Levensverhalen (pagina 290)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom

Hallo allemaal jullie zeggen dat jullie willen luisteren naar mij en dat is een hele eer.
Waarom wil ik niet meer.
Mijn papa gaat nu bijna voor altijd weg en ik mis hem zo.Ze lachen me uit dat ik niet kan sporten . ik haal minder goeie punten.Ik ben een knuffelbeest en mijn mama heeft nooit zin om mij te knuffelen.En ik twijfel of ik wel 1 vriendin heb,en het allerlaatste het lijkt alsof een geest achter me loopt en me laat voelen dat ik er niet meer mag zijn heel dom maar ja het is zo!!!!!!
Datum:
01-06-2013
Naam:
Anne-Sophie
Leeftijd:
11
Provincie:
België

slechte gevoelens

beste ,
toen ik 11 jaar terug mijn vrouw leerde kennen had ik nooit kunnen denken .dat ik nu in de situatie zou tercht komen waar ik nu zit. we werkten allebei zeer hard en verdienden goed onze boterham en konden goed sparen . maar we leefden ook goed . we kochten een mooie wagen kleren en allerlei spullen . gezien we echter nooit op reis gingen en ik altijd de zomers ging bij klussen evenees de zaterdagen . hadden we het behoorlijk goed . we touwden en gaven een trouwfeest met alles er op en er aan . we kochten een stukje grond om op te bouwen . maar toen, we hadden natuurlijk beide een grote kinderwens . na enkele natuurlijk zwanger te zijn geraakt . maar iedere keer een miskraam te hebben gehad gingen we voor ivf de eerste 6 keer is terug betaald . maar toen het nog nie lukte besloten we om verder te doen en alles zelf te betalen gezien we toch al iets samen hadden gespaard . we deden dit 10x wat natuurlijk een grote hap van ons spaarboekje ging . maar geen paniek dachten wij . want ik was op mijn eigen begonnen en de zaken liepen goed . maar ik was wat begoed samer gekomen op mijn centen . en liet mijn vrouw de papieren doen . maar nu komt het . ik moest dringend worden geopereed en kon 4maand niet werken dus ook geen inkomen en ik was thuis en zo ook de post bekijken . de éénne aangetekende na de andere . met wat ik ondek dat ze een schuldenberg van ongeveer 25000€ heeft gemaakt . nu zo'n 6maand verder heb ik niets meer en binnen 5dagen komen ze ook alles nog aanslaan . maar zij leeft nog mooi verder in haar luxe leven en ik zit hier achter met de problemen . en ik denk bijna iedere daag om uit het leveen te stappen sinds ik allles ben te weten gekomen . maar er is wel iedere keer wel iets die mij tegen houd om toch maar van het spoor weg te gaan of blijven . voor deze mensen zou ik hier nog willen blijven maar zij kunnen mij ook niet helpen mijn mama , zus en mijn zoon maar toch vraag ik me af voor wie of wat nog ik kan mijn zoon niets meer bieden . en als ik het doe word ik verenigd met mijn papa denk ik .
Datum:
01-06-2013
Naam:
armando
Leeftijd:
27
Provincie:
België

ik ben er echt klaar mee.

hallo ik ben een meisje van 18 jaar en ik kan het leven gewoon niet meer aan. Alles gaat fout.

de opleiding die ik wilde kan ik niet doen omdat mensen denken dat ik niet goed genoeg ben.

ik wordt door mijn familie, ouders en broer en zussen, uitgescholden dat ik gek ben, dat ik naar een gesticht moet, dat ik nietsnut ben

op mijn werk wordt ik niet gewaardeerd

al mijn vrienden trekken langzamerhand bij me weg.

ik heb niemand meer op terug te vallen.

het enige positieve wat ik nu kan bedenken is mijn oppasgezin. ik heb daar 5 oppaskinderen. als ik bij hun ben kom ik in een bubbel van onschuld terecht..

ik kan het gewoon niet meer aan. ik ben gewoon zo bang...
Datum:
01-06-2013
Naam:
someone
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Ex van vriendin .

Mijn vriendin's ex vriendje knuffelt me steets en geeft me kusjes ik kan er niks aan doen .. Ik wijk wel steets af.. Maar zei zet de hele school tegen me op .. Ze scheld me uit voor hoertje enz. se haalt ook haar eigen vriendinnen op en ik sta daar ik mijn eentje.. Ik bedoel knuffelen s niet zo erg. Maar ik ben op een andere jongen tom. En hun noemen mij nu ook vaak een playerendehoer ik zeg ik neuk niet voor geld hoor.. Dus k had de gedachten voor zelfmoord.
Datum:
01-06-2013
Naam:
sharena
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

Time-Out

Het leven gaat maar door en door en door en door, ik word er helemaal gek van. Iedere dag heb ik het gevoel dat ik moet presteren, omdat ik anders (naar mijn gevoel) aanzien ten opzichte van mijn vrienden en familie verlies. Ik zit in een eenzijdige tunnel, waarin ik constant onzeker ben en haat heb aan alles en iedereen. De kleinste dingen kunnen voor mij al een enorme depressie triggeren. Soms wil ik gewoon een time-out maar eigenlijk bestaat zoiets natuurlijk helemaal niet. Ik wil eigenlijk dat er iemand is die zijn/haar arm om mij heenslaat en die ook voelt/gevoeld heeft wat ik voel. Maar door mijn enorme onzekerheid lukt het mij maar niet om nieuwe mensen te ontmoeten en de mensen die ik nu al om mij heen heb, durf ik mijn gevoelens niet mee te delen. Daar ben ik dan te trots voor ofzo... Omdat ik net mijn arm heb bewerkt met een sleutel ben ik maar naar informatie gaan zoeken voor dit soort buien en ik moet toegeven dat het typen van dit verhaal al voor enige rust zorgt.
Datum:
31-05-2013
Naam:
Benjamin
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Weg???

Ik word gepest...
Maar dat is nier het enige
Ik word geslagen door de pesters.
Ik wil niet persee dood maar ik denk er wel vaak aan ik hou van mijn ouders en familie.
Maar als het er echt op aan komt op school dan komen er kinderen helpen.
Maar ik vindt dat veel te laat.
Ik ben al vaak weggelopen maar ik moest
Begrijpelijk wel weer terug.
Ik hoop dat jullie mij snappen.
Veel succes met jullie probleem.
Groeten Milou
Datum:
31-05-2013
Naam:
Milou
Leeftijd:
11
Provincie:
Zeeland

Waarom?

Ik ben een meisje van 16 jaar. Ik zit nu een halfjaar in een zware depressie, en zoals mijn moeder zegt 'je zit maar in een dipje'.

Mijn ouders zijn gescheiden, al vanaf dat ik 4jaar ben ongeveer. Tussen hun gaat het heel schommelend.. Ik heb eigenlijk altijd bij mijn moeder gewoond, sinds 2jaar geleden... Toen ben ik weggelopen van huis. Mijn moeder en ik konden vroeger al nit goed met elkaar overweg. Ze sloeg me vaak, we hadden elke dag wel ruzie maar ik durfde nooit weg te lopen tot dat punt. Wat er toen was gebeurt wil ik liever niet vertellen. Ik ben toen naar mijn vader gegaan die me toen heeft opgevangen. Relatie tussen mij en mijn vader was altijd wel goed eigenlijk, ik ging elk weekend naar hem toe. Maar toen ik bij hem introk, is de relatie tussen mij en mijn vader verslechterd. Hij had een vriendin gekregen een meisje die 20jaar jonger was dan hem en ik kon dat niet echt accepteren en dat liet ik ook wel merken. In die tijd ben ik voor een paar weken bij mijn moeder gaan logeren. Toen het uit was gegaan met mijn vader en z'n vriendin heeft mijn vader mij de schuld gegeven van dat. En tot de dag van vandaag neemt hij me dat nog kwalijk. Waarom? Ik heb geen idee. Communiceren kan hij al helemaal niet. Ik heb ook nog een broertje en die stookt de boel helemaal op. Ik heb een jaar geleden ruzie gehad met m'n broertje, maar dat was wel de ergste in tijden. Hij had me bijna gestoken met een mes. Mijn vader? Die stond erbij en keek ernaar... Lachend. Hij had ons uiteindelijk uit elkaar gehaald en heeft mij toen een paar harde klappen verkocht. Ik zag allemaal sterretjes. Na toen ging het alleen maar slechter tussen mij en mijn vader. Tot de dag van vandaag zit ik elke dag in mijn kamer, het liefst kom ik de deur niet uit. Ik ben al zo'n 2maanden niet naar school geweest en hij is er daar dan pas achtergekomen. Ik moet het huis uit als ik dit school jaar niet haal en dan maakt het hem niet meer uit wat er met me gebeurd zoals die zei.
Ik praat nooit met hem en hij weet niet wat er in mijn hoofd afspeelt. Ik kan het hem ook niet vertellen anders denk hij dat ik gestoord ben en laat hij me opnemen. Niet zeggen dat ik niet weet of die dat zou doen.... Ik weet het want hij heeft het ook bijna geflikt bij mijn moeder.
Ik voel me klote, ik wil me zelf het liefst op hangen, een over dosis nemen. Maar me vriend die sinds kort bij me woont in m'n kamer..... Houd me tegen en n de gaten. Maar ik wil het allemaal niet meer ik zak alleen maar dieper in de put en ik zie geen uitweg meer. Ik wil niet meer hier zijn.
Datum:
31-05-2013
Naam:
Tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

I can't take this any longer

Mijn vriend heeft mij uit het niets gedumpt. Hij blijft me hoop geven dat we nog samen komen. Het houd me al nachten lang wakker, ik ben gaan roken, iedere avond drink ik voor het slapengaan en ik snijd mezelf op plekken waar niemand anders dit kan zien. Overdag slik ik allerlei pillen om mezelf rustig te kunnen houden. Ik wil niet meer leven met deze spanning en deze pijn. We zijn lang bij elkaar geweest, ieder weekend samen geslapen maar zonder hem kan ik niet verder leven. Hij was mijn liefde van mn leven en mijn beste vriend. Nu heb ik helemaal niemand meer bij wie ik terecht kan met mijn pijn. Bij wie ik op de schouder uit kan huilen en kan knuffelen. Niemand. Ik wil niet meer.
Datum:
30-05-2013
Naam:
Amber
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Toch aan het doorzetten.

Ik ben nu eindelijk moeder , iets wat ik altijd wilde vanaf de eerste twee weken die ik het ziekenhuis moest doorbrengen door de groeiende astma klachten... astma? Nou nooiiitttt gedacht ik hou van dansen wat moet ik met astma zucht.... uiteindelijk werd het door de jaren heen alleen maar erger kom ik pas twee maanden terug achter dat ik allergisch ben voor schimmels en dus schimmelsporen zich overal in mijn huis bevinden.... en ik dacht dat mijn zelfmoordpogingen mij zo ver brachten. Ik kan veel doe ook veel alleen alsnog is het mij verkeerd uitgepakt want ik kwam te laat achter dat ik begaafd ben alleen ik weet er totaal niet mee om te gaaan... tenminste niet geheel goed. Daarom beeindigde ik telkens in een gat. Hedendaags wat minder alleen ik voel me alsnog niet goed om in dat hokje geplaatst te worden. In de liefde gaat het gegarandeerd slechter dan het hoort. Onzker ben ik niet van mezelf vind mezelf mooi van binnen en buiten. Soms voel ik me alsnog waardeloos om het leven aan te kunnen omdat er weinig begrip is. De gedachtes worden gelukkig geen beelden tot acties en dat vind ik genoeg controle over de situatie en het maakt me trots en gelukkig. Ik ben de bazin van mijn geluk.

Okey heel wat geschreven omdat ik niet veel alles kan uitleggen er is wel een leuk boek die jullie kunnen lezen "alle synoniemen van uitdagend" zoek het op en geniet ervan!
Datum:
30-05-2013
Naam:
Begrip
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

I can't take no longer

Hallo iedereen ik ben een meisje van 13 dat gepest wordt op school met scheldwoorden die echt pijn doen & ik heb een lief en iedereen zegt dat ik een ... ben en dat ik het al gedaan heb met hem wat hellemaal niet waar is maar ik durf niks tgn MIJN ouders ik snij mezelf en ben al aan een brug gaan staan maar mn lief en een vriendin hebben me tgn gehouden maar nu is mn lief kwaad op mij omdat iedereen zo denkt en ik denk elke dag wanneer zou ik het doen help me ik weet het echt niet meer
Datum:
29-05-2013
Naam:
liessa
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.