Levensverhalen (pagina 382)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoordpoging

Ik ben een meisje van 12 jaar en heb vaak gedacht aan zelfmoord. Hoe zouden de mensen om me heen zijn als ik er niet meer ben ? Zouden ze me missen? Ik heb ooit met een mes in mn pols geprobeerd xzelfmoord te plegen, maar het lukte niet. Ik heb altijd wel verdriet van binnen maar van buiten ziet niemand het. Ik heb vaak ook een brief geschreven dat ik het leven zat ben er van af wil komen, maar telkens heb ik het verscheurd. Ik zelf weet ook dat zelfmoord niet de juiste oplossing is van al je problemen en verdriet, maar ik denk er minimaal 2x aan per dag. Ik heb vrienden die om mij geven maar steeds denk ik : houden jullie van me ? Zoudne jullie me missen als ik er niet meer ben. Dat zijn de vragen deze vragen die blijven terug komen. Wat als ik weg ga zouden er mensen zorgen over mij maken. Ik heb een litteken by mn pols door die mes niemand weet het dat ik dit heb gedaan en niemand hoeft het ook te weten. Iedereen zegt wel je bent mooi enz. maar ik vind me zelf harstikke lelijk ik ben niet goed, ik ben heel erg slecht. Ik doe vaak mensen pijn en dat raakt mij ook dus daarom wil ik weg. Weg van een plek hier ver vandaan, kijken wie me gaat zoeken en wie er blij zullen zijn dat ik weg ben.
Datum:
03-07-2012
Naam:
onbekend
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Ik zie geen andere weg, ik wil het eigenlijk niet doen omdat ik

Ik heet Amalia ben 23 jr. De reden dat ik zelf moord wil plegen is omdat ik geen andere uit weg zie. Ik heb echt geprobeerd andere wegen te zoeken, maar er zijn geen andere. Ik woon niet lang terug met mijn vriend in huis, om huiselijke probelemen. Niet omdat ik dat zo graag wilde maar heb niet echt familieleden om te gaan. Mijn vriend is agressief. Ik ben moe om mijn bang te voelen en vedrietig en te voelen dat ik niet kan doen maar erin te blijven. Ik wil eruit ik wil een baan zoeken waar ik toch geld kan verdienen en een huis kan huren en weg gaan, maar ik zit op de Universiteit door veel stress ben ik achter met mijn vakken, ik moet vooral 1 vak nog behalen anders wordt ik afgeschreven. Ik heb nog veel vakken die ik nog moet afronden. Ik werk partime maar het geld is niet genoeg om een plaats te huren en nog naar school gaan en te eten. Een fultimebaan is moeilijk te vinden vooral als ze weten dat je nog student bent. Naar mijn moeder gaan is niet een keus waaraan ik wil denken dat is zo erg ze ehten de hele dag en nog met voorwerpen het is bijna elke dag politie bellen.dat werkt ook nog traumatisch, bij mijn vriend blijven is ook nog traumatish hij trekt me hard en duwt me als ik huil dan maak ik hem boos,maar ik heb mijn tranen niet onder controle.Ik moet dingen voor hem doen die ik helemaal niet leuk vindt. ik weet niet als hij zo doet omdat hij weet dat ik geen keus hebt. Ik ga het hierbij laten want er is zoveel dat ik wil vertellen maar kan niet. ik huil al tijdens het schrijven van dit alles.Ik blijf niet in Nederland maar Suriname.
Datum:
03-07-2012
Naam:
Amalia
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

stil verdriet

niemand ziet t
want ik zet steeds mijn masker weer op
verbloem met mijn uiterlijk, mijn innerlijke verdriet
hoe kunnen mensen toch leven in deze nare wereld?
ik geen enkele keuze maken
iemand moet t geld verdienen, anders nam ik ontslag
het leven is MOETEN MOETEN en nogeens MOETEN
ik ben HSPer; uitermate sensitief aangelegd.
Geluid, computers, tv, negatieve media........ALLES komt keihard bij mij binnen.
Ik registreer ALLES.
draai rondtjes in mijn eigen kop omdat in deze maatschappij godsonmogelijk lijkt rust te vinden.
zit je in de tuin, zet zo'n randdebiel een bladblazer aan of heggeschaar of electrische maaier........
altijd lawaai en drukte, overal.

Sorry, ik ga dit niet lang meer vol willen houden.
Ik ben te 'anders' dan gemiddelde burger die maar doorstoomt.
Ik wil slechts liefdevolle samenleving.
Kan mijn weg niet vinden........
Datum:
03-07-2012
Naam:
clara
Leeftijd:
49
Provincie:
Anders

Geef het niet op.

Ik heb zelf keiveel problemen, gedoe met bureau Halt, politie, ik word veel gepest op school omdat ik dik ben enzo ik voel me elke schoolpauze alleen en ik word elke dag aangekeken.
Maar ik zeg elke dag als ik opsta tegen mezelf; je gaat het overleven. Klinkt misschien heel erg raar, maar het werkt.
Zelfmoord is echt geen oplossing, hoe kut je situatie ook is. Als alles puntje bij paaltje komt dan zijn er mensen die om je geven en die om je houden.
X
Datum:
02-07-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

ik eindig me zelf!

Ben het zat, heb bijna elke dagproblemen en weet gewoon niet hoe ik het allemaal moet verwerken!
Heb nooit probeerd zelfmoord te plegen! ,maar nu komt het moment dat ik er dag en nacht aan denk!
Me familie onstaat alleen maar uit problemen en ik kan dat niet aanzien! Probeer altijd hulpzaam te zijn! Maar achter af hakken zij me staart er tog af!
Heb geen vertrouwen meer! In me zelf niet eens! Ben het gewoon kwijt! Huil elke dag van binnen. Maar er is niemand die dat kan zien!
Ik heb gevraagt om liefde, maar ik krijg alleen haat!
Soms denk ik van, misschien heb ik allemaal we'll zelf gecreeerd!
X
Datum:
02-07-2012
Naam:
meisje
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

waarom

ik weet niet waarom ik mij zo slecht voel ik heb een leuke familie een heele aardige vriend maar elke dag heb ik minimaal een keer de gedachten als ik nu de bus pak en onder de trein spring eers had ik dit niet vaak aar de laaste tijd vind ik het steets minder erg. ik bedoel waarom er zijn zo veel mensen op de wereld, eerst dacht ik dat het kwam omdat ik door het glas gevallen was en het eenigste dat ik me kom herrineren dat was. ja ik kom een heel tijd niets herrineren wat er daar voor was gebuurt maar herrineringen kwamen trug en zo mar ik zie nog steets de woonkamer onder bloed ziten overal bloed. maar weetje dat is het gewoon niet ik ben gewoon leeg !!!!!!!
ik had die dag moeten sterven, ik kan nueenmaal mijn familie en vrienden zo achter laaten
Datum:
02-07-2012
Naam:
roos
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Zelfmoord gedachten en al 1 keer mislukt!!!!

Ik heb van kinds af aan al ruzies tussen mijn ouders mee gemaakt en ben er vaak tussen gesprongen, maar elk jaar wanneer het seizoen voor mijn vader voorbij was begon de elend weer.
Ik ben nu 6 jaar bij een bedrijf waar de leiding nooit ingesprongen is als bepaalde "kollegas" diverse werkzaamheden niet wouden uitvoeren.
Je zegt er wat van, en de leiding komt dan met aan antwoord, ik heb het niet gezien of gehoord.
Je geeft telkens 150%, maar waar voor ze helpen mij niet als ik in de problemen zit, dit is het niet waard.
Altijd die onenigheid en mensen die tijdens het werk boeken aan het lezen zijn en prive zaken regelen en ik draai 50 tot 70 uur in de week en niemand die mij gelooft of ingrijpt???????????
Je zoekt alles uit en de ratten op je werk doen geen flikker.
Ik heb vrijdag een gesprek met de bedrijfsarts en als dat niet positief afloopt, hoeft het voor mij niet meer, al ben je nog zo goed voor je medemens ze trappen je telkens, eigenlijk heb ik er geen zin meer in.
Het ergste is gewoon dat niemand je geloofd als je iets gezegd heb.
Ik heb een vrouw en kind en het is niet goed voor mijn zoon als ik dit doe, maar elke dag huilend rondzitten en je weet niet waar je voor vechten moet??
Als je voor vele dingen alleen staat, waarom nog???
Eigenlijk wil ik niet meer!!!!!!
Datum:
02-07-2012
Naam:
M
Leeftijd:
42
Provincie:
Anders

Het is voorbij

Ik weet niet zo goed wat ik moet neerzetten,
Het enige wat ik weet is dat het voor mij voorbij is.
Denk nooit dat er iemand van je houd want dat is niet zo.

Ik heb veel ruzie met mijn ouders. Ik heb een lichaam waarin ik ben opgesloten omdat ik er niks meer kan vanwege me heupen,me rug en me benen.

Dan denk je iemand te hebben die van je houd om wie je bent.
Maar dan blijkt het niet zo tezijn.
Hij is veel ouder dan mij en hij was altijd heel lief voor me en hij was er altijd voor me of dat probeerde hij.
En dan wilt hij niet meer omdat het te ingewikkeld woord.
Alles zit nu gewoon vet tegen. en dat gaat het jaren

Vrienden waarvan je denkt dat het vrienden zijn maar die je leven alleen maar moeilijker maken.
Me vriend die me eerst helemaal verliefd maakt en ik kan niet zonder hem.
Me ouders die er niet voor me zijn
Finacieel zit het tegen.
Niemand anders kunnen vinden waar je van kan houden
Niemand waarmee je kan praten

Met andere woorden ik heb niemand
meer.
Ik kijk het nog 1 of 2 dagen aan....
Maar mijn strop licht al klaar en het liefst doe ik het nu maar misschien, heel misschien komt er net dat ene lichtpuntje aan waar ik al een paar jaar op wacht.
Maar die zelfmoord komt er

En ik kijk het no
Datum:
02-07-2012
Naam:
A
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Wie wil er voor me zijn...

Hallo beste mensen,

Heb mijn leven danig verkloot; dacht de laatste maande weer een beetje op te kunnen krabbelen. Had een heel leuk vrouwke ontmoet met twee schatten van kinderen. Voelde me dol blij bij haar; geluk leek me voor het eerst in mijn leven een klein beetje toe te lachen.... Totdat ze er achter kwam dat ik door mijn enerome onzekerheid haar controleerde. Niet iets waar ik trots op ben. Kon het gewoon niet tegen houden m te doen. Dus zelf verkloot; ga der ook nimand anders de schuld van geven dat ze me dumpte. Kan haar eigenlijk ook niet echt ongelijk geven.
Helaas heb ik enkele dagen daarvoor te horen gekregen dat ik ongeneeselijk ziek ben en dat me een behoorlijke lijdensweg te wachten staat. Dit is niet wat ik wil.
Liep al veel langer met de gedachte dat mijn leve niks waard was en dat ik er veel liever mee ophield, dus de meeste voorbereidingen had ik al getroffen. Toen dat leuke vrouwke tegen gekomen; heeft me enkele maanden een hele mooie tijd gegeven totdat ik het dus zelf zoals altijd verkloot heb.
Daarna weer veel aan ht tobben en piekeren geslagen en besloten dat het leven voor mij nu wel lang genoeg geduurt heeft. Ben de laatste dingen aan het regelen en wil nog met een paar mensen schoon schip maken, maar mijn besluit staat vast. Dtum al geprikt en alles wat ik er voor nodig heb in gereedheid gebracht. Er ontbreekt echter nog 1 ding; ik zou het zo fijn vinden als ik niet alleen zou zijn... Is er iemand die me wil bijstaan in mijn laatste minutn? Nee; ik vraag niet om iets te doen, alleen om er te zijn, verder niks...
Datum:
01-07-2012
Naam:
Pim
Leeftijd:
35
Provincie:
Limburg

Mijn verhaal

Ik ben niet het geval zoals de meeste mensen op deze site. Ik word niet geslagen door ouders of in elkaar geslagen door andere. Ik zit gewoon teveel met mezelf. Ik denk veelste veel na bij alles, dat is mijn probleem. Wat ook nog een probleem is dat ik me in de steek gelaten voel. Ik heb niet het gevoel dat ik me bij mijn ouders of familie kan luchten over mijn leven want daar wil ik ze niet mee lastig vallen. Soms denk ik dat ik te veel om mensen geef en ze niet wil kwetsen, maar door alle ophopingen van mijn problemen denk ik ook wel eens aan Zelfmoord
Datum:
01-07-2012
Naam:
Tom
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.