Levensverhalen (pagina 460)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn mededeling

okey hoe het is begonnen en hoe ik de weg kwijt was tot vanavond hoop ik ( ik heb altijd de drang gehad om zo goed mogelijk te presteren en altijd er voor de mensen te zijn om wie ik geef dit komt misschien door mn add en door een jeugd waar ik altijd het gevoel van het onbegrepen kind te zijn in de klas zelf gaf ik meer om anderen dan om mezelf ) maargoed ik had in de tweede al twee maanden last van depressie en wist niet hoe ik er mee om moest gaan en sloot me erg af van iedereen wat gellukig vanzelf overging net na mn mavo diploma uitrijking was mijn vader onverwachts aan een hartstilstand overleden en mijn band met mijn vader was onwijs sterk het was als hetware mijn evebeeld ik begon aan een nieuwe opleiding waar ik ontzettend hard voor heb moeten werken maar echt wist dat het bij me hoorden de eerste paar maanden ging nogwel mede omdat ik eindelijk dacht een soulmate te hebben gevonden het ging ook goed totdat ik voor mijn gevoel alles hat verpest zei had haar eigen leven en mijn hard breekt elke keer als ze over dates praat terwijl ik nogsteeds verliefd ben door de gebeurtenis met mijn vader is school wat bijna alles voor me was moeten opgeven laatst kreeg ik steeds dezelfde droom over dat ik me ophing aan de trap totdat ik wakker werd tijdens de droom realiseerde ik dat voor mij het leven enger is dan de dood later op school (toen nog) kreeg ik de drang(vastberaden) als het waren de droom na te leven en ging met alleen die gedachte naar huis net optijd had ik een gesprek met mijn moeder en had alles opgebiecht gellukig heb ik vrienden die gedeeltelijk mij kunnen steunen het engste vind ik door mijn depressie,eetstoornis,liefdesverdriet,alopecia(haaruitvaldoorstress),stress dat ik wel weet dat er een toekomst mischien voor mij is er de kracht niet meer voor heb om aan te werken nadat het allemaal van me afgepakt is en geen zin meer in een leven heb dat bestaat uit tegenslagen voor mijn gevoel ben ik een goed mens dat klaar staat voor anderen tenkosten vanmezelf en weet dat verdriet wel in een manier een beter mens maakt maar ik ben pas 17 en het word me allemaal teveel vanacht ben ik mischien van de strop gered door mijn moeder en vrienden maar ik ben bang voor de volgende neiging (constand) dankje wel voor je aandacht denk ik
Datum:
12-11-2011
Naam:
annoniemdanmaar
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

...

Had ik maar de ballen om het te doen...
Datum:
12-11-2011
Naam:
rg
Leeftijd:
25
Provincie:
België

Wanneer het survival instinct faalt...

Ik weet niet zo goed of ik hier goed zit. Het wordt geen tranentrekkend verhaal. Ik word niet gepest, ik heb vrienden die om me geven, ik ben zo nu en dan best wel heel erg gelukkig en ik heb geen vriendje die me gedumpt heeft (Althans niet recent!). Eigenlijk is het meer een overall feeling. Het gaat maar niet weg. Eerst was ik een puber. Een 16 jarig meisje, dat de wereld oneerlijk vond, dat dacht dat iedereen haar lelijk vond, en maar hard huilen dat ik dood wilde, maar get real, alsof ik daar de ballen voor had op mijn 16e. Ik wilde gewoon iemand die zou luisteren. Veel mensen hebben geluisterd, maar ik denk dat het echte verhaal nooit gehoord is. Nogmaals. Ik ben niet ongelukkig, alleen af en toe neerslachtig met een onbekende reden. Het is ook niet een drama grijp: Ik wil dood, want ik kan het leven niet meer aan. Nee, volgens mij is het.. "Ik wil best wel graag dood, want het is allemaal zo druk in m'n hoofd en het wordt maar niet stil." Van de ene chaos val ik in de andere. Ik kan niet consequent voldoen aan mijn lieve vrienden die om aandacht vragen. Ik wil heel vaak gewoon heel graag alleen zijn, om de chaos te kunnen controleren, maar die is niet te controleren. Misschien is het niet zo zeer de dood die gewenst is, maar het leven wat wel klaar is. Soms is het ook net of ik wegen had kunnen in slaan, maar ik nam ze niet, dus heb ik het te doen met deze doodlopende weg. Hmmm, gek, ik ben ook niet verdrietig, bij tijd en wijlen misschien wel depressief, maar niet dat het me in de weg zit.. Dat is het, ik beangstig mezelf af en toe. Vroeger kwamen dit soort gedachtes met veel stampij: *huilen, schreeuwen, haren trekken*. Nu komt het in een totale rust, een berusting, een comfortabele warmte... De stilte van mijn eigen kritiek is onprettig. Want hoe harder ik schreeuwde, hoe meer ik er tegen in opstand kwam. Door te schreeuwen gaf ik mezelf te kennen dat het helemaal niet was wat ik wilde. De stilte, de glimlach.. dat! Een rustige gek is beangstigender, dan de lawaaierige psychopaat. Of ik daadwerkelijk ooit zelfmoord ga plegen? Laten we hopen van niet zeg, ik hoop nog altijd dat het zo zal blijven, dat ik er te bang voor ben, dat het leven zo nu en dan toch nog een zijpaadje biedt.. Toch, zijn de gedachtes iets om in de gaten houden. Misschien is hulp zoeken niet zo'n heel slecht plan after all. Mijn survival instinct is kapot denk ik... Er moeten nieuwe schroefjes in. Op een goede oplossing! En sterkte allemaal!
Datum:
12-11-2011
Naam:
Miss. Mahogany
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Zelfmoord gedachtes ?? :(

Soms heb ik het gevoel om zelfmoord te plegen omdat, ik steeds word uitgedaagd en mijn moeder mijn broertje helpt Enzo en daar door voel ik met niet echt prettig. En ik heb een vriendje maar als ik wat doe b.v. geen sms sturen als internet het niet doet, en als hij dat niet doet moet ik alles goed vinden en probeert hij altijd onder uit te komen dus dat geeft me echt een heel naar gevoel. ook krijgt mijn broertje meer aandacht dan ik. ik moet dan ook altjid vaker naar de winkel , en honden eten geven opruimen , en honden uitlaten, en hij bijna niet.

Groetjes.
anoniem $
Datum:
12-11-2011
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

90 jaar

ik vrouw van 52 heb een lijf van 90 jaar, daarom heb ik een doodswens elke dag.ik heb ondragelijke pijnen en tinnitus. kan geen licht verdragen en geen geluiden.leef in t donker in huis en kan niet meer naar buiten,genoeg redenen. ook omdat ik geen partner heb en alleen betaalde mensen om me heen heb.laat wel een lieve dochter achter en moeder
Datum:
11-11-2011
Naam:
luus
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

Dark desire

My father is a controlfreak. Far too intelligent for his environment. He manipulates, keeps control over people in a fickle and devious way. Slick like a fox. My mother is an alcoholic in pure form. Aggressive, even if only passively so. Pills and wine are her poison. One period she's euphoric as a duracell battery; the next she's drunk and calling her own children traitors, casting them out. Blaming them for the wrongs in her life. When a child becomes the pillar of support of his/ her parents, I daresay shit has hit the fan. My sister is daddy's little girl. For 9 out of 10 decisions, she goes to him for advice. And yes, he does offer great advice most of the time. He truly does know remarkably lots of things. I work for my father. A place where my mother works one day a week, and where my sister, work as well and my father is leading head. She rarely does anything wrong. I cannot do anything right. From my own point of perspective, it is due to his high standards and lack of face- to- face empathy, that I, long ago, stopped working for his approval and felt like a failure ever since. I'm driven to work. And often enough, I think of just opening the car's back door in the middle of the crowded freeway and let my body drop out of the vehicle. They all know i'm not happy with my life. And yet not one of them has spoken to me of it. The subtle hint excepted. My wish is simple. To wake up in the morning without having to think hard of a reason to outlast the day. To simply wake up and be happy, without a particular reason being required. To be eager to get out of bed, rather than wishing i'd never had woken up. It is easy not to fear death. But not fearing life, now that is a trick i'd wish to be taught.
It is but a desire, dark in its self, to wish to die. It is alarming a desire, not wishing to live anymore.
Datum:
10-11-2011
Naam:
Thomas
Leeftijd:
21
Provincie:
België

levend begraven

Hallo
eindelijk kan ik ergens mijn hart luchten!
ik ben 21 jaar en woon bij mijn ouders thuis. Zij geven mij geen tikkeltje vrijheid, ... ik mag echt niets! ik word naar school gebracht en ze komen mij terug halen, het ergste van al is dat mijn papa niet buiten in de auto wacht, hij komt de school binnen en soms komt hij naar de lokaal waar ik les heb en gluurt hij stiekem met wie ik om ga! Onlangs heeft hij me zien praten in de gang met een jongen uit mijn klas, hij was razend en riep wie is dat?!! ik schaamde me dood toen wilde ik echt niet meer leven! Ik dacht bij me zelf, ik laat hem roepen, ik laat de rest kijken, roddelen, lachen... laat ze maar.. straks ben ik er toch niet meer.. ik maak een einde aan mijn leven!! maar thuis word ik ook in de gate gehouden, omdat ze denken dat ik dan oppeens weg zou lopen.. ik krijg geen ruimte! ik leef maar ik ben dood! eigenlijk heb ik geen leven, meisjes van mijn leeftijd hebben veel gezien veel plezier gemaakt, ze hebben vrienden en vriendinnen, ik heb niemand! ik mag met niemand omgaan, want ze zouden me op de verkeerde pad leiden.. ik word jaloers als ik meiden van mijn klas hoor zeggen, dat ze gaan afspreken om eens iets leuks te doen bv. shoppen iets gaan eten... dan ga ik kapot vanbinnen... ik weet dat ik meerderjarig ben en dat ik alleen kan wonen, maar ik studeer en ik denk niet dat ik dat zal aankunnen, ik heb nooit iets zelfstandig mogen doen... er is altijd één van mijn ouders bij mij, ik zit echt gevangen.. ik wil ook een normaal leven hebben.. ik wil ook eens kunnen zeggen mama ik ga nu weg met mijn vriendin ofzo... het doet heel veel pijn.. ik hoop dat iemand mij kan helpen. alvast bedankt.
Datum:
10-11-2011
Naam:
Lana
Leeftijd:
21
Provincie:
België

hopeloos

ja waar zal ik beginnen mijn vader overleed aan darm kanker was 60 ik was 17 mijn twee zussen een die maar 56 mocht worden en een zus die 64 mocht worden in 2011 overleden allebei toen wilde mijn oudste dochter na een scheiding me niet meer zien al 5jaar niet meer gezien 2jaar mijn oudste zoon niet meer gezien een goede vriend die close is heeft cml een bloedkanker alles om me heen raak ik kwijt en me ex heeft het aleen maar leuk leuke baan alle kinderen zijn bij hem 4 stuks alles heeft hij voor elkaaar verdient geld over de rugen van de kinderen voel me erg in de steek gelaten alles loopt tegen en net als ik denk dat er een beetje hoop is stort alles bij mij in elkaar en wordt het nog erger ik ben zo wanhopig help
Datum:
09-11-2011
Naam:
LENIE
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

alleen

hoi hoi
ik weet niet zo goed wat ik moet typen
ben soms zo leeg en denk alleen aan werken kan je niet denken. maar thuis ik wordt nooit begrepen zeg alles fout ik denk wel eens waarom ben je hier
en vooral nu me moeder en me vader er ook niet meer zijn wil ik zo graag naar hun toe.ik kan echt niet meer liefs mijn
Datum:
09-11-2011
Naam:
karin
Leeftijd:
42
Provincie:
Overijssel

de wereld is een hel

ik zie m,n leven niet meer zitten omdat ik altijd ruzie heb met m,n zusje en veel onvoldoendes haal op school daardoor zit m,n moeder altijd te zeuren ik heb een jaar geleden m,n opa verloren dat was de enige waarmee ik kon praten en ik mis hem ik heb al vakerme proberen op te hangen en geprikt en gesneden met messen en naalden want ik geloof ook dat ik m,n opa kan zien naar de dood (dat weet ik eigenlijk zeker )maar het schitte is hoe kan ik snel pijnloos dood
Datum:
09-11-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.