Levensverhalen (pagina 631)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nog altijd moeilijk maar ik hou het vol

het begon allemaal toen ik voor het eerst naar het middelbaar ging , ik deed latijn vooral voor mijn vader maar ik wou super graag een advocaat worden ,maar ik zag het leven anders ik deed mijn best maar de leerkrachten hielpen mij niet echt , voor mijn huiswerk moest ik alles alleen doen ik kreeg nooit hulp mijn rapporten enz waren altijd slecht ik kon er wel altijd mee lachen maar binnen in mij deed het pijn, toen ik dat moest laten tekenen zag ik in de ogen van mijn ouders dat ze zeer teleurgesteld waren in mij , ik zei dan in mijn eigen ik zal mijn best doen voor de eind examens maar dat werd nog erger ik kreeg een C-attest het enige wat de leerkrachten konden schrijven was wij waarderen je lach en moed , toen ik thuis was , sloot ik mij op in mijn kamer aan het huilen als iets , ik smeekte toen mijn ouders om mij in een internaat te zetten , de zomervakantie vond ik niet echt prettig want ik zei tegen iedereen dat mijn ouders me wouden dumpen in een internaat en dat ik het niet had gevraagd ik bleef uiteindelijk maar 1 week in het internaat, ik kwam in een andere school terecht richting bso ik voelde me slecht want ik weet dat ik slimmer ben maar ik was 14 ik ging 15 worden dus ik kon toch moeilijk opnieuw het aso beginnen met kinderen van 12-13 jaar , ik vond het een hel die jaar , ik had wel goeie resultaten maar ik voelde me zo een mislukkeling iedereen in de familie verwachte meer van mij , tot ik op een avond dacht iedereen vind mij toch een mislukkeling waarom moet ik nog leven? ik at niet meer ik nam medicatie tot op een dag ik flauw viel in huis ik was alleen thuis dus nam ik elk uur een soort slaapmiddel mijn buur had me toen gevonden, mijn ouders waren niet thuis ik ga maar eerlijk zijn mijn ouders hebben nooit geweten dat ik zelfmoord heb gepleegd ze weten zelf niet hoe ik me voel , het enige wat zij mijn vragen is alleen hoe is het op school ik zit nu in het 4 bso ik heb het zeer moeilijk om te accepteren dat ik toch speciaal ben sinds vorig jaar praat ik met iemand van het clb , maar die weet ook niet dat ik zelfmoord heb proberen te plegen maar de situatie thuis ik ook niet makkelijk mijn ouders die de laatste tijd veel ruzie maken, eigenlijk weet maar 1 iemand dat ik dat heb gedaan , soms durf ik nog te snijden om even een andere pijn te voelen maar mijn steun is niet mijn vrienden of zo maar muziek , muziek heeft een boodschap daarom zou ik graag later bij een maatschappij werken
maar de laatste tijd heb ik mijn leeg gevoel weer en ik heb schrik dat ik maar in het donker blijf .... dit verhaal lijkt waarschijnlijk heel raar voor je maar toch ....
Datum:
08-09-2010
Naam:
Chantal
Leeftijd:
16
Provincie:
België

uitgescholden worden door je eigen vader

Als ik vraag aan mijn vader of ik naar buiten mag mag ik het niet .. ik zeg dat ik me huiswerk af heb en mag ik alsnog niet eventjes naar buiten omdat ik gisteren ook ben weggeweest.
me vader schold me net uit voor klootzak omdat ik een traningsbroek aan had met te lange pijpen ..
nouja ik heb gewoon veel verdriet..
ik wil dat me leven stopt ik ga er ook voor bidden ..

Datum:
08-09-2010
Naam:
rijssenaar
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Waarom verder?

Wat doe ik hier nog?
Heb geen vrienden terwijl iedereen allemaal zo sociaal is en uitgaat op mijn leeftijd. In de klas word ik uitgelachen door iedereen en dat raakt mijn ziel diep. Ik zeg weinig en ben onzeker en heb ook nooit een relatie gehad. Die relatie komt er waarschijnlijk ook nooit meer, want wie wil er nou iets met mij? Deze sociale mislukkeling is niet gemaakt voor deze wereld. Ik probeer overal voor te vluchten maar dat kan gewoon niet. Deze kutklas zorgt ervoor dat ik mij super slecht voel en alleen maar zelfmoord een optie is. Dan zijn alle problemen meteen opgelost. Ben op vakantie geweest met ''vrienden'' die continue over mij roddelde. Ben vervroegd teruggekomen van vakantie en sndsdien zie ik het nut niet meer van de dagelijkse sleur in mijn leven voor de komende 80 jaar. dat houd ik nooit vol met mijn hooggevoeligheid. Ik zit op HBO maar ik kan beter naar MBO gaan dan kan ik het nog volgen allemaal en misschien heb ik dar wel een fijne klas. Tot die tijd freet ik mij helemaal op.
Datum:
08-09-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

soms....

hoi,

ik denk niet iedere dag aan zelfmoord, maar soms heb ik wel eens van die dagen, dat ik dacht: 'ik heb geen zin meer, ik wil niet meer of weet je laat maar zitten, ik stel toch niets voor, ik doe toch alles fout, soms heb ik hekel aan mezelf, maar soms hou ik weer van mezelf'....Het is wisselvallig, net als het weer. Het is soms onvoorspelbaar, maar als je zo bekijkt, weet je dat je iedere dag een andere dag kan zijn. soms moet je je gordijn ietsje opzij doen en laat het kleine zonlicht in je schijnen. Al is het iets kleins, je voelt de warmte, je ziet het licht, het is iets ontastbaars. Zo is onze liefde ook.

Ik heb geleerd, begin bij jezelf. Begin jezelf te waarderen opnieuw wie je bent, begin weer opnieuw van jezelf te houden, laat dat gemene Ego achter. die behoort niet bij je. Laat je ware Ik naar voren komen, je liefde voor jezelf, daar begint het mee.

en ja soms heb ik van die dagen, 'f**k!, laat maar...maar als ik denk aan me zoon, nee...dat doe ik hem niet aan, ik moet voor mezelf leven en me zoontje zal me volgen, mensen die van mij houden, volgen me vanzelf mee.

mijn gedachten is zo vol of soms tegenstrijdig, het is soms vermoeiend dat je gewoon geen pijn meer wilt voelen, ik wil geen pijn voelen, maar toch wil je die pijn voelen, het geeft je een levend gevoel. Een gevoel dat je bestaat, dat je iets voldoet aan bepaalde menselijke waarde in dit leven. Ja...het is en blijft ingewikkeld.

Vandaag voel ik me goed, maar morgen weet ik niet. maar Iedere dag wordt beter, begin met positieve gedachten. dankbaar zijn met wat je hebt, dat je gezond bent, dat je iets kan doen met wat je nu hebt. Zelfmoord is vluchten, zo kom je weer terug op aarde en maak je het opnieuw weer mee, ooit ga je dood, als het je tijd is, ga je naar 'huis'...

Morgen weer dag....liefs...Sae
Datum:
08-09-2010
Naam:
Sae
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-holland

MIJN leven

Hoi,

Mijn hele leven heb ik mij niet begrepen gevonden, toen ik jong was was mijn oplossing om veel op mezelf te zijn: dan kon ik de dingen op een rijtje zetten voor mezelf zodat ik in ieder geval de rest van de wereld wel begreep (voor mijn gevoel dan). Dat ging lang goed, maar bij mijn eerste baan kwam er zo veel druk mee dat ik als het ware in elkaar klapte. Ik kon mijn gevoel niet kwijt, sterker nog ik wist niet meer wat ik voelde en ik was totaal kwijt wie ik eigenlijk was. Ik voelde mij verlaten en alleen alsof ik alleen in een donkere ruimte zweefde: zonder begin, zonder einde, zonder doel en zonder inhoud. Dit was eigenlijk zo vredig dat zelfmoord goede optie leek.

Ik heb het ook geprobeerd maar ik kon het niet. Ik trok het niet en mijn vrieding toen ook niet. In die periode maakte mijn vriendin het dan ook uit en ging er ook nog met een flink deel van mijn geld vandoor. Dieper kon ik toch niet vallen? Sterker nog het leek alsof ik in een gat was geduwd en alleen maar aan t vallen was.. oneindig lang.

De reden dat ik dit schrijf is dat ik een uitweg heb gevonden!

De vraag is niet: waarom leek de hele wereld tegen mij?, maar de vraag is: als de hele wereld tegen mij is, waarom mag ik dan niet vooral eerst aan mezelf denken? Het is MIJN leven, en IK bepaal wat ik doe. Toen heb ik besloten om alleen nog maar dingen te doen die IK leuk vind.

Hier werd ik in ieder geval wel weer vrolijk van en ik vond ook weer vrienden, en belangrijker: ik vond weer de balans.

Nu is mijn motto: ik ga uit van de dingen die ik leuk en belangrijk vind en mijn doelen zijn ook dingen die ik leuk en belangrijk vind. Soms moet ik iets doen dat ik iets minder vind, maar ik weet waar ik t voor doe. en dat is het enige dat telt.

Nog steeds voel ik me af en toe onbegrepen, maar dan denk ik: als ik t maar begrijp, als ik maar weet wat ik leuk en belangrijk vindt.

Inmiddels heb ik mijn leven weer aardig op de rails (en daar heb ik toch wel een jaar of 7 over gedaan) en ben bij vlagen zelfs gelukkig. Ik heb een vriendin en samen met haar durf ik weer te dromen over de toekomst.

Zo zie je maar: zelf ben je ECHT het belangrijkst in JOUW leven wat anderen ook zeggen. Het gaat er om wat JIJ leuk en belangrijk vindt.

Ik vind het bijvoorbeeld zelfs belangrijk om elke dag iemand iets positiefs mee te geven, en ik hoop dat als je dit leest je toch probeert de controle over JOUW leven op te pakken.

(En ik hoop ook dat je begrijpt dat ik dit schrijf omdat dat mij ook een goed gevoel geeft).


Datum:
08-09-2010
Naam:
doet er niet toe voor dit verhaal
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

:(

ik heb er echt genoeg van op de basisschool werd ik gepest omdat er een jongen mij had uitgevragd en ik nee zei . Ik vindt men leven vreselijk ! Ik heb normaal gezien het perfect leven , ik heb heel fijne vrienden goeie ouders maar tog voel ik me anders depresief :(
Datum:
07-09-2010
Naam:
Elisa
Leeftijd:
14
Provincie:
België

t is mooi zo

na mijn hele leven al vechten voor mezelf is het zo mooi geweest.
mijn ouders hebben nooit interesse voor mij getoont,
aandacht heb ik nog nooit van gehoord.
respect kennen ze hier niet.
ik werk me kapot om ook nog door mijn moeder kapot gemaakt te worden
en met mijn vader heb ik ook geen contact meer
en ik kan volgend jaar pas op mezelf dus ik vind t zo mooi geweest.
ik heb n kut leven gehad en hoop t daar boven beter te krijgen
Datum:
07-09-2010
Naam:
ellen
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Zelfmoordrealisatie

Leven is een hel voor me, ik voel me een levende dode en wil het liefst een eind aan me leven maken.
Volgens veel mensen kan ik later nooit auto rijden of op mezelf wonen...Ik woon nu in een zorginstelling en ze pakken telkens medicatie van me af als ik een pak paracetemol bij de drogisterij koop, dit omdat ik een overdosis wil nemen om een eind aan me leven te maken.
Ik zweer het dat ik van een flat spring als ik niet humaan mag sterven.
Ik haat me leve en ik wil ervan af, het liefst zo snel mogelijk!!!!!!
Datum:
07-09-2010
Naam:
niet bekend
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

wat heb je aan het leven..

wat heb je aan het leven als niemand voor je goed is ???
deze wereld is niet goed voor mij..
heel mijn jeugd is verpest. ik heb op een internaat gezeten 4 jaar .. ik werd gek!!
ik heb paar zelfmoordpogingen gedaan.. en niks werkte . ik heb in eikenstijn gezeten jeugd gevangenis.. en niks helpt ik probeer zoveel maar het houd niet op .. ik heb altijd slaapeloze nachten nog nooit een nacht goed geslapen zonder te huilen.. zovaak blackouts dat ik wakker word in de ziekenhuis met me armen open..
ik kan er niet meer tegen .
Datum:
07-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik wil niet

ik heb de laatste jaren veel pech en verdriet veel vriendschappen verloren en ook in de liefde veel pijn.
ik wordt alleen maar bezeikt heb nu over een jaar een relatie (al de zoveelste) en ben er achter gekomen dat hij mij ook bedriegt.
was het dat maar alleen dan kon ik ermee leven maar afgelopen jaar 3 vriendschappen verloren door dat ik erachter kwam dat ik alleen werd gebruikt.
nu ook voor familie wordt ik alleen gebruikt zodra ik klaar ben dan wordt de andere uit familie weer voor getrokken.
dag en nacht denk ik aan de dood hoe ik het beste kan doen.
ik ben al zo onveilig mogelijk aan autorijden maar besef op laatste moment dat ik andere mensen met mijn kwaal erbij betrek.
aan zuipen zodat ik maagzuur krijg en dat mijn barretslokdarm nog erger wordt en kanker onstaat,
ik denk dat iedereen beter af is zonder mij.
polsen doorsnijden daar ben ik nu nog te laf voor maar denk niet dat het nog lang duurt.
ik wil gewoon van die pijn af die me zo beinvloed,
Datum:
06-09-2010
Naam:
washet maar al zover
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.