Levensverhalen (pagina 707)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Lelijk...Stom...dom..enz

Soms voelk me lelijk,soms voelk me stom,soms voek me dom enz...
Kheb een vriendje , al mijn vriendinen vinden hem lelijk,ik heb nog maar 6vriendjes gehad ,, iedereen lacht me daarmee uit,thuis krijg ik ineens slaag en ik weet niet waarom O.o Me broertje heeft autisme en krijgt alles klaar,, vroeger was ik ook geen braaf kind xd maar ik beter nu al , 3vriendinen van me hebben al zelfmoord gelpeegd, vorige keer riepen paar Fashionboys naar me dat ik egt lelijk ben en dat me vriendje gay is O.o me ex heeft me bedrogen,kvoel me daar slecht door :'( ik durf soms niet meer naar buiten omdat ik zo hard gepest word :'( ik hou van paarden en zit vaak bij de paarden , iedereen roept dan Ieuw jij stinkt naar de paardenstront ! ga je met paarden in bed omdat je geen vriendje kunt krijgen?
tdoet me pijn om zoiets aan te horen, ik heb wel een grote mond,maar als ik tegen hun begin heb ik 50man op me nek, me moeder is egt streng , en als ik zeg dat ze nooit niets leuk wil doen word ze heel boos,, iedereen noemt haar een Pittbull,
soms kan ze lief zijn maar ze kent haar eigen kracht niet, ooit heb ik al 7blauwe plekken gehad van haar en dat deed supper veel pijn , kmoest liegen van me moeder , kmoest zeggen dat ik van paar gasten slaag had gekregen, ik kan het soms niet meer aan,, kheb me al paar keer gesneden en als me vrienden dat zien slagen ze me O.o pfff,kwil eigelijk egt dood ...
Datum:
27-04-2010
Naam:
Larissa
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik wil niet meer leven

ik typ dit omdat ik nou meer als een jaar niet meer wil leven.Ik ben mijn leven zat mijn leven bestaat alleen maar uit ruzie ruzie en nog eens ruzie
ik heb ruzie met mijn ouders schoolgenootjes en famillie leden
Datum:
27-04-2010
Naam:
ilona
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

twijgje

Hallo,

ik heb zelfmoord plannen, die komen niet zomaar uit de lucht vallen.
Ik zie dat het grote chaos is in de wereld, gelukkig hebben we in nederland nog vrede. Er moet iets veranderen! gelijkheid!!

Ik kan niks doen, ik zal je proberen uit te leggen: De politiek/overheid zijn de boom zij moeten weten wat goed is, maar gaan puur voor eigen beurs. Ik ben maar een burger (twijgje van die boom) wat kan ik anders dan mezelf losmaken van de boom en op de grond vallen.
Datum:
27-04-2010
Naam:
De uitgekotste mens
Leeftijd:
22
Provincie:
Friesland

Klaar ermee...

Al mijn gewrichten willen uit de kom schieten, wat dagelijks constante en felle pijn veroorzaakt. Ik word gek van de pijn elke dag, huil bijna elke dag, ga niet over omdat ik me niet goed kan concentreren. Mag ook niet meer hockeyen waar ik zo goed in ben. Ik mag zelfs niet naar de sportschool of hardlopen. Hierdoor ben ik elke dag ik niet vrolijk, en gaat het sociaal ook slecht. Ik heb veel lieve vriendinnen en lieve familie, maar door mijn aandoening zit ik mezelf zo dwars dat ik anderen ook dwars zit. Ik voel me elke dag gewoon klote, en ik wil dat het ophoudt. Dit heeft me al 2 jaar veel pijn opgeleverd, en zelfs de beste specialisten van het land zeggen er niets aan te kunnen doen. IK WORD ER GEWOON GEK VAN! Ik ben niet meer vrolijk, en kan ook niet hard meer lachen. Ik ben er gewoon klaar mee eigenlijk... xx JB
Datum:
27-04-2010
Naam:
JB
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

waarom?

IIk weet echt niet waar het eigenlijk mis gegaan is. Als kind had ik een vrij normale jeugd denk ik. Mijn vader was niet echt veel thuis, en had ook een alcohol probleem en dan werd hij heel agressief. Toen ik 13 was is mijn vader weg gegaan bij mijn moeder, hij is onmiddellijk bij een andere vrouw gaan wonen. Daar leeft hij nu na 22 jaar nog steeds mee samen. Tot ik ongeveer 18 jaar was heb ik af en aan bij mijn moeder en dan weer bij mijn vader gewoond. Dan ben ik eigenlijk op mijn eigen benen gaan staan. Toen ik 23 was ben ik mijn eerste zaak gestart, toen had ik al 4 jaar een relatie maar die is dan uiteindelijk geeindigd omdat hij met iemand uit zijn geboorteland gehuwd is. Dat was een eerste serieuze tegenslag op liefdes vlak. Een jaar en half later ben ik gestopt met die zaak en ben ik een juwelierszaak terecht gekomen tussen de joden. Zo heb ik ook mijn eerste man leren kennen. Maar dat was van hele korte duur dat huwelijk, nog geen 10 maanden en ik had hem al thuis kunnen betrappen met escort dames. Enkele maanden later heb ik mijn tweede man leren kennen. En ja die heb ik dood graag gezien. Met hem heb ik een zoon van 9 jaar, maar we zijn al 6 jaar gescheiden. Sinds een jaar nu weet ik dat hij mij eigenlijk heeft gebruikt voor de papieren. Ik moest vorig jaar deze tijd naar de politie komen en zij hebben mij eigenlijk de bewijzen voor mijn neus gelegd. Dan gehuwd met een vrouw, dan met haar gescheiden, dan met met mij gehuwd en met mij gescheiden en dan terug met di vrouw gehuwd. Samen hebben ze een dochter die 2 maanden jonger is als onze zoon. En nu deze week moet zijn vrouw bevallen van een zoon. We zijn wel 6 jaar gescheiden maar hij heeft me toch nog tot vorig jaar het leven rechtstreeks zuur gemaakt. En dit door te bellen, bv 10 keer per dag, of door mij te volgen, of door als ik een nieuwe vriend had die aan te pakken en bang te maken wat meestal ook lukte. Toen ik vorig jaar met mijn huidige vriend ging samen wonen heeft hij gemerkt dat het niet meer lukte en toen is het gestopt. Maar nu weet ik ook hoe hij mij gebruikt heeft en dat heeft gezorgd voor heel veel haat ten opzichte van hem. Onze zoon die twee druppels water op zijn papa lijktmaakt het allemaal nog moeilijker. Mijn ex heeft hem vorige zomer laten besnijden in K en heeft er een moslim van gemaakt, met als gevolg dat A geen respekt meer heeft voor mij. Na vorige zomer is het dan heel slecht beginnen gaan met de band tussen A en mezlf. Met als gevolg dat ik in december gezegd heb dat het beter was dat hij bij zijn papa bleef en geen co ouderschap meer. A zelf zei toen dat het goed was want dat hij helemaal niet meer naar mij wilde komen. Toen heb ik 3 maanden niets meer van A gehoord. Dat waren 3 maanden dat ik echt heb afgezien, een heel moeilijke periode. Ik was zwanger maar heb toen een abortus laten doen en heb daar nog elke da spijt van. Maar toen was ik echt bang dat ik er weer alleen zou komen voor te staan en bang dat het financieel ook niet ging lukken. Maar dat heeft me heel veel pijn gedaan en nog altijd. Op een deg, nu ongeveer 5 weken geleden, kreeg ik telefoon van mijn zoon of ik hem de dag erna kon komen halen. Ik wist niet wat er gebeurde. Ik ben hem de dag erna gaan halen en was blij maar ook verdrietig om hem terug te zien. Na 3 maanden was hij nog meer op zijn papa gaan lijken, en dat maakte mij heel verdrietig. Na enkele dagen is hij dan voor een week bij ons gebleven en toen ging het redelijk goed. Hij was rustig, luisterde als ik iets zei, maar ik twijfelde of het allemaal zou blijven duren. En inderdaad het bleef niet duren. Mijn vriend en ik zijn er ingetrapt, het was hem alleen maar te doen om zo veel mogelijk van ons te kunnen krijgen(kleren,schoenen, speelgoed,gsm). En uiteindelijk na een ruzie had ik hem bij mijn ex afgzezt en na een uurtje kreeg ik van mijn zoon een sms of ik al zijn spullen wou brengen, ook de nieuwe, want hij wil toch niet meer naar mij komen. Dat is nu 10 geleden. En sinds die dag leef ik precies niet meer. Ik ben mezelf niet meer. Ik kom amper nog buiten. Ik heb in niets zin. Maak ruzie met mijn vriend die uiteindelijk aan de situatie niets kan veranderen. En dan nu denk ik zou het niet beter zijn als ik er een eind aan maak? Want ik denk niet dat ik ooit nog gelukkig kan worden.
Datum:
27-04-2010
Naam:
platte vijg
Leeftijd:
35
Provincie:
België

Geen titel nodig

De laatste tijd is het moeilijk om er niet aan te denken. Elke keer gaat het weer door mijn gedachten. Ik was normaal gesproken altijd een nuchter persoon en kon overal wel wat positief in zien. Tegenwoordig moet ik voor mijn gevoel steeds meer moeite doen om iets positiefs te vinden. Niet dat ik altijd depressief ben. Bij mij wisselt dit zich af. Ik zal het ook niet snel laten zien aan mijn vrienden hoe erg ik met bepaalde dingen zit. Ik heb het gevoel dat ik dingen blijf opstapelen en hoe meer ik me er tegen verzet hoe groter de bult word. Ondertussen zit er tot over mijn oren in en ik weet echt niet hoe ik eruit kan komen. Het is frusterend om te weten dat je wel het vermogen hebt om het te doen maar niet de motivatie en niet het doorzettingsvermogen om het tot uitvoering te brengen. Ik snap bij mezelf ook niet waar het vandaan komt. Ik ben goed opgevoed, heb nooit wat gemist vroeger. Ik ben altijd gemiddeld geweest, onopvallend zelfs. Op dit moment zie ik, hoe gek het ook voor veel mensen klinkt, maar één oplossing en dat is zelfmoord. Ik kan niet wachten om van alles verlost te zijn. Alle drama, alle verwachtingen die mensen van mij hebben, allemaal zullen ze weg zijn. Eindelijk ben ik verlost van de maatstaven die de maatschappij heeft gezet om tot de groep 'succesvol' te horen.
Datum:
26-04-2010
Naam:
Marleen
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Dit is de druppel

Een jaar geleden heb ik iemand leren kennen. Op dat moment zat ik vol vertrouwen en kon de hele wereld aan. Al ben ik altijd onder druk gezet door mijn familie om mijn overgewicht. Mijn man voor wie ik alles heb gelaten om met hem te kunnen trouwen vind mij niet aantrekkelyk. Hy heeft zich zelfs als single voorgedaan om met andere meiden te kunnen afspreken in een sexclub. Ik voel me vernederd door hem. Ook al draag ik iets leuks of doe ik me haar of make up. Nooit kijkt hij geinteresseerd naar mij en zegt nooit dat ik mooi ben. Hij wilt nooit uit zichzelf seks met mij. Wanneer ik ongesteld ben moet ik hem aftrekken maar wanneer dat over is blijft hij uit de kamer tot ik slaap zodat hij mij niet hoeft aan te raken. Ik walg van mezelf. Ik voel me lelijk, waardeloos. Als me man mij niet eens aantrekkelijk vind waarom zou ik nog leven. Ik wil de pijn en vernedering niet meer voelen. Het is te erg
Datum:
26-04-2010
Naam:
Sj@@tje
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

leven voor anderen

Ik ben 43, weet sinds kort dat mijn anders-voelen veroorzaakt wordt door een autisme stoornis, PDD-NOS.
Sinds 3 jaar ben ik (niet voor de eerste keer) ernstig depressief, heb alle soorten medicatie al gehad, inclusief ECT's.
Maar nog gaat het niet over.
Ik leef voor mijn kinderen en man en de weinige anderen die om mij geven. Ik leef, puur om er niet NIET meer te zijn en mijn geliefden die pijn aan te doen.
Maar... van mij hoeft het niet meer. Ik ben het zo zat, het is zo'n geworstel, zo'n gevecht, elke dag en nacht maar weer.
Ik heb al eerder geprobeerd er een einde aan te maken, maar het is niet gelukt en dat zal dan ook de bedoeling wel geweest zijn.
Toch heb ik het gevoel dat ik op ben, ik kan gewoon niet meer, om over willen nog maar niet te spreken.


"Het moment als ik net wakker ben
is de allermooiste tijd
Die tel voor ik mezelf weer ken
en aanvang met de strijd

Gevecht op leven en op dood
dat zich herhalen gaat
De dingen lijken veel te groot
Ik word weer ten einde raad"

linda
Datum:
26-04-2010
Naam:
linda
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

Vroeger en het nu

Hallo allemaal,

Zelf heb ik een paar keer meegemaakt dat ik min of meer depressief was in het leven. Ik had zelfmoorgedachten.

Waardoor? Ik denk hetzelfde zoals bij jullie allemaal, ik werd gepest op school omdat ik te stil was, ik maakte daarom ook buiten school geen vrienden, mensen praten over je, thuis werd ik niet begrepen, en wisten ze uberhaupt niet hoe ik mij voelde. Omdat je alles oppropt wordt het gevoel steeds erger en sterker.

Wat ik ermee deed? Ik begon met een passer te krassen. Omdat dat het enige gevoel was wat ik onder controle had. Want daar ging het om: CONTROLE!

Ik heb op een punt gestaan om mij van kant te maken, ik stond met een mes in de badkamer en toen ineens.... ging er een knopje om.

Ik schrok van mezelf, waar was ik mee bezig!

Ik moest er met eigen kracht uitkomen ! Ik ben er ook uiteindelijk uitgekomen. Maar nu ben ik op mijn arm getekend voor het leven. Er is één litteken dat mij er altijd aan zal herrinneren hoe stom ik bezig was. En dat geeft mij kracht vandaag de dag. Want ik heb wat van mijn leven gemaakt.

Ik heb een goede baan, mijn diploma, een paar vrienden (ECHTE VRIENDEN), en een hele lieve vriend die ook het een en ander mee heeft gemaakt.

Het belangrijkste is om te blijven praten, het beste nog met iemand die je niet kent, want dan kan je je makkelijker uiten.

Jullie moeten elkaar helpen! Praat!
Praat met mij.

Ik weet niet waarom of hoe het komt, maar ik heb heel veel mensen geholpen door te praten, en als het kan help ik jou ook! Zoek iemand die je wilt helpen!

Misschien ben ik raar, paranormaal begaafd wat niet altijd een pretje is en wat mensen niet snappen of geloven, het is moeilijk maar ik doe mijn best.

Doe jij dat ook?
Want ik denk dat jij sterker ben als dat je je voelt. En ik weet dat jij dat ook weet!

Geef nooit op.



Datum:
26-04-2010
Naam:
Crientje
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

;(

hoi,

ik wil er het liefst niet meer zijn
ik heb het idee dat niemand om me geeft
me vader is altijd heel boos op mij
mijn ouders zijn gescheiden
ik mis me moeder altijd heel erg
ik zie der 1 keer in de 2 weken en dat vind ik heel erg weinig
me moeder heeft ook een vriend waar me vader echt een hekel aan heeft

k trek het niet meer
misschien is er na dit leven veel iets leukers
een ander leven
andere ouders

xx
Datum:
26-04-2010
Naam:
susan
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.