Levensverhalen (pagina 531)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niet belangrijk

ik heb een aantal verhalen gelezen, ze zijn erger dan de mijne,

ik wil gewoon niks meer, ik blijf eten en wordt dikker, maar ik wil gewoon niet meer. geen contact of eigenlijk juist wel. maar ik ben niet de persoon om het te krijgen. ik ben raar, ik ben al langer depresief en eerder kreeg ik ook hulp, maar toen waren er mensen met ergere problemen. toen besefte ik dat ik 1 van de zoveel was. ik ben niet belangrijker dan iemand anders, ik heb op geen enkele manier meer recht op hulp dan een ander. ik heb een aantal keer met een mes op mijn pols of nek gestaan , maar ik durfde het niet. ik heb een keer met een nieuw soort slaappillen het 10voudige gebruikt wat op de verpakking stond. ik hoopte niet wakker te worden. het bleek onschuldig. zo dom ben ik wel. ook nu probeer ik soms nogsteeds een hele grote dosering ik hoop dat het een keer genoeg is.

ik heb zo een hekel aan mezelf. ik leef telkens minder voor mezelf, ik ga liever dood. ik weet dat mijn ''vrienden'' na een 2 weken verder zullen gaan. dat weet ik.

afgelopen vakantie voelde ik me ongeveer als nu. ik had een hyve voor mezelf gemaakt. ik hoopte er gevoelens op kwijt te kunnen. ik wil leven voor mijn moeder. eerst dacht ik daar geheel niet aan, maar dat verandere door een gebeurtenis in die vakantie. ik had een datum gepland waarop ik het eindelijk zou doen. ik voelde me gewoon bevrijd met het idee dat het dan over zou zijn. de op 2na laatste nacht (voor die datum) kreeg ik een droom. mijn moeder ging dood, tenminste ze besloot zelf dood te gaan. ik meen het gevoel nu te kennen wat je echt hebt als iemand dood gaat. het was zo erg ik heb gehuild toen ik wakker was en denk er bijna elke dag aan. ik wil dat niet mijn moeder aandoen. niet dat gevoel , dat verdiend niemand.

ik heb het geprobeerd vol te houden. maar nu... ik kan het niet, ik wil het niet. de wereld gaat zowiezo dood. ik help alleen maar mee,

ik weet niet of ik het durf, of mischien dat ik alsnog een oplossing zoek een echte

voor mijn moeder.
Datum:
08-03-2011
Naam:
iemand
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

help me plz

hallo ik ben een jongen en zit altijd erg in de shit

ik werd geboren in 96 en samen met mijn zus
en ouders ging het allemaal heel goed todat mijn pa een vrouw ontmoete die ook al getrouwd was en 2 kinderen had. Deze familie waren kennissen van ons. Mijn vader ging vreemd met deze vrouw en kregen mijn halfzusje die werd in 97 geboren. Iedereen dacht dat mijn halfzusje gewoon het kind van mijn pa's nieuwe vlam en haar man was. Uiteindelijk kwamen we erachter wat er speelde. in 97 was er borstkanker bij mijn moeder geconstateert. in 2001/2 gingen mijn ouders uit elkaar. En mijn pa ging samen met zijn vrouw en mijn halfzusje ergens anders wonen. Iedereen wist nu onderand dat mijn halfzusje van mijn vader was. Wij (ik mijn moeder en zus) gingen in 2003 in een ander huisje wonen. Mijn moeder had een nieuwe vriend en trouwde in 2003. Toen wij weg gingen uit het oude huis ging mijn vader en zijn vriendin en halfzusje weer in mijn oude huis wonen.
December 2004 - mijn moeder overlijdt....
ik en mijn zus (we waren 8 en 15) gingen weer bij mijn vader wonen. Mijn stiefvader bleef wel in het nieuwe huis wonen. Je begrijpt mischien wel dat mijn moeder en stiefmoeder elkaar enorm haatte. Mijn Vader en Moeder hadden in deze vroegere periode erg veel ruzie met elkaar en ik was nog maar 4 jaar oud. En mijn moeder was al ziek toen ik 1 jaar was. Ik kwam al bij mijn stiefmoeder (toen nog geen stiefmoeder) al toen ik heel klein was. Ze was als een soort oppas. Ik vond haar toen nog heel aardig.....dit zou snel veranderen. Mijn zus had bijna altijd wel ruzie met mijn stiefmoeder en vader. Mijn stiefvader fokte mijn pa dan ook helemaal op. Als mijn vader en stiefmoeder wel eens ruzie hebben (ongeveer 2/3 per maand) scheldt mijn stiefmoeder met de aller ergste dingen die je maar kunt verzinnen. Ook over mijn overleden moeder. Ook tegen mij en mijn zus. Ik kwam nog wel eens stiekem bij mijn stiefvader (alhoewel ik dat ten strengste niet mocht) Ik kreeg nooit eens zakgeld of iets en mijn halfzusje werd erg voorgetrokken door mijn stiefmoeder (logisch maar toch) in 2007 ging mijn zus weg uit huis om te studeren in Rotterdam. Mijn zus is de persoon om wie ik het meeste geef op de hele wereld dus dat was wel een klap voor mij. Mijn familie van moeders kant zag ik zelden. En kwamen dan ook nooit thuis bij ons. Ik begon mijn stiefmoeder al echt te haatten. Najaar 2008 ging ik naar de middelbare school en deed ik in het eerste jaar vmbo/havo. Ik kreeg nooit geld voor iets. dus ik begon te stelen. niet van mensen die ik ken maar bv een paar euro uit de portomonee van pa. Ook begon ik te liegen. Ik was zo wanhopig als wat.... Van mijn stiefvader kreeg ik nog wel eens eens wat geld. Ik zag mijn zus bijna nooit meer ongeveer 1 soms 2 keer per jaar. Mijn stiefmoeder is echt helemaal gek. Ze scheldt me uit tijdens ruzies en scheldt me dan uit voor homo.......??????? Ik ben helemaal geen homo alleen kom ik nooit uit voor liefde en dat soort dingen. Mijn vader trok wel vaker partij voor mij. alleen soms woed hij helemaal opgefokt door mijn stiefmoeder en wordt hij weer boos op mij. Ik doe het erg goed op school doe momenteel vwo. Ik spreek mijn zus af en toe via de telefoon stiekem. want ik mag geen contact met mijn zus van mijn stiefmoeder.

Ik kan nergens meer voor uitkomen. Ik heb bijna niemand om mee te praten. Het liefst maak ik mezelf gewoon kapot. Want jullie willen niet weten hoe ik me voel.

Soms zegt mijn stiefmoeder tijden ruzies met mijn vader dat ik kanker ga krijgen enzo...

ik weet het ook niet meer:(
Datum:
08-03-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Weg

Ik ben 14 jaar, heb een groep goeie vrienden, geen problemen met m'n ouders, en ik zit op VWO. Geen problemen zou je zeggen. Niet dus. 2010 was het beste jaar van m'n leven. Ik kwam bij een meisje in de klas waar ik smoorveliefd op was, zij ook op mij. Na een aantal weken genoeg moed verzameld om te vragen of ze het met me wou, en ze zei ja. bijna een jaar een gelukkige relatie gehad. Maar op 8 januari dit jaar was het voorbij. Ze maakte het uit. Ik was er kapot van. Na een aantal weken was ik er weer ongeveer overheen. Ik miste haar wel nog, maar de pijn was weg. Maar sinds een week heeft ze het met iemand anders. Iedere dag zie ik haar samen met hem, en ik kan er niet meer tegen. Sinds de dag dat ze het uit heeft gemaakt, heb ik iedere dag metal geluisterd, Rammstein, 30 seconds to mars e.d. Sinds de dag dat ze het heeft met die andere jongen heb ik mezelf iedere dag gesneden. Op het moment dat ik dit typ, stroomt het bloed uit mijn armen. Ik geloof dat ik datgene aan het worden ben wat ik het meest haat, een emo. En het ergste is nog wel dat ik hier met niemand over durf te praten...

Zij is weg, en ik wil weg....

Ik hoop dat je me zult missen...... ='(
Datum:
07-03-2011
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Voor iedereen die het even niet meer ziet zitten.

Hallo allemaal, ik ben sunshine18 jaar en ik heb voor iedereen een mededeling. ik denk steeds serieuzer na over zelfmoord. Maar ik ben te nieuwgierig hoe de toekomst eruit ziet. Ik denk dat depri zijn een keuze is. Zelf heb ik ook het een en ander meegemaakt. mijn vader was alcholist en me ouders zijn gescheiden. Ben voor een tijdje uit huis geplaatst en veranderde van vrienden. niet alles hebben we in de hand soms worden mensen kapot gemaakt door gebeurtenisse maar in plaatst van jezelf zielig te vinden moeten we eigelijk ons leven waarderen. en het is moeilijk om te blijven lachen want van binnen ga je kapot. Het vertrouwe in mensen begin je te verlieze en liefde lijkt niet te bestaan maar het is maar net waar je je ogen voor open doet. En ik hoop dat iedereen die dit leest weer wat vertrouwe leert op te bouwen in het leven. het komt wel goed is mij veel te vaak gezegd. Ik geloof niet in sprookjes. Maar ik geloof wel dat na regen zonneschijn kom. heel veel liefs sunshinexxx
Datum:
07-03-2011
Naam:
Sunshine
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

alles wat ik had is weg

ik ontmoette de liefste man van de wereld. we waren een half jaar getrouwd en hij kreeg kanker. We hielden zoveel van elkaar. Hij huilde vaak dat ik hem moest verzorgen, terwijl ik dat niet erg vond. Als hij pijn had liet hij het niet merken. Als hij naar de volgens naar buiten keek ging dat merg en been want ik zag hem denken dat hij dat ooit niet meer zou zien. Ik was pas 32 en weduwe. Niet alleen mijn allerliefste verdween maar ook het 24 uur verzorgen. Viel daarom in een gat. Een jaar later kreeg mijn moeder ook kanker. Ook haar moest ik langzaam weg zien teren. Ik ging verder met mijn leven. Ik verloor ook nog mijn baan door reorganisatie . Een paar jaar laten had ik een super baan. Ik kreeg een relatie met een man die me eigenlijk niet gelukkig maakte. Nu zit in in de shit. Hij maakt mij kapot en ook mijn baan ben ik 10 jaar kwijt. Ik voel me machteloos. Alles wat ik lief heb wordt mij ontnomen. hoe ik ook vecht. Als ik mijn vader niet meer heb en mijn hond niet meer dan ben ik weg hier
Datum:
06-03-2011
Naam:
jans
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Waarom zou het leven nog zin hebben als je weet dat het leven na de dood zo veel meer te bieden heeft?

Ik ben de mensen zo zat. ik bende maatschappij zo zat. Om een voorbeeld te noemen:

ik heb een ongeluk gehad 3 jaar geleden en daarom een goede toekomst ben verloren. (het ongeluk is gebeurt door een ex baas van mij, Zijn schuld en toegegeven) Ik zou een promotie maken en een gouden toekomst hebben. ik heb de last van mijn vrouw op mijn schouders die ook te maken heeft met een erge ziekte. Ik moet meer verdienen en heb deze kans nu vergooit door mij op een afscheidsfeest in de vijver te laten duwen door mijn ex-baas voor 100de collega’s. Nu ben ik bezig met en ellenlange rechtspraak en letselschade. Maar die doen moeilijk en pushen mij om te presteren door een nieuwe baan te zoeken. Mijn vrouw verliest nu haar baan waardoor ik nog sneller een gelijk betaalde baan moet vinden. Mijn arbeidspecialist wil dat ik solliciteer voor een baan en vind nikst goed genoeg. Ik zelf vind stuit steeds maar weer op tegenstand van de maatschappijen omdat ik niet genoeg "ervaring" zou hebben. De psychologen die mij hebben gezien die weten blijkbaar ook niet wat ze met mij moeten.

Ik ratel aan een stuk door nu en excuseer mij daarvoor maar weet gewoon even niet wat ik moet.

Het leven na de door lijkt nu mooier dan het leven zelf en mijn gedachten zij daar te vaak om convertibel the kunnen leven.

Zal ik mij eigen leven nemen? Nee, Ik moet blojven leven om de mensen die mij nodig hebben te onderhouden zo goed als ik kan. Heb ik zin om te leven... nee.. als ik nu aan een dodelijke ziekte zou lijden zou ik eerder blij zijn dan verdrietig omdat ik dan weet dat ik niet meer zo lang hoef.

ik heb een ongeluk gehad 3 jaar geleden en daarom een goede toekomts ben verloren. (het ongeluk is gebeurt door een ex baas van mij, Zijn schult en toegegeven) Ik zou een promoie maken en een goude toekomst hebben. ik heb de last van mijn vrouw op mijn schouders die ook te maken heeft met een erge ziekte. Ik moet meer verdienen en heb deze kans nu vergooit door mij op een afschijtsfeest in de vijver te laten duwen door mijn exbaas voor 100de colegas's. Nu ben ik bezig met en ellelange rechtspraak en letselschade. Maar die doen moeilijk en puschen mij om te presteren door een nieuwe baan te zoeken. Mijn vrouw verliest nu haar baan waardoor ik nog sneller een gelijk betaalde baan moet vinden. Mijn arbeidspecialist wil dat ik soliciteer voor een baan en vind nikst goed genoeg. Ik zelf vind stuit steeds maar weer op tegenstand van de maatschapijn omdat ik niet genoeg "ervaring" zou hebben. De psygologen die mij hebben gezien die wtene bijkbaar ook niet wat ze met mij moeten.

Im ratel aan een stuk door nu en excuseer mij daarvoor maar weet gewoon even niet wat ik moet.

Het leven na de door lijkt nu mooier dan het leven zelf en mijn gedachten zij daar te vaak om convertable the kunnen leven.

Zal ik mij eigen leven nemen? Nee, Ik moet blojven leven om de mensen die mij nodig hebben te onderhouden zo goed als ik kan. Heb ik zin om te leven... nee.. als ik nu aan een dodelijke ziete zou lijden zou ik eerder blij zijn dan verdrietig omdat ik dan weet dat ik neit meer zo lang hoef.
Datum:
06-03-2011
Naam:
Sebastiaan
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Is dit leven?

Ik, een meisje van 16 jaar nog piepjong en toch al zoveel slechte kanten van het leven gezien. Mishandeling, aanranding, in de steek gelaten door je beste vriendinnen&mijn vriend. bedrog, niet geloofd worden, automutilatie, paracetamol verslavingen.. zelfmoordneigingen. Binnenkort wordt ik opgenomen in een kliniek.. omdat ik het niet meer aankan. Ik moet nog volhouden tot donderdag en dan is het zeker of ik wordt opgenomen. Ik wil mezelf zó graag iets aandoen.. ik heb het gevoel van: ik MOET zelfmoord plegen ik kan deze gevoelens niet meer aan.. en als ik dan verlaten en alleen bij het treinspoor sta en er een aantal keer overheen loop. besluit ik toch om weer weg te gaan omdat er nog íemand is die op mij wacht, íemand die nog om me geeft.. als dat niet meer zo is zal ik eindelijk kunnen ophouden met dit circus ophouden en me eindelijk van kant maken..

Voor de mensen die hier de verhalen lezen wil ik zeggen: je bent niet alleen. Ik weet welke pijn je voelt, maar je moet pas zelfmoord plegen als je er 100% zeker van bent.
Datum:
05-03-2011
Naam:
Maartje
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

onrust

ik heb heel veel onrust in mn lichaam zitten... ik ben gepest, maar daar heeft het niets mee te maken, want ik kwam er doorheen, dankzijn mijn vader. tot ie overleed en ik stukje bij beetje mezelf verloor... mijn moeder kijkt niet naar me om. ik had eens heel erg hulp nodig maar ze was er niet voor me... toen fietste ik naar het spoor, een vriendin zag me en zei als jij gaat ga ik met je mee. dus mar niet doen want ik wou dood en niet zij!! als mensen mij in mn ogen kijken zien ze agressie, woede en onmacht. dus nee niemand gaat met plezier met me om. mensen lopen bij me vandaan, want ik ben echt sterk als ik boos ben, ik trap gaten in deuren, sla glazen stuk tegen de muur, vlieg mn man aan naar de keel toe en ik sla ook deuken in de deuren. ik heb eens iemand zn neus gebroken, iemand het ziekenhuis ingeslagen... noem maar op, een deur eruit getrapt ook... ik ben er niet trots op maar zo ben ik, en daarom loop ik met die gedachten rond van niemand zal me missen ze zullen juist opgelucht zijn! mijn man hoeft niets meer te vrezen en mijn familie? och die zullen juist blij zijn want wat moet je met zon aggresief persoon aan... zo kan ik geen baan behouden, want ik heb die aggresieve blik in mn ogen ook al doe ik niks!! ik hoef maar te kijken en mensen gruwelen... toch, heel heel ver weg zie ik een lichtpuntje, ik zie God... gelukkig maar dat Hij van iedereen houd dus ook van mij... ik weet het stiekem al, ik moet van die woede af!! maar hoe!? ik bid elke dag maar die woede blijft!! ik voel zon gigantische borrelende vulkaan in mij... ik sla er zo in om, ik wordt ZO BOOS elke keer....!! ook als ik iemand tegenkom van vroeger, ik weet het zeker, diegene gaat eraan!! help me!! ik wil niet de bak in en ik wil niet dood, ook al had ik die gedachten wel een tijd heel erg ik verdrink alleen in die woede en ben bang dat ik ooit in zon vlaag mn auto pak en een boom opzoek om er een eind aan te maken....
Datum:
05-03-2011
Naam:
friezin25
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Af en toe ..

Ik loop nu al bijna 2 jaar rond met rot gevoelens. Ben in groep 8 heel erg gepest, ook nog is door me allerbeste vriendinnen.
Sindsdien is dat blijven haken in me gedachten. Ik zit nu in de 2e bijna 3e schooljaar. Ik dacht 'Yes' naar de grotere school, weer opnieuw beginnen en alles achter me laten, Maar nee. Meteen het 1ste jaar begon het al. Kinderen uit de klas begonnen nare opmerkingen naar me te roepen. 'Hé ben jij een jongen' 'Ben je omgebouwd. Zulke dingen. Ik ben al heel erg onzeker omdat ik niet de mooiste ben, en dan zulke opmerkingen doen gewoon zo pijn, ook al zeg of doe ik iets terug. Ik ben nu al een paar keer naar maatschappelijk werk geweest, maar de gedachten en gevoelens blijven hetzelfde. Ook al praat ik wel uren met die mensen of met me ouders.
Het komt steeds terug. Ik zie het gewoon niet meer zitten, niks helpt. Heb geen vrienden. Geen zin in school. Ik kom thuis na school meteen achter de computer of op bed liggen. Gedachten om zelfmoord te plegen is al zo vaak voorbij gekomen. Wie zal me missen... ? Ja, misschien me familie. Maar ik kan dit niet meer. Alles blijft hetzelfde. Gewoon niks helpt. :x

Datum:
05-03-2011
Naam:
Ann
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

in de steek gelaten

al mijn vriendinnen haten mij, ik heb geen idee waarom. ze laten mij allemaal in de steek. ik heb niemand waarmee ik kan praten. ik ben mijn leven beu. niemand heeft medelijden me mij. :'C
Datum:
05-03-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.