat gemist vroeger. Ik ben altijd gemiddeld geweest, onopvallend zelfs. Op dit moment zie ik, hoe gek het ook voor veel mensen klinkt, maar één oplossing en dat is zelfmoord. Ik kan niet wachten om van alles verlost te zijn. Alle drama, alle verwachtingen die mensen van mij hebben, allemaal zullen ze weg zijn. Eindelijk ben ik verlost van de maatstaven die de maatschappij heeft gezet om tot de groep 'succesvol' te horen.
Datum:
26-04-2010
Naam:
Marleen
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Dit is de druppel

Een jaar geleden heb ik iemand leren kennen. Op dat moment zat ik vol vertrouwen en kon de hele wereld aan. Al ben ik altijd onder druk gezet door mijn familie om mijn overgewicht. Mijn man voor wie ik alles heb gelaten om met hem te kunnen trouwen vind mij niet aantrekkelyk. Hy heeft zich zelfs als single voorgedaan om met andere meiden te kunnen afspreken in een sexclub. Ik voel me vernederd door hem. Ook al draag ik iets leuks of doe ik me haar of make up. Nooit kijkt hij geinteresseerd naar mij en zegt nooit dat ik mooi ben. Hij wilt nooit uit zichzelf seks met mij. Wanneer ik ongesteld ben moet ik hem aftrekken maar wanneer dat over is blijft hij uit de kamer tot ik slaap zodat hij mij niet hoeft aan te raken. Ik walg van mezelf. Ik voel me lelijk, waardeloos. Als me man mij niet eens aantrekkelijk vind waarom zou ik nog leven. Ik wil de pijn en vernedering niet meer voelen. Het is te erg
Datum:
26-04-2010
Naam:
Sj@@tje
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

leven voor anderen

Ik ben 43, weet sinds kort dat mijn anders-voelen veroorzaakt wordt door een autisme stoornis, PDD-NOS.
Sinds 3 jaar ben ik (niet voor de eerste keer) ernstig depressief, heb alle soorten medicatie al gehad, inclusief ECT's.
Maar nog gaat het niet over.
Ik leef voor mijn kinderen en man en de weinige anderen die om mij geven. Ik leef, puur om er niet NIET meer te zijn en mijn geliefden die pijn aan te doen.
Maar... van mij hoeft het niet meer. Ik ben het zo zat, het is zo'n geworstel, zo'n gevecht, elke dag en nacht maar weer.
Ik heb al eerder geprobeerd er een einde aan te maken, maar het is niet gelukt en dat zal dan ook de bedoeling wel geweest zijn.
Toch heb ik het gevoel dat ik op ben, ik kan gewoon niet meer, om over willen nog maar niet te spreken.


"Het moment als ik net wakker ben
is de allermooiste tijd
Die tel voor ik mezelf weer ken
en aanvang met de strijd

Gevecht op leven en op dood
dat zich herhalen gaat
De dingen lijken veel te groot
Ik word weer ten einde raad"

linda
Datum:
26-04-2010
Naam:
linda
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

Vroeger en het nu

Hallo allemaal,

Zelf heb ik een paar keer meegemaakt dat ik min of meer depressief was in het leven. Ik had zelfmoorgedachten.

Waardoor? Ik denk hetzelfde zoals bij jullie allemaal, ik werd gepest op school omdat ik te stil was, ik maakte daarom ook buiten school geen vrienden, mensen praten over je, thuis werd ik niet begrepen, en wisten ze uberhaupt niet hoe ik mij voelde. Omdat je alles oppropt wordt het gevoel steeds erger en sterker.

Wat ik ermee deed? Ik begon met een passer te krassen. Omdat dat het enige gevoel was wat ik onder controle had. Want daar ging het om: CONTROLE!

Ik heb op een punt gestaan om mij van kant te maken, ik stond met een mes in de badkamer en toen ineens.... ging er een knopje om.

Ik schrok van mezelf, waar was ik mee bezig!

Ik moest er met eigen kracht uitkomen ! Ik ben er ook uiteindelijk uitgekomen. Maar nu ben ik op mijn arm getekend voor het leven. Er is één litteken dat mij er altijd aan zal herrinneren hoe stom ik bezig was. En dat geeft mij kracht vandaag de dag. Want ik heb wat van mijn leven gemaakt.

Ik heb een goede baan, mijn diploma, een paar vrienden (ECHTE VRIENDEN), en een hele lieve vriend die ook het een en ander mee heeft gemaakt.

Het belangrijkste is om te blijven praten, het beste nog met iemand die je niet kent, want dan kan je je makkelijker uiten.

Jullie moeten elkaar helpen! Praat!
Praat met mij.

Ik weet niet waarom of hoe het komt, maar ik heb heel veel mensen geholpen door te praten, en als het kan help ik jou ook! Zoek iemand die je wilt helpen!

Misschien ben ik raar, paranormaal begaafd wat niet altijd een pretje is en wat mensen niet snappen of geloven, het is moeilijk maar ik doe mijn best.

Doe jij dat ook?
Want ik denk dat jij sterker ben als dat je je voelt. En ik weet dat jij dat ook weet!

Geef nooit op.



Datum:
26-04-2010
Naam:
Crientje
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

;(

hoi,

ik wil er het liefst niet meer zijn
ik heb het idee dat niemand om me geeft
me vader is altijd heel boos op mij
mijn ouders zijn gescheiden
ik mis me moeder altijd heel erg
ik zie der 1 keer in de 2 weken en dat vind ik heel erg weinig
me moeder heeft ook een vriend waar me vader echt een hekel aan heeft

k trek het niet meer
misschien is er na dit leven veel iets leukers
een ander leven
andere ouders

xx
Datum:
26-04-2010
Naam:
susan
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Ik wil weg.

Ik voel me elke dag zo alleen.Ik heb geen zin meer in het leven.Ik heb altijd ruzie met iedereen en heb al mijn vrienden kwijt.Ik voel me elke dag zoo kut.Ik weet het echt niet meer.Il wil gewoon weg.Maar waar?Ik wil gewoon zelfmoord plegen.En dit is nog het laatste wat ik schrijf.Want hierna ben ik weg.voorgoed.Ik wil echt niet meer verderleven.Maar een ding weet ik zeker.Ik zal mijn moeder missen.Maar zij zullen mij allemaal niet missen.Want ik stel toch niets voor...voorgoed.
Datum:
26-04-2010
Naam:
...verdrietig meisje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

pesten

ik wordt gepest, heel erg gepest.
opgewacht, uitgescholden geduwt en bijna in elkaar geslagen
de enige gedachten die ik tot nu toe heb is
ik wil dood..
Datum:
26-04-2010
Naam:
Marissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ik wil DOOODDD

ik wil gewoon dood want ik ga vaak te hard op drugs en iedereen pest mij dus daar gaat die dan maar.
gr niek
Datum:
26-04-2010
Naam:
Niek
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Paranoïde

Mensen … mijn familie zal misschien zeggen dat ik paranoïde ben… ja misschien is dit zo maar ik kan er niet bovenop.

Mijn leven is van sinds het begin niets, ik heb nooit iemand aangesproken (ik bedoel hen meer gezegd dan “Ja het is mooi weer”). Ik heb nooit een vriend of vriendin gehad, NOOIT. Van zodra men mij aanspreek sla ik dicht. Iedereen vlucht dan weg… ik begrijp ze.
Ik ben bij een psycholoog geweest, ik wou eruit. Juist na het onderhoud voelde ik mij licht en blij en vijf minuten nadien barste ik in tranen uit en voelde ik mij ellendig, slechter dan ervoor.

Wat mij ontbreekt is VERTROUWEN (in mij en in de andere).

Mijn zus heeft mij zo vaak bedrogen… en ik heb altijd gedaan of ik het niet merkte, of alles goed ging … ik was bang voor haar reacties. Ik kan daardoor niemand meer vertrouwen en heb altijd het gevoel dat iedereen kwade is op mij of dat ik iets gedaan heb dat hen kwetste.
Liegen, stelen, mijn zaken beschadigen omdat de hare beschadigd waren, op mijn spullen spuwen als ik iets deed dat haar niet aanstond (haar bvb een kleurpotlood niet willen lenen omdat ik deze zelf wilde gebruiken), in mijn intiem leven indringen (ik ging eens naar wc op een sportaangelegenheid, de deur hield niet dicht, zij ging de deur voor mij vasthouden en dan: Hé jij hebt haar dat begint te groeien tussen u benen; of mij naakt proberen te zien als ik mij ging wassen)…
Toen ik verhuisde (weg van mijn ouders) was ze razend … ik liet haar zogezegd alleen achter bij mijn ouders (ze is twee jaar ouder dan mij en woonde toen nog bij mijn ouders). Ze heeft mij de dag dat ik vertrok geen dag gezegd (wel heeft ze mij gezegd: Je slaapt deze nacht toch nog hier… mijn bed was opgemaakt in het appartement dat ik verhuurde, ze was kwaad toen ik neen antwoordde). Ik dacht dat alles beter ging gaan, ik had een stap gezet …
Wat ik mijn ouders kwalijk neem is dat ze het altijd hadden over… mijn zus en mij… Je gaat daar toch niet alleen naartoe, neem je zus mee… Je zus doet zoveel voor u, kijk hoe lief ze wel is.

Ik zou zeggen ! laat het niet zover gaan als ik… zeg NEEN, ik ben niet mijn zus/broer en ik… ik ben ik. Als iemand je pijn doet zeg het hem, zeg STOP wat de reacties ook zijn het is beter dan tot zelfmoord overgaan omdat het teveel wordt!

Ik ben DOODMOE… DOODMOE… DOOD…

Datum:
26-04-2010
Naam:
Diane
Leeftijd:
36
Provincie:
België

alleen

Ik voel mij enorm eenzaam en onbegrepen. Heb nergens meer zin in en het liefst zou ik nu gaan slapen en nooit meer wakker worden. Mijn leven heeft geen zin meer...
Datum:
26-04-2010
Naam:
ns
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.