Levensverhalen (pagina 633)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

alles hebben en nog niet gelukkig kunnen zijn

ik heb alles een mooie lieve knappe vrouw die alles voor mij zou doen ik heb een super job verdien goed geld...maar de pijn vanbinnen vreet mij op dag in dag uit...vaak maak ik van mij hand een pistool en zet het aan mijn slaap...ik haal de trekker over....rust vrede warmte zachtaardigheid opluchting .....toch?
Datum:
05-09-2010
Naam:
tim
Leeftijd:
28
Provincie:
België

ben het beu

moet altijd elkedag sporten 3uur per dag mag geen dag missen of mijn moeder flipt plus school veel te veel heb neigingen om zelfmoord te plegen of weg te lopen
Datum:
05-09-2010
Naam:
alekcandr
Leeftijd:
11
Provincie:
België

De zoete dood

Jaren lang was ik het buitenbeentje in de familie. Ik had zo mijn droom om mode ontwerpster te worden, ik ben naar cursussen geweest, versneld havo gedaan, intake gespekken geweest maar helaas mijn talent was niet goed om naar de mode academie te gaan.. Ik was aan de ene kant teleurgesteld maar aan de andere kant probeerde ik optimistisch te blijven. In mijn familie mijn ben ik altijd zo opgegroeid, voor alles is tevens een goede reden, van al het negatieve in mijn leven heb ik geprobeerd het positieve te zoeken en positief te denken. Na al de tegenslagen in mijn leven lukt het mij niet meer, ik voel me uitgeput! Ik hengstend zo vaak van opleiding veranderd dat ik elke keer weer twijfel aan mijn keuzes! Alsof dit niet genoeg is, maak ik thuis vaak ruzie met mijn zusje, waarvan ik verwacht dat ze met enige respect met mij praat maar tevergeefs.. Ik heb de voel dat ik de energie niet heb om normaal met haar te praten. Daarnaast kan ik er niet tegen als iemand mrt een hoge toon mrt mij praat( ook al is het voor grap) ik voel mij erg aangesproken.. Ik merk vaak dat er ruzies ontstaan waardoor ik dit aan mijzelf verwijt. Zodra dit gebeurt merk ik dat ik anderen ongelukkig maak. Ik denk dat mijn familie, vrienden en mijn vriend beter af zij zonder mij! Ik kan er niet tegen om mijn omgeving zo in verdriet te ziet dat ik mensen verdrietig maak, ik wil liever dood dan dat ik mijn geliefden verdrietig maak!! Ik denk per dag wel heel vaak aan de dood, ik zet zelfs een scène in mijn hoofd op het moment dat ik iemand verdriet heb gemaakt.. Ik sluit mijn ogen dicht en zet een scène neer net een horror film hoe ik op dat moment het beste zelfmoord kan plegen.. Het enige wat mij hiervan weerhoud is mijn geloof in Allah! Als ik nergens in zou geloven dan had ik de scènes in mijn hoofd al vaker in actie gebracht..
Datum:
05-09-2010
Naam:
Turks fruit
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Ik moet dood

Ik wil zo graag geen dofheid meer. Al sinds m'n 8e doe ik mezelf pijn, sla ik mezelf, snijd ik mezelf. Ook ben ik verslaafd aan alcohol, drugs en allerhande andere dingen. Niemand wil me, althans, zoals ik echt ben, dus ben ik nep, lieg ik, manipuleer ik.

Toen mijn opa overleed kon ik niet huilen, pas jaren later, toen ik voor het eerst dronk om dronken te worden kwamen de tranen. Ik kan niets voelen behalve pijn, en ook dat voel ik nauwelijks meer.

Mijn vader heeft me emotioneel verwaarloosd en misbruikt. Mijn moeder walgde van haar kinderen, omdat ze zich verantwoordelijk voelde voor ons, maar door ons niet gelukkig kon zijn en bij mijn vader weg kon. Mijn zusje vertelde ze altijd dat 'alle jongens slecht waren, en ze maar beter nooit een vriend kon hebben' (wat ook nooit gebeurd is). Mij vertelde ze dat ik nooit goed genoeg zou zijn, en dat ik alles maar kapot zou maken.

Toen ik voor het eerst verliefd was, kreeg ik ongelofelijke anorexia (mijn moeder was blij dat ik ten minste af viel). Ik was al jaren te dik omdat ik heel veel gepest werd op de basisschool, en de enige troost die mijn moeder me kon bieden snoep was. Ik heb nooit met iemand gespeeld of ben naar een feestje geweest tijdens mijn hele middelbare school, en mijn universitaire opleiding. Altijd alles mooi wel gehaald, cum laude nog wel, wat waren ze trots, maar ik wilde gewoon dood, ik kon alleen de pijn voelen die het me had gekost om zo ver te komen. Mijn vader kon het natuurlijk niet hebben, te veel aandacht naar mij die dag, gedroeg zich als een zak.

Elke keer als ik verliefd ben (3x) ben ik zo obsessief, ik voel me zo vies. De laatste keer, heb ik zo vaak in mezelf gesneden, ik wilde alleen maar dood. Ik voel me zo vies bij haar, ik walg zo van mezelf bij haar, dat ik dagen lang ziek ben als ze in de buurt is geweest. Ik wilde dat ze naar me luisterde, ik ging zelfs naar een psycholoog, maar het enige wat zij wilde was dat ik weg ging, en achter m'n rug om heeft ze daar ook voor gezorgd, nu heb ik niemand meer, en dat terwijl zij zei dat we vrienden waren. Maar vrienden zorgen er niet voor dat andere mensen ook niet meer met je omgaan.

Ik haat iedereen. Als ik het kon regelen, dan zou ik het liefst willen dat de hele wereld verbrandde, een meteoriet of zo. Dan zou niemand meer pijn hebben, omdat er niemand meer is. Maar dat kan ik niet, want dat vermogen heb ik niet, dus ik moet maar gewoon zelf weg gaan.

Ik ben zo eenzaam, heb weer overgegeven vandaag, nadat ik te veel had gegeten. Ik wil niet meer ...
Datum:
05-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

ik haat mijn leven

ik word al heel mijn leven gepest omdat ik lelijk enz...ben en daarom wil ik zelfmoord plegen ik heb niets meer om voor te leven ik weet niet wat ik moet doen dus lijkt me het het simpelst gewoon de wereld te verlaten ik weet het gewoon nog niet zeker anders neem ik gewoon een overdosis medicatie (pillen) en verlaat ik de wereld :'( :'( :'(
Datum:
04-09-2010
Naam:
onbekend
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Ik wil dood

Ik ben emo en ik snijd mezelf mensen haten me omdat ik anders ben, ze vinden dat ik aandacht probeer te trekken ,imaar ik doe het echt niet voor de lol. mijn leven is gewoon waardeloos en ik leef nu alleen nog voor anderen en niet meer voor mezelf. Ik heb het nu al een paar keer geprobeert maar het lukt niet. gelukkig heb ik nog wel vrienden maar die doen hetzelfde als ik en willen ook dood.
Ik denk dat ik mijn polsen maar een keer ga door snijden...
Datum:
04-09-2010
Naam:
Esmay
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ruzie

mijn lief bedriegt mij met een andere jongen. wel te verstaan op mijn kamer. mijn moeder zegt dat ik fout ben en dat ik met haar is moet oefenen ik weet niet wat te doen...... ik deng dat het einde in zicht is. een lichtpunt in de donkere
Datum:
04-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Ik was militair ooit en jong

7 jaar lang ben ik militair geweest. 7 jaar lang ben ik getraind om om te kunnen gaan met alles wat deze wrede wereld voor me in petto zou kunnen hebben, en geloof me een aantal van die dingen heb ik meegemaakt.

4 jaar lang leerde men mij en 3 jaar lang leerde ik hen hoe men militair moest zijn, hoe men moest vechten in bossen en oorden, patrouilles, observaties and the like.
7 jaar lang kameraadschap uit de grond van ons hart. Leren omgaan met teleurstellingen en vertrouwen op elkaar.

Wat ze ons echter niet leerden is hoe je verder gaat in een leven na het leger. Jaren lang wist ik wat men van me verwachtte en waren mijn maten aan mijn zij voor die momenten dat we elkaar nodig hadden.

Niemand leerde me wat ik moest doen zonder mijn maatjes, zonder bevel, zonder het avontuur zonder drills en skills.

Nu ben ik 5 jaar de dienst uit en hoopte dat het wel zou wennen dat ik het uit 'ervaring' wel zou leren.
Niet dus, hulpeloos en doellozer dan ooit ren ik rond niet wetend waar ik heen moet en niet wetend waar ik vandaan kom.
Ik ben een zoeker die niet vind wat hij zoekt, ik weet niet eens wat ik zoek. Niets kan de leegte van mijn oude leven vullen, wat ik ook doe, het vaccuum blijft.
Als ik sterf mag ik niet begraven worden op een militaire begraafplaats.
Zelfs de dood gunt mij geen terugkeer naar mijn kudde.

Men zegt dat een leven als militair zwaar is.
Ik kan niet anders zeggen dat een leven als 'burger' me veel zwaarder valt.

Ik mis mijn maten, ik mis het kruipen door de modder, ik mis de uitzendingen, de missies en oefeningen, slapen in de open lucht, onderhoud, sport, 's avonds naar de bar, schietbaan, zelfs het knokken in de kroeg omdat iemand aan de vriendin van je maat zat heeft nu zijn charmes.

Ik was militair ooit...en jong
Datum:
04-09-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
34
Provincie:
Anders

IK KAN NIET MEER

IK WIL NIET MEER LEVEN
Datum:
03-09-2010
Naam:
ge
Leeftijd:
33
Provincie:
België

niets waard

leven is hard wie anders beweerd liegt.
Datum:
03-09-2010
Naam:
poeli
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.