Levensverhalen (pagina 534)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

te laat

ik was pas 8 jaar een ik denk aan zelf moord poging veel zullen denken je bent nog zo jong een je wilt nu al dood meer ik haat mijn leven gewoon voor mij is nu zelf moord poging nog maar 1 oplossing tot nu toe snij ik mij al een maand maar het help voor mij is ik het een paar keer per dag doe dan verdweimt mij pijn
maar nu is het telaat in mijn hoofd zit allen het woord moord ik blijft het maar horen doe het doe het nu doe ni de moord nu nu doe nu de moord ik krijg die woorden maar niet uit mijn hoofd ik hoob op een dach om die gedachten verdweimen maar ik denk dat die dag nooit zal komen dat het gewoon al te laat is voor mij
Datum:
28-02-2011
Naam:
jelke
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Hoe? Waarom? Omdat?

Ik ben een jongen van 23 jaar..ik heb al een hele lange tijd het gevoel dat het allemaal niet zoveel zin meer heeft om hier te zijn. Waarom vechten als het soms erop lijkt dat het toch nooit ECHT beter wordt. Ik twijfel aan het houden van, van mijn ouders...mijn vrienden en familie. Ik heb al eens eerder een poging gedaan en daar schrok ik me helemaal suf van en dat dacht ik ook, hier moet ik iets aan gaan doen en hulp zoeken om hieruit te komen. Dat heb ik ook wel geprobeerd, maar uiteindelijk verandert het niks aan mijn gevoel. Ik snap wel dat als je er niet meer bent dat je heel veel mensen pijn en verdriet doet, maar die pijn en verdriet vergaat vanzelf. Mijn pijn en verdriet lijkt nooit echt een rustplekje te krijgen. Ik denk soms dat dagen een ophoping zijn van vervelende gevoelens waarin je je verdwaald in een doolhof en moet proberen om jezelf daaruit te worstelen, wat niet lukt. Ik heb liefde gekend, vrienden, familie en heb hierin veel mooie herinneringen. Maar misschien zijn dit dan wel alle mooie herinneringen die een mens meeneemt en opspaart...en ben ik aan het wachten op iets wat nooit gaat komen. Wie kan je hierin ook een antwoord geven? God? Die reageert toch nooit, daar geloof ik niet in, als hij er al is, dan is hij stil en werkt hij in manieren waarop je geen direct antwoord krijgt maar antwoorden krijgt wanneer je hier open voor staat. Zou ik hier nog wel open voor staan? Sinds ik uit de kast ben en verteld heb aan de buitenwereld dat ik homo ben, heb ik altijd wel positieve reacties gehad. Maar uiteindelijk willen alle relaties meer zien...meer ontdekken, zijn nog niet toe aan de dingen die ik wil..hebben nog teveel moeite met hun eigen problemen. Ik kan dus wel heel hard vechten, maar uiteindelijk blijf je in deze homowereld gewoon alleen achter. Ze willen alleen seks of iets waardoor ze zich zelf beter voelen. Waarom? Ik heb zo hard mijn best gedaan om mijn liefde te verspreiden. Om te laten zien wat ik voel, wat ik wil geven en dat het leven kan bieden. Maar het was nooit genoeg lijkt het wel. Wanneer wel?
Datum:
28-02-2011
Naam:
Merijn
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

verdriet

ik zit al van mijn ongeveer van mijn 9 jaar al met zlef moord gedachten
ik hate mijn leven ik was allen ik dacht da niemand van mij hield ik was mijn leven ge woon bij maar op mijn 12 jaar zijn nie gedachten verdwenen door het opvullen van dat gat 2 jaar later en nu tenk ik nog meer aan zelfmoord niemand weet het ik denk zlef da ik er achter reen plangen ge maken om zlfmoor te doen ik zat al te denken om me zlf te vergiftennen voor het slapen gaan het leek me wel de beste moord poging om te doen want nu ben ik mijn leven kost bij
ik haat mijn leven gewwon ik vind da ik geen reden meer heb om nog te leven alleen door moordpoging zal al mijn problemon gedaan zijn
maar dan ik aan mij ouders en mijn broers en zuusen en vrienden hoe die zich moeten voelen maar ik denk da niemand mij kan tegen hijden ik zal het ooit wel doen ik weet allen nog niet wanneer misschien morgen maar het kan ook over 5 jaar pas gebeuren
ik snij me nu beina een keer per week om mijn verdriet te ver werken haal mijn arm begint vol te staan met snij wonden maar ik wul dit gevoel niet meer hebben
ik heeb elke dag dat ik in een ongeval terecht kom en sterf dan is er meteen een oplossing voor mijn
Datum:
28-02-2011
Naam:
jelke
Leeftijd:
15
Provincie:
België

pesten

in de 2e en soms nog in de 3e klas werd ik gepest.
ze zeiden dat ik een grote kin had.
hierdoor ben ik echt onzeker geworden, het is nu ongeveer 2jaar geleden,
maar ben nogsteeds onzeker.
heb in die tijd, zelfs nog daarna meerdere keren met een mes of iets op mn pols gestaan. klaar om er een einde aan te maken.
maar ik kon dit niet.
als ik gezeik had met vrienden, stond ik weer met een mes klaar.
ik wil dit niet meer, ik wil niet meer klaar zijn om dood te gaan, ik ben 15 heb nog een heel leven voor me!

'whatever you think you are, you are what people think you are!'
Datum:
28-02-2011
Naam:
L.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

hopeloos!!

ik ben een meisje van 18 ( net geworden)
ik heb veel meegemaakt, ik ben ik aanraking gekomen van een loverboy, zat veel in de drugs, en ben 2 jaar uithuis geplaatst waar ik mee erg eenzaam voelde, toen ik weer thuis kwam voelde ik me heel raar, het leek net dat me ouders me ouders niet waren maar gewoon vreemde voor mij waren, het kwam allemaal weer goed, maar nu is het weer van voor af aan, ik volgde een opleiding waar ik veel plezier in had ik deed een bbl opleiding, alles ging goed ik presteerde hoog op school, werk ging goed, maar op het laast deed mijn baas erg afstandelijk tegen mij, en opeens werd ik ontslagen waardoor ik mijn opleiding niet verder kon afronden, een andere werk plek was er niet, dus nu zit ik zonder werk, heb gelukkig mij rijbewijs gehaald maar moet nog een hoop betalen maar van welk geld? ik heb op dit moment ook een vriend, ben erg gelukkig met hem, alleen me ouders accepteren hem niet, en mag niet bij ons thuis komen, terwijl ik nog nooit zo verliefd op iemand ben!, nu ga ik altijd maar naar mij vriend toe,zodat ik hem wel vaak kan zien, werk zoeken is ook moeilijk, en zie het opdit moment allemaal niet zo zitten, heb veel meegemaakt en heb met altijd positief opgesteld maar dat lukt me niet meer, ik doe altijd of er niks met me aan de hand is maar diep van binnen ben ik kapot, mijn verleden zit nog steeds achter mij, ik wil een leuke toekomst opbouwen maar zonder diploma's en werk lukt het niet.
Datum:
28-02-2011
Naam:
lana
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

ONGELUKKIG

Ik ben al een paar jaar heel ongelukkig.
Ik heb een probleem, ik word snel boos en lieg veel. Daardoor kreeg ik veel problemen thuis. Ook heeft mijn moeder Bekkeninstabiliteit en moest ik haar vaak verzorgen wanneer ze geopereerd werd. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was, maar de meeste 4 jarige beseffen het niet maar ik besefte heel goed dat er iets mis was. Het heeft me ook heel erg pijn gedaan. Veel door vriendinnen in de steek gelaten fouten jongens gehad. In 2009 en 2010 zat ik er helemaal doorheen ik kreeg woedeaanvallen paniekaanvallen hyperventillaties. Liep vaak weg van huis ging mezelf snijden. Me moeder die wist er niet meer mee om te gaan, en besloot jeugdzorg erbij te halen. Ik moest mee naar een gesprek maar voor dat gesprek werd ik helemaal gek ik had een gevoel dat het fout zat en wilde absoluut niet mee. me ma had me uiteindelijk meegenomen en toen was het zover. We hadden in een intakegesprek bij een inrichting. Ik moest alleen maar huilen en huilen. Eind juni geloof ik was het zover ik moest me spullen meenemen en ging naar die inrichting. Ik heb daar 6 maanden gezeten en werd alleen maar gek daar. Ik sneed mezelf meer en huilde elke dag. Ik had heftige ruzie's. Na 5 maanden besloot ik niet meer bij me moeder te gaan wonen maar bij me vader om een nieuwe start te maken en te denken dat het beter met mezelf zou gaan. Dat werd geregeld en 30 December 2010 mocht ik daar weg. Ik was de laatste weken daar harstikke blij ik had een leuk vriendje waar ik super gelukkig mee was me vriendinnen die er voor me waren was blij met me vader stiefma broer. Toen was het zover ik mocht weg. Ik was daar een tijdje thuis nog steeds super gelukkig met me vriend super gelukkig. Ik dacht het gaat goed met me. Ik heb een nieuwe start. Maar na een tijdje gebeurde er veel dingen. Me vriend ging vreemd en maakte het uit een goede vriend van mij overleed ( 17 jaar ) heftige begrafenis vriendinnen lieten me vallen. Alles ging weer hetzelfde als eerst. Ik ging er weer kapot aan huilde elke dag. Toen kreeg ik ruzie met me vader heftige ruzie's. Ik werd weer gek en huilde dag in dag uit. Ik vond mezelf weer een mislukkeling een fout wilde dat ik niet geboren was. Ik begon mezelf weer te snijden. Maar tot de dag van vandaag ging het nog redelijk, tot mijn vader boos me kamer inkwam en zei dat het mijn fout was dat monique (stiefmoeder) en me vader zouden gaan scheiden. Ik brak in 1 en was er kapot van. Nu gaat het super slecht me en wil ik het stoppen wil zograag een einde eraan maken want dit maakt mij kapot. maar iets houd me tegen:'( elke dag hoop ik dat er iets gebeurd dat er een einde is aan deze pijn.........
Datum:
28-02-2011
Naam:
kaylee
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

De vernedering

mijn leven zie ik op dit moment niet roos kleurig.
ik heb vorige jaar een moeilijke tijd doorgemaakt, dit kwam doordat ik alcoholproblemen had doordat ik mijn partner heb verloren en hij ook nog spijker heb meegenomen onze kat. Ik had dus niks meer, toen kwam ik in aanraking met miracle of love. Hier zou ik aan sessies kunnen deelnemen wat mij zou helpen, hierbij zag ik mij net terug op tv in mijn blootje, ik zakte door de grond en het gevoel van vernedering heeft mij zo overgenomen dat ik er nu aan denk om er een einde aan te maken.
Datum:
28-02-2011
Naam:
jack
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

.

Dit is eigenlijk niets voor mij
Nou..
Ik sta bekend als de vrolijkste nOoit shagerijnige of boze jongen van de klas met carnaval vorig jaar kreeg ik ruzie omdat ik blijkbaar iemand uitgescholden had en dat is niet leuk als er een groepje 2 jaar oudere jongens achter je aan komt rennen omdat je iemand (blijkbaar) had uitgescholden wat helemaal niet waar is en hun soms nog steeds. achter je aan zitten 2 maanden later. op school werd ik beschuldigt dat ik iemand z'n broertje van 8 de fiets had afgetrapt wat ook niet waar is nu heeft zowat iedereen de pik op mij en ben ik elke dag bang als ik uit school kom dat ik niet inelkaar gepuist wordt maar ik zit dus al een jaar te denken om weg te lopen maar ik heb helemaal het lef er niet voor om dat te doen en nu zit ik al een half jaar met zelfmoord gedachtes omdat ik niet meer zo verder wil leven ik heb al 2 keer in mijn polsen gesneden en dat voelt Als een opluchting maar dat duurt ook maar even en daar wordt je alleen maar meer depresiever van gek genoeg ben ik nooit op school depresief nu zit ik te denken om zelfmOord te plegen alleen dan denk ik dat ik mijn ouders egt pijn doe want ik hou zielfsveel van ze en zei ook van mij maar soms denk ik zo als ik op het perron sta. Waarom spring ik er niet gewoon voor.
Datum:
27-02-2011
Naam:
Jordi
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

STOP! LEES DIT AUB?

Pleeg asjeblieft geen zelfmoord God houd van je lieverd!
Hoi lieve jongens en meisjes en dames en heren. wat ik lees hier allemaal schrik ik zooo erg van allemaal Ik heb zelf ook met zelfmoord idee�n gelopen. maar het lost echt niks op.

ik ben ook nog eens gelovig in God en in Zijn Zoon Jezus Christus.

Jezus Christus houd van je wie je ook bent en wat je ook gedaan hebt en wat je ook doet dat maakt niet uit.

Je hoeft maar 1 ding te doen en dat is Jezus in je leven te aanvaarden. en te bidden (bidden=praten met GOD) en zeg tegen Hem dat je je leven aan de Here God wil geven in Jezus christus naam.

Zelfmoord idee�n komt van de boze af de duivel zogezegd dan heb je het eeuwige pijn en verdriet Kom tot Jezus en je zou gaan bloeien en je krijgt weer zin in het leven.



Lieve groetjes
Datum:
27-02-2011
Naam:
Jacob
Leeftijd:
29
Provincie:
Gelderland

Iets. Alweer.

Voor de zoveelste keer.
Alwéér een stukje hier. En nogsteeds leef ik.
Mijn vorige stukje ging over het CS Amsterdam, gesloten afdeling en het uitzoeken van ECT.

En nu.
2,5 weken geleden een poging gedaan er een einde aan te maken.
Ik was dood. 2 uur lang DOOD.
En toen leefde ik weer.
Leuk, fijn.
Niks ernstigs aan over gehouden.
En dan gooien ze mij ook nog eens ff lekker in de Separeer. Met een IBS, over een week met alweer een RM.
Aankomende vrijdag beginnen mijn ECT behandelingen.

Vraag is; hoe overleef ik de komende dagen tot die ECT?!
Want alleen al 1 enkele dag voelt als een lange, trage, slome week.
Echt.

En waarschijnlijk kun je wel lezen aan dit berichtje dat ik boos ben. Dan type ik kortaf.
Ik ben boos.
BOOS omdat ik nog leef.
Want ik was echt dood! Maarja, nu niet meer.
En ik ben Bang.
Onwijs bang dat een superlieve goede vriendin van mij (ook depressief) mij in de steek laat.. egoistisch van mij, dat ik zo onwijs bang ben haar te verliezen terwijl ik bijna elk moment van de dag aan het overwegen ben om de wereld en zo haar ook te verlaten.
KUT.
Ik ben boos en bang en depressief.
Op de afdeling moet ik al op 22;00 naar bed. Ik val in slaap rond 04;00.
Word ik om 08:15 aan het ontbijt verwacht.
Nou, een enkele keer lukt het me, meestal niet.
En verdomme.
Mijn medicatie is stopgezet omdat ik die dus allemaal tegelijk had genomen.
Dus sindsdien stopt mijn hoofd echt nevernooit meer met denken en is het soms zon enorme chaos dat het is alsof ik in mijn hoofd een miljoen mensen tegelijk hoor praten/roepen/fluisteren (Let wel; het zijn geen stemmen in mijn hoofd, het zijn mijn gedachten), Zo ontzettend veel tegelijk dat ik niet eens wéét wat ik denk terwijl ik wel denk en nu ga ik stoppen met schrijven want ik word gewoon gelkegekegeklergek.

Jezus.
Ik ben nu dus even paar uurtjes thuis vandaar dat ik even op internet kan.
Als ik daar weer ben ga ik in één keer een hele pakje sigaretten roken.
Ik rook eigenlijk niet.
Maar nu even wel.
VERDOMME.

Ja, boze ik.
Groetjes.
Ik hou van mijn kat. Ze is lief en kieteld nu mijn rug.
*zucht*
Datum:
27-02-2011
Naam:
Bang.
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.