Levensverhalen (pagina 440)

hoi noem mij maar loe ik ben 40 jaar heb een dochter van 2 en een vrouw mijn hele leven bestaat uit leugens en ik kan er niet meer tegen ik heb loop vaak en vaker met het idee om er maar een eind aan te maken ik heb zo veel vooroordelen tegen me dat ik er zelf niet meer uit kom ik leef nog voor me dochter maar als ik naar haar kijk dan ga ik steeds meer denken dat dat zij sterk genoeg is en dat zij er wel weer over heen groei mijn vrouw denk dat het allemaal koek en ei is omdat ze te naiev is om het in te schatten
en de rest weet niet echt wat er door me heen ga 5 jaar geleden ben ik me beste vriend verloren nu is dat geen reden om je leven te beeindigen maar het heefd wel een deuk gegeven soms denk ik wel eens waarom hij en niet ik dat zou een hele hoop ellende schelen maar goed hij zou zeggen loe stel je niet zo aan maar ik ga er kapot aan ook denk ik wel eens aan scheiden maar dat is geen oplossing daar laat ik alleen me dochter mee in de steek want het is algemeen bekend dat de vent aan het kortste eind trek zeker als je net als mij een int chauffeur ben wat moet ik nog doen pfff ik weet wel wat het makkelijkste is maar ik noemde dat zelf altijd het lafste wat er is de pest is ik weet overal wat van af maar ben te laf om het te doen ga dan pratewn met een zieleknijper zeggen ze dan lekker verhaal krijg ik weer vragen of ik vroeger misbruikt ben nee daar zit ik op te wachten jo ik zie het wel ik kon er in idergeval zo niet uit grg en miss tot boven hou maar een plekje voor me vrij

Ik denk er veel aan om een einde aan mijn leven te maken omdat het werk vanaf het moment dat ik aan het werk ging tegen viel. Ik heb avond- opleideingen gevolgd om daarmee beter werk te kunnen vinden. Dat is voor een gedeelte geleukt, maar niet helemaal. Ik ben werkeloos geraakt door overspanning. Bij alles wat ik doe met sollisiteren zit het me tegen. Ik zie ook geen toekomst meer. Voor mij lijkt er dan ook de oplossing om er een einde aan te maken.

Ik ben leeg van binnen. Heb een dikke schuld opgebouwd door drugsgebruik. Heb mijn opleiding vergooid en heb net de diagnose autisme ontvangen. Kan dus nooit normaal functioneren onder de mensen. Zal altijd zwak blijven en wil niet zwak zijn. Het ergst vind ik de angsten, die wil ik niet meer ervaren. Zonder die angst zou mijn leven leuk zijn, met die angst is het een hel.

mijn man is mij vaker ontrouw, het neemt nu ergere vormen aan. Kan het niet verwerken dat juist diegene van wie ik zoveel houd, voor wie ik mijn leven heb gegeven, mij zoveel pijn en verdriet aandoet.
Ik heb hem vaker voorgesteld om uit elkaar te gaan, maar dat wil hij niet. Als ik denk dat hij aan het werk zit is dat niet het geval. Niet de waarheid spreken is een van zijn strekste kanten.

tja letterlijk en verguurlijk ben ik op de wereld geschopt
er was al ruzie over mij toen ik net geboren was en nog steeds
tot mijn elfde heb ik voor zover ik mweet een goede moeder gehad ,en mijn vader was ook niet slecht maar hij dronk altijd hij was een alcholist
enja daar zal ook wel een reden voor geweest zijn
maar wat weet ik niet mijn vader overleed toen ik net 19 was.dus ik heb het nooit meer kunnen vragen waarom
maar altijd die angsten dat hij thuis zou komen was afschuwlijk
dan sloeg hij heel de boel kort en klein en mishandelde ons allemaal
nou ja allemaal mijn moeder en mij
mijn zus deed hij niets
hij had altijd messen bij zich en hield die op mijn moeder of bij mij op de keel
toen ik in de vijfde klas op school zat werd ik op een dag uit de klas gehaald door de meester ,mijn moeder vertelde ons dat ze ging scheiden
dat was ook beter want het ging echt niet meer ondanks dat ik nog zo jong was begreep ik dat wel
het deed pijn om mijn vader wag te zien gaan maar het was beter zo
het ging een poosje goed tot mijn moeder een ander leerde kennen
iets in mijn hoofd zei dat dit fout zo gaan en ja hoor ik had gelijk
mijn moeder geloofde mijn niet helaas
4 november ik vergeet die dag nooit meer het was 11 dagen voor ik verjaarde vergeep hij zich aan mij
ik schaamde me zo en voelde me vies en ik had het gevoel dat iedereen het zag aan mij
ook mochten wij geen contact hebben met mijn vader
en aan gezien ik doodsbang was van mijn moeder durfde ik ook niet
als ik toch ging kwam ze daar altijd achter en owee tja je kon er op wachten dat je een behoorlijk pak slaag kreeg
onder tussen ging het maar door ik besefte al snel dat ik op straat veiliger was dan binnen
en ik leefde ook op straat zwerven deed ik maar niemand die wist hoe ik me voelde ook al wisten alle mensen wat er bij ons thuis gebeurde er was geen hulp niemand die wat deed ik stond er alleen voor
toen ik 16 was moest ik van mijn moederm trouwen met een jongen die ik helemaal niet zag zitten ja alleen als goede vriend maar hij had geld en dat had mijn moeder geroken
geld was altijd belangrijk voor haar de rest kon haar niet schelen
ik trouwde 9 mei 1980 5 weken duurde dat elendige leven slaag voor de verandering
maar goed ik was verliefd op iemand anders
ik kende mario al jaren en we plaagde elkaar maar hij was gek van mij en ik van hem
dus ondanks mijn moeder zetten ik dit toch door
maar zoals altijd weer pech ik raakte zwanger van mario en hij was onder mtussen weer naar libanon hij zat in het leger dus weer weken wachten tot hij thuis kwam
ik zat te wachten op zijn brieven dat was ook mijn eneige troost
toen hij terug kwam was er tot dat moment geen vuiltje aan de lucht ik vertelde hem dat ik zwanger was nou ja ik
mijn moeder zei hem dat hij wat achter gelaten had
op een avond kort nadat hij voor goed weer thuis was zei dat hij iets moest weg brengen raar mijn intuwieste vertrouwde het niet
de andere dag belde ik hem hij zei me vlak af dat het niet zijn kind was en ik was een hoer
ik stond aan de grond genageld
ik ben gelijk met mijn moeder daar naar toe gegaan ook werd ik door zijn ouders voor hoer uit gemaakt
daar stond ik alleen ik ben naar huis gegaan hij liet me staan
thuis gekomen heb ik het geweten ik werd hevig mishandeld ze zei tegen me ik sla dat jong er eigenhandig uit
enja hoor het is ze gelukt
3 november ben ik mijn kindje kwijt geraakt
de dokter die me zag vertouwde het niet wat de handen van mijn moeder stonden in mijn lijf hij rade me aan aangifte te doen maar ik was zo bang ik durfde het niet
weer zwerven na dit
op 1 december was er brand in het huis ik was niet thuis dus ik hoorde het later pas wat er gebeurt was
iedereen had een plek om te slapen mijn 2zussen en broer en hun beide aan mij werdt niets gevraagd
een hele goede vriendin heeft mij opgevangen met haar ouders ik heb er zelfs sinterklaas gevierd en ik kreeg zowaar ook kadootjes
kadootjes kende ik niet meer want met kerst of sinterklaas was er niets voor mij.ook mijn verjaardag werdt niet eens gevierd
maar ik kwam mario weer tegen en ben toch weer gezwicht voor hem en ja hoor ikm, raakte weer zwanger nu was dat ook de enige manier om thuis weg te komen
maar ik was zo bang dat hij me zou laten staan weer
maar nee dit keer dus niet
we mgingen samen wonen
maar ik was zo ziek al de tijd dat ik meer in het ziekenhuis was als thuis
5 oktober werdt mijn dochter geboren wat was ik blij met haar
en we zouden gaan trouwen 29 januarie was de dag een mooie dag zou het zijn als mijn moeder er zich niet mee zou bemoeien
maar goed we waren getrouwd en ik was gelukkig op dat moment
maar een paar dagen na het huwelijk ging het mis weer slaag maar nu van mijn kersverse echtgenoot
2 jaar en 10 dagen duurde het huwelijk en alles was voorbij
daar stond ik weer met twee dochters alleen de 2 en de ander nog een baby ook was mijn vader onder tussen overleden dus daar kon ik ook niet naar toe
ik leerde iemand kennen en na een tid gingen we samen wonen het klikte goed ik trouwde weer
en we kregen buiten mijn twee dochters om nog 4 kinderen eerst twwe meisjes en daarna 2 zoons
1985 nathalie 1988 dilaila 1990 angelo en 1995 andy
maar ook dat liep niet zoals het moest mijn oudste zoon angelo oveleed bij de geboorte die klap kom je niet te boven ikm ben er nog dagelijks mee bezig
1994 ik had altijd een hele goede band met mijn oma en die kwam bij me wonen
als ik alles van te voren had gewten dan had ik dit nooit gedaan mijn priveleven was weg
in 1998 kreeg mijn oma een hersenbloeding met gevolgen ze kreeg karakter verandering 9maanden was het een complete hel ik heb op een dag haar gewoon naar een verzorgingshuis gebracht ik was op ik kon niet meer
tja en toen gebeurde het ik vroeg aan mijn man ga je mee naar de stad om wat te gaan drinken nee was zijn antwoord dus oke dan ga ik alleen
het duurde een paar weken en toen leerde ik iemand kennen je kent het wel eerst wat praten maar amor sloeg toe wat ik toen voelde had ik nog nooit gevoelt ik was verliefd voor de eerste keer in mijn leven echt verliefd
we waren dol op elkaar op vakantie ik zou gaan scheide noem maar op alles was geregeld
maar toen sloeg het noodlot weer toe 11 maart 2000 van de een op de andere dag liet hij me staan
er was iets vertelt en wat het was weet ik nog niet verdriet enorm verdriet was er ik kon er niet mee om gaan
25 juni kreeg ik een longembolie die ik nog steeds aan dat verdriet had 9 maanden later een zwaar hartinfarct
ik storte me helemaal op mijn werk want ik werkte weet zo snel ik kon mijn werk was mijn leven
2007 mijn kleinzoon werdt geboren mooie tijd zou je denken nou niets is minder waar
2008 pijn naar de dokter ik wist al genoeg voor hij me wat had kunnen zeggen
ja ik had kanker
en zo ging het maar voort
ook met mijn kinders geen geluk ze steelde logen en ga zomaar door
ze komen naar ons ja maar alleen als er wat te halen valt
niet voor mij
48 jaar en zo veel ellende mee gemaakt het is nu op we gaan nu naar 2012 maar ik niet meer het is op
ik leef maar daar is ook alles mee gezegd
kinders die me alleen gebruiken en dan nog maar te zwijgen waar ze me voor uit maken
en dan zeggen ze nog mam ik hou van jou geloof je het zelf
ik heb meerdere keren al geprobeert om er een einde aan te maken
maar nu is het menens en nee ze hoeven me niet weg te brengen
want ik ben alleen gekomnen en zal ook alleen gaan
helaas is dit maar een klein stukje van mijn leven maar ik kan er boeken over schrijven
ik ben nooit gelukkig geweest en zal dat ook nooit worden
dit was nog maar een deel wat ik heb vertelt maar er is zoveel gebeurt in al die jaren dat het me nu te veel is geworden
dus als ik deze brief heb geschreven dan is het de tijd gekomen dat ik rust krijg
dus ik heb de beslissing genomen om er uit te stappen en ik hoop dat ze dan ooit eens nadenken wat ze me aanhebben gedaan
dus dag allemaal het gaat jullie goed
ik heb nu alles voor een keer in mijn leven op geschreven en dat was goed
ik ga nu ik weet niet wat er is na dit leven maar slechter dan dit kan het nooit zijn


doeggggggggggggg Caroline

Hallo ik ben S. Ik ben 17 jaar en ben heel snel volwassen geworden ik kreeg 3 jaar geleden een vriend M. We waren de beste vrienden maar ook een heel gelukkig stel afgelopen half jaar ben ik allebei mijn oma's verloren ik had niemand meer heel onze familie is uit elkaar gegaan en we hebben alleen nog ons gezin. Mijn familie heeft constant ruzie en daar kan ik niet tegen ik word er gek van. M heeft een tijdje bij mij gewoont omdat hij ruzie had met zijn familie toen kreeg hij een van zijn stiefvader een koerierbedrijf alles werd gefinancierd voor hem dus hij kreeg het steeds drukker we zagen elkaar in het begin zeker 5 x per week je zag ook in zijn ogen dat hij van me hield we deden alles samen zelfs maskertjes en meidenfilms kijken dat had hij voor me over, zijn familie heeft me nooit geaccepteerd omdat we allebei een andere afkomst hebben daar kon ik niet meer tegen ik wilde gewoon geaccepteerd worden. Nu drie jaar later heeft hij het uitgemaakt ik ben hier kapot van hij was de enige die ik had we deden alles samen ik weet niet wat ik moet doen? Ik hou van hem maar hij heeft geen tijd voor me en dan denk ik als je echt van me hield zou je wel tijd maken het is nu een paar maanden uit en ik ben depressief aan het worden ik kan dit leven niet meer aan. Ik kan me eigen niet concentreren op school ik sluit me eigen van iedereen af en ik heb geen levenslust meer. Ik zit al 3 maanden met zelfmoord in me gedachten maar ik weet niet wat ik moet doen ik wil bij mijn oma zijn en rust hebben ik wil me moeder niet achterlaten maar ik ga er zelf aan onder door. Ik ben manieren aan het bedenken om zelfmoord te plegen ik hebben alles uitgestippeld in me hoofd hoe ik afscheid neem en het gekke is dat ik er al een stukje mee bezig ben met het afscheid nemen dus ik denk dat ik al ver ben en dat niemand me gedachten kan tegenhouden.

Ik wil zelfmoord plegen omdat ik gezakt ben met 0,1 punt voor mijn examens-,- !!

ik ben vroeger gepest en mishandeld sexueel misbruikt en verkracht. ben nu 18 en heb een zoontje van 6 maanden maar mijn vriend heeft me mishandeld zit al zo lang in een depresie door wat ik heb mee gemaakt en ik snap gewoon niet waarom het bij mij gebeurd ben ik dan zo slecht heb ik zoveel erge dingen gedaan. en nu denk ik vaak aan zelfmoord en dat ik nooit op deze wereld wou komen maar ik heb een zoontje en daar wil ik voor blijven vechten. hij is mijn alles en alles en ik kan niet zonder hem en hij niet zonder mij. ik wil gewoon weg van deze wereld maar ik weet niet wat er dan gebeurd met me zoon. word gek en gek en gek. jeudzorg heb ik al 4 jaar die mijn leven hebben geruineerd word hier zo gek... hoop dat iemand mij kan helpen om mijn leventje op orde te brengen. dankje groetjes sabrina moes me verhaal even kwijt

ik had een jongen ontmoet op hyves hij was super aardig.
ik vertelde dat aan me moeder omdat ik haar vertrouwde.
me vriendin was zijn verkering op hyves maar dat was een neppe verkering en ik wist dat.
hij zei allemaallieve dingen en dat vertelde ik me moeder omdat ik soo blij was.
ik hield van hem en hij van mij.
ik had hem nog nooit in het egt gezien maar hij was een soort broer voor me
toen krijgen we ruzie en een vriendin van hem ging zich er mee bemoeien duss het werd erger.
maaar later was de ruzie weer over.
we hadden een betere band gekregen.
hij is me alles hij is me nummer 1!
maar vandaag wouden me moeder en me stiefpa ff met me praten.
ze wouden dat ik geen contact meer met hem had.
ik werd boos en liep naar boven.
ik had het aan hem verteldt.
hij vond het raar en heeeell jammer.
maar ik hou van hem dus ik wil hem niet kwijt!!
ik wil nu alleen maar pijn.
ik heb het gevoel dat me moeder me haat en ik kan haar niet meer vertrouwen
ik ga nooit meer iets tegen haar zeggen ze heeft me heel veel pijn gedaan.
ik wil zelfmoord plegen maar ik durf het niet
duss lucht ik me hart maar soo

p.s. ik ga hem dood er missen !!!!!

Ik ben eigenlijk positief ingesteld, een vriend van mij heeft een harttransplantatie gehad en ik heb altijd gevoeld dat alles in orde zou komen. en 6 jaar later loopt hij nog steeds rond. veel mensen om mij heen hebben mij graag, ze vinden me leuken grappi enzo, maar ik kom thuis en er valt een leegte op mij die ik niet kan verwoorden. Mijn vader heeft me als kind in de steek gelaten, ik werd als kind misbruikt en ik heb lastige stemmingswisselingen. ik begrijp niet wat ik hier soms doe op deze bol en waarom het soms echt zo zwaar kan zijn ik wil heel vaak zo graag rustig slapen en niet meer wakker worden geen pijn en vreselijke herinneringengewoon stoppen met ademen. Maar hoe graag ik ook wil sterven mijn vrienden mijn mama hebben mij nodig... en soms wou ik dat ze me nooit zouden kennen en ik er gewoon niet meer was. het is zo zwaar om te dragen;