Levensverhalen (pagina 617)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

f*ck it

weetje me formule wordt niet lang.
ik haat het! alles
ik doe toch nooit iets goed.
alles ik dood ben... doe ik het dan eindelijk goed?
Datum:
04-10-2010
Naam:
meself
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

weg hier

mijn verhaal....je 24 uur alleen voelen ook al zijn er mensen om je heen. Soms dingen zeggend die je niet meent, en altijd maar blijven lachen en zeggen hoe goed je je voelt terwijl een enorme pijn zich meester maakt. geen uitweg meer zien, alleen een oplossing, een oplossing die anderen wellicht pijn doen, maar voor mezelf als een bevrijding... denk ik. iederen verlozzen van mijn persoon, zou iemand mij missen,ik denk maar twee mensen, mijn kids. die donkere tunnel met dat lichtpuntje... als iemand weet waar die is zeg het me dan......
Datum:
04-10-2010
Naam:
rhf
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

ik sta tussen ouders en vriend in

Ik kan er niet meer tegen maar kan ook niet kiezen ?????????????????????
Hoe of wat ik ook doe in mijn leven ik doe het nooit goed !!!!!!!!!!!!!!
Bah ik haat het leven.......
Datum:
04-10-2010
Naam:
Christa v T
Leeftijd:
40
Provincie:
Utrecht

..

ik heb geen zin meer in het leven. mijn ouders zijn gescheiden. ik kan het met beide niet goed meer vinden wat soms lijdt tot slaande ruzie. ik heb nog nooit een vriendin gehad,terwijl ik er zo naar opzoek ben. iedereen negeert me. niemand wil met me praten. ik voel me al 1,5 jaar erg klote,het lijkt wel of ik 1,5 jaar ook niet meer gelachen heb. ik zie geen uitweg meer. wat moet ik nu doen?

Datum:
04-10-2010
Naam:
M.E
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

snijden

hallo allemaal ik ben een meisje van 16
ik heb zelfmoord gedagten
ik eet bij naar niet meer snij
me te diep huil heel vaak naar het eten kots ik kan niet meer heb verdriet
ik zit in een instelling
heb gevoel dat ik wardeloos ben
dat iedereen me haat
ik wil gewoon niet meer leven
ik kan gewoon niet meer
ik slaap bij naar niet meer
ben bang voor alles en heb stem wisseling
en stemmen in me hoofd
Datum:
04-10-2010
Naam:
joanne
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Over en voorbij.

Geen zin meer. Vechtlust op. Alleen. Te veel problemen die niemand snapt. Geen liefde voor iets. Geen liefde voor mij. Eenzaam.

Mij mist niemand.
Wat zoek ik nu nog???
Martin.
Datum:
04-10-2010
Naam:
Moegestreden en opgebrand.
Leeftijd:
48
Provincie:
Utrecht

angst en verdriet

dag iedereen
ik ben een meisje van 22,
ik kamp met depressies en zelfmoordgedachten sinds mijn 13de. Deze gevoelens zijn ontstaan bij de scheiding van mijn ouders en middelbare school. Ik heb een zware jeugd gehad met drugs, spijbelen enzo... ik heb mij op deze gebieden herpakt maar toch ben ik nooit echt gelukkig geweest
ik denk dat het biologisch bepaald is bij mij ik heb problemen maar ik denk dat ik niet meer problemen heb dan vele anderen...
Toch denk ik al 9 jaar aan een stuk wekelijks aan zelfmoord of huil ik, dit is mijn diepste geheim.. soms hint ik mijn ouders dat ik hulp nodig heb maar dit willen ze niet inzien... ik vind dit moeilijk omdat ik me minderwaardig voel en niet wil overkomen als iemand die aandacht zoekt of zich aanstelt... ik haat het als mijn moeder zegt ga je nou weer huilen... problemen in de liefde ofzo... stel je toch niet zo aan... nee mama ik ben ongelukkig leef in angst en verdriet...
ik fantaseer vaak over dood zijn ik hoop ooit een pijnloze zelfmoord te kunnen (durven) plegen
ik vraag me af of er nog mensen zijn die zichzelf kunnen herkennen in mijn verhaal.. voel me zo eenzaam
Datum:
04-10-2010
Naam:
A.L.
Leeftijd:
22
Provincie:
België

mishandeld

Mijn vader heeft me gister geslagen. Hij noemde me een hoer en nog veel meer waarop ik vroeg waarom hij zulke dingen zei hij werd boos en sloeg me overal zo hard. Ik zat helemaal onder het bloed en hier en daar heb ik nog wat kneuzingen en mijn vinger is gebroken. Mijn moeder probeerde hem tegen te houden. Ik schreeuwde dat hij me dood zou slaan maar hij bleef doorgaan. Ik zakte op de grond maar hij bleef trappen en slaan. Het rare is, hoe hard hij sloeg, het deed geen pijn alleen kreeg ik geen lucht meer. Het enigste wat me helemaal kapot maakt zijn de dingen die hij zei. Ik voel me nu totaal niet meer veilig bij hem, nooit ben ik zo erg geslagen en uitgescholden. Ik weet niet meer wat ik moet doen, heb overal pijn en ben mn leven spuugzat. Ik wil zm plegen maar weet niet hoe, ik ben bang en wil mijn lieve moeder en andere mensen niet achterlaten.
Datum:
03-10-2010
Naam:
onbekend
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Alleen

Hey beste lezer.
De titel klinkt misschien zeer cliché, maar ik voel me gewoon alleen op de wereld.
Ik weet niet waar ik er mee terrecht moet, deels omdat ik me er ook voor schaam tegenover mijn familie en vrienden.
Ik voel me de laatste zes maand terug nutteloos, dom en onnodig.
Reden hiervan is het einde van mijn relatie met mijn toenmalige vriendin.
Ik had vroeger, sinds ik 14 jaar was, al zelfmoordgedachten. Ik ben nooit ergens goed in geweest ( wiskunde was nooit mijn ding, en talenknobbel ben ik nu ook niet bepaald en een handige harry ben ik ook al niet, ben nooit een bijster goede sporter geweest en ik heb de sociale vaardigheden van een mug).
Ik ben vroeger als kind ook vaak gepest geweest, en ik veronderstel dat dit een grote impact heeft gehad op mij als persoon. ik ben een zwijgzaam en redelijk gesloten iemand.
Dit alles was anders toen ik samen was met mijn ex. Ik voelde me weer als vroeger. aanvaard, geliefd en ik had iets om naar toe te leven. Ik voelde me terug gelukkig.
Maar nu het gedaan voel ik nu meer als vroeger slecht. En het verergert elke dag; ik heb soms gewoon de zin en energie niet om iets te doen ( simpel voorbeeld: kamer opruimen, lukt me echt niet om er gewoon aan te beginnen). dat maakt me bang. het is alsof elk deel van mijn persoon oplost in het niets. Ik zie mijn ex nog af en toe ( omdat ze vrienden wil blijven) en doet nog zoveel meer pijn. ik zou het niet over mijn hart krijgen om te zeggen dat ik haar niet meer wil zien, omdat ik een bepaalde band met haar heb.
Zo dat is kortweg mijn verhaal in een notendop.
Ik wou dat ik op één of ander manier terug de hoop zou kunnen vinden om verder te gaan met mijn leven.
Datum:
03-10-2010
Naam:
Tim
Leeftijd:
23
Provincie:
België

Ik faal altijd

Ik probeer altijd mijn best te doen voor mijn ouders maar het is nooit genoeg. het kwetst me echt in het hart.En dat ze vonden dat ik niet als een 18 jarige gedraag.Mensen vinden altijd dat ik boos kijk en zeggen van Hé jij leeft niet' omdat ik niet veel praat
Ik ben echt onzeker over mijn toekomst,mijn moeder vond het niet kunnen dat ik niet wist wat ik wil worden.Ik ben de eerste zoon van me familie.Dus ze verwachten dat ik het altijd goed doet.Maar dat lukt niet altijd.Ik ben blijven zitten,en dat deed ontzettend pijn.Mensen hebben me uitgelachen, en ik kan ook niet rijden.Dat vinden ze heel dom. Ik ben een gevoelige jongen.Als er veel kritiek is over mij,zeg ik niks. En dan ga ik huilen in me kamer.Zodat niemand me ziet.Ik haat mezelf.Ik weet gewoon niet welke geaardheid ik heb.ik droom meestal over mannen waar ik het meedoe
en op school praat ik veel met meisjes ik bn er absuluut tegen van dat homo's gedoe.Maar de laatste tijd hb ik vaak gehoord dat ze me knap vinden,wordt vaak door homo's gezegd Ik weet het gewoon niet meer
Datum:
03-10-2010
Naam:
kevin
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.