Levensverhalen (pagina 453)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

telkens weer de fout in

Ik ben 75 jaar en woon bij een dienstencentrum. Zeg maar een verzorgingshuis. Ik zit hier vanwege psychische problemen en nu ben ik bezig met de cursus "In de put, uit de put".
Geruime tijd heb ik geluidsoverlast van mijn boven buurman. 3 keer ben ik bij hem aan de deur geweest maar niets help.
Vanmorgen vroeg om half 4 hoorde ik telekens een gebonk alsof er met een tennisbal op de grond werd gestuiterd. Ik heb hem getracht te bellen maar hij neemt niet op of legt de hoorn ernaast. Ik heb dit geruime tijd volgehouden tot de nachtverzorgster aan de telefoon kwam. Zij is toen samen met de nachtbewaker bij me geweest en hoorde het geluid ook. Er is van alles gecontroleerd maar het bleek echt de bovenbuurman NIET te zijn. Uiteindelijk bleek het een grote bloempot te zijn die telkens tegen de muur waaide vanwege een straffe wind. Toen de pot was veiliggesteld was het over.
Maar.... ik schaam me diep, heel diep dat ik mijn bovenbuurman heb lastiggevallen. Ik had hem overdag mijn excuses willen aanbieden maar hij doet niet open terwijl hij wel thuis is want dat hoor ik.
Ik weet het niet meer. Telkens gaat er iets volledig mis met me. Iets dergelijks is deze maand ook al gebeurt maar dat had te maken met een concert in het huis. Met niemand kan ik er over praten want ik heb niemand in mijn omgeving of een naaste of een vriend. Ik loop de hele dag al te denken om er maar een einde aan te maken. Ik heb genoeg medicijnen in huis om een overdosis te nemen maar ik weet niet of het lukt. Ook ben ik bang dat ik door deze kwestie bij het dienstencentrum weg moet. Als dat gebeurt dan spring ik 6 hoog van de ballustrade.
HELP ME!!!!
Datum:
27-11-2011
Naam:
Louis
Leeftijd:
75
Provincie:
Gelderland

ben het alemaal zo beu

ben alles zo beu ben mijn groote liefde heeft me bedrogen met mijn beste vriendin ouders zijn geschijden tante heeft zelfmoord gedaan beste vriendin is verongelut en nu wil ik ook dood ik heb niemand die van me houd voel me eenzaam mijn moeder haad mij en mijn vader is steeds dronken en ik voel me dom om dat ik dislexie en diskalkolie heb heb een rot leve :(
Datum:
27-11-2011
Naam:
verdriet
Leeftijd:
15
Provincie:
België

minares

hey, ik ben een vrouuw waarvan iedereen denkt, o die heeft alles goed geregeld en die verdiend goed en doet goed werk heeft een leuk huis en is een onafhankelijke vrouw.
zo kom ik over, gelukkig alles hebbend, creatief blabla
ik werk zelf in de uitvaart brange, en heb dan ook vaak genoeg ,mensen verzorgt die de geslaagt waren in hun zelfmoord poging.
collega s vonden dat vreselijk en ik dacht. goedzo, na al die jaren ben je mischien nu wel heel gelukkig en dan maakte ik ze mooi voor hun familie.klinkt heel qreu maar zo dacht ik nou een maal.
ik lijki de typische gelukkige vrijgezel maar ik heb al heeeeeeeeeeeel lang een geheime verhouding. met een man. hij is getrouwd maar dat wist ik niet in het begin. daar kwam ik veel later pas achter maar toen hield ik al te veel van hem om te breken. ik leidt dus een heus dubbel leven. ik wil dood al zoalng als ik me kan herinneren. niks boeit me nog en niemand weet dat. zelf s hij niet. hij gaat altijd naar zijn vrouw terug zoiezo het hele weekend en dan begint het weer voel me alleen en schuldig tegenover zijn vrouw en ben het acteren beu wil niemand meer. wil dood dood dood!
waarom lukt het sommigen mensen wel en mij niet. genoeg pogingen gedaan enzo. met pillen en lampenolie etc. maar mijn lichaam hersteld het alsof ik immuum ben ofzo. ben nu aan t denken over heftigere dingen. voorbeelden zijn dingen die mensen die ik zelf heb verzorgt haddemn gedaan. ik wil niet meer echt niet en ik kan het ook niet meer aan. help me al weet ik niet hoe
Datum:
27-11-2011
Naam:
meis
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Wordt gek van de zelfmoord gedachten...!

Heey allemaal,
Ik wordt gek van mijn zelfmoord gedachtens,ik werd al gepest toen ik 8 jaar was.En ben nu inmiddels al 16 en 3de jaars ,ik durf helemaal niks meer.Wordt zowat elkedag gepest op school mijn ouders zijn 5 jaar gescheden,en heb er nog steeds pijnelijke gevoelens door. Ik heb vaak ruzie met mijn vader thuis en de vriendin van mijn vader. Ik heb in die periodes veel gesneden,nu nog zelfs,ik heb mijn hand deze week door het glas geslagen en mijn knokkels open liggen( stiekem vond ik het prettig het gevoel van pijn te hebben) Maar je lost er niks meer op..ik heb al een psycholoog alleen het helpt mij niet,het wordt steeds erger.Ik wil graag zelfmoord plegen,weg van de aarde naar de Hell toe .
En niet meer denken aan mijn verleden met mijn ex-vriend.
ik had allang zelfmoord gepleegd als ik geen zusje had. Wat moet zij wel niet denken : oh nee heb een zus die aan zelfmoord doet... =(
Zelf weten mijn ouders dat ik mezelf vermink,me famillie gelukkig niet.
Maar wie ken mij helpen?
Je kan wel zeggen meid wees positief in het leven en bla bla bla hoor ik zo vaak maar helpt als maar niet.
Please ik wil echter hulp,hulp wat helpt..

Xx hupeloos meid,.
Datum:
27-11-2011
Naam:
Anoniem meisje
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Ik weet het niet meer

Ik wil zelfmoord plegen omdat ik het niet meer weet. Het leven doet pijn. Ouders zijn gescheiden, waardeloze vader, broer en zus die elkaar doodzwijgen, gedwongen naar de kerk gaan. En zo kan ik wel doorgaan. Ik ben bang voor het leven hierna. Ik ben bang voor het leven hier op aarde. Ik kan me gevoelens moeilijk uiten. En ik zit er in de knoop met me gevoelens. Ik zie een groot deel van me vrienden en familie niet meer. En dat hebt ik nog steeds niet kunnen verwerken. Ik wil er niet meer zijn echt niet.
Datum:
27-11-2011
Naam:
Anelies
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Wel of geen zelfmoord plegen?

In het westen is de gedachte aan reincarnatie onderdrukt, maar uit ervaring weet ik het volgende
Zelfmoord is het beste te vergelijken met het opzeggen van een baan, of het verhuizen naar een andere plek of woning omdat je het er niet meer naar je zin hebt.

Omdat ik mij vorige levens kan herinneren en dus weet dat er ook volgende levens zijn is de gedachte aan zelfmoord om maar 1 rede ingewikkeld: Kan je voor je problemen weglopen of achtervolgen ze je? Ik ben een vluchter, maar eens toen ik impulsief naar een ander land verhuisde besefte ik dat of ik nou helemaal naar de andere kant van de wereld zou gaan, ik nog steeds met dezelfde problemen zou zitten.

1 ding weet ik zeker. Je kan niet weglopen van het leven daar jij het leven bent! Een feit dat voor mensen zoals ik die het leven af en toe spuugzat zijn helemaal niet leuk is. Maar dat WEET ik en het zou niet de eerste keer zijn dat ik zelfmoord had gepleegd en besefte dat ik als geestelijk wezen maar zonder lichaam zat. Om uiteindelijk toch maar te besluiten toch maar weer als een baby geboren te worden.

Ik ben daarom een VOORSTANDER van zelfmoord als je in een situatie zit die je niet hoeft mee te nemen naar een volgend leven. Zoals een ernstige ziekte (kanker bv) of een uitzichtloze situatie waar je niet uit zal kunnen komen, al kan ik daar momenteel geen voorbeeld van vinden. Heb de meest waanzinnige verhalen gehoord en gelezen waar mensen toch uit zijn gekomen. Denk bv aan Otto Frank (de vader van Anne Frank)

Maar je ongelukkig voelen, etc dat neem je mee. Mijn advies daarom daar in dit leven wat aan te doen. Daar je ook met de onzekerheid zit niet te weten in wat voor situatie je zal zijn in het volgende leven. Die hoeft niet persé beter te zijn.

Denk hier over na. Ik ben er nog steeds omdat ik er altijd weer over nadenk. In mijn geval is het tot nu toe het beste gebleken geen zelfmoord te plegen. Maar in een vorig leven, was het het allerbeste dat wel te doen.

Ik was een ex-psychiatrische patient. Voor lange tijd gezeten in een pscyhiatrische inrichting, waar ik onder de zware medicatie had gezeten om maar niet te spreken vover de verkrachtingen en mishandelingen van de psychiaters daar. Toen ik er eenmaal uitkwam was ik een zombie. Er was niks meer met mij te beginnen. Zelfmoord was toen het beste. Na lang rondzwerven als een geestelijk wezen besloot ik weer als baby geboren te worden.

Dit leven gaat mij veel beter af!

Denk er dus goed over na en heb geen spijt van je beslissing. Als je zelfmoord heb gepleegd en het is gelukt dan zij het zo! Ga op zoek naar een nieuw lichaam, een nieuw gezin, een nieuwe omgeving, waarbij je denkt dat het beter zal zijn en wil je bij deze heel veel succes wensen in je volglende leven.

Doe je het niet, ga in dit leven op zoek naar betere situaties. Verander iets ten positieve.
Succes in dit leven!

Groetjes,
Yasmin
Datum:
26-11-2011
Naam:
Yasmin
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

Het is goed geweest

Op mijn 10e ben ik op een harde manier het echte leven in gerukt en heb hevige jaren achter de rug gehad en ik ben nu een sterk en trots persoon.

Ik ga naar school ik heb vrienden ik heb nagnoeg alles wat ik maar kan wensen maar ik wil niet meer verder

Ik heb vaker gedacht: ik heb mijn levensdoel bereikt ik vind het niet erg om nu te stoppen maar ik moest doorblijven gaan.

Nu ben ik 17 ik zit in mijn eind examen jaar en moet binnenkort mijn schoolkeuzen maken. Mijn leven zover zat vol met obstakels en ik ben er allemaal over gekomen maar nu ben ik moe en heb het gevoel dat ik al jaren aan een stuk doorren.

Ik kom uit school ik maak huiswerk heb lol en ga slapen dag in dag uit. Maar het enige waar ik aan denk is hoe lang tot ik weer mag slapen? Nog 9 uur nog 5 uur nog 3 uur nog 1 uur en ik ben zo uitgeput dat ik niet meer kan slapen.

Ik wou dat ik nu kon stoppen met leven ik heb geen behoefde om nog langer verder te gaan, ik heb mijn doel bereikt laat mij nu asjeblieft mijn ogen dicht mogen doen en wegleiden, laat me niet veder rennen.

Ik ben moe en versleten, ik heb een gelukkig leven en ik ben een trots sterk persoon geworden mag ik nu asjeblieft stoppen?
Datum:
26-11-2011
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

ruzie

ik ben wel eens druk en daar kan ik niks aan doen en en dan worden me vrienden bos op me en dan doen ze heel stoer en e dan gaan ze me pesten en dan denk ik maar aan 1 ding zelfmoord dan heb ik geen zin meer in het leven dan zie ik het allemaal niet meer zitten en ik wou wel een keer een poging gaan proberen tot zelfmoord met een mes en wat teep ik wou een mes aan de grond vast tepenen en dam me laten vallen maar toen dacht ik ik hen nog een heel leven voor me maar ik denk er nog eens aan.
Datum:
26-11-2011
Naam:
kevin
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Moeder

Hallo,

Mijn moeder woont bij mij in een heeft de laatste fase van COPD weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen heel lang verhaal maar het is begonnen toen mijn vader 3 jaar geleden is overleden. Ik me toen en vooral nu nog nooit zo eenzaam gevoelt en heb zelfs het gevoel dat het niemand zou uitmaken als ik er niet meer ben. Ga er vanavond denk ik er eind aan maken heb al afscheidsbrief geschreven. Hoop eigenelijk dat jullie iets kunnen inbrengen om het niet te doen.
Datum:
26-11-2011
Naam:
Claudia
Leeftijd:
39
Provincie:
Groningen

Echt niet meer!

Ik ben 42 en heb op een of andere wijze mijn draai in dit leven nooit kunnen vinden.
Heb altijd hard gewerkt, positief proberen te blijven, maar dit leven staat me niet aan. Mijn vader bleek-achteraf-te lijden aan dezelfde ziekte als ik: manisch-depressief, en heeft in februari zelfmoord gepleegd, een half jaar nadat mijn moeder aan kanker is overleden. Beide net 65 jaar oud. Ik begrijp m'n vader zó goed, en ben soms gewoon 'jaloers', hoe gek het ook klinkt. Hij heeft de rust die hij zocht, en die ik maar niet kan vinden. Voel me zó wanhopig en 'klaar' met het leven, dat ik vaak het gevoel heb deze 'strijd te gaan verliezen'. Ook op dit moment zie ik het allemaal niet meer, en hangt het leven als een donkere wolk boven me. Waarom moet een mens per se door, als het er gewoon niet (meer) in zit???? Ik kán het niet langer opbrengen om maar te blijven doen of het leven de moeite waard is, en schaam me daar soms ook best voor: anderen lukt het tenslotte wel.
En tegelijk baal ik ervan dat mensen niet kunnen inzien dat geestelijk lijden net zo erg is als lichamelijk lijden, en dat daar ook nog 's veel meer begrip is wanneer zo iemand het leven niet meer wil.
Het is op, en ik heb het gevoel geen kant meer op te kunnen!
Hoe lang hou ik dit vol????
Datum:
25-11-2011
Naam:
Carolina
Leeftijd:
42
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.