Levensverhalen (pagina 708)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil weg.

Ik voel me elke dag zo alleen.Ik heb geen zin meer in het leven.Ik heb altijd ruzie met iedereen en heb al mijn vrienden kwijt.Ik voel me elke dag zoo kut.Ik weet het echt niet meer.Il wil gewoon weg.Maar waar?Ik wil gewoon zelfmoord plegen.En dit is nog het laatste wat ik schrijf.Want hierna ben ik weg.voorgoed.Ik wil echt niet meer verderleven.Maar een ding weet ik zeker.Ik zal mijn moeder missen.Maar zij zullen mij allemaal niet missen.Want ik stel toch niets voor...voorgoed.
Datum:
26-04-2010
Naam:
...verdrietig meisje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

pesten

ik wordt gepest, heel erg gepest.
opgewacht, uitgescholden geduwt en bijna in elkaar geslagen
de enige gedachten die ik tot nu toe heb is
ik wil dood..
Datum:
26-04-2010
Naam:
Marissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ik wil DOOODDD

ik wil gewoon dood want ik ga vaak te hard op drugs en iedereen pest mij dus daar gaat die dan maar.
gr niek
Datum:
26-04-2010
Naam:
Niek
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Paranoïde

Mensen … mijn familie zal misschien zeggen dat ik paranoïde ben… ja misschien is dit zo maar ik kan er niet bovenop.

Mijn leven is van sinds het begin niets, ik heb nooit iemand aangesproken (ik bedoel hen meer gezegd dan “Ja het is mooi weer”). Ik heb nooit een vriend of vriendin gehad, NOOIT. Van zodra men mij aanspreek sla ik dicht. Iedereen vlucht dan weg… ik begrijp ze.
Ik ben bij een psycholoog geweest, ik wou eruit. Juist na het onderhoud voelde ik mij licht en blij en vijf minuten nadien barste ik in tranen uit en voelde ik mij ellendig, slechter dan ervoor.

Wat mij ontbreekt is VERTROUWEN (in mij en in de andere).

Mijn zus heeft mij zo vaak bedrogen… en ik heb altijd gedaan of ik het niet merkte, of alles goed ging … ik was bang voor haar reacties. Ik kan daardoor niemand meer vertrouwen en heb altijd het gevoel dat iedereen kwade is op mij of dat ik iets gedaan heb dat hen kwetste.
Liegen, stelen, mijn zaken beschadigen omdat de hare beschadigd waren, op mijn spullen spuwen als ik iets deed dat haar niet aanstond (haar bvb een kleurpotlood niet willen lenen omdat ik deze zelf wilde gebruiken), in mijn intiem leven indringen (ik ging eens naar wc op een sportaangelegenheid, de deur hield niet dicht, zij ging de deur voor mij vasthouden en dan: Hé jij hebt haar dat begint te groeien tussen u benen; of mij naakt proberen te zien als ik mij ging wassen)…
Toen ik verhuisde (weg van mijn ouders) was ze razend … ik liet haar zogezegd alleen achter bij mijn ouders (ze is twee jaar ouder dan mij en woonde toen nog bij mijn ouders). Ze heeft mij de dag dat ik vertrok geen dag gezegd (wel heeft ze mij gezegd: Je slaapt deze nacht toch nog hier… mijn bed was opgemaakt in het appartement dat ik verhuurde, ze was kwaad toen ik neen antwoordde). Ik dacht dat alles beter ging gaan, ik had een stap gezet …
Wat ik mijn ouders kwalijk neem is dat ze het altijd hadden over… mijn zus en mij… Je gaat daar toch niet alleen naartoe, neem je zus mee… Je zus doet zoveel voor u, kijk hoe lief ze wel is.

Ik zou zeggen ! laat het niet zover gaan als ik… zeg NEEN, ik ben niet mijn zus/broer en ik… ik ben ik. Als iemand je pijn doet zeg het hem, zeg STOP wat de reacties ook zijn het is beter dan tot zelfmoord overgaan omdat het teveel wordt!

Ik ben DOODMOE… DOODMOE… DOOD…

Datum:
26-04-2010
Naam:
Diane
Leeftijd:
36
Provincie:
België

alleen

Ik voel mij enorm eenzaam en onbegrepen. Heb nergens meer zin in en het liefst zou ik nu gaan slapen en nooit meer wakker worden. Mijn leven heeft geen zin meer...
Datum:
26-04-2010
Naam:
ns
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Ik snap niks meer van mij leven.

Mijn oudes zijn nu 5 jaar gescheiden en ik woon bij mijn moeder. Ik heb een broertje en een zusje en we wonen met zijn 3tjes bij mijn moeder en gaan om het weekend naar mijn vader. Ik en mijn vader hebben niet zo'n goede band. Kort toen mijn ouders gescheiden waren gingen ik en mijn broertje en zusje om het weekend naar mijn vader. Ik vond dit nooit leuk, omdat ik altijd overal de schuld van kreeg en altijd ruzie had met mijn vader. Ik zat echt in een rot periode ook nog net voordat mijn ouders gingen scheiden is mijn tante overleden. Dus het was al een moeilijke tijd en toen gingen ook nog mijn ouders scheiden. Het ging dus niet zo goed tussen mijn vader en mij, en ik had heel vaak ruzie met hem of mijn broertje en zusje. Terwijl ik bij me moeder veel minder ruzie had met mijn broertje en zusje. Ik liep heel vaak weg. Dan liep ik huilend naar huis toe weer terug naar mijn moeder. Het was voor mij echt een rot periode en uiteindelijk hoefde ik ook niet meer naar mijn vader toe. Dan mocht ik bij mijn moeder blijven, maar mijn moeder ging natuurlijk wel gewoon weg. Of naar vrienden toe. Ik zat dan altijd alleen thuis ik vind dat nog steeds wel eng en toen die tijd ook. Ik hoorde altijd allerlei enge geluidjes. Mijn moeder voelde zich wel een beetje schuldig omdat ze mij dan bijna elk weekend alleen lied. Maar ze wist dat ik dit begreep en ik begreep dit ook heel goed. Want het was ook mijn keus om niet meer naar mijn vader te hoeven. Uiteindelijk kreeg mijn vader een nieuwe vriendin en hadden ze besloten dat ik weer naar me vader zou gaan. Het ging al iets beter maar niet helemaal goed ik liep nog wel is weg. Niet meer vaak maar wel af en toe. Ik had ook minder ruzie want mijn vaders vriendin nam het dan nog wel is voor mij op. uiteindelijk werd het me weer teveel en had ik op een papier gezet wat me allemaal dwars zat ik ben toen een avond met mijn moeder naar mijn vader gegaan en we hebben afspraken gemaakt. Het volgende weekend merkte ik ook duidelijk verschil het ging al beter nog wel is ruzie maar niet zo vaak meer. Het volgende weekend dat ik weer naar mijn vader moest verliep al niet meer zo goed, het begon weer helemaal opnieuw. Nu als ik bij me vader ben gaat het af en toe nog niet helemaal goed. Maar het gaat al stukken beter dan voordat die een vriendin had.. Sinds die vriendin is gekomen gaat het al wel beter mijn vader is veranderd wel op een positieve manier ookal kan het nog stukken beter. Ik heb nog wel ruzie en het gaat nog niet helemaal goed als ik daar ben. Alleen hier probeer ik altijd minder over te praten. En op dit moment snap ik echt niks meer van mijn leven door allerlei andere problemen. En ook nog deels door mijn verleden.

1 ding dat ik nog wil vertellen is, heb je een probleem praat er dan over met iemand want dat is goed, anders krop je alles op zoals ik altijd gedaan heb..

Weet wie je kan vertrouwen en wie je echte vrienden zijn want die zullen altijd voor je klaar staan en dit is een moment dat ik dat zelf ook echt merk!
Datum:
25-04-2010
Naam:
Fleur
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

wat heeft het leven voor zin!?

hey...

Ik ben een meisje van 26 en denk aan zelfmoord.
Mijn vriend gelooft en vertrouwd me niet meer,en is dus bij me weg.
Ik hou zo ontzettend veel van hem en ons leven samen.We hebben een pracht van een zoon,maar zonder mijn vriend kan en wil ik niet verder.Hij en mijn zoontje zijn alles wat ik heb.
Ik doe en wil er alles aan doen om mijn relatie te redden,maar mijn vriend wil dat niet.
Ik denk dus na over zelfmoord!Omdat mijn leven dus geen zin meer heeft zonder mijn vriend!Ik doe toch maar alles verkeerd,en in zijn ogen lieg ik en ben ik niet te vertrouwen.
Ik wil dus zelfmoord plegen maar ook weer niet.
Het enige wat mij hier houd is mijn zoontje!
En ik wil niet dat mijn kindje opgroeit zonder moeder!
Want ik ben op 21 jarige leeftijd mijn moeder kwijt geraakt en dat heeft veel impact op me gehad.Dus ik wil niet dat mijn kindje zonder moeder hoeft te leven.
Maar aan de andere kant wil ik weg hier,want wat is mijn leven nog waard zonder de liefde van mijn leven? Niks toch?!
Ik weet niet wat te doen!!!!
Een hopeloos verdrietig meisje (tamara)
Datum:
25-04-2010
Naam:
tamara
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

waarom moet dit zo?

Elke keer als ik bij me moeder ben, is haar vriend er ook. Hij drinkt elke dag. En hij rookt ook. Ik ben bang dat ik een fout maak, want als ik het doe krijg ik gezeik van de vriend van me moeder. Maar toch gebeurt het vaak. :( Op school krijg ik goede cijfers maar ik heb daar geen echte vrienden. Alleen 1tje. Dat is mijn hartsvriendin. Als zij er niet geweest was was ik allang dood. :'( Waarom moet dit zo gaan? Deze vraag stel ik mezelf af.
Ik mag mijn vriendin niet meer zien... Waardoor onze vriendschap vervaagt... Ik heb niet eens contact meer met haar. Alleen maar door haar stomme moeder :@
Ik hoop dat dit ook eens anders kan gaan... :'(
Datum:
25-04-2010
Naam:
Roxanne
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

klaar

Het leven is mooi, oneerlijk, hard en vooral ook heel vermoeiend. Altijd de zorg gehad voor anderen doordat ik als normaal begaafd persoon ben geboren in een gezin met veel problemen en 3 gehandicapte familieleden. Zelf ruim 2 jaar geleden de nr 1 k*tziekte K gekregen. Ik heb het overleefd, ben wel alles van mijn vroegere leven kwijtgeraakt. Het leven is gewoon echt te zwaar voor me. Niet eens omdat ik zelf shit heb gebouwd maar omdat er teveel problemen op mijn pad komen van anderen, die vervolgens vastklampen aan mij. HET IS nu echt wel helemaal op, geen idee hoe ik nog iets aan de situatie kan veranderen. Heb echt hemel en aarde bewogen om ruimte te krijgen voor mijn eigen leven, zinloze missie. Het is goed geweest, volgens mij heb ik wel het maximale uit mijn leven gehaald.
Datum:
25-04-2010
Naam:
Eva
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

dood lijkt veilig

iedere dag onzekerheid, angst voor wat komt. dood zijn lijkt veilig en rust.
enkel mijn dochtertje houdt me tegen. hoe kan ik haar laten voelden en weten dat zij wel de moeite waard is ondanks mijn beslissing .... ze mag zich nooit schuldig voelen want ze is het mooiste uit mijn leven
Datum:
25-04-2010
Naam:
ilse
Leeftijd:
33
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.