Levensverhalen (pagina 613)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

moe

ik weet niet wat ik zeggen moet.
ben gewoon moe. ik speel met de gedachte aan zelfmoord. maar ik kan dat niet doen, mijn zoon heeft me nodig, hij is nog zo jong....
ik ben moe om te doen alsof ik lach terwijl ik van binnen huil. ik ben gewoon ontzettend moe....
Datum:
08-10-2010
Naam:
dare
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

ik denk er veel aan

ik denk elke dag eraan om de stap te nemen
eigenlijk heb ik alles wel voorelkaar
alles lijkt prima
maar binnen in wil ik niet meer.
ik jank overal om
Datum:
07-10-2010
Naam:
dees
Leeftijd:
60
Provincie:
Zuid-holland

Al 9 jaar depressief en al aantal pogingen gedaan.

Beste allemaal,

Al 9 jaar depressief, met ups en downs. Dan weer vrolijk en uitbundig, dan weer alleen maar een leeg gevoel en sombere gedachten. Ik kan en zal nooit rust vinden, daar heb ik me bij neergelegd. Het leven kan ik niet accepteren, ik kan gewoonweg niet gelukkig zijn. Het klinkt misschien egoistisch, maar ik ben te slim voor het leven. Ik kan het nut van het leven echt niet inzien. Het is niet dat ik niet genoeg uitdaging heb in het leven, als ik moet presteren kan ik er zelfs niet tegen als ik maar het kleinst mogelijke foutje maak. Alles moet perfect als ik iets doe. Maar mijn leven is alles van perfect, het pure geluk kan ik me niet voorstellen. Misschien raar, maar ik kan wel genieten van de kleine dingen en echt gemeend ergens blij om zijn. Maar zodra ik alleen ben en tot rust kom lijkt het alsof ik van binnen helemaal over mijn toeren ga en in een zwart gat val.
Ik heb een aantal jaar geleden al een aantal zelfmoordpogingen gedaan, toen ik in mijn pubertijd zat. Daar ben ik uiteindelijk 'over heen gegroeid' en heb ik besloten om hier geen verdere hulp voor te zoeken. Ik dacht dat dat bij mijn pubertijd hoorde, dat ik gewoon veel mee had gemaakt en ik niet alles even makkelijk kon verwerken. Maar ik kom er nu achter (nu ik 22 ben, samenwoon met een schat van een vent, werk en studeer) dat ik nog altijd geen vrede heb met het leven. De laatste tijd ben ik weer extreem depressief, zit ik ieder moment dat ik alleen ben te huilen en wil er echt het liefst een einde aan maken. Ik hoef geen medelijden en wil niet horen wat voor pijn ik er anderen mee zal doen, dat weet ik allemaal allang en heeft voor mij weinig toegevoegde waarde. Het enige wat mij nu ervan weerhoudt om er een einde aan te maken is het feit dat ik bang ben dat mensen kritiek op me zullen hebben als ze horen dat ik zelfmoord heb gepleegd. De tijden dat ik me goed voel probeer ik alles uit het leven te halen, want ik weet dat dat gevoel maar tijdelijk is. Vaak duurt het een paar dagen, de laatste tijd weer steeds korter. Af en toe ben ik overdag nog uitbundig, maar dezelfde dag schiet ik weer in een depressie. Op dit moment ben ik er echt klaar mee, ik weet dat ik niet gelukkig zal worden in en met het leven, ik kan alleen genieten van de dingen waar ik van geniet. Dat gevoel heeft ervoor gezorgd dat ik het nog zo lang volgehouden heb, maar het voelt alsof de voorraad van dat gevoel leeg begint te raken. Ik ben bijna klaar met mijn leven, maar zo voelt het al 9 jaar.... Frustratie.
Datum:
07-10-2010
Naam:
Dolfijntje88
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

waarom nou jij?

Ik maak het niet lang meer het gaat nergens meer over,zo zie ik het.
Ik tel gewoon de lange dagen de lege lange dagen
Datum:
07-10-2010
Naam:
Themen
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

..

Heeyy iedereen
Ik ben een jongen en ben door een jongen
Verkracht :(
Ik will ook dood
Ik kan er niejj meer tegen echt niejj
Twordt allemaal te veel
Ik heb mezelf ook ooit gesneden

Maar kgaa niejj opgeven ik gaa geen zelfmoord plegen
Ik hoop dat jullie dat ook niejj doen je bereikt er niks
Mee dus geen zelfmoord plegen
Jee hebt well mensen die van je houden
Maar jullie weten dat maybe niejj

Maar luister iedereen geloof meer in jezelf
Datum:
07-10-2010
Naam:
Rico
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

vann alles en nog wat aan mn hoofd.

ik wil dood gaan want ; =
al een jaar denk ik aan zelfmoord..
ik krijg geen liefde van mn ouders wat zijn ouders ? heb k die wel ?
ik wil weg van huis maar naar waar dat weet ik ook niet.
niemand die me vertrouwt..
ik heb 1 beste vriendin waar k elkedag mee ben.
majah dat kan ook niet levenslang duure!
ik krijg geen geld.
ik krijg niks
ik hou al heel lang van een jongen die mij niet wilt.
ik weet niet meer wat ik moet doen ik wil zo snel mogelijk dood gaan.
ik word bedreigd.
van alles gewoon het is niet meer normaal .
wanneer k buiten ben wil ik niet meer naar huis.
ik heb gewoon een HAAAT tegen over hun.
ik wil niemand meer zien ik wil dood gewoon dood!!
en wanneer zij slapen ga ik van alles proberen tijd; 21.45.


Datum:
07-10-2010
Naam:
prive
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

impossible f......

maar ook ik heb zat mee gemaakt & nog steeds & ga nog slechte dingen
meemaken

maar een ding weet ik zeker nu kan ik echt niet meer,, want zonder hoop ben je eigenlijk al dood (als het ware levende-dood)

uhm ik was zegmaar een optimist, ik bleef toch altijd positief maar heb me altijd voor de gek gehouden, nu ik op dit punt sta..


ik haat de dag dat ik zegmaar ben geboren......


Datum:
07-10-2010
Naam:
hebikniet
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

emo kiddo

Ik ben een meisje van 15 en ik haat het leven ik ben zo mislukt ik snij mezelf soms met een gilette heb zoveel zelfmoord poging gehad en ik wil het nog steeds mijn vrienden vinden me een emo want ik snij mezelf , ik denk volgens hun raar , vorige week heb ik een doosje paracetamol gekocht die paracetamol gesneden en geslikt in hoop dat ik dood zou gaan , mijn bff vind dat ik psychische hulp nodig heb maar ik vind van niet. Wat vinden jullie, op school ben ik heel stil , ben heel onzeker over mezelf marjah. I
Niemand houdt van mij :'( ik wil nu van een flat afspringen marja willen jullie reactie op dit geven plz
Vinden jullie me een emo,raar?
Datum:
07-10-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

M'n Leven in 1 dag voorbij...

Ik dacht dat je het een nachtmerrie was, niet tegeloven hoe het ging :'(
Eventjes iets weg pakken bij de winkel. wat afliep tot het einde...
We Werden gepakt voor de 1e keer :'(
Het leek wel het ergste wat me overkwam.
Taakstaf, politie op me dak, maar dat boeide me allemaal niet, het ergte vond ik, ik had me vader gekwetst, ik ging er aan kapot. ik zit nog steeds met die pijn, ik weet niet wat ik moet doen.. M'n vader kwetsen, dat had ik niet moeten doen, ik heb huis arest, en ik weet niet hoelang, maar dat boeit me niet, ik heb me vader gekwetst, en ik wil nu niet meer hier zijn, was ik maar nooit geboren, had ik er nooit last van gehad.. ik haat mezelf.. :@
Datum:
07-10-2010
Naam:
OpGePaktMeisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

in de knoop.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet, kan en wil zeggen. Wel weet ik dat ik graag mijn verhaal kwijt wil en een andere manier als deze weet ik niet.

Ik ben in de war, heb heel veel stress, en lijdt aan een depressie. Hierdoor heb ik allemaal lichamelijke en geestelijk klachten die steeds erger worden.
Dit gaat nu al 4 en een half jaar zo.
Het begon dat mijn ouders gingen scheiden. De scheiding opzich zag ik wel aankomen, maar er is in die tijd zoveel gebeurd, zoveel dat ik niet aan heb zien komen..
Ik ging verhuizen naar een huis waar ik mij totaal niet thuis voelde.
De vriendin van mijn vader kan ik niet uitstaan (en zij mij ook niet)
En de vriend van mijn moeder precies hetzelfde verhaal.
Hierdoor heb ik veel ruzie met mijn ouders gehad en daardood was het voor mij onmogelijk om nog thuis te blijven wonen.
Ik ging op mijzelf wonen, maar ben er nu achter dat het niet de oplossing was.
Aan het begin dacht ik dat dit eindelijk weer als een thuis zou voelen en ik alles weer op een rijtje kon gaan zetten. Nou, dit was dus niet zo.
Ik heb mij heel erg vergist in de kosten en nu heb ik schulden. Zoveel schulden dat ik ze zelf niet meer kan oplossen.
De stress en de depressie zijn weer helemaal terug.
Daar komt bij dat het op school helemaal niet goed gaat en ik het op mijn werk helemaal niet naar mijn zin heb.
Ik heb niemand om mee te praten. Wel geprobeerd, maar niemand die me snapt.
Soms snap ik mezelf niet eens!
Ook ben ik niet een van de dunste en ben ik heel onzeker over mijn lichaam.
Mijn huisarts wil me niet doorverwijzen naar een psycholoog, omdat hij ervan overtuigd is dat ik sterk genoeg ben om dit zelf op te lossen.. MAAR HOE DAN?
Ik zie het gewoon allemaal niet meer zitten.. Waarom zou ik doorvechten als ik toch alleen maar tegenslagen in mijn leven tegenkom..?
Maar ik ben daarover ook in de war.
Ik durf geen zelfmoord te plegen, omdat ik heel erg bang ben dat er na de dood een ander leven op mij te wachten staat.
Ik geloof hier best wel in.
Stel dat, dat leven net zo erg is of misschien nog wel erger..?
Ik durf het niet aan, maar ik wil hier ook echt niet blijven..
Ik denk niet dat ik ooit nog gelukkig zal worden....
Datum:
07-10-2010
Naam:
justme.
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.