Levensverhalen (pagina 527)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gepest....

ik ben rabia
12 jaar oud
ik kwam nieuw opschool ik ging verhuizen enz.
toen kwam ik in een klas waar ik niets van wist ik werd gelijk verliefd op een jongen..
me moeder bracht me...want toen werkte ze nog niet...ik zei in mezelf niet huilen!! je kan heus wel eventjes weg van je moeder...maar nee ik kon het niet inhouden ik barste in tranen en omhelste me moeder hartstikke strak vast de jufrouw hielp om me van me moeder af te halen....de klas keek me heel dom aan.... maar hallo? ik was nog klein! ik was toen in groep 3....de volgende dag knipte ik me haren want ik dacht nieuwe plek nieuwe mensen nieuwe look Ja toch?? de kinderen herkende me niet ze zeiden wie ben jij hebben we weer een nieuweling? ik zei ik ben het rabia....niemand herkende me meer de volgende avond tijdens het slapen ging ik denken er valde een traan van me gezicht ik zei zo van ik had zo mooi hoor waarom deed ik dat toch? na een paar jaren.....in groep 4/5 ik maakte ruzie ik sloeg mensen omdat ze ne pestte het werd erger ik vroeg leraren om hulp...ze deden hun best voor me...maar niets lukte...een jongen had me t-shirt gescheurt en toen sloeg ik hem ook ik zei tegen hem je gaat dit betalen he?
toen ik van school kwam zei ik tegen mijn moeder mama me t-shirt gescheurt wil je het naaien? me moeder zei ok...de hele nacht had ze eraan gewerkt want het was een hele grote scheur...toen me moeder de volgende dag na schooltijd zei ze tegen me niet weer je t-shirt scheuren ik heb er de hele nacht voor gewerkt... me stress begon ik schold die joch in me hoofd uit....toen in groep 6 was werd het heel erg! het was dit keer gewoon niet noormaal! het was winter en ik werd gewoon mishandeld met sneuw!
de hele klas ging tegen me op zetten ik zei ophouden en ze schoten in me gezicht en in me mond en in me rug.....
de jufrouw was dit keer exstra treng ik ging gewoon dood van de pijn tijdens het huilen in de klas een meisje naast me ging me troosten...ik vond dat heel erg lief van der....na een jaar in groep 7....Jongens deden flauw en durfden me niet meer aan te raken ze deden alsof ik vies was en speelde ingént spelletjes met me en toen sprak me meester daarvan de zusje ook was gepest hij praatte heel erg emotioneel en hij vertelde wat er met mensen kon gebeuren erdoor en toen hield het op..... maar nu in groep 8 is het weer begonnen... ik word wakker in de ochtend om naar school te gaan dan laat ik misschien nog wel een traan vallen omdat ik het niet weer wil meemaken dat ze tvoe! en il! naar me roepen.....en de meester in groep 8 zet me ook steeds verschud en hij is homo enz ik wou heel vaak klachten indienen maar ik dacht toen na....hij kan toch niet ontslagen worden HIJ IS DE ONDERDIRECTEUR....
en nu speelt het zich nogsteeds af....
ik heb toen ik 10 was ofzo zelfmoord proberen te plegen door die rot kinderen!
en die meester weet van alles maar hij helpt me niet! En toen ik 10 was begon mijn stress ook ik zat avonden te huilen enz..... en dat speelt nu ook nogsteeds af......

Einde.....
Datum:
21-03-2011
Naam:
rabia
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

niemand kan me helpen

ben momenteel bij de gedachten rond aan het lopen ik heb 2 kinderen en kan mijn rekeningen goed betalen maar nu is er een rekening gekomen van 13800€ en ocmw wil hier niet mee helpen en daardoor voel ik me zo verdomd van de maatschappij verstoten enwil familie me niet helpen maar denk dan aan een einde dan ben ik er van verlost en zal de familie dan helpen om vriendin en kinderen misschien verder te helpen ik probeer altijd maar de lachen en mijn problemen te vergeten maar de prblemen worden te groot en ik weet niet of ik het nog lang vol hou dat is het ik heb oplossingen gezocht maar niet gevonden
Datum:
21-03-2011
Naam:
david
Leeftijd:
33
Provincie:
België

Beste Vriendinnen

Mijn beste vriendin en ik leerden elkaar kennen via een jongen. Een loverboy met wie we toen allebei contact hadden. Zij was al de prostitutie in, maar met mij kwam hij maar niet verder. Nadat hij werd opgepakt leerden we elkaar kennen, we zijn goede vriendinnen geworden. Ongeveer anderhalf jaar waren we beste vriendinnen. We spraken elkaar erg veel en konden het over alles hebben. Zij was 3 jaar ouder, maar dat maakte ons niet uit.
Eind november kwam ze erachter dat ze zwanger was, hier was ze heel blij mee, want eigenlijk werd er gedacht dat ze niet zwanger kon raken, dat ze zwanger was, was een wonder.
29 december kreeg ze een miskraam.
4 januari kon ze het niet meer aan, ze nam een overdosis.
Ze was aan het studeren in Amerika, ik kon dus niet bij haar zijn, of bij de begrafenis.
Dat vond ik heel erg.
Ik mis haar elke dag....
Een jaar geleden deed ik een zelfmoordpoging, toen heeft zij me net op tijd gevonden en heeft ze me gered.
Het doet me zo'n pijn dat ik dat niet voor haar kon doen :(

xxxx
Datum:
21-03-2011
Naam:
Noor
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

waarom zou ik nog langer moeten leven?

ik ben een melevend persoon die alles voor iedereen doet.
het begon in 2007 , ik stond altijd voor mijn vrouw klaar, werkte altijd hard om alles rond te krijgen en een goed leven te hebben. we hebben immers 2 kinderen. maar als ik thuis kwam zat er nog geen knuffel of kusje meer aan. daardoor ben ik op ten duur gescheiden, omdat er niets meer was tussen ons 2.
erg genoeg omdat we kinderen hebben, maar ik had zoiets van, als er niks meer is tussen ons 2, dan kan ik beter alleen verder in het leven.
dat hielp best veel, en alles was geregeld tussen kinderen en mij.
totdat ik in 2009 een zwaar bedrijfsongeluk kreeg, en daarbij mijn rug brak die operatief is vastgezet, mijn linkerteen verbrijzelde die ook is vastgezet en een scheur in mijn linkerknie heb dat operatief is afgeschraapt, waar ik nog dagelijks pijn aan heb.
ik heb 3 weken in het ziekenhuis moeten blijven, en daarna ben ik opgevangen bij mijn ouders thuis voor verzorging.
van andere instanties kreeg ik geen hulp, mijn baas komt mij niet opzoeken, bij het eerste gesprek bij de baas liep het uit de hand dat ik mij niet moest aanstellen.
het liep daar zo uit de hand, dat de baas zei "als je niets aan je rug had, dan had ik je hier onder de tafel geslagen "op dat moment brak er alles in me wat nog niet gebroken was, dat was mijn hart.
ik werkte inmiddels al 11 jaar voor hun en heb dag en nacht klaar gestaan om het bedrijf goed te laten draaien, we waren immers een hecht clubje.
daarbij zie ik mijn kinderen niet meer omdat ik wegens mijn rug en knie niet voor kon zorgen.
er is tussendoor een rechtzaak geweest voor alimentatie herberekening, omdat ik een loonsverlies heb wegens ziekte verzuim.
er werd ook het LBIO ingeschakeld, omdat ik een paar maanden de allimentatie niet volledig kon betalen.
van kinderen hoor ik nog steeds niets, en mijn baas werkt mij zwaar tegen, ik zit al sinds die tijd te wachten op hulp, ook psychies, maar er komt maar niks.
mijn badkamer moest aangepast worden, maar kreeg geen hulp (nog financieel) van de gemeente. ik heb hier zelf voor moeten zorgen via een letseladvocaat, en met beetjes de badkamer aan moeten passen. dit heeft mijn vader op zen oude dag voor me moeten doen.
ik had een bad, en daar kon ik niets meer mee met mijn rug en knie.

Nu heeft mijn baas een revalidatie bedrijf ingeschakeld en moet solliciteren en kijken voor omscholing. nou alles wat ik wil word afgekraakt en zeggen dat ik de capaciteiten er niet voor heb, en ik ben iemand als ik iets wil ga ik ervoor en doe het perfect.
nu verlangen ze dat ik al gesoliciteerd heb, terwijl ik nog steeds geen hulp heb gehad, en zolang ik alles nu maar negatief vind, heeft het geen zin om te gaan soliciteren. en als alles maar afgekraakt word, waar zou ik dan op moeten soliciteren? verdien ik ooit nog hetzelfde?

ik zit met zoveel haat woede en vragen, en ik heb nergens een antwoord op. ik vind mijn leven niks meer waard. waarvoor doe ik het nog? waarom word ik als hardwerkende nederlander toch niet eens 1 keer geholpen? waarom word ik nu gestraft?

ik zie niks meer positief, ik heb nergens zin meer in, ik heb geen beweging meer, kom niet meer onder de mensen, heb vreetbuien gekregen, moet vaak huilen, terwijl ik altijd een sterk persoon ben geweest. waarom moet mij dit overkomen? ik zit er sterk over te denken, om er een eind aan te maken. het voeld alsof ik alleen nog leef om de maatschappij mijn laatste geld te geven. ik mag schijnbaar niks leuks meer doen, krijg geen liefde van mijn kinderen, want die zie ik niet, collega's komen me niet 1 keer opzoeken sinds het ongeluk, terwijl we een hechte band hadden.

ik weet het niet meer, ik weet ook niet of ik nog wel hulp wil na al die tijd, want niemand wil mij helpen, en niemand wil mijn vriend zijn, zo voelt het, en het komt hard aan, een mens wil zich nodig voelen in de maatschappij, en dat heb ik niet meer, dus waarom zou ik nog langer moeten leven?
Datum:
21-03-2011
Naam:
Paul
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

Stik

Is er nog iets. Is er nog IETS in deze verstikkende duisternis? Iedere dag is een moord dag, familie en vrienden heb ik niet meer, god haat mij. Angst en pijn zijn al 20 jaar de enige emoties die ik heb en moet ik ook al 20 jaar onderdrukken met massa's pillen. Wat er overblijft is dus niets. Durf niets meer. Wil niet meer leven.
Datum:
21-03-2011
Naam:
death
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

niet zoals gehoopt

hoewel ik nogal jong ben heb ik toch het een en ander meegemaakt. het begon 11 jaar geleden toen mijn ouders scheidde, mijn moeder was toen al zwanger van haar nieuwe man, deze man genaamd loser, had een grote inlvoed op mijn moeder. zij zag de waarde van haar zoon niet in en behandelde hem als oud vuil, hij werd niet alleen geslagen maar ook uitgekotst publiekelijk voor schut gezet en afgekat als hij wat zei. negen jaar lang heeft mijn vader geprobeerd mij daarzo weg te halen en twee jaar geleden werd ik door mijn moeder het huis uit geschopt, omdat ik niet praatte met mijn stiefvader, echter heeft mijn moeder samen met mijn stiefvader 5 broertjes en 1 zusje gecreëerd, waarvan ik best veel houd, eerst mocht ik op visite komen maar na een knallende ruzie die ik kreeg samen met mijn voogd naar mijn moeder toe is het contact weggevallen, nu een jaar later na ze niet gezien of gesproken te hebben heb ik te horen gekregen dat ik wordt vergeten en dat ik ze nooit meer mag zien, horen, of ze waar te nemen met andere zintuigen.
het maakt me kapot:S

groetjes
johan
Datum:
21-03-2011
Naam:
nightwish
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Een loser

Al tijden word ik wakker met een ontzettend negatief gevoel, ik wil dan niet meer. Toch zet ik me tot dingen, waarom weet ik eigenlijk niet meer.... Alles wat ik probeer mislukt, ben een echte loser.
Ik doe niets goed en alles wat ik wil lijkt zo ver weg dat het ontastbaar word, geen liefde, geen werk en een falende studie. Ik hoop snel rust te vinden.....
Datum:
20-03-2011
Naam:
Losertje
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

liefdesverdriet

Ik hou toch van wat meer kwaliteit in mijn leven. Ik hou dit niet vol bijstand en SHV. Heb amper geld om te roken. Ik heb psychoses gehad. En al 15jr. liefdesverdriet om Mark.
Datum:
20-03-2011
Naam:
jolande
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

Wie ben ik?

Al zoveel jaren zit ik met deze pijn..
Het begon allemaal toen ik ongeveer 8 jaar was.
Ik ben van buiten een meisje maar van binnen voelde ik me anders.
Ik hield niet van opmaken, klef doen en shit.
Ik ging meestal met jongens om.
Beetje stoeien alles!
Nou heb ik deze gevoel opgezocht op google en ik schaam me der wel voor want praat met niemand erover.
Ik voel me dus geen meisje maar een jongen.

Nou heb ik dit een paar maanden toch gezegd tegen me moeder en heb er zo spijt van.
Me moeder geeft er niks om, ze wilt toch dat ik haar dochter ben en dat zegt ze ook telkens.
Ik wil het niet horen?
toch doet ze me er pijn mee.
Nu is mijn vader er ook achtergekomen en zeikt steeds naar me kop.
Ze denken dat ik gek ben.
Tja, ik mag niet eens mezelf zijn!
Ik moet me als een meisje gedragen anders krijg ik weer een hele preek enzo.
Ze doen alsof er niks aan de hand is en laten mij pijn lijden.

Ik bid elke dag of het beter gaat maar niks helpt.. HELEMAAL NIKS!!
Nu weet ik het zeker, ik moet dood,
er geeft toch niemand om me.
Ik heb geen vrienden, word gepest, kan met niemand praten, familie ruzies en tja ik kan niet samen met me ouders omgaan.

Al heb ik wel weer andere mensen die me steunen en daar ben ik blij om maar aan de andere kant.. als ik ze echt nodig heb, zijn ze gone.

xx onbekend

geen idee wat ik moet doen..
hmm wat zou jij doen?
Doodgaan of toch blijven leven en kijken wat er gaat gebeuren..

Herken je dit probleem ook?
Datum:
19-03-2011
Naam:
JD.
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

zelfmoord

Niemand weet dat ik al verschillende keren zelfmoordpogingen heb ondergaan, overdodis pillen geslikt, touw rond mijn nek, mezelfd proberen te verstikken.. maar echt niets helpt.
Vroeger in het lager werd ik vaak gepest, dat was niet leuk. Maar eenmaal in het 1ste middelbaar ging het een stuk beter. Ondertussen zit ik in et 4de middelbaar en gaat het nu echt rotslecht. Mijn aller beste vriendin (ze zit bij me in de klas) heeft me gewoon voor mijn neus vervangen door een ander meisje. Ze negeert me gewoon en probeert alle schuld om mij te schuiven.. Dit doet ze al meer dan 6maanden lang. Het lijkt wel alsof ik nu al mijn vrienden aan het kwijtraken ben. En thuis is het juist hetzelfde. Ik kom thuis en al direct ruzie. Men ouders praten maar over 1 ding: school school school...
Ik heb mijn broer en mijn hond verloren en daar denk ik altijd aan voor het moment dat ik zelfmoord wil plegen. Als er ooit een dag komt dat het lukt , zal ik blij zijn dat ik mijn broer & hond eindelijk terug zal zien. Soms vraag ik me gewoon af ; wat doe ik hier nog? In die 6maanden is er nog geen lach op mijn gezicht verschenen. Ik hoop diep vanbinnen dat alles goed komt maar ik betwijfel het ...
Datum:
19-03-2011
Naam:
niemand
Leeftijd:
16
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.