Levensverhalen (pagina 618)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het blijft maar terugkomen....

Wekelijks heb ik het gevoel dat ik nut heb op deze wereld, dat ik niet gemist zal worden in deze maatschappij. Elke keer als ik dat gevoel heb, gebeurt er iets wat me voor die dag opvrolijkt. De dagen erna komt dat gevoel van nutteloosheid keihard terug, harder dan dat het er eerst was.

Sommige mensen zeggen: Geen zelfmoord plegen, want er komt vanzelf iets waardoor je het leven gaat waarderen!

Nou, weet je, de momenten dat ik het leven kan waarderen is dat voor zo'n korte duur, dat ik betwijfel of dat wel kan opwegen tegen alle slechte momenten...

Want die slechte momenten, die blijven maar komen, zijn er altijd, alleen kunnen gemaskeerd worden door de goede.... is dat wat ik wil?

Dus daar zit ik weer, te denken om er een eind aan te maken. Niemand die behoefte heeft me te steunen, uit zichzelf mij te vragen hoe het met me gaat, enzovoorts. Nog meer stimulans om er een eind aan te maken....

Fijn, dit leven.
Datum:
02-10-2010
Naam:
Roel
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Mijn leven,pfff

Ik heb eenn kut leven
Op school word ik gepest buitengesloten
en ik ging met mijn mentor daarover praten over dat ik naar een andere klas wou gaan buiten het lokaal een van ze hebben het gehoord en nu zeggen ze \'t allemaal ik word er neit goed van en niemand die mij begrijpt thuis komt er nog een laag bij met alleen maar zeuren en zeuren en soms poging tot slaan ik zit elke dag thuis denkende waarom doen ze dit ik heb hun toch niets gedaan .Er gaat geen dag voorbij dat ik me blij voel als ik op school ben of thuis . Als ik in mijn kamer ben begin ik goed na te denken over mij leven of het wel zin heeft nu al die mensen die al zo doen laat staan later als ik ouder ben zo rond de 16 ofzo
Ik heb eigenlijk gewoon GEEN reden om nog te leven ik heb vaak gedacht aan voor eeuwig te slapen niemand die iets opmerkt ik was toch altijd al LUCHT .Het boeide niemand als ik viel ,
Ik heb geleerd in dit leven dat er eigenlijk gewoon NIEMAND achter je staat .Men denkt alleen maar aanzichzelf eht zou goed zijn als de populaire kinderen even werden gewisseld met de gepeste kinderen dan leren ze hoe het is om te worden gepest !
Maar jaa...pffff
Datum:
02-10-2010
Naam:
rosie
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

waarom

waarom wil ik ermee kappen? Eigenlijk is het bij mij gewoon omdat ik alles wat ik wil meemaken al eens heb meegemaakt. Ja okay er zijn nog wel andere dingen, maar die zijn onbereikbaar of ze kosten zoveel geld dat het me te lang zou duren om er achter te komen of ik het nog eens zou kunnen meemaken. Voor de rest heb ik geen dingen om naar uit te kunnen kijken, en dat maakt het leven zo ondraaglijk en gewoon nutteloos voor mij. Ik ben echt van plan om mezelf van kant te maken, maar ben alleen aan t sparen voor een goed vuurwapen om het mee te doen. Het leven is gwoonweg kut met peren... er is geen ene fuk aan.. zeker niet in dit kut land. Nederland heeft wat mij betreft echt zwaar afgedaan. Het land heeft zich door zijn regeltjes en gezeik en instanties en zo voorts totaal naar de klote geholpen. Het is gewoon de hele sleur van dit kutleven, werken, weekend, werken, weekend wat the fuk heb ik eraan... ik heb rust verdiend vind ik.. en die vind ik alleen in de dood!!!
Datum:
01-10-2010
Naam:
Martin
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Op een dag

wat een eenzaam k*tleven.. op een dag word ik wakker, pak ik mn motor en rij ik met 260 frontaal op een vrachtwagen in. Van mij hoeft dit leven niet meer, was er maar een simpele knop die je om kon zetten om er een einde aan te maken.
Datum:
01-10-2010
Naam:
Mark
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

fuck life.

Ja, wat zal ik zeggen? Vroeger op de basisschool was ik een buitenbeetje. Ik rende altijd alleen rond op het speelpleintje, als we groepjes moesten maken werd ik altijd als laatste gekozen of ik moest alleen werken. Ik was blij dat ik naar de middelbare toe kon gaan. Maar het werd nog kutter. Ik werd gepest, er werden dingen naar me geroepen en dingen naar me gegooid. In die tussentijd heeft mn broer stemmen in zn hoofd gekregen waardoor ik hem altijd moest helpen en hij hielp me nooit. Mijn ouders hadden in die periode vaak ruzies en wou ik dus mijn verdriet verbergen omdat ik anders bang was dat mn ouders ook verdrietig zouden worden. Na zo'n dag lang gepest en alles kwam je thuis waar ruzie was, en moest op 1 kamertje zitten om mijn broer bezig te houden. Het heeft lang geduurd. Ik was vaak alleen en heb maar vrienden via internet gezocht. Nu een paar jaar later (ben 18 nu) voel ik me nog erger dan eerst. Ik heb nu wel een paar vrienden erbij gekregen en een hele lieve vriend. Alleen lijkt het nu of mn ouders me alles verbieden. Mijn vriend begreep mn gevoelens wel maar het begint hem langzaam te irriteren. Ik wil er niet eens over na gaan denken om hem kwijt te raken want als dat zo is, dan val ik weer in mijn kapotte borstkas, de pijn komt dan terug. Aan mn familie heb ik gewoon niks, ik heb niemand om me heen dan alleen mijn vriend, en om die kwijt te raken, nee dan ben ik alweer alleen en dat wil ik niet! Ik denk vaak aan zelfmoord en ik wil het gewoon af en toe echt doen omdat deze wereld gewoon een en al kut kut kut is. fuck life seriously,
Datum:
01-10-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Soms is het leven erg vermoeiend

Ik wil dood

al 19 jaar lang
Datum:
01-10-2010
Naam:
Beer19
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

STOP

Ik wilde beginnen met hallo. Maar toen bedacht ik me dat we allemaal zijn waar ik ben. Dus als vrienden die hetzelfde doormaken zeg ik STOP. Wat maakt het uit dat je niet populair bent? Niets, eigenwaarde verdien je voor jezelf! Ik ben jarenlang gepest. Er zijn brandende dingen naar me gegooid (tijdens de les). Wat maakt het uit dat je er misschien niet uitziet als een supermodel? Helemaal NIETS. Heb je ooit een model aardig zien doen tegen andere modellen? Nee! Ik knip in mezelf omdat ik weet dat ik het verdien. Ik doe onaardig, beledig mensen. Maar ik wil het helemaal niet doen. Mijn gedachte achter het beledigen van andere mensen is dit: (ik ben er pas later achtergekomen waarom ik het deed) ik ben bang om gekwetst te worden. Dus, als ik anderen eerst kwets, weten ze dat ik niet over me heen laat lopen. Op internet hoop ik altijd mensen te vinden die hetzelfde voelen. En vaak, als ik even door de andere situatie heenkijk, zie ik een evenbeeld van mezelf. Ik heb mezelf drie keer proberen te verdrinken, maar zoals jullie merken, niet gelukt. Ik kan gaan vertellen waarom ik ongelukkig ben en denk aan zelfmoord. Maar niemand heeft er wat aan. Misschien een extra overtuiging om je zelf van kant te maken. Niemand weet dat ik stiekem drink en ik mezelf snij. Maar nu ik het jullie vertel voelt het als een bevrijding. Een zware last die van mijn schouders valt. Mijn vriendinnen (die ik heb) zijn allemaal heel erg aardig. Ik heb medelijden met ze allemaal. Maar geen van hen heb ik iets verteld over mijn pogingen. Ik doe illegale dingen. Dat heb ik ze wel verteld. Een vriendin doet mee in drinken en illegale zaakjes. Maar ik schaam me zo als ik vertel dat ik.. nou ja zelfmoord wil plegen. Ik vind dat ik dat niet kan maken tegen over mijn ouders--> hoe kan ik ze dat aandoen? ze hebben me heel erg lang verzorgt. Met alles ziekte, ongelukken, school, pesten, psychologen noem maar op. En toch weet ik meer redenen om mezelf van kant te maken. Ik voel me schuldig aan de mensen van wie ik hou. Maar aan de andere kant doe ik ze een plezier. Geen last van een dikke, moddervette tiener die super onzeker is. een extra kamer voor mijn familie. Ik zou iets haatdragends willen zeggen. maar omdat ik jullie graag mijn verhaal wil vertellen zal ik dat niet doen (omdat het anders niet wordt gepost; zoals jullie waarschijnlijk zelf ook wel weten). Als ik nu in de klas zit kan ik niet wachten om 's avonds naar buiten te gaan en te gaan creepen. Echt niet. ik zit altijd op mijn kamer met de deur dicht. en anders ben ik buiten. Nu ben ik ziek in mijn hoofd (letterlijk en figuurlijk) en weet ik even niet meer wat te doen. Wel of niet snijden, iemand in vetrouwen nemen of niet. Knippen tot het te laat is, (terwijl ik hoop dat iemad zoveel om me geeft dat die me stopt) (maar hoe kan dat? als niemand iets weet? oh ja, omdat niemand zich in me interesseerd) of wachten totdat ik me beter kan voelen?
Ik begrijp dat het erg verwarrend zal zijn voor iedereen die dit leest maar zo voel ik me. En nog heel veel meer. Ik weet het echt niet. Zoveel keuzes, klaar om gemaakt te worden.
En zoveel pijn, bijna niet te omvatten, die kwellingen die me steken. Alles dat pijn doet. Maar al mijn gebroken botten bij elkaar doen lang niet zo'n zeer om de geestelijke pijn te overstemmen. (en ik kan jullie verzekeren dat ik veel gebroken botten heb gehad.) Ik wil mezelf echt vermoorden, maar ik denk niet dat ik sterk genoeg ben (of juist wel dat ik het niet doe). Maar ik ben over heel veel dingen in de war. Goed en kwaad. Ik doe mee aan illegale activiteiten (die ik persoonlijk èrg onschuldig vind) maar goed ze zijn illegaal voor de wet. En als ik meedoe aan die dingen, voel ik me levend. De persoon die ik wil zijn. Ik zou graag willen dat iemand voor mij kiest. Wel of niet?
Op school doe ik mijn best. Ik wil dokter worden. Maar ik hoop (of niet, ik weet het niet) dat ik die keuze dan al lang niet meer hoef te maken. De titel is misschien een beetje ongepast maar ik laat het lekker staan. Ik probeer me altijd voor te houden dat ik gewoon moet blijven vechten met alles waar ik voor sta. Maar voor je het weet ben je in oorlog met jezelf. Ik heb veel haatdragende gedachten/gedachtes (niet dat spelling nou echt belangrijk is als je je afvraagt of je moet blijven leven of niet maar dat terzijde) die ik graag wil uiten. Ik wil niemand tot moord aanzetten dus laat ik die achterwege. Ik hoop alleen dat geen van jullie allen, zich ooit probeert van kant te maken. en als ik voor mijn wijlen ik mag spreken: het is geen aanrader.
Dit verhaal is alweer lang genoeg. Ik ben blij het van me afgeschreven te hebben.
Liefs, want iedereen verdient al het goede in de wereld (behalve ik misschien).
Datum:
01-10-2010
Naam:
Amore
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

de slechste oplossing is misschien wel de beste voor mij

ik zit nu al heel lang met zelfmoord in me hoofd en heb het al 2 keer geprobeerd maar mijn beste vriendin stopte me, nogsteeds wil ik het, ik kan er gewoon niet meer tegen, al dat gepest, in elkaar geslagen worden, uitgescholden worden, dom worden genoemd omdat ik dyslectie heb, zelfs me eigen ouders en beste vrienden schuilden me uit, elk moment dat ik alleen ben zit ik met neigingen in me hoofd en denkend dat het de beste oplossing voor me is. mijn beste vriendin die het weet en me wel steunt zegt dat het allemaal wel goed komt maar ik weet het niet.
Datum:
30-09-2010
Naam:
michael
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik doe alles verkeerd..

Ik heb het gevoel dat ik alles, maar dan ook alles verkeer doe. Toen ik nog op de basisschool zat behandelde ze mij niet gelijk als andere mensen. Vanaf toen had ik al heel weinig zelfvertrouwen. Vorigjaar heb ik zovaak gedacht om er een eind aan te maken.. ik heb zoveel ruzie gehad met mijn ouders, en met mijn exen.. mijn exen behandelde me volgensmij gewoon alsof ik niets was. Bij een van mijn exen moest ik doen wat hij zei anders schold hij mij voor vanalles uit. Die woorden hebben mij toen zoveel pijn gedaan, dat ik vanalles mezelf aangedaan heb. Ik keek elke dag in de spiegel en vroeg me af wat er mis met mij was. ik ben minder gaan eten, zo weinig tot ik gewoon elke week wel eens flauwviel en een keer was ik bewusteloos en kon niet meer opstaan. wel wist ik toen dat mijn ouders zich zorgen maakte, ik heb al zovaak gezegd tegen mijn ouders dat ik naar school ging maar gewoon niet gegaan was omdat ik mij kut voelde ik heb zovaak gezegd dat ik de bus pak en niet meer thuis kom en mezelf wel wat aan kon doen. Ik voel me slecht.. echt slecht, ik heb geen goed zelfbeeld van mezelf. Ik heb nu een hele lieve vriend, waar ik ook heel erg vaak ben.. ik hou zo veel van hem.. hij doet mij teminste geen pijn, hij is er voor mij en is niet zoals al mijn andere exen alleen ik moet weer altijd iets fout doen.. ik word dan zo gek en ga vanalles kapot maken wat ik bij me heb en probeer me zelf pijn te doen en te straffen. laatst heb ik geprobeerd om pillen te pakken maar toen kwam een vriendin naar me toe. En heb me al eens in me arm gesneden.. ik wil hulp, ik wil weten hoe ik mijn zelfbeeld beter kan maken en snel.. want ik word met de dag gekker van mezelf en ben echt bang dat als ik er snel niet iets aan doe gewoon mezelf kapot maak..
Datum:
30-09-2010
Naam:
anoniem meisje
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

hallo,
ik wil graag mijn verhaal vertellen.
ik kan er gewoon niet meer tegen me vriendin heb ik constant ruzie mee en me moeder ook en vrienden voel ik me net in de steek gelaten ik kan er gewoon niet meer tegen heb veel stress aan me kop met huiswerk en dergelijke mijn moeder heeft zeg maar een geld crisis ik kan er gewoon niet meer tegen
Datum:
30-09-2010
Naam:
paul
Leeftijd:
23
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.