Levensverhalen (pagina 282)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De Wereld Is Beter Af Zonder Mij!

hallo, ik ben een meisje van 15. Zelf sta ik er al van mij 12 alleen voor: eten maken, strijk doen, ... alle huishoudelijke taken eigenlijk. Daarboven moet ik mij schoolwerk en dergelijke doen. Dit wordt mij echter soms wat te zwaar, ik zit enorm veel alleen thuis ik haat het gevoel van eenzaamheid. Mijn ouders zijn ondertussen ook al 7 jaar gescheiden dit maakt het ook zeker niet beter... . Op school en in de manege gaat het echter ook niet altijd super... . Vanaf ik met een lager cijfer dan een 7 naar huis durf te komen krijg ik direct op mijn kap.. . Op mijn 12 jaar ben ik ook verkracht geweest dit heb ik echter nog altijd niet verwerkt... en sleep dit dus nog altijd mee. Als ik om de 2 weken een weekend naar mijn vader moet dan doet het me er telkens aan denken.. hij zit dan telkens op zo'n sekssites te kijken en hem voor de computer wanneer ik het kan zien af te trekken. Dit is echter niet prettig. Bij de jongens wordt ik steeds opnieuw af gewezen omdat ik zwaarder ben enz. Mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen zijn ook alles behalve... . Ik zie alles zwart-wit, er heeft niemand om me en dat zal niemand ook doen. Niemand ziet me staan en dat zal ook zo blijven... . De wereld is gewoon beter af zonder mij... . Geluk? Nee dat ken ik al jaren niet meer.. Ik lach elke dag mij problemen weg maar echt gelukkig? Nee dat ben ik niet ook al denken de meeste van wel. Er zeggen veel mensen tegen me "stay strong" en "don't give up' maar dit helpt echt niets... . Ik probeer het wel het is dat niet maar na 4 jaar met deze gedachten te lopen en mezelf al 4 jaar te verwonden en er een verslaving aan over hebben is dit ook alles behalve. Ondertussen hebben wel al een paar mensen bewezen dat ze wel om me geven maar die mensen verdienen een beter vriendin dan mij en als ik er niet meer zal zijn zullen ze die vinden! De mentale pijn wordt mij echt te veel en dan vragen mensen zich af van waarom snijd ze haar? waarom? Wel omdat ik mijn mentale pijn in lichamelijke pijn wil omzetten en er niemand wil mee lastig vallen... . Maar toch wil ik door vechten voor 1 persoon al sinds april wil ik met hem hij heeft me al afgeven en me al meerdere keren gekwetst maar men liefde voor hem gaat maar niet weg. Ik hoop dat dit rap veranderd... . Ik ben echt de draad kwijt wie kan mij helpen (dit is wel nog niet mijn hele verhaal maar toch...)?
Datum:
29-06-2013
Naam:
LR.
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Zie het niet meer zitten

28 jaar Getrouwd geen leuke relatie meer geen intimiteit ook al jaren geen sex meer, communicatie is ver te zoeken 3 kinderen waarmee de relatie ook slecht mee is hoe het kan ik weet het niet, met het werk heel druk maar dit geeft nog iets voldoening door het gemis aan intimiteit ben ik sexueel gefrustreerd geraakt waar ik ook niet mee om kan gaan. Gesprekken met de dokter leveren ook niets op en ben dan ook al sinds een jaar bezig om te kijken wat de beste manier is om uit het leven te stappen
Datum:
28-06-2013
Naam:
Hans
Leeftijd:
53
Provincie:
Overijssel

ik kan niet meer

verkracht door m'n vader, daarna bijna afscheid van hem moeten nemen door een hersenbloeding. dan de scheiding van mijn ouders. vader depressief dus zorgt hij niet meer voor zijn kinderen. hij heeft mij helemaal kapotgemaakt en ik kan niet meer. ik ben helemaal op. ik doe vwo maar ik red het niet. ik ben nu net over. ik hoop dat ik het nog red. ik snij heel vaak, ben in therapie maar het helpt niet. ik krijg ook medicatie maar die helpt nou niet echt bepaald en ik word er ook dikker van. ik zie het gewoon niet meer zitten en ik ben er klaar mee. het is of mijn vader dood of ik...
Datum:
28-06-2013
Naam:
Nouc.
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Moe

Elke dag vecht ik tegen mezelf. Een oorlog over het hier blijven of er een einde maken. Ik word er zo moe van, ik zou voor altijd kunnen slapen. Ik vraag me of ik hier voor mezelf ben of voor anderen. Wie ik ben. Wat ik hier überhaupt doe. Ik wil niet elke dag aan zm denken. Me snijden als enige uitweg. Het doet zo'n pijn vanbinnen om ermee te vechten, het verlangen om dood te gaan. Nooit meer zo te hoeven voelen. Niemand begrijpt het echt. Oplossing dit, oplossing dat. Ik sta daar, langzaam door mijn knieën zakkend van pure moeheid. "Mag ik gaan? Mag ik naar huis toe?" Wil ik wel eens vragen. En ik hou zoveel van de mensen om me heen, maar niet van mezelf. Ik vraag me af ik dat nog wel zou kunnen.
Datum:
27-06-2013
Naam:
Skye
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

mislukkeling

ik vindt me zelf een enorme mislukkeling ik doe alles fout ben dik lelijk klein en molig en ik hou veel van 1D maar iedereen gaat me daar mee pesten/plagen ik wil gewoon dood ik kan niks echt niks ben ook nog een pest kop vindt ik ik regeer heel gemeen ttegen iemand vaak als ik dat doe wil ik dood ik heb al bijna 2 keer zelfmoord gepleegt maar lukte niet werd onderbroken door me ouders en me zus ik weet gewoon niet wat ik moet doen

12 jarige meisje
Datum:
27-06-2013
Naam:
bloem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Physieke problemen

Hey mensen hier, ik heb waarschijnlijk een heel ander verhaal dan de meeste mensen hier, maar ik voel me heel erg deprest de laatste tijd. Ik was altijd een hele sportieve jongen. Veel sporten altijd met zwemmen, tennis, voetbal etc altijd actief. Ik had ook altijd al een leuke vriendengroep enzo. En dat is nog steeds het geval. Ik heb alleen 5 jaar geleden mijn enkel gebroken en ik ben in die periode daarna naar 3 fysio's geweest, maar na een paar jaar ben ik er toch wel echt achter gekomen dat het allemaal niet zo veel heeft geholpen. Ik kreeg knieklachten en heupklachten in het begin. Waar ik af en toe last van had en dan weer niet dus ik vond het niet zozeer de moeite om naar de fysio te gaan voor dat. In die periode ben ik ook mede door die enkel verkeerd gaan tillen met het baantje die ik had waardoor ik zeker dit laatste jaar overal klachten heb in mijn rug en nek en ook voel ik het kraken mijn gewrichten de hele tijd. Ik was altijd een beetje ashamed of mezelf dat ik er niet over durfde te praten enzo. En nu in mijn laatste jaar zijn mijn klachten nog erger geworden doordat ik mede door die enkelblessure een slechte houding heb aangehouden en nu last heb van zenuwproblemen en bloeddoorstroming waardoor ik sinds kort een paar neurologische afwijkingen heb zoals een tremor, moeite met met lachen en dat soort dingen. Ik ga nu sinds kort naar allemaal doktoren, maar ik heb gewoon het idee dat iedereen er zoveel werk instopt terwijl ik me er niet veel beter van ga voelen. En als ze dan 1 probleem oplossen, dan zitten die 100000 andere problemen nog op me te wachten. Ik zie het gewoon allemaal niet meer zo zitten. Als het over zelfmoord gaat, moet je altijd naar dingen uitkijken die je wilt doen in de toekomst zei ooit iemand tegen me. Ik probeer dat te doen alleen elke keer als ik dat doe denk ik aan redenen om mijn leven te beindigen omdat die redenen eigenlijk vee sterker zijn. Ik kom nauwelijks meer het huis uit en de opleiding waar ik ooit van gedroomd heb zie ik zelfs al niet meer zitten. Ik weet niet meer wat te doen. Misschien mensen met tips ofzo, moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
Datum:
27-06-2013
Naam:
Wouter
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Zonder hem kan ik niet verder.

Hoi allemaal, ik ben een meisje van 16 jaar oud. Tot een maand geleden was ik heel gelukkig met mijn vriend, ondertussen mijn ex is. De reden dat hij nu mijn ex is, is dat ik ben vreemdgegaan met een andere jongen. Dat is de grootste en domste fout die ik ooit heb gemaakt. Ik ben nu een maand zonder hem en het gaat elke dag slechter met me, ik eet bijna niet meer, slapen is een nachtmerrie en wakker worden is nog erger. Ik heb geen vrienden meer, die ben ik door hem verloren. Mijn thuissituatie is alles behalve perfect en er is geen aandacht voor mij. Ik zie geen andere oplossing meer dan uit het leven te stappen. Het spijt me.
Datum:
26-06-2013
Naam:
c
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

geen uitweg

Geen uitweg meer weten. Je zo rot voelen dat je niet meer verder wilt. Misbruik en nog meer misbruik trek ik t aan??? Denk je dat je alles heb gehad na 15 jaar misbruik. Word je gewoon weer opnieuw misbruikt. Daar was t kleine meisje weer. Met als gevolg dat je niet meer verder wilt. Vechten vechten zeggen de mensen om me heen. Ik kan t meer vechten ik wil naar me moeders die hoog in de hemel is. Ik zie geen uitweg meer. Je doet alles voor iedereen. Krijgt stank voor dank. Je enige beste vriendin laat je in steek als je der nodig hebt. Is dat nou vriendschap???? Voor je partner doe je alles. .......wat gebeurt die denk alleen maar ie zichzelf. Alleen op deze wereld. Ik wil graag een einde aan maken. Me diertjes die geven mij hoop alleen is niet altijd genoeg als je zoveel meemaakt en er geen zin meer in heb in t leven.
Datum:
26-06-2013
Naam:
maris
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Waarom in leven blijven.

Hallo ik loop al vanaf mijn 13e met de gedachte uit het leven te stappen en na vele opnames en theraphieen er aardig bovenop gekomen.
Ik ben door mijn vader geestelijk mishandeld in detail treed ik niet maar voor mij was het zo erg dat ik er een einde aan wou maken.
Sinds 2jaar weet ik dat ik PDD-NOS heb en dat ik slecht vrienden kan maken en de vrienden die ik had ben ik door mijn eigen stomietijten kwijt geraakt.
Nu loop ik dagelijks rond met de gedachte mezelf te gaan ophangen in eigen huis.
Ik weet alleen niet wat me ervan weerhoud bang voor de dood ben ik niet zal wel het zelfde zijn als slapen of narcose alleen nu wordt je nooit meer wakker.
Ik heb wel een lieve moeder en ergens een zus maar door alle problemen zijn we totaal uit elkaar gegroeid en is ruzie vaak dichtbij.
Vaak voel ik me het slachtoffer zoals dat al mijn hele leven gaat ik ben autistisch en moet maar luisteren naar mensen die volgens hun wel gezond zijn ik krijg weinig aansporing om wat van mijn leven te maken alsof ze dat niet kan schelen al zeggen ze wel dat ze van me houden maar wat is houden van ik hou van harde muziek maar ook niet altijd.
Vaak denk ik dat ik de enige ben die deze problemen heeft ( psychiastrische / foute keuzes / verkeerde vrienden )
Langzamerhand raak ik de energie en de wil om te blijven leven als ik nu al me zo alleen voel dan zal dat alleen maar erger gaan worden.
Alleen 1ding heb ik geleerd praat in je omgeving niet over zelfmoord zoiets moet je doen in stilte anders gaan ze je helpen uit eigen belang waarom nu wel helpen maar toen ik erom vroeg moest ik het zelf maar oplossen.
Nu zal je denken je stelt je aan maar iedereen heeft zijn of haar problemen en de mijne zijn voornamelijk eenzaamheid de rest is bijzaak.
De eenzaamheid is voor mij een reden om uit het leven te stappen!!!!!
Datum:
25-06-2013
Naam:
Modiqus
Leeftijd:
34
Provincie:
Friesland

Zat van leed en verdriet

Een heel leven aaneengesloten van narigheid. Kinderen die me op de been houden, daar moet je voor vechten, maar steeds vaker heb ik spijt dat ik ze heb gekregen omdat ik nu door moet. soms denk ik eraan om een goede opvang te vinden voor ze, zodat ik ermee kan stoppen, maar ik kan het ze niet aandoen. ik zal verder moeten.

De liefde van mn leven gevonden, maar ja het is weer eens niet wederzijds, mijn verrotte stoornis staat weer eens in de weg en verziekt alles. ik ken hem nu 4,5 jaar en het is al een jaar over. het was een knipperlicht relatie, hij is niet de vader van mn kinderen.

in ieder geval is het al een jaar voorbij, maar ik mis hem élke dag.. maanden geen contact en dan ineens weer wel, omdat ik hem zo mis.. en dan reageert hij er leuk op, alsof hij ook blij is dat ik weer wat laat horen... en dan voorzichtig elkaar aftasten en praten met elkaar.. dan merk ik dat hij zich weer open gaat stellen en ben ik blij.. tot er weer iets mis gaat. ik maak me weer druk om iets en leg het hem voor, hij klapt dan dicht en begint weer met negeren en afstand te nemen..die rotte onverschillige kant komt dan bij hem weer naar boven.. hij kan er niet mee omgaan en ik kan daar weer niet mee omgaan en dan is het weer 1 bak ellende.. het besef dat het nooit wat kan worden, kan ik niet mee leven. ik heb zo mn best gedaan om over hem heen te komen, maar het lukt echt niet. het leven zonder hem is niet leuk. ik weet dat er niet nog eens iemand zoals hij voorbij komt, ik zocht hem al zo lang dat weet ik zeker. hij is niet als andere mannen, maar het kan nooit wat worden.

dat besef maakt dat mn leven zo zinloos voelt.. ik moet sterk zijn voor de kinderen, maar ik doe het niet voor mezelf. liever zou ik hier weg zijn. weg van die leegte... alles wat ik tegen hem zeg, maakt het alleen maar erger..

het doet pijn. ik heb jaren geleden al 3 zelfmoordpogingen achter de rug, maar helaas overleefd. had ik ze maar niet overleefd. Dat zou me veel lijden hebben bespaart
Datum:
25-06-2013
Naam:
duufje
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.