Levensverhalen (pagina 384)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wens om te sterven

al jaren loop ik met de wens mijn leven om een rustige, en menswaardige manier te eindigen, maar volgens de wet, mag ik dat niet. Mijn hele leven was een mislukking, en als ik gewoon op een waardige manier eruit wil stappen, mag dat ook niet, door mensen die me niet eens kennen. Mensen die niet eens weten hoeveel pijn ik dagelijks met e draag, die niet eens weten wat er met me is gebeurt. Mensen die vinden dat zij voor mij mogen pepalen waneer het leven nog zin heeft....what a joke!!! ik haat het leven, en het enige wat ik nog wil, is op een waardige manier eruit stappen, zonder alle bla bla bla van artsen of wie dan ook....rest my case
Datum:
27-06-2012
Naam:
claudia
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

De waarheid van mij..

ik kan het niet meer.
het doet me keer op keer.
weer zeer in mijn hart.
ik wil weg uit het leven.
ze denken dat ik een hoer pesies ben.
mijn beste vriend heeft me in de steek gelaten en nu zit ik hier op de school.
en ik dacht dat hij ook zou komen.
maar neen dat doet hij niet.
hij gaat weg met een andere.
ik had zo gehoopt dat hij kwam.
ik haat mezelf,ik wil gewoon dood zijn.
dat niemand meer mij kende.of ik niet geboren was.ik stond altijd in de schaduw van me zus.ze vonden ze geweldig en al en ik in de avond in mijn trannen te kijken waarom ben ik niet zo.en waarom ben ik er?.mijn mama is ook dood.ze is vermoord.
iedereen steekt het op mijn vader.dat hij haar zo zot heeft gemaakt.maar die klootzak heeft haar dood geslagen.maar iedereen haat me niet.neeh ik haat iedereen ook niet.maar ik sta altijd in mensen hun schaduw en ik wil niemand kwetsen.maar ik wil gewoon niet meer leven. en er zijn nog 1 jongen waar ik zo op ben maar ik heb geen zin er in.ik wil nietmeer leven.Pa is altijd boos op zus,zus altijd weg om 12uur ofzo en dan weer.ze is zo dit en dat.en mijn halfbroers haten mij gewoon en maken me elke dag uit.waarom gaan ze niet weg.ik haat vakansie het enige dat ik doe is laptop.wil geen dingen meer doen,wilt gewoon dood.
kan het niet helpen.het is zo erg, en in de avond eet ik nietmeer samen met het gezin,ze zijn zo onbeleefd ze eten als beesten,ze doen hun mond open als ze eten en ik word er zot van. ik ben heel verlegen tegen vreemde maar soms ook niet.ik ben zo slecht.ik wil vanalles slecht doen dat het slecht afloopt met me en ik wil gewoon echt dood.weg van alles. springen van een gebouw.of gewoon bij een trein en ik weet niet wat ik moet doen. een vriendin van mij is haar broer ongelukkig geworden op de krokus vakansie was de jongen gespongen voor de trein,ik weet het dat het erg is zelfmoord maar je weet gewoon niet wat je nog wilt doen.mijn beste neef kan ik er over praten maar met de anderen kan ik niks zeggen ik heb het eens gezegt maar dan zijn ze aantlachen en zeggen ze okeey mag ik mee ? maar eigelijk meen ik het maar zei denken dat het om te lachen is.soms speel ik met een breekmes en snij ik me zelf maar voor de rest zwijg ik als een graf en ben ik dood ongelukkig ik kan nog lachen met alles maar als ik thuis ben dan kan ik niks doen of zo en haat ik alles en zet ik het raam open en kijk ik hoe ver het is van beneeden..
Datum:
26-06-2012
Naam:
Liza
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zelfmoord

op school wordt ik altijd lelijk genoemt & soms wel geslagen , heb ook zelfmoord pogingen gedaan , maar zyn niet gelukt ,m'n vriendinnen nemen mij ook niet sirieus & sta er vaak alleen voor ..
ik voel me niet veilig meer op school , & ook niet buiten school , elke dag moet ik wel huilen & denk ik aan zelfmoord omdat me leven dan toch geen zin meer heeft.
Datum:
25-06-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

eenzaam

ik weet niet waarvoor ik leef. Ik heb helemaal geen vrienden ik ga maar met 1 iemand om en die zie ik soms te vaak. Ik heb net een opleiding afgerond waarvan ik weet dat ik er niks mee wil doen. Ik heb geen idee wat voor opleiding ik nu wil gaan doen en als ik het al wist heb ik er geen geld voor. Ik heb als werk nu een baantje als afwasser zoals jullie al weten geeft dat geen toekomst. Ik voel me eenzaam en heb gewoon geen toekomst want zonder papieren kom je nergens. Ik snap niet waarvoor ik leef.. het enige wat me in stand houd is dat ik stiekem hoop dat ik ooit een grote doorbraak krijg in de muziekindustrie als zanger maar ik weet van mezelf dat ik niet al te best kan zingen dus ik blijf mezelf voorliegen met ''je weet maar nooit''
Datum:
25-06-2012
Naam:
18
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Een leven zonder stem

Ik stotter al mijn hele leven eigenlijk , maar had hier zelf nooit problemen mee en dat is mede te doordat ik er nooit mee gepest ben en me daarom nooit schaamde. Vanaf mijn 14e begon ik er over heen te groeien tot een punt waar ik er uitsluitend merkte als ik zenuwachtig of moe was.

Eigenlijk had ik tot een halfjaar geleden niks te klagen : ik had een leuke hechte vriende groep, m'n opleiding deed ik op me sloffen en ik had het meisje van m'n dromen. Totdat deze het uitmaakte en me compleet haar leven zette, gewoon liefdesverdriet dus? Bleef het daar maar bij, na 2 maanden alles geprobeerd te hebben om het te herstellen nam ik de beslissing me niet verder in de put te laten zakken en weer verder gaan met leven..

In die tijd was het stotteren al behoorlijk verergerd doordat mijn zelfvertrouwen wat was ingekakt. Bij vrienden en famillie ging het tot die tijd nog prima , maar toen ik in maart een stageweek had gong het mis. Doordat ik een week fulltime met vreemden was en allerlei open vragen kreeg in ietwat slecht getimede week sloeg het om. Plotseling Begon ik ik hevig te stotteren wat leidde tot frustratie schaamte etc. En als ik Dan zoiets zei van : excuses voor het sotteren zit de laatste tijd niet meer zo lekker in mijn vel kreeg ik reacties als : ach zo ben je nou eenmaal. Ik dacht zo ben ik niet en zo wil ik niet zijn . En op het moment dat je het wil voorkomen wordt het juist bizar erg. Door dez week met veelteveel tijd om na te denken en te weinig afleiding bleef ik hieron hangen en lukte het bij familie en vrienden niet meer om normaal te praten.

What's the big deal? Je hebt mensen die om je geven en je bent nogsteeda hetzelfde tog? Niet in mijn geval , na een depressieve periode van 2 weken waarin zo veel mogelijk gesprekken ontweek en in de les maar een beetje voor me uit zat te staren kregen de leraren de indruk dat ik zwaar aan de drugs zat. Op een ochtend werd ik hiervoor op het matje geroepen bij de adjunct die mij vertelde dat de andere leraren dit vermoeden hadden, omdat ik sachrijnig was , hele lessen niks zei ( wat normaal eerder het tegenovergestelde is )
En er nogal duf uitzag , ik werd onderworpen aan een compleet kruisverhoor en ik probeerde er mezelf met korte antwoorden uit te redden maar dit lukte niet en hij gaf me niet de tijd om het uit te leggen zodat ik uiteindelijk maar ja zei om
Er vanaf te zijn, sindsdien heb ik het gevoel dat iedereen over
Me heen loopt, me niet serieus neemt en eigenlijk scheit aan me heeft want ja, als je niks zegt dan tel je niet mee.. M'n opleiding is intussen gestrand,
Mn vrienden hebben me min of meer in de steek gelaten omdat ik nooit meer meeging in het weekend ( puur uit spraakangst ) en nieuwe contacten maken gaat niet.. Bij elke grap due gemaakt word denk ik : oh die zou ik ook willen maken maarja dat gaat niet.
Mijn droom opleding : psycholoog is niet haalbaar want als je zenuwachtog bent om hallo te zeggen tegen een bekende hoe moet je dan andere helpen, mijn leven is binnen een paar maanden volledig ingestord en ol heb geen flauw idee hoe ik het herbouw..

Datum:
24-06-2012
Naam:
Yuri
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Problemen...

Ik heb erg veel problemen, misschien ook omdat ik in de puberteit zit. ik heb erg vaak ruzie met mijn ouders en dat maakt me erg verdrietig. maar dat is niet de reden waarom ik zelfmoord wil plegen. ik ben een hele lange tijd bedreigd en daardoor was ik heel depressief. maar het alleen maar erger toen ik erachter kwam dat het mijn beste vriendin was. ik zei het tegen haar en zij ontkende het. niemand wil me helpen om erachter te komen of zij het is of niet. daar wordt ik zo verdrietig, boos en depressief van dat ik wou weglopen en zelfmoord plegen. maar als ik dan weer denk aan mijn familie en aan alles en iedereen die van mij houd dan doe ik het niet, maar ik trek het niet meer langer. ik wil heel graag hulp van iemand die me begrijpt.
Datum:
24-06-2012
Naam:
Christie
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ik ben er klaar mee.

Van jongs af aan wordt er altijd op me gelet wat ik verkeerd doe. Hierdoor ben ik heel onzeker geworden en walg ik met de dag vanmezelf. Als ik een conflict met mijn man heb, moet ik desondanks het zijn schuld is, mijn excuses aanbieden. Tijdens de ruzies negeert hij mij volkomen en ik voel me daardoor niet prettig en ongewild. Ik huil mijn emoties dan uit, wat vaak tot de gedachten lijdt dat ik niet meer wil verder leven. Op de grond van mijn afgetakelde hart wens ik de dood. Mijn man mishandelt mij geestelijk. Dat ik niks doe, nergens goed voor ben, een luie zak ben en nalatig ben. Ik doe zo vreselijk mijn best, maar keer op keer doe ik alles fout. Ik ben het zat, ik ben het spuuugzat dat ik altijd benadeelt word. Het is elke dag wel raak, ik wil zo graag verder maar helder nadenken kan ik allang niet meer. Ik bevind me nu in een negatieve spiraal, waar ik onmogelijk uit kom. Ik heb de fout van mijn leven gemaakt door met hem te trouwen. Ik houd een masker voor mijn en zijn familie dat ik de gelukkigste vrouw op aarde ben, maar niks is wat het lijkt.
Ik voel me zo walgelijk en lelijk. Ik weet niet hoe ik verder moet, daarom
Denk ik de laatste jaren aan zelfmoord. Het enige probleem is lef! De lef ontbreekt
Datum:
24-06-2012
Naam:
Yasmin
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Kut leven

Ik heb heel vaak het idee dat niemand me begrijpt. Ik heb laatst een keer over iemand gedroomd dat er iets heel ergs is gebeurt maar dat durf ik niet te vertellen want daar schaam ik me nou juist heel erg voor en die gene mag ik nou juist heel erg. Nou denk ik daar de heletijd over na en aan iets anders denken lukt niet en ik heb altijd zin om te huilen en ik wil gewoon niet meer. Maar dan denk ik aan mijn familie en dan vind ik het wel zielig voor hun en ik weet niet wat ik er aan moet doen. Kan iemand mij alsjeblieft helpen???
Datum:
24-06-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

hoe moet ik dit doen ?

hoi ,
sinds een paar weken geleden is mn hond overleden, we hebben hem in laten spuiten, hij was te oud, en had teveel pijn. nu heb ik teveel pijn, omdat ik hem zo veel mis ... ik ga elke avond kapot in bed omdat ik teveel aan hem denk ... ik durf er niet met vriendinnen over te praten, want ik denk dat ze me te slap vinden , of het door gaan vertellen. ik wil zelfmoord plegen ,maar hoe ? ik weet dat mn familie en vrienden me heel erg gaan missen . ik wil ze dit niet aan doen, maar ik wil zo graag naar mn hondje toe, ik mis hem te erg ! ik wil niet voor de trein springen, want dan betrek ik andere mensen bij mn dood . hoe nu ?
Datum:
22-06-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

The meaning of life

Zat ben ik het leven!!! Ook al weet ik dat ik niet mag klagen met zulke goede mensen om mij heen.

Voor zolang ik mij kan herinneren zit ik in een depressie. Ik vertoon veelal destructief gedrag. Dit gedrag heeft ertoe geleid dat ik kortgeleden een groot bedrag verloren heb met gokken.

Voor mijn gevoel was het enige wat mij nog gelukkig maakte, geld..vandaar mijn gok probleem.

Nu ik een groot bedrag verloren heb binnen een uur tijd, waar ik 2 jaar voor heb zitten sparen, ben ik radeloos wat ik aanmoet met mezelf.

De hele situatie heeft me in zo'n erge depressie gebracht, dat ik de gehele dag denk aan zelfmoord.

Ik heb meerdere mensen benadert om mij te voorzien van de medicijnen die mij helpen, om dit pijnloos af te handelen.

S´nachts lig ik in bed te zoeken naar muziek op youtube, die ik graag op mijn eigen begrafenis zou willen laten afspelen.

Overdag kan ik mijn ouders nauwelijks direct in de ogen aankijken, want ik wil niet dat zij mijn verdriet kunnen lezen in mijn ogen.

Mijn ouders zijn op de hoogte van het feit, dat ik depressief ben en veel geld verloren heb. Ze proberen mij er overheen te helpen. Echter ben ik alleen maar meer achteruit gegaan en veel dieper terecht gekomen in mijn suïcidale gedachten.

Ik heb nergens meer zin in. Op mijn werk heb ik het niet naar mijn zin.

Ik heb geen leven meer. Ik heb geen echte vrienden, waar ik plezier mee kan maken.

Toen ik over de situatie sprak met mijn moeder vertelde ik haar, dat ik zelf niet meer wil leven. Dat ik op het moment alleen door ga met leven om mijn ouders geen pijn te doen.

Is dit de bedoeling van mijn leven??

doorgaan met leven om anderen hiermee een plezier te doen.





Datum:
22-06-2012
Naam:
Gokverslaafde
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.