Levensverhalen (pagina 573)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Dood op

Hoi

Ik ben een jongen die al zijn hele leven lang moet zorgen. Mijn beide ouders hebben een lichamelijke beperking en er rust nogal wat op mijn schouders. Nu ik bezig ben met mijn MBO wordt ik helemaal leeg gezogen. Ik zie hoe mijn vader pijn lijdt en ik er niks aan kan doe. Ik zie hoe mijn moeder achteruit gaat en ik daar ook niks aan kan doen. Dan moet je ook nog eens je school werk doen en nog eens een stage in de zorg. Het wordt me te veel het groeit me boven mijn hoofd uit. De moed zakt me naar een aantal jaren nou echt in de schoenen.

N.R
Datum:
26-11-2010
Naam:
N.R
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Hoop

Vaak heb ik het willen opgeven. Maar toch telkens weer is er een wonder waardor ik het leven als een bijzondere fase in het hele "proces" ervaar. Wat me helpt is om naar de details te blijven kijken. alles om me heen.. Op het moment dat ik me daarvan afsluit wordt alles een stuk lastiger.En bezig blijven, dingen blijven doen en blijven ondernemen. jezelf al maar weer dwingen iets te ondernemen. En soms wil je niet meer. Maar er is zoveel om voor te leven! Niemand heeft iets aan me als ik dood ben. Deze luttele jaren op deze planeet kan ik beter gebruiken om goed te doen.. Ik doe mijn best..
Datum:
26-11-2010
Naam:
L.
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

ik wil niet meer

Me ex. Wilde het weer met mij proberen met me, maar omdat ik hem al 2 weken niet had gezien en ik telkens nee kreeg wanneer ik het vroeg vond die me zeuren! Nu wilt die me niet meer zien, tenminste hij zegt ik zie wel. Nu heb ik er echt geen zin meer in! Help
Datum:
26-11-2010
Naam:
kelly
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

To be or not to be ?

Ik geraak meer en meer overtuigd van het idee dat de geest bij sommige mensen gewoon niet gemaakt is om in deze wereld rond te lopen. Het heeft helemaal niet te maken met historiek of tegenslag, het zit hem gewoon in de genen en de samenstelling van de hersennen. Als je brein je steeds vertelt dat je het niet kan, dan zal je het ook nooit kunnen. Reeds van jongsaf heb ik hier last van, talloze zoektochten verder, kan ik niet anders dan tot deze conclusie komen. Ik zal het misschien ook nooit durven om zelfmoord te plegen, maar ik hoop dat ik ooit deze stap kan zetten. Het ideale scenario zit volledig in mijn hoofd. Niemand mag er last van hebben. Ik wens dan ook vurig dat de mensen van "waardig sterven" ooit groen licht krijgen en dat er begrip komt uit de rest van de mensheid.
Datum:
26-11-2010
Naam:
Tom
Leeftijd:
37
Provincie:
België

verdriet

ik ben zat van het leven me ouders zijn gescheiden ik weet niet wat ik moet doen ik moet elkedag huilen waarom mijn leven zo moest zijn .Ik denk elkedag aan zal ik zelfmoordplegen maar dan denk ik aan me broer en me vader want ik hou heel veel van hun 2 en ik woon bij me moeder ik hou ook wel van haar maar we maken bijna elkedag ruzie om niets ik moet elke dag heel vroeg opstaan en daarna naar school gaan ik heb echt geen zin meer in school in vrienden alles. ik wil nu echt dood ik meen het echt maar ik hoop dat alles nog hopelijk goed gaat komen en dat ik weer zin heb in het leven hoop ik! maar ik zou het niet zeker weten want ik heb heel veel stress ik ben echt elke dag verdrietig elke dag ga ik kapoet van binnen ik weet niet meer wat ik moet doen maar ik weet 1 ding en dat is als je zelfmoordpleegt dat dan niet alles over gaat je laat je familie vrienden allemaal achter met verdriet in zijn ogen ik zou ze niet pijn willen doen maar omdat ik dat niet wil doen doe ik mij zelf elkedag pijn ik geef heel veel om me familie want ik heb niet een groot familie .als me ouders nog bij elkaar waren weet ik zeker dat dan mijn leven niet zo zou zijn maar ja leven is keihard! dat heb ik allemaal geleerd op me vroege leeftijd misschien ben ik niet de enigste die dit allemaal meemaakt maar het is moeilijk om dit voor ogen te zien en te leven daarom hebben ook heel veel familie's problemen met hun kinderen en hun school of vrienden. Ik zou echt willen dat me leven niet zo was maar dus dit was mijn toekomst ik hoop dat als ik later kinderen heb dat ze niet zo denken of zo veel stress net als mij hebben ik hoop dat mijn eigen kinderen een beter toekomst dan mij krijgen .Van huis weglopen is ook niet altijd de oplossing maar dat denken heel veel jonge kinderen van wel maar het lost niks op tuurlijk zou ik ook een warme huis warme vriende warme familie hebben maar dus dit was het beste voor mij leven.
Datum:
26-11-2010
Naam:
anoniempjhee.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

het leven, echt waar

ik heb geen vriendschap van mijn ouders, NOOIT gekregen, zelfs een assistent van een jeugdrechter bleek te zien dat ik alleen maar goed genoeg was om in hun kroeg te werken. trouwen, eindelijk van straat, maar in wezen niet veranderd. kinderen krijgen: angst!!! ben ik als mijn ouders, er voor zorgen dat je vrouw wegloopt. leeg zijn, leeg blijven, alles weg. dan te weten komen dat ik geen papa ben. Ik die hou van mijn kinderen, maar hen lichamelijke folteringen wilden ontzien! Dan te weten komen dat de geest ook belangrijk is in de mens, alles KWIJT! Geen verleden, geen heden, waarom dan een toekomst. Dit is nog maar 20% van mijn verhaal.
Datum:
26-11-2010
Naam:
danny
Leeftijd:
46
Provincie:
België

Ik hoor hier niet.

Mijn leven is hell, ik weet niet meer wat ik moet doen, ik ben mijn leven lang gepest en bedreigd, ik ben pas 13 jaar maar ik voel me 120... Ik kan het niet meer aan, en ik weet het zeker 'ik hoor hier niet'..
Ik ben nu op zoek naar een goede manier om zelfmoord te plegen, ik ben te bang om voor een trein te springen. Zondag wil ik zelfmoord plegen, dus voor zondag moet ik een goede manier hebben gevonden.

Ik heb geen hoop meer, en elke keer als mijn leven ietsje beter gaat, dan gebeurt er weer iets heel naars..
Ik ben nu ook al jaren zwaar depressief, en heb ruim een jaar thuis gezeten, en gebruik medicijnen.

Heel erg veel liefs,
Een anoniem meisje.

xx Iedereen heel erg veel succes!
Datum:
25-11-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Eenzaamheid anno 2010

Als ik alle verhalen hier lees, dan doet het mij pijn dat er zoveel mensen zijn die lijden. Terwijl dat eigenlijk niet zou hoeven. Depressiviteit is iets van de laatste eeuw, voorheen leefden mensen samen, echt samen. Men kwam voor elkaar op, hield echt van elkaar, men gaf echt om elkaar. De gemeenschappen waren hechter.

Ik voel me nu al sinds een paar weken heel rot. Maar ik ben erachter gekomen dat het vooral te maken heeft met de korte dagen. Ik woon op kamers, heb bijna met niemand contact. Soms kom ik mensen op straat tegen en dan heb ik de neiging - al zijn het vreemden - om een gesprekje met hen aan te knopen. Maar dan durf ik het toch niet. Er moet echt iets veranderen in de wereld waarin we nu leven, ik hoop dat dat snel gebeurd. Maar ik heb op zich geen angst meer voor de dood, niet dat ik van plan om zelfmoord te plegen, want dat is verboden in de Islam - ben namelijk moslim -. Maar meer het idee dat als God nu mijn leven neemt dat ik er totaal geen problemen mee heb. Zou eindelijk rust en geluk voelen. Wat mij soms ook dwars zit... is het feit dat als ik een probleem heb, niemand heb bij wie ik terecht kan. Dan loop ik dagen rond met dat probleem en in stilte lijd ik.

Ik wou dat ik iedereen hier een knuffel kon geven. Het enige wat ik kan zeggen, hou vol en je bent niet alleen. X
Datum:
25-11-2010
Naam:
loveseverybody
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

hoe

ik heb het echt wel gehad maar wil mijn nabestaanden geen nadeel doen dus ik wil dood zonder dat men weet dat ik het zelf in de handf gewerkt heb
Datum:
25-11-2010
Naam:
eke
Leeftijd:
48
Provincie:
België

IK BEN ONGELUKKIG, EN WIL DUS ZELFMOORD PLEGEN

Ik word vaak op straat gediscrimineerd, en heel soms ook gepest. En ik heb ook nog communicatie-problemen met mij vader. En heb ook nog problemen met mij uiterlijk, school en vriendinnen. En daarom wil ik een einde aan mijn leven maken. Ik denk niet dat mijn familie me gaat missen, en anders maakt het mij niet zoveel uit. Ik moet toch zelf ook gelukkig zijn? Daar gaat het toch om? Ik denk dat er nieuw leven is na de dood. Dat ik dan als geest rond de wereld kan gaan, en alles kan zien. Dat lijkt me veel leuker dan dit stomme leventje. Maar hoe kan ik zelfmoord plegen? Ik heb het mijn vriendin verteld en zij zei dat ik geen zelfmoord moet plegen. Ik ben wanhopig... Ik kan natuurlijk ook gewoon als een zombie verder leven en kijken hoe het afloopt. Maar mijn grootste angst is ouder worden... Zelfstandig worden enzo. Wat moet ik doen? Grtz Eva ..., 13 jaar
Datum:
25-11-2010
Naam:
Eva ...
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.