Waarom? Waarom heb ik altijd ruzie met mijn moeder? Mijn moeder is een schat van een meid. Maar zit ik dan zo in de knoop met m'n leven? Mijn moeder heeft al heel lang smetvrees, oftewel dwang. Een ziekte waar ze zelf niks aan kan doen, maar haar eigenlijk wel helemaal kapot maakt. Meer dan een jaar geleden was ze depressief. Ik zorgde toen eigenlijk voor haar, ipv dat ze dat voor mij deed. Ze lag dagen lang in haar bed en ik moest mezelf maar redden. Opzich die eenzaamheid vond ik wel fijn, lekker alles op mezelf doen. Maar het was niet goed. Paar maanden later kwam ik thuis van school, ik ging naar mijn moeders kamer om te vragen wat ze wou eten. ( Ik was van plan om daarna snel de stad nog in te gaan en daarna had ik een verjaardagsfeest van een klasgenoot en zou daarna nog uitgaan). Toen kwam ik mijn moeder heel raar tegen, ze praatte raar en ze had gekotst. Ik ben niet snel bang maar toen was ik doodsbang. Ik wist niet wat ik moest doen dus heb snel de vriendin van mijn tante gebeld. Zij kwam zo snel mogelijk, daarna was mijn moeder niet meer aanspreekbaar. Dus toen hebben we 112 gebeld. Toen ze op de IC lag was t duidelijk wat ze op had waardoor ze zo raar deed. Ze had een overdosis antidepressiva op (medicijnen waar ze eigenlijk mee moest stoppen). De dag daarna werd ze naar een psychiatrische afdeling gebracht, daar heb ik mijn moeder weer gesproken. Ze vertelde mij dat ze zelfmoord heeft gepleegd, ze had dr geen zin meer in. Maar had nu ontzettend erge spijt want ze wist dat ze mij niet alleen kon laten (woonde alleen met mijn moeder, mijn vader kende ik niet en heb geen broertjes of zusjes. Alleen mijn moeder dus). Sindsdien woonde ik bij mijn tante, wat niet helemaal leuk was. Je moest praten met jeugdzorg, trias etc. wat totaal geen pretje was. Vriendinnen waren er wel voor me, maar ze begrepen mij gewoon niet. Wat ik opzich ook wel snap want ik liet niet veel los over wat er gebeurd was. Liet het meer voor mezelf. Sindskort woont mama weer thuis, ik nog niet.. Mama is eigenlijk nog te ziek, wat ik niet leuk vind. Ik kan alles wel bij elkaar schelden. Intussen ben ik ook nog naar een nieuw pleeggezin gegaan, waar ik het super leuk heb. Heb verder een super leven ik doe alles wat ik niet laten kan en heb super vrienden en vriendinnen! Maar toch als ik bij mama kom voel ik me kut. Mijn tante heeft me wel eens verteld dat het allemaal mijn schuld is wat er met mijn moeder is gebeurd. Ik kan dat niet vergeten. Het is ontzettend lang geleden maar kan t gewoon niet.. Heb net ruzie met mama gehad om een dom klein ding, voel me super schuldig en ben bang dat ze nog een keer probeert om zelfmoord te plegen. Ik heb er ook over na zitten te denken, maar kan mijn moeder en vrienden niet in de steek laten. Hoe een kutwijf ik soms ook kan zijn.. Voor de mensen die zelfmoord willen plegen, doe t aub niet je doet er mensen mee pijn. Mensen gaan je missen! Je dierbare. Je staat er niet alleen voor, zoek hulp.
BTW: als je dit hele verhaald hebt gelezen, bedankt voor je tijd!! Ik moest het even kwijt!!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.