Levensverhalen (pagina 436)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verdriet

ben toevallig op deze site terecht gekomen,herken veel dingen in de verhalen van andere mensen.
Ik heb ook een poging gedaan om min leven te beeindigen (mislukt).
Ben doorverwezen naar het ggz ben al maanden in therapie en kom moeizaam vooruit.
Zelf ben ik er helemaal klaar mee,maar mijn kids houden me overeind. Hoe zwaar kan alles zijn,goede baan,kids ect en toch is mijn leven zo zwaar.
Ik weet dat er veel uit mijn verleden meespeelt,maar heb er nooit met ouders en anderen over kunnen praten en het een plek kunnen geven. Ben nu gestopt even met de therapie omdat ik het niet kan opbrengen nu,heb nu bedenktijd gekregen wat ik verder wil.Elke dag sta ik op en trek mezelf de dag door. Ik weet dat dat niet de optie is,maar kan gewoon nu niet de kracht vinden.
Datum:
09-01-2012
Naam:
moeder
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-holland

de lage en pijnlijke tijde

3 jaar lang heb k geleefd met me moeder we kwame in een hele diepe put geen geld nie veel eten altijd lene bij mense na een tijd kwam een man is nu de vriend van me moeder hij mak alles nog erger hij blijft zeuren,lui,doet niks en is veel te streng na een tijd kwam er ook nog liefdes verdriet bj en toen kon k niet meer hebbe k heb 2x al zelfmoord geprobeerd maar k kan het nie k hou teveel va me broedrs(hele goede vriende) please help me
Datum:
08-01-2012
Naam:
moneymaker
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Door jouw leef ik nog.

Al jaren word ik gepest,dit jaar wou ik daar een einde aan maken. Maar het was terug begonnen,ik heb gelukkig hulp gekregen van leerkrachten & het is gestopt.
Maar het is nooit voorbij,door mensen van het lager word ik nog gekleineerd & ze noemen mij een slet voor niets. Want ik doe niets,ik heb nog niet veel lieven gehad,zij al meer dan ik.
Nu heb ik een lief & ben ik gelukkig, & er zijn altijd mensen die mij willen raken,en mij afbreken.
Het lukt hen elke keer,want ik krijg zelfmoordneigingen & ik reageer me af,door me te snijden en te boksen.
Maar dat helpt niet altijd,ik wil door te snijden,mij dood snijden,dat ik dood bloed.
Mijn vriendinnen & lief willen dat niet,maar dat houd me niet altijd tegen,vaak wel want ze betekenen alles voor me.
Ik zoek manieren om te stoppen,maar dat is moeilijk,want als het tegenzit,ga ik altijd terug naar die gewoonte,het zal me voor altijd achtervolgen.
En ik heb bewijs,op mijn arm heb ik gesneden : ' i love you ' , dat herinnert aan al mijn tegenslagen,maar ook aan mijn leuke herinneringen zoals mijn vriendinnen,en mijn lief.
Ik heb al geprobeerd om zelfmoord te plegen,maar het is mislukt,maar dat betekent niet dat ik zal stoppen,maar ik probeer te stoppen speciaal voor de mensen waar ik van hou.
Pijn lijden,zal ik doen,maar wel voor hun.
Zij zijn alles voor mij,en niemand breekt die band.
Niemand van mijn familie of zelfs al mijn vriendinnen weten niet van mijn neigingen,maar ik wil gewoon dat iedereen eerst nadenkt met wat diegene doet,zoals iemand pesten,waarvoor dient dat?
Dat wil zeggen,dat je niet goed in je vel zit & een uitvlucht zoekt. Iedereen komt altijd met hun problemen naar mij,omdat ik altijd hen kan helpen,maar dat komt door dat ik al zelf veel heb meegemaakt.
Ik leef nog door mijn lief,want hij houd echt van mij & wil zijn leven delen met mij voor altijd.
En dat voor een meisje van 14 jaar & een jongen van 15 jaar is toch wel heftig,want we zijn nog niet volwassen,maar weten wel wat we willen,en we willen mekaar.
Ik wil zeggen dat als je zelfmoord wilt plegen,denk aan de mensen die om je geven en van je houden,want zij zijn er voor je in elke situatie,maar verwacht niet dat ze alles zullen begrijpen. Ze zullen verschieten,en je gek verklaren,maar als je het goed uitlegt & vertrouwt,komt alles goed.
Vertrouw op je gevoel & op je hart !
Datum:
08-01-2012
Naam:
Anke
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Gevoel loos

Ik weet ik ben pas 15.. en dan zeggen mensen van Meid je moet pas beginnen met leven. Maar hoe kan je leven in een wereld waar mensen moorden veraden verkrachten. En alles doet voor een goeie naam geld en macht. Hoe kan ik in deze wereld horen. als ik een mens ben en ik van walg dat ik er een ben. Hoe kan ik dansen als ik dans met de dood. Ik heb al vele gedachten's door me hoofd gehad dat ik dit niet meer wil leven. Ondanks mijn problemen probeerde ik sterk te blijven ik schreef mijn verdriet uit op mijn armen. Ik luister muziek pearljam -black werkt heel goed trouwens... ondanks mijn depresie ben ik gevoel loos geworden... Ik kan geen liefde meer voelen.. ik kan niet blij zijn. ik voel me niet nuttig. ik weet niet meer wie ik ben of wat ik ben of wat ik wil. en nu zit ik hier voor een laptop. op een zelfmoord site een tekst te schrijven waarvan ik geen idee heb wat voor gevolgen hier van zijn. Maar waarom dood gaan als we maar een x leven? ik weet niet waneer of hoe. maar ik weet dat ik ooit ergens kom. Dus nee ik geef niet op.
Datum:
08-01-2012
Naam:
jessy
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

radeloos

ben al heel lang depressief, heb wel medicatie gehad maar stopte er steeds mee omdat ik vond dat het wel weer goed ging.Inmiddels ben ik aan het worstelen, wil er eigenlijk niet meer zijn, maar wil ook niet dood !
Datum:
08-01-2012
Naam:
gudula
Leeftijd:
56
Provincie:
Drenthe

Vriendinnen boven alles?

Lieve mensen, Ik wil dit even kwijt.
Ik heb ruzie met me 2 beste vriendinnen,
Waar ik altijd mee kon lachen,
waar ik altijd naar toe kon als er iets was.
Die altijd naar me luisteren.
En het ergste vind ik dat het me eigen schuld is.
Sinds ik een vriendje heb, ben ik eigenlijk bijna nooit meer bij hun.
Ik laat ze gewoon stikken voor hem.
Maar ik hou zoveel van hem,
Het liefst wil ik altijd bij hem zijn.

Ze belden smiddags wel bij me aan om me op te halen om te chillen.
Toen ik de deur open deed liepen ze alvast vooruit.
Ik liep heel de tijd een straat achter hun, en hun wachten ook niet op mij.
Toen we bij onze chill plek waren,
waren er nog 3 andere mensen.
Me 2 vriendinnen gingen bij hun staan,
en ik stond daar dus helemaal alleen.
Toen gingen ze opeens weg,
zonder iets te zeggen
Maar voordat ze weg gingen ging iemand die daar ook bijstond vet dom achter mij staan dansen en zingen.
En hun lachden alleen maar, en ze gingen toen weg.
Ik was toen naar huis gegaan,
en heb me ogen er bijna uit gejankt.
Ik ging op msn met een vriendin praten.
En ik vertelde dat ik me zo rot voel.
Nu heeft zij met me vriendinnen gepraat en ze zeiden:

Ze heeft ons genakt en ze kiest haar vriendje boven ons, en ze ging vroeger altijd later weg en moest ik alleen lope zelfs toen mijn vriendje boos was maar daar ben ik niet eens boos om maar gewoon dat zij haar vriendje boven ons kiest en met die mongol gaat terwijl die vreemt gaat.
En hij geeft haar drank zodat hij vies kan doen!!

Ik voel me hier zo klote over.
Ik maak het vanavond met hem uit.
Het maakt me niet uit hoeveel pijn ik daarvan zal krijgen.
Ik wil hem eigenlijk niet kwijt,
Hij is bijna me hele wereld geworden voor mij.
Maar ik wil me vriendinnen niet kwijt,
ookal ben ik dat al bijna.
Ik neem er wel een risico mee vind ik,
Want straks maak ik het uit,
Maar zijn mijn vriendinnen nog steeds boos.
Dan heb ik echt niemand meer.
Datum:
07-01-2012
Naam:
LoveHurts
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

niemand.

niemand begrijpt t, k voel dat k alles kwijt ben. k weet dat het niet zo is, k heb een paar hele lieve vriendinnen. ze zijn echt alles voor me. end at is het probleem juist. t hoort niet zo te zijn dat je alleen maar vriendinnen hebt, je hoort ook familie te hebben. nu lijkt het net alsof ik die niet heb. voor mijn gevoel heb ik die ook niet. een halfjaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en k ben er vanbinnen nog steeds kapot van. mijn vader werd verliefd op de beste vriendin van mn moeder. ze woonde toen 3 provincies bij ons vandaan, en toen spraken ze 's zaterdags af in een 1-dagshotel ofzoiets. tegen ons zei hij dan dat hij moest overwerken. mijn moeder wist dat hij seks had met haar, t was haar eigen idee. mn vader had mn moeder vertelt dat hij niet meer verliefd was op haar. hier was mijn moeder stuk van, ik heb haar vaak genoeg met pijn gezien. ze zat altijd achter de computer te mailen met mijn tante, of een kennis van ons over de situatie. ik wist dat mn vader niet aan het overwerken was. ik weet niet hoe ik het weet echt niet maar ik weet meteen als iemand liegt. op 1e kerstdag 2010, zat ik op mijn laptop en mijn moeder vroeg me of ze even haar mail mocht kijken. ze heeft niet veel verstand van computers enzo dus toen ze klaarwas vergat ze haar mail af te sluiten. ik wilde haar net afmelden en toen zag ik een mail staan met de naam van mijn vader als onderwerp. niet 1, maar meerdere. ik denk dat jullie wel zullen begrijpen dat ik ze toen ben gaan lezen. ik was nog niet eens op de helft van de eerste mail en ik kon niet meer door mijn betraande wazige ogen heen kijken. ik heb dit verhaal aan 2 goede vriendinnen van me verteld, meteen nadat ik de mails heb gelezen. deze vriendinnen woonden allebei ver van me af, ze kenden mijn vrienden niet dus konden ook niet met ze praten. als dit anders was geweest had ik het aan niemand verteld. nu woont die vrouw waar mijn vader mee is vreemd gegaan bij ons in, ik accepteer haar nu. ik kan het ook niet helpen dat mijn vader verliefd op haar is geworden daar kan ik ook niet boos voor op hem zijn. mijn moeder heeft het alleen maar toegelaten omdat ze hem niet kwijt wilde en hem ook het plezier te gunnen. ze had gesmeekt gezegd niet verliefd op haar te worden maar zoiets kun je niet vermijden. ik heb nu 4 maanden ruzie met mijn moeder en ik heb geen zin te vertellen waarom want t is te ingewikkeld, maar ik wil haar niet meer zien. ik kan haar niet meer uitstaan. laatst was het oud en nieuw, en ik vierde het met 3 vriendinnen bij een van hen thuis. ze woont op loopafstand van onze huizen, dus na 12 uur liepen we ook langs onze huizen om onze ouders een gelukkig nieuwjaar te wensen. toen we in mijn straat waren, (waar een van die 3 vriendinnen ook woont) stond mijn moeder ineens voor mn neus. het enigste wat er in mijn hoofd omging is; wat doe je hier? onze ogen ontmoetten elkaar en ze zei; dag -mijn naam- en ze gaf me een aai over mn hoofd. ik dacht bij mezelf; hoe durf je je hier nog te vertonen? ik liep terug de straat uit, richting 2 van mn 3 vriendinnen waar ik het mee vierde, die een stukje achter ons liepen. ineens begon ik keihard te huilen en ze vroegen wat er was. ik zei; ze is daar, en ze wisten meteen wie ik bedoelde. hoe kon mijn 2012 zo slecht beginnen? het was nog niet eens half 1 en ik wist al dat het een klote jaar ging worden. ook tussen mij en mijn zus... ze moet me al mn hele leven hebben, ze reageert ALLES op mij af en ik heb het gevoel dat ik een fout ben. ik zie het nut er thuis eigenlijk niet meer van in, ik voel alles in me branden terwijl ik dit tiep. mijn vader begrijpt me niet en zijn vriendin al helemaaaal niet. mijn broer is bijna 24/7 bij mijn moeder dus daar heb ik ook niet veel aan. ik heb nog steets het gevoel dat het mijn schuld is van álles. als ik die mails gewoon niet gelezen had, waren we niet met zn allen gaan praten. ze wilden wachten totdat ik erachter zou komen, hoe gek moet je zijn om zoiets te denken? ik heb btw ook het gevoel alsof ik van een andere planeet kom, alsof ik bij de verkeerde familie thuiszit of geadopteerd ofso ben. ik hoor hier niet thuis, soms voelt het gewoon alsof ik met vreemdelingen in een huis woon. ze zijn zó anders dan mij, hun humor en aard... k snap het gewoon allemaal niet meer. ik weet dat ik dit NOOIT mag zeggen maar iedere dag meer wens ik mijn zus de dood. t spijt me echt heel erg en ik hoor jullie denken; diep in je hart hou je wel van haar. maar dat is echt niet zo. elke keer als ik van huis ben, bij een vriendin of op school ofso, hoop ik dat ik een telefoontje krijg dat mn zus een ongeluk heeft gehad ofzoiets. ik mag dit echt niet denken maar ik kan het niet meer aan. ik droom er zelfs over dat ze vermoord word, dit is echt niet meer normaal. de enigste reden waarom ik hier nog ben, is mn vriendinnen. ze zijn zó lief en ik wil ze geen pijn doen. ik snap mezelf eigenlijk niet, ik weet niet waar ik op uitben. misschien zelfmoord of in een pleeg gezin stappen ofso, maar k wil gewoon weg hier. x.
Datum:
07-01-2012
Naam:
iemand.
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ik wil niet meer

ik ben me man verloren 1-9-2010 aan die kut ziekte kanker me jongste zoon met zijn vriendin woonde nog bij me dus dat was fijn ik mis me man heel erg ik heb alles voor hem gedaan het afgelopen jaar is er veel gebeurd me jongste zoon ging in rotterdam wonen leven werken en leren met zijn vriendin in die tussen tijd is me oudste zoon bij ons komen wonen zijn relatie ging stuk omdat zijn vriendin een ander had een neger er zit een kindje tussen van ander half jaar dus dat was niet zo prettig dus huis vol was wel leuk maar kwam niet aan het verdriet van me man werd geleefd
hij leerde een ander meisje kennen dat was al langer een vriendin van zijn ex daar werd hij verliefd op in de tussen tijd was me jongste zoon de deur uit met zijn vriendin hoop gedoe om me kleindochter niet alles goed geregeld slechte communuicatie noem maar op hoop gedoen ik heel veel verdriet maar nu komt het de kerst van 2011 was kut ruzie met me oudste zoon nu heb ik ruzie met zijn vriendin ze doet geen donder hier gebruikt alles maar leven hun eigen leven goed hoor maar loop in de tussen tijd wel met een versleten knie waar ik heel veel pijn aan heb en moet nu geopereed worden met een ruggeprik nu mis ik me man heel erg nu is me oudste zoon door een conflict weg gegaag en nu zie ik het niet meer zitten ik straks met met een flinke pot bier pillen in nemen ik kan er niet meer tegen bedankt dat jullie dit willen lezen me crematie is ook al geregeld het is nu klaar bedankt
Datum:
06-01-2012
Naam:
lida
Leeftijd:
49
Provincie:
Zeeland

waarom ik ?

hallo,

ik ben 15 ik heb al heel wat meegemaakt met mijn gezondheid ik heb littekens op mijn buik van mijn opheraties en sta nu op het punt om aan de nier dialiese te moetten en heb al 4 open hart opheraties ge had !
ik heb verzorgpaarden maar die mensen gaan nu ook verhuizen mijn moeder ziet mijn broer graag maar naar mij kijkt ze anmer om ! ik ben het gewoon bui op deze wereld!!!!!


Datum:
05-01-2012
Naam:
lily
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ben zo moe, Moe van mezelf !

Ik heb reeds vele jaren mentale en lichamelijke problemen. Na al ziekenhuizen en psychologen zie ik het niet meer zitten. Werken doe ik nog steeds, echter zonder plezier het is de automatische piloot die zijn werk doet. mijn hele leven draait maar om 1 ding : Overleven in deze maatschappij. vrienden heb ik allang niet meer, kennissen te over, familie heb ik ook. Alleen zij zien mijn pijn,mijn verdriet niet, lichamelijk ben ik inmiddels zover dat ik uitgeput ben, medicijnen helpen niet langer. in mijn gedachten ben ik al gestorven, hoor ik er niet meer bij, ben ik al lange tijd uit zicht voor iedereen. iK ben zo moe, zo moe, moe van mezelf.
Datum:
05-01-2012
Naam:
stephan
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.