Levensverhalen (pagina 437)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niemand.

niemand begrijpt t, k voel dat k alles kwijt ben. k weet dat het niet zo is, k heb een paar hele lieve vriendinnen. ze zijn echt alles voor me. end at is het probleem juist. t hoort niet zo te zijn dat je alleen maar vriendinnen hebt, je hoort ook familie te hebben. nu lijkt het net alsof ik die niet heb. voor mijn gevoel heb ik die ook niet. een halfjaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en k ben er vanbinnen nog steeds kapot van. mijn vader werd verliefd op de beste vriendin van mn moeder. ze woonde toen 3 provincies bij ons vandaan, en toen spraken ze 's zaterdags af in een 1-dagshotel ofzoiets. tegen ons zei hij dan dat hij moest overwerken. mijn moeder wist dat hij seks had met haar, t was haar eigen idee. mn vader had mn moeder vertelt dat hij niet meer verliefd was op haar. hier was mijn moeder stuk van, ik heb haar vaak genoeg met pijn gezien. ze zat altijd achter de computer te mailen met mijn tante, of een kennis van ons over de situatie. ik wist dat mn vader niet aan het overwerken was. ik weet niet hoe ik het weet echt niet maar ik weet meteen als iemand liegt. op 1e kerstdag 2010, zat ik op mijn laptop en mijn moeder vroeg me of ze even haar mail mocht kijken. ze heeft niet veel verstand van computers enzo dus toen ze klaarwas vergat ze haar mail af te sluiten. ik wilde haar net afmelden en toen zag ik een mail staan met de naam van mijn vader als onderwerp. niet 1, maar meerdere. ik denk dat jullie wel zullen begrijpen dat ik ze toen ben gaan lezen. ik was nog niet eens op de helft van de eerste mail en ik kon niet meer door mijn betraande wazige ogen heen kijken. ik heb dit verhaal aan 2 goede vriendinnen van me verteld, meteen nadat ik de mails heb gelezen. deze vriendinnen woonden allebei ver van me af, ze kenden mijn vrienden niet dus konden ook niet met ze praten. als dit anders was geweest had ik het aan niemand verteld. nu woont die vrouw waar mijn vader mee is vreemd gegaan bij ons in, ik accepteer haar nu. ik kan het ook niet helpen dat mijn vader verliefd op haar is geworden daar kan ik ook niet boos voor op hem zijn. mijn moeder heeft het alleen maar toegelaten omdat ze hem niet kwijt wilde en hem ook het plezier te gunnen. ze had gesmeekt gezegd niet verliefd op haar te worden maar zoiets kun je niet vermijden. ik heb nu 4 maanden ruzie met mijn moeder en ik heb geen zin te vertellen waarom want t is te ingewikkeld, maar ik wil haar niet meer zien. ik kan haar niet meer uitstaan. laatst was het oud en nieuw, en ik vierde het met 3 vriendinnen bij een van hen thuis. ze woont op loopafstand van onze huizen, dus na 12 uur liepen we ook langs onze huizen om onze ouders een gelukkig nieuwjaar te wensen. toen we in mijn straat waren, (waar een van die 3 vriendinnen ook woont) stond mijn moeder ineens voor mn neus. het enigste wat er in mijn hoofd omging is; wat doe je hier? onze ogen ontmoetten elkaar en ze zei; dag -mijn naam- en ze gaf me een aai over mn hoofd. ik dacht bij mezelf; hoe durf je je hier nog te vertonen? ik liep terug de straat uit, richting 2 van mn 3 vriendinnen waar ik het mee vierde, die een stukje achter ons liepen. ineens begon ik keihard te huilen en ze vroegen wat er was. ik zei; ze is daar, en ze wisten meteen wie ik bedoelde. hoe kon mijn 2012 zo slecht beginnen? het was nog niet eens half 1 en ik wist al dat het een klote jaar ging worden. ook tussen mij en mijn zus... ze moet me al mn hele leven hebben, ze reageert ALLES op mij af en ik heb het gevoel dat ik een fout ben. ik zie het nut er thuis eigenlijk niet meer van in, ik voel alles in me branden terwijl ik dit tiep. mijn vader begrijpt me niet en zijn vriendin al helemaaaal niet. mijn broer is bijna 24/7 bij mijn moeder dus daar heb ik ook niet veel aan. ik heb nog steets het gevoel dat het mijn schuld is van álles. als ik die mails gewoon niet gelezen had, waren we niet met zn allen gaan praten. ze wilden wachten totdat ik erachter zou komen, hoe gek moet je zijn om zoiets te denken? ik heb btw ook het gevoel alsof ik van een andere planeet kom, alsof ik bij de verkeerde familie thuiszit of geadopteerd ofso ben. ik hoor hier niet thuis, soms voelt het gewoon alsof ik met vreemdelingen in een huis woon. ze zijn zó anders dan mij, hun humor en aard... k snap het gewoon allemaal niet meer. ik weet dat ik dit NOOIT mag zeggen maar iedere dag meer wens ik mijn zus de dood. t spijt me echt heel erg en ik hoor jullie denken; diep in je hart hou je wel van haar. maar dat is echt niet zo. elke keer als ik van huis ben, bij een vriendin of op school ofso, hoop ik dat ik een telefoontje krijg dat mn zus een ongeluk heeft gehad ofzoiets. ik mag dit echt niet denken maar ik kan het niet meer aan. ik droom er zelfs over dat ze vermoord word, dit is echt niet meer normaal. de enigste reden waarom ik hier nog ben, is mn vriendinnen. ze zijn zó lief en ik wil ze geen pijn doen. ik snap mezelf eigenlijk niet, ik weet niet waar ik op uitben. misschien zelfmoord of in een pleeg gezin stappen ofso, maar k wil gewoon weg hier. x.
Datum:
07-01-2012
Naam:
iemand.
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ik wil niet meer

ik ben me man verloren 1-9-2010 aan die kut ziekte kanker me jongste zoon met zijn vriendin woonde nog bij me dus dat was fijn ik mis me man heel erg ik heb alles voor hem gedaan het afgelopen jaar is er veel gebeurd me jongste zoon ging in rotterdam wonen leven werken en leren met zijn vriendin in die tussen tijd is me oudste zoon bij ons komen wonen zijn relatie ging stuk omdat zijn vriendin een ander had een neger er zit een kindje tussen van ander half jaar dus dat was niet zo prettig dus huis vol was wel leuk maar kwam niet aan het verdriet van me man werd geleefd
hij leerde een ander meisje kennen dat was al langer een vriendin van zijn ex daar werd hij verliefd op in de tussen tijd was me jongste zoon de deur uit met zijn vriendin hoop gedoe om me kleindochter niet alles goed geregeld slechte communuicatie noem maar op hoop gedoen ik heel veel verdriet maar nu komt het de kerst van 2011 was kut ruzie met me oudste zoon nu heb ik ruzie met zijn vriendin ze doet geen donder hier gebruikt alles maar leven hun eigen leven goed hoor maar loop in de tussen tijd wel met een versleten knie waar ik heel veel pijn aan heb en moet nu geopereed worden met een ruggeprik nu mis ik me man heel erg nu is me oudste zoon door een conflict weg gegaag en nu zie ik het niet meer zitten ik straks met met een flinke pot bier pillen in nemen ik kan er niet meer tegen bedankt dat jullie dit willen lezen me crematie is ook al geregeld het is nu klaar bedankt
Datum:
06-01-2012
Naam:
lida
Leeftijd:
49
Provincie:
Zeeland

waarom ik ?

hallo,

ik ben 15 ik heb al heel wat meegemaakt met mijn gezondheid ik heb littekens op mijn buik van mijn opheraties en sta nu op het punt om aan de nier dialiese te moetten en heb al 4 open hart opheraties ge had !
ik heb verzorgpaarden maar die mensen gaan nu ook verhuizen mijn moeder ziet mijn broer graag maar naar mij kijkt ze anmer om ! ik ben het gewoon bui op deze wereld!!!!!


Datum:
05-01-2012
Naam:
lily
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ben zo moe, Moe van mezelf !

Ik heb reeds vele jaren mentale en lichamelijke problemen. Na al ziekenhuizen en psychologen zie ik het niet meer zitten. Werken doe ik nog steeds, echter zonder plezier het is de automatische piloot die zijn werk doet. mijn hele leven draait maar om 1 ding : Overleven in deze maatschappij. vrienden heb ik allang niet meer, kennissen te over, familie heb ik ook. Alleen zij zien mijn pijn,mijn verdriet niet, lichamelijk ben ik inmiddels zover dat ik uitgeput ben, medicijnen helpen niet langer. in mijn gedachten ben ik al gestorven, hoor ik er niet meer bij, ben ik al lange tijd uit zicht voor iedereen. iK ben zo moe, zo moe, moe van mezelf.
Datum:
05-01-2012
Naam:
stephan
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

ik wil niet meer

het is eigenlijk begonnen wanneer ik geboren ben, wou blijkbaar niet geboren worden en heb een zeer groot menselijk inzicht maar sommige inzichten die voor mij belangrijk zijn mis ik ben niet verkracht noch mishandeld althans voor zover de wettelijke teremen betreft maar op mijn 16de was ik al nog zeer naief en deze wereld is té hard voor mij echt wel ben zelf veel en veel te zacht vraag me af heeft het met opvoeding te maken of met karakter vraag het me werkelijk af!!! maar kan niet meer en daarbij ben ik dan ook nog niet lelijk waardoor ik zeer lelijke mensen aantref bedoel ik niet uiterlijk maar vooral innerlijk zij willen enkel met je pronken maar niet voor je zorgen heb nooit een vaderfiguur in mijn leven gehad en dat wreekt zich nu!!! En heb er genoeg van echt wel!!!! iedereen lijkt sterker te staan dan mij... Iedereen schijnt dingen te zien en spelletjes te kunne spelen met mij maar uiteraard enkel uit 'vriendschap' en zolang ik mee doe mee draai gaat het allemaal uiteraard maar eens ik eens echt laten weten NEEN dit niet meer ik betaal niet voor wiet als ik er niet voor rook wat ik ook niet meer doe en nooit aan verslingerd ben geweest NEEN doe niet aan coke hoeft voor mij echt niet ik heb 9 jaar lang met zo iemand geweest en neen thx hoeft voor mij echt niet heb ik geen interesse in en heb ik schrik voor maar heb zo vaak angst en meestal komt dit allemaal omdat ik zo vaak drink en ik weet dat ik er mee moet stoppen voor mijn eigen gezondheid maar hoe doe je dat als je constant onzeker en onveilig voelt mede door de drank maar als ik niet gedronken heb voel ik mij minderwaardig heb ik altijd zo aangevoeld weet 1 persoon die mij zou kunne helpen maar ook hem vertrouw ik niet vertrouw eigenlijk niemand meer ook mijn familie niet want willen ook altijd maar 1 ding van mij geld of mij neerhalen wat moet ik dan anders dan mijn leven beëindigen wil leven maar aangenaam leven niet in deze té harde wereld voor mij echt niet en kan zulk goede masker opzetten dat niemand mijn echte innerlijke gevoelens ziet maar eigenlijk wil ik er gewoon uit, uit, uit, uit!!!!!!!!! heb een relatie waar ik niet gelukkig in ben, hij drinkt net als ik elke dag voelt zich slim wijs en vooral dé belangrijkste pakt ook cocaine en heeft veel vrienden maar stelt eigenlijk totaal niets voor want als een vrouw hem verlaat slaat hij die inelkaar en zijn vrienden waarderen dat zelfs nu werkelijk? ja ik ben sexueel ook geremd mijn zus is misbruikt door mijn broer en ergens moet ik dat toch hebben meegepikt kijk bijna net als een vent naar harde porno waar vrouwen worden mishandeld en daar kom ik van klaar hoe raar dat ook klinkt maar dat alleen al zegt mij hier is iets totaal psychologisch niet in orde bij mij!!! maar tegelijk heb ik van niets angst meer buiten dan van mij binden heb zware relaties achter de rug waar ik mij echt aan hechtte en ZWAK werd en o wee als ze me dan verlaten maar sta altijd voor iedereen klaar en doe ook téveel voor hen tot het téveel wordt en kan mezelf neit veranderen wil gewoon niet meer ademen ben er nu 40 en wees eerlijk beter gaat het niet worden!!!!
Datum:
05-01-2012
Naam:
np
Leeftijd:
40
Provincie:
België

Levenslust

Mijn levenlust is kwijt geraakt

kan me nergens meer aan binden

Voordat het straks voor altijd staakt

help me het terug te vinden
Datum:
05-01-2012
Naam:
Hans
Leeftijd:
29
Provincie:
Overijssel

Ik wou dat ik..

Het is 4 januari half 12 's avonds en ik kan weer eens niet slapen. Dat komt omdat ik met zoveel dingen zit. Veel gedachtes razen door me heen en het maakt me verdrietig. Ik kan het niet stoppen. Ik ben 18 jaar nu. Toen ik een 10 jaar was werd ik aangenomen op een balletacademie. Nooit dacht ik na over hoe ik eruit zag of dat ik ooit mezelf zou kunnen walgen. Na een jaar begon ik mezelf anders te bekijken. Ik ben sowieso altijd erg perfectionistisch geweest, maar het leek steeds erger te worden in alles wat ik deed. Ik vond mezelf te dik en begon er iets aan te doen. ik vecht nu nog tegen boulimia. Sinds een paar maanden geleden heb ik het mijn ouders verteld, omdat ik het leven dat ik leidde niet meer aan kon. Ik heb altijd aan andere hun verwachtingen willen voldoen en iets gedaan wat ik eigenlijk nooit heb gewild. Ik wilde het elk jaar vertellen, maar ik hoorde mijn ouders altijd zo trots over mij praten dat ik er nooit iets van durfde te zeggen. Daarbij kwam nog dat ik een zus heb die nogal veel nare dingen heeft meegemaakt. Verkracht en vast gezeten, gestolen en in de ban van loverboys. Zij vertelde mij ooit dat het allemaal mijn schuld is wat haar is overkomen. Bij mij lukt alles en ik ben gelukkig en zij niet, is wat zij mij vertelde. Ik heb er alles voor over om haar gelukkig te zien. Ik wil zo graag dat zij gelukkig is, zodat ik gelukkig ben. Ik hou van haar en zij verdient een beter leven. Ik sta in de weg en als ik er niet meer ben, misschien is ze dan gelukkig. Vandaag de dag heb ik nog steeds boulimia en mijn ouders proberen mij dus ook in een kliniek te krijgen. Ze weten zelf niet precies wat het inhoudt en wat ze eraan moeten doen. Uiteindelijk doe ik dit al zolang dat ik ze nogal voor de gek weet te houden. Ik wil hiermee stoppen, maar dit is wat me staande houd. Ik leef voor iets en heb de controle in a way. De laatste paar nachten is het alweer zo ver dat ik het niet meer zie zitten en er zijn genoeg redenen voor mij om uit het leven te stappen. Ik heb mijn familie teleurgesteld, omdat ik moest stoppen met de opleiding, maar ook omdat ik ze heb moeten vertellen dat ik om meiden val. Mijn zus zou een goed leven hebben en niemand zal meer last van mij hebben. Toch houd me iets steeds tegen en ik weet niet wat het is. Mijn vorige poging werd ik helaas op tijd naar het ziekenhuis gebracht. Ik ben dit jaar begonnen met een andere dansacademie, maar toch heb ik het gevoel dat ik dit niet wil. Ik weet niet wie of wat ik ben en wat ik wil in dit leven en ben zo bang om oud te worden. Nou je ziet het al.. zoveel redenen. Ik wou dat ik net als ieder ander wist wat ik wilde, ik wou dat ik mensen kon helpen, ik wou dat ik mijn zus een beter leven kon geven en alles wat er met haar is gebeurd kon weghalen, ik wou dat ik kon zorgen dat mijn ouders nooit meer ruzie hebben en ik wou dat ik kon wakker worden, voor de spiegel kan staan en dat ik blij kan zijn met wat voor lichaam dan ook. Maar dat zijn dingen die niet mogelijk zijn, ik wou dat ik nooit meer wakker werd.
Datum:
04-01-2012
Naam:
Angie
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil dood

Ik weet niet voor wat ik moet leven. Na altijd Goed te doen voor anderen wil ik aan mijn eigen denken. Maar daar moet je weer rekening houden met andere mensen, waardoor je helemaal niet naar je eige
Kan kijken . Ik ben het beu altijd maar de goede persoon zijn die alles begrijpt. Maar niemand die mijn Situatie begrijpt.
Datum:
04-01-2012
Naam:
ANora
Leeftijd:
21
Provincie:
België

vraag: Waarom?? antwoord: Waarom ook niet !

Al die tijd zeggen ze 'ik wil je helpen, ik wil iets kunnen doen, we graken er wel uit', maar al die tijd weten ze niet eens wat er is. Mensen proberen de hele tijd je te begrijpen, maar dat is juist niet wat ik wil, ze kunnen het niet begrijpen. En als ze het toch proberen laten ze zich erdoor meesleuren, en dan voel ik mij weer schuldig. 2 jaar lang heb ik mezelf bewust pijn gedaan en daarbij komen er nog eens 2 jaar waar ik mezelf ook pijn deed maar het nog niet goed besefte. Langs de ene kant was ik er trots op, want ik voelde eindelijk weer iets, ik leefde echt. Maar langs de andere kant maakte ik mensen om me heen verdrietig, ik maakte ze bang. Zonder het te weten joeg ik ze gewoon weg, en dan komt er een vraag in je op. Willen ze je eigenlijk wel helpen? Willen ze je wel hier houden, je kunnen troosten? En nog meer vragen maken je het nog iets moeilijker. ben ik wel wie ik ben? zijn mijn ouders wel wie ze zeggen te zijn? Besta ik wel echt? is dit leven wel echt? bestaat er wel gevoel, verdrietig, boosheid, pijn, blijdschap? Waarom zou ik dit mezelf nog willen afvragen??

Veel mensen willen dit niet eens weten, niet onder ogen willen zien dat het kan dat je zo in je hoofd bezig bent. En dat doet mij pijn, ze schuiven je gewoon opzij. Ik zou zoooo graag de mensen laten zien wat ik allemaal zie en voel, ze voor één keer laten meemaken wat ik elke dag meemaak in mijn hoofd. Ik wil ze de rust afnemen die in hun hoofd en lichaam rond zweeft. Maar dat mag je niet doen, want dan beschadig je de anderen en niet alleen jezelf.

Deze wereld is gebouwd om iets te bereiken, maar je word alleen maar afgekraakt.

Het doet zo veel pijn elke keer ik terug denk aan wat er al allemaal is gebeurd. Kon ik het maar stop zetten !
Datum:
04-01-2012
Naam:
mereltje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

mijn eindeloos verdriet

Beste medemensen,

ik wil geen ongelooflijk verdrietig verhaal vertellen, maar ik voel me zo ongelooflijk verdrietig. Zo verdrietig dat geen verhaal er bij kan passen. MAar omdat ik dan toch een verhaal heb, wat onlosmakelijk verbonden is met het mens-zijn, poog ik toch iets te tonen van hoe mijn verdriet mij verderdrijft van mezelf. Of net dieper in mezelf, alsof je in jezelf wil schuilen. Maar ook daar, in dat schuilhol binnenin, verdrijf ik mezelf met gedachten van de boze wereld. Ik wil andere mensen niet meer pijn doen. HEt voelt alsof ik enkel maar pijn veroorzaak in vele levens. Dat mensen slechts boos op mij zijn en dat dat het enige is waarin ik mijn ziel wil wassen. Wentelen in leed, Maar dat leed verzacht niet, want pijnlijke gedachten vermalen mijn hart opdat het in nood komt.

Ik wil dit leed buiten mij verplaatsen, op een sofa leggen en het daar achterlaten. Maar het lijkt wel een boemerang die steeds maar terugkomt en me telkens pijnigt.

Het verdriet is verinnelijking. Het verdriet knotst alles weg door toorn. Kwaad ben ik op mezelf. Omdat ik niet eens een oprecht mens kan zijn. Kwaad op de wereld, omdat ik altijd eindig als de grote leugenaar. Kwaad op mezelf omdat de wereld vast wel gelijk heeft.

Eindeloos is mijn verdriet.

Datum:
04-01-2012
Naam:
Sarah
Leeftijd:
29
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.