Levensverhalen (pagina 302)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Pijn.

Het doet pijn om te horen dat je te dik bent, dat je er niet uitziet, dat je lelijk bent.

Het doet pijn als je ouders dat ook denken.

Het doet pijn om te zien hoeveel dunne/knappe mensen er zijn, waar ik niet bij hoor.

Het doet pijn als mensen je pesten hoe je eruit ziet.

Het doet pijn om te beseffen dat je niet op de wereld hoort, en dat je anders bent dan andere.

Het doet pijn om je elke dag zo verdrietig te voelen dat je er niet meer wilt zijn.

Het doet pijn om het gevoel te hebben dat niemand om je geeft.
Datum:
26-04-2013
Naam:
Deborah
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ten einde raad

Het kan maar tegen zitten in het leven. Eerst vader worden op 21 jarige leeftijd. trouwen met een vrouw waarvan je weet dit gaat niet lang duren. deze belazerde mij al in de verkeringstijd. na 11 nam ze de benen en liet de kinderen achter.Ze kreeg spijt van het in de steek laten van de kinderen en begon de kinderen te kopen na acht jaar. Toen werd ik financieel uitgekleed. Maar ik bleef strijden en werkte me kapot om alles sluitend te krijgen.Dit is gelukt en alles is weggewerkt. toen leerde ik een vrouw kennen die me werkelijk raakte. Zij vond mijn vrienden en mijn werk als internationaal chauffeur niets en dat moest veranderen. Iedereen weggestuurd en ontslag genomen omdat ik echt van iemand was gaan houden. na twee dagen werkzaam te zijn bij mijn nieuwe baas maakt ze het uit. Nu is alles verwoest en waarom? Volledig de weg kwijtgeraakt en geen zin meer in het leven. ik wil uit het leven want ik heb er nu al 14 jaar geen plezier meer in.
Datum:
25-04-2013
Naam:
m
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

pesten

ik word altijd gepest door mijn zus ik kan het niet meer aan ik ben al een tijdje aan het denken om misschien zelfmoord te plegen maar dan denk is dat wel nodig maar mijn zus is 13 en ik 11 en ze stopt gewoon niet all heel mijn leven pest ze me en als ik dan iets zeg komt zegt ze toch weer iets anders dat me kwetst
Datum:
25-04-2013
Naam:
margo
Leeftijd:
11
Provincie:
België

waarom nog verder doen?

Ik ben een 9 tal maanden geleden gescheiden na een huwelijk van 14 jaar.
Op zich was dit een goede beslissing doordat het al enkele jaren echt niet meer lukte.
Ik had de scheiding steeds uitgesteld voor mijn twee dochters van 10 en 13 jaar de pijn en miserie te besparen.
Na enkele dagen begon mijn ex reeds aan enkele nieuwe relaties e, is nu terug gelukkig als nieuw gezin.
Bij mij vlot het echter zo niet, ik bleef achter zonder de kids en met een hoop schulden.
Ik werd een tijdje geleden smoorverliefd op een vriendin die een stukje jonger is dan mij.
Alhoewel het 100 % klikt tussen ons wil ze het geen kans geven door het leeftydsverschil.
Ik begrijp haar daarin enerzijds wel en probeer dit dan ook te aanvaarden.
Jammergenoeg kan mijn hart het niet aanvaarden, ze betekent gewoon alles voor mij.
Ik kan het gewoon niet meer aan, kan al dagen gewoon niet meer slapen.
Drink echt veeel te veel terwijl ik vroeger bijna niets dronk.
Ik denk zelfs dat mijn kinderen beter af zouden zijn zonder mij.
Ik heb er tegen gevochten maar ik heb de kracht niet meer om verder te vechten.
Ik kan niet meer.
Datum:
25-04-2013
Naam:
wim
Leeftijd:
38
Provincie:
België

Ik kan het niet meer aan

Een traumatische jeugd. Onverwerkte gebeurtenissen. Prestatiedrang. Alleen. Velen vinden mij slim, veelbelovend, dichten mij een mooie toekomst toe en voorspellen mij een goede toekomt. Maar niemand weet waar ik al jaren mee worstel. Twijfels. Niet kunnen voldoen aan verwachtingen. Onverwerkte gebeurtenissen. Maar het ergste is: ik voel me zo alleen. Onbegrepen. Verlaten. Afgedankt. Het wordt niet beter. Ik probeer vol te houden en optimistisch te blijven, maar in waarheid is het een façade. Een toneelstukje voor de buitenwereld. Diep van binnen ben ik kapot. Vol geheimen. En ongelukkig. Ik kan zo nit verder. Ik kan het niet meer aan. Niemand luisterd. Diep van binnen schreeuw ik, maar niemand hoort mij. Ik doe mijn best, leef van dag tot dag en hoop op betere tijden. Tijden die niet komen. Ik kan het niet meer aan. Dag lieve wereld, het ga je goed. Ik pas er niet meer bij, niemand zal mij missen. Ik ben een overbodig product. Een productiefout van deze maatschappij.
Datum:
25-04-2013
Naam:
Paul
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

pijn

sinds ik op school kwam wed ik gepest buiten gesloten omdat me ouders uit marokko komen.
het ging zo maar door ik haate de pauze dan moest ik weer rondlopen en toe kijken hoe ze speelden.
het gaf krassen op mijn hart en ze zijner nog steeds ik zit nu in groep 7 en word nog steeds ge pest.
thuis wordtik geslagen als ik wat fout doe meestal met een soep lepel ofzo
me zussen schelden me uit voor vieze hond en mogool.
meschien ben ik wel een mogool
toen ik tegen me zus zij dat als ze zo door gaat ik zelfmoord ga plegen ze werd aleen maarbozer en schelde me voor ergerendingen uit.
ik zitnu nog steeds met de pijn .
het moet weg en de enige opsie is de dood
Datum:
24-04-2013
Naam:
meriam
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Water staat me tot aan de lippen

Hoi,

Mijn naam is Paul,
34 en trotse vader van 2 kinderen (1, en 7).
Ik zit nu al sinds 2002 in theraphie vanwege een combinatie van hevige Borderline en andere persoonlijkheidstoornissen. In de eerste paar jaar was ik vooral depressief en bezocht ik verschillende psychiaters, uiteindelijk kwam ik bij het GGZ terecht. Waar ik een dikke 2 jaar therapie gevolgd heb. Omdat de situatie vaak niet uit te houden was greep ik naar de alcohol, maar dat zorgde er juist voor dat mijn emotionele uitbarstingen nog heviger werden, ik begon en schreeuwen mezelf te branden en te snijden, mijn linker arm is een zooitje! Na één woede-uitbarsting in een MBT-groep werdt mij de deur gewezen. Ik was alleen maar aan het schelden, wél op iedereen om me heen, maar daar bleef het dan wel bij, geen geweld ofzo. Ondertussen hadden mijn twee oudere zussen me al (viavia) laten weten niet meer met mij om te kunnen gaan, al m'n vrienden was ik al kwijt, en voor nieuwe contacten maken ben ik als de dood. Toen ze me bij het GGZ de deur wezen, én zelfs mijn Psychologe, waar ik zo'n grote vertrouwensband mee opgebouwd had in twee jaar tijd, liet plots niets meer van zich horen, zelfs niet na al m'n smeek mailtjes. Terwijl zij niets met de situatie te doen had.
Dat ik me verlaten en veraden voelde is niet zo moeilijk te snappen, denk ik.
En toen begon de agressie, de woede, ik ben vaak een bom die op klappen staat, nu al 2,5 jaar. Ik heb verschrikkelijke uitbarstingen thuis bij m'n gezin, m'n vrouw krijgt het vaak verschrikkelijk te verduren, zelfs m'n oudste zoontje heeft soms onder mij te lijden, al heb ik hem gelukkig nog nooit iets lichamelijks gedaan. Helaas kan ik dat voor mijn vrouw niet zeggen, al heb ik haar nóg niet geslagen, wel heb ik haar al vele malen vastgegrepen, door elkaar geschud, geduwd en helemaal verrot gescholden.
Omdat zij mijn enige uitlaadklep is, (therapeuten zeggen bijna nooit de dingen die je kwaad maken), mijn ouders hebben ook al aardig wat met me meegemaakt onderhand.
Ik wilde me voor intensieve therapie laten opnemen in Oegstgeest, maar daar mocht ik niet heen vanwege m'n woede. Dus werdt ik naar de Waag gestuurd, waar ik nu nog zit. En ze helpen me wel met m'n agressieve aanvallen thuis, wat natuurlijk héél belangrijk is, maar het stukje waar ik elke morgen opsta met de gedachte; jezus, was ik maar dood, daar zijn ze niet echt de instelling voor, het maakt ze wel erg angstig.
Ik wil dit leven niet, vooral niet voor mijn gezin, ik haat mezelf ontzettend veel, maar ik haat de wereld om mij heen net zo veel omdat ik het onderhand niet kan uitstaan dat ik niet gewoon kan zijn als een ander. Nee ik heb geen dodelijke ziekte, had ik het maar. Maar een ziekte is het zeker wel, en alleen ik voel hoe dodelijk het soms kan zijn, hoe hopeloos het er allemaal uit ziet. Ik heb het gevoel dat ik een keuze moet maken, óf mijn gezin in de steek laten en een kluizenaar worden, of de dood. Alleen ben ik ook nog eens als de dood voor wat voor schade ik zou aanrichten met mijn zelfmoord. Ik wenste dat iedereen mij plots zou vergeten, en dat ik het zonder schuldgevoel zou kunnen doen, maar ja, sprookjes zijn sprookjes...
En ondertussen blijft die stem in mijn hoofd maar zeggen; Doe het gewoon, en speur ik het internet af naar dé perfecte zelfmoord methode en fantaseer ik constant, elke dag wel, over verschillende zelfmoord scenario's, waarbij ik de trauma's voor eventuele getuigen zorgvuldig analyseer, en afweeg. Ik word er echt nóg gekker van, en het voelt letterlijk alsof ik verdrink!!

HELP ALSJEBLIEFT!!!!
Datum:
23-04-2013
Naam:
Paul
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

zie het niet meer zitten

Ik heb een lief gezin, maar zie het niet meer zitten op mijn werk. Nochtans doe ik heel graag het werk, maar het is vooral om 1 collega te doen.
Daarom wil ik er niet meer zijn en weet niet hoe ik er een einde moet aan maken
Datum:
23-04-2013
Naam:
veronique
Leeftijd:
40
Provincie:
België

Waarom ?

Hallo ieder
alles gaat goed
leuke vriendin, maar soms/vaak zoek je een uitweg je wil niet meer.
mensen begrijpen me niet ?
doe alles verkeerd :S
waarom?
troost vind je dan in je familie vrienden
praten hebt :)
Datum:
22-04-2013
Naam:
k.h.l.j
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

ze hebben me laten vallen

Al mijn vrienden hebben me laten vallen, altijd als ik vraag of ze een keer kunnen afspreken krijg ik geen antwoord maar ik zie wel dat ze het lezen. Als ik het in hun gezicht vraag praten ze erover heen.. ik wordt al een paar jaar uitgescholden voor schaap omdat ik krullen heb, maar als ze het zeggen, zeggen ze het zo overtuigend dat het lijkt alsof ze me willen kwetsen, en dat al een paar jaar.. ik heb nu dus geen vrienden meer, En ik wordt altijd genegeerd. ze praten alleen tegen me als ze me nodig hebben. ik weet niet hoelang ik dit eenzame leven nog aankan.
Datum:
21-04-2013
Naam:
Mike
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.