Levensverhalen (pagina 293)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik ben alles waar ik voor leef kwijt

ikl ben vader van 2 kinderen die ik niet meer ziet ik probeer positief in het leven te blijven staan en heb met alles wat ik doe iedereen naar zijn zin te maken maar ben zelf op voel me eenzaam ik weet het soms niet meer iser iemand die mij begrijpt en met mij wilt praten
Datum:
22-05-2013
Naam:
mary
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

uitzichtloos

Sommigen van jullie zullen denken: ze is nog maar 16, het is de puberteit, ze heeft nog een heel leven voor zich..
Nochtans heb ik al veel meer meegemaakt dan een normale persoon gedurende zijn hele leven meemaakt. En de problemen blijven maar komen.

Ik had zo veel dromen, ik wou wetenschapper of dokter worden maar daarvoor moet ik studeren, en dat kost geld. We hebben nu thuis steeds meer geldproblemen en ik ben bang dat mijn moeder zelfmoord gaat plegen en dan sta ik er helemaal alleen voor met mij 2 jongere zusjes.

Nu voel ik me ook zo alleen want mijn moeder doet helemaal niets, ze slaapt hele dagen en als ze wakker is roept ze altijd. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader zorgt voor nog meer schulden. En ik ga elke dag naar school, na school heb ik een job, als ik thuiskom maak ik eten voor mijn zussen, dan moet ik nog voor school werken en kuisen en het is gewoon allemaal zo veel.

Ik kan het niet meer aan, als dit mijn toekomst is, heb ik liever geen toekomst.
Datum:
22-05-2013
Naam:
MC
Leeftijd:
16
Provincie:
België

De dood

Ik ben een meisje van 15 jaar en op het eerste gezicht lijkt mijn leven perfect te zijn. Mijn ouders zijn nog bij elkaar en houden van elkaar, ik heb een oudere zus waar ik goed mee op kan schieten, woon in een groot huis, heb lieve vrienden, enz. Op het eerste gezicht is er dus niets aan de hand, maar ergens diep vanbinnen zit er toch altijd een gevoel wat ik kwijt wil.

Van nature ben ik altijd al onzeker geweest, maar omdat ik op de basisschool erg gepest ben, is dat alleen maar erger geworden. Ik durf bijna niets meer te zeggen of te doen. Dit zorgt ervoor dat mensen mij beginnen te mijden, wat alles natuurlijk erger maakt.

Sinds drie jaar heb ik zelfmoord gedachtes en sinds twee en een half jaar ben ik depressief verklaard. (Ze denken dat ik dat al vanaf mijn achtste ben.) Twee jaar geleden heb ik mijn eerste (van de zes) poging gedaan. Het litteken in mijn hals is nog steeds goed zichtbaar. Als mensen mij vragen wat het is en hoe ik eraan kom, lieg ik liever dan dat ik de waarheid vertel. Ik vind het moeilijk om over mijn gevoelens of zoiets dergelijks te praten.

Ook snijd ik mezelf. Meestal doe ik dat op mijn bovenbenen of buik/rug. Dat valt minder op. Het is voor mij een uitweg om even van de pijn weg te kunnen. Ook al is het maar voor drie seconden, je denkt even nergens meer aan.

De medicijnen die ik slik tegen mijn depressie helpen niet echt en maken me alleen maar misselijk en duizelig. Ook de gesprekken met mijn psycholoog en psychiater helpen niet. Ik krijg hierdoor het idee dat ik mijn ouders alleen maar op de kosten jaag, wat ik natuurlijk niet wil.

Zoals ik al zei heb ik zes pogingen gedaan om mijn leven te beëindigen. Na de vijfde poging ben ik ingestort waar een groep vrienden bij was. Ik heb uren gehuild. Toen ik weer thuis was heeft een goede vriend van mij gebeld. Hij vertelde dat hij ook depressief was geweest en hij dacht dat ik dat ook was. (Niemand wist het.) Ik zei dat hij gelijk had, want dat was ik ook. Hij bood aan om me te helpen, met bijvoorbeeld gesprekken. Ik heb een paar keer met hem gepraat, maar ik durf niet echt hele diepe gesprekken te voeren, omdat ik bang ben dat hij weer depressief wordt. Het is het niet waard om hem weer door deze hel te laten gaan, alleen om mij even verlichting te bieden. Ik zou liever sterven als dat het zou kunnen voorkomen.

Soms weet ik echt niet meer wat ik wil. Aan de ene kant wil ik heel graag aan deze hel ontsnappen, maar aan de andere kant weet ik ook dat mijn familie er heel veel schade aan zal hebben. Ik denk niet dat ze het helemaal begrijpen. Ook zou het niet goed zijn voor de dreigende depressie van die vriend. Hij probeert me echt te helpen. Ik weet het allemaal niet meer.

Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er steun aan zullen vinden als je je verhaal hier deelt.
Datum:
21-05-2013
Naam:
.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

zelfmoord

Hi, ik ben 13 jaar oud en mijn leven loopt slecht vanaf toen ik 4 was ik werd geslagen en geschopt thuis ik kan het nog steeds niet goed vinden met mijn broer hij is nu 18 en gaat de verkeerde kant op ik was vroeger een verlegen meisje maar ik ben veranderd ik ging ook de verkeerde richting op ik drink en ik rook ik heb toen ik 6 was voor het eerst zelfmoord proberen teplegen maar ik was alleen maar een tijd bewusteloos en ik had een gebroken pols ik heb voor de tweede x het geprobeerd toen ik 9 was ik rende voor een auto alleen hij stopte optijd jammer genoeg iktoen ik in de eerste va de middelbare school zat begon ik me te snijden maar dat hielp niks ik ben er mee gestopt maar nu dat ben ik elke dag verdrietig en denk ik aan wat ik heb meegemaakt ik ben gewoon bang ik ben een boek aan het schrijven over mijn leven maar dan met nog een paar extratjes erbij mijn bedoeling is om alles te vertellen over mijn leven en gevoelens in die boek heet ik angel maar dat is niet mijn echte naam zodra het boek af is wil ik zelfmoord plegen en het boek achter laten voor mijn moeder maar deze x ga ik goed nadenken hoe ik zelfmoord ga plegen want ik wil niet dat het weer mislukt mensen noemen mij hoer omdat ze denken dat ik met elke jonge die ik tegen kom seks heb maar dat is helemaal niet zo ik kan niet mijn hele levens verhaal hier op schrijven want dat duurt te lang en daar heb ik geen zin in ik wil gewoon graag advies hoe ik makkelijk en pijnloos zelfmoord kan plegen maar deze x wil ik dat het echt lukt x angel from the book
Datum:
21-05-2013
Naam:
angel
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

......

mijn ouders hebben heel vaak ruzie terwijl het helemaal nergens over gaat, mijn broertje scheld me uit met ziekte K, dat doet hij samen met zijn vrienden. op school voel ik me ook alleen, ik heb wel vriendinnen die van me houden maar die weten niet hoe ik me voel. ik wil het ook niet aan een docent op school vertellen want ze helpen je toch niet. ik wordt ook door een jongen it de klas gepest met rrrrrr omdat ik die r anders uitspreek dan iedereen. i heb zo'n gevoel dat ik nergens thuis ben. ik heb een hele lieve opa maar toen hij in 2011 overleed werd ik alleen maar verdrietiger, hij was de enige in mijn familie die ik echt aardig vond. ik zit er altijd al aan te denken om zelfmoord te plegen, totdat ik in 2012 one drection op tv zag ik was gelijk gek op ze, ik wou voor hun blijven leven omdat ze dan een fan minder hebben maar ze weten toch niet dat ik besta en lezen dit toch nooit, toen voelde ik me weer alleen. ik huil mezelf altijd in slaap omdat ik dan terugkijk op mijn verschrikkelijke leventje. ik wou altijd al naar iemand die ik kon vertrouwen maar die vond ik niet. ik zit heel vaak met muziek in mn oren zodat ik me kan afsluiten van de buitenwereld en het zijn alleen maar liedjes met lyricsen die een soort van over mij gaat. ik wil van deze wereld af maar ik heb gehoord dat als je zelfmoord pleegt dat je danbij de duivel terecht komt maar dat wil ik niet, ik wil bij mijn lieve opa in de hemel zijn.
kan iemand me helpen?
Datum:
21-05-2013
Naam:
sophie
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik voel me anders

ik ben niels 20 en ik ben anders ik heb te vroeg gebooren .ik hat ijdlijk iemand gevond die me zag egt was ik hield zoo veel van haar ma het is uit het doet zoo veel pijn ... ik kan daar nie mer om in de familie ziet iedereen als een kind ik op 1 groost klijn kindere ma iedeen doet als ik 14 ben ik weet nie meer 2 geleed heb er fijten plaats ge vond waar ik slagtover van werd ... ma da zit nog mij hooft ik denk ik 20 jaar geleed beter nie geboor was ge word .....
Datum:
21-05-2013
Naam:
niels
Leeftijd:
20
Provincie:
België

....

tja, mijn leven op dit moment is gewoon.. geen leven meer te noemen. ik ben 16 jaar oud en woon bij mijn moeder en haar nieuwe vriend sinds 4 jaar ik kan niet echt met hem opschieten, steeds zit ie op mijn lip alles wat ik doe is fout in zijn ogen en hij trekt mijn moeder daar in mee. mijn vader heeft mij en mijn moeder 12 jaar geleden in de steek gelaten , sinds 3 jaar geleden is hij getrouwd en heeft een nieuw kind erbij.
ik voel me nogal allleen, elke dag word mij duidelijk gemaakt dat ik een duivels kind ben of een kut kind of een rot kind noem het maar op. Laatts werd mij gezegt dat ik het huis uit moest gaan, waar moet ik heen? Jeugdzorg.. Daar heb ik al hulp gezocht en tevergeefs geen verbetering.
ik heb afgelopen Kerst al geprobeert zelfmoord te plegen, ik had 35 paracetamols ingelsikt in 50 minuten. Maar ik leef nog helaas, mijn maag werd leeggepomt in het ziekenhuis. ik zit me nu af te vragen welke andere manieren kan ik mijn iegen leven afnemen.. mijn pols door snijen? Nee dat durf ik niet , van een gebouw afspringen ook niet. ik zou het niet weten, op school gaat het ook niet goed. ik kan me niet concenteren zit natuurlijk met mijn thuissituatie . Heb elke dag wel ruzie met mijn moeder, mijn grote zus en broer zijn het huis al uit en bij hun helaas kan ik ook geen steun vinden. sinds September zit ik zwaar aan de drugs, ik gebruik wiet en hasj en dat heeft er ook voor gezorgt dat mijn moeder nog meer te klagen over me heeft, ik begin verslaafd te worden aan mijn drugs . ik heb 5 therapeuten gehad en 2 maatschapelijke werkster en zoals ik al zei ben pas 15 jaar. Ik wou dat ik iemand had op wie ik kon rekenen maar helaas ben ik die persoon kwijt geraakt. Ik was vroeger niet zo, depresief , boos , stoned, verdrietig. vroeger ik was een blij kind zag alles Roze ( om het zo te zeggen ) maar nu ik zie alles zwart en grijs, heb geen kleur ( leuke momenten) in mijn leven, ik heb eigelijk niks meer om te leven. Heb geen school, geen baan, geen relatie met mijn moeder noch mijn zus. Heb geen Vader op wie ik bouwen want hij is bezig met zijn eigen nieuwe gezin . Als ik iets kon vinden wat ter overlijden kan brengen zou ik het doen..

Ben gewoon zwaar ongelukkig wil gewoon weer gelukkig zijn..
Datum:
20-05-2013
Naam:
S.C
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

:s

Ik blijf liever anoniem!
Maar of het leven nog zin heeft??
ik werd gepest op internet door 1 iemand
thuis heb ik vaak ruzie met wie dan ook!
ik snee/snij me zelf! 1 iemand hielp me maar die zeg nu dat ze er niets meer mee te maken wilt hebben. ik wil zelfmoord plegen maar ik durf het niet!
iemand tips wat ik moet doen?
groet!
Datum:
20-05-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik

Hallo allemaal,
Ik had nooit gedacht dat ik mijn verhaal zou doen op een site als deze, aangezien ik totaal geen aandacht wil trekken.
Mijn vriendinnen zien ook regelmatig dat ik met dingen zit, maar uitspreken kan ik niet..

Ik ben Kelly, 20 jaar oud en mijn leven is eigenlijk zo erg nog niet..
Wat wel erg is, is dat intense gevoel van iemand missen.
Sinds dat het overging met mijn ex, ben ik er niet meer overheen gekomen. De ene keer gaat het beter als de andere keer, maar over het algemeen voel ik me zo enorm verdrietig over het feit dat ik hem niet meer in mijn leven heb.
Ik heb zoveel spijt over me, en dat kan ik niet loslaten... Ik heb het gevoel dat ik het niet zonder hem wil, oud worden en ''gelukkig worden''

Mijn moeder heeft veel problemen in de liefde, maar omdat ik zelf ook in de knoop zit kan ik niet meer aardig reageren op haar, mensen zien mij dan ook vaak als ''koelbloedig'' zo ook mijn moeder.

Ik heb vaak gedacht over '' wat nou als ik er niet meer zou zijn'' ''hoe zou ik onder alles vandaan kunnen komen''

Twee jaar geleden heb ik medicatie geslikt, maar niet genoeg voor een overdosis en ook de medicatie was niet de juiste medicatie daarvoor, ik wilde niet per se dood, ik wilde gewoon rust, niet meer nadenken , geen verdriet, geen zelfhaat.. Ook heb ik een tijdje mezelf gesneden, om mezelf te straffen en omdat het goed voelde..

Ik vind mijzelf als persoon niets waard, oke ik heb humor maar verder walg ik van mn persoonlijkheid.

Het is lastig om te omschrijven wat ik voel eigenlijk, ik heb ook heel veel leuke dagen in mijn leven, eerlijk waar... maar het is zo moeilijk om iemand zo te moeten missen, en daarnaast word ik door velen niet serieus genomen op het gebied van liefde.

Ik snap ook niet waar alle gedachten vandaan komen, zelfmoord, haat naar mezelf toe, koelbloedigheid, niet los kunnen laten van.. soms het nut van het leven niet inzien, eenzaamheid..

Soms wil ik hulp en praten, maar meestal wil ik het voor mezelf houden.. heb nagedacht over hulp zoeken, maar wil mijn zwakte niet tonen naar mijn familie ed.

Dit was mijn verhaal
Datum:
20-05-2013
Naam:
Kelly
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Hallo allemaal,

Ik typ dit hier omdat ik het niet meer weet.. Ik had de beste vriendin van de hele wereld, en door mijn eigen schuld (niet dat ik vreemd ben gegaan, maar omdat ik er niet voor haar was) is het over gegaan. Dit gebeurde op 15 februari jl. 2 dagen voordat we 5 jaar bij elkaar zouden zijn.. dat was namelijk 17 februari.. ik had zodoende ook besloten om 17 februari voor haar op mijn knieën te gaan en was dus ook al vol met de voorbereidingen hiervoor bezig.. Zover is het dus nooit gekomen want op 15 februari heeft ze besloten dat het mooi was geweest. Ze ging bij me weg.. Sindsdien zit ik in een neerwaartse spiraal en kom hier voor mijn gevoel ook niet meer uit.. Ik mis haar zo erg.. En denk elke seconde van de dag aan haar, en wat ze aan het doen is, of ze met een ander is.. en dat soort dingen.. ik denk bijna elke dag er een eind aan te maken.. Ik zit al in therapie, krijg anti-depressiva, maar niets helpt.. alleen de gedachte aan haar... Maar zij wilt me niet meer spreken.. Het zal wel niet maar ik hoop dat dit me een klein beetje kan helpen.. ik weet het echt niet meer....
Datum:
20-05-2013
Naam:
Roy
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.