Levensverhalen (pagina 254)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mark

heb 28 jaar gewacht.. wachten is over.
Datum:
31-03-2014
Naam:
Tilly
Leeftijd:
60
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam

Hi iedereen, iedereen kent me als een positief en spontaan meisje. Daarom heeft ook niemand in de gaten wat er echt speelt en durf ik het niet te vertellen. M'n kinderjaren zijn ontzettend moeilijk geweest. M'n ouders scheidde toen ik 2 jaar was en hebben daar vele rechtzaken en ruzies aan overgehouden. Ook heb ik een zus en een broer. M'n vader kreeg toen ik 2,5 was een nieuwe vrouw, ondertussen al 10 jaar getrouwd. Deze vrouw is vreselijk en heeft mij en m'n zus regelmatig physisch en fysiek mishandeld. Denk hierbij aan van de trap afgooien, elke dag zeggen dat je te min bent en niets maar dan ook niets goed doet, op een schreeuwende geweldadige manier. M'n moeder woont in een buurland en is een schat van een vrouw, maar liegt alles voor en is erg scheinheilig. Haar zie ik ongeveer 4x per jaar 2 dagen = geen moeder hebben. Toen ik klein was, waren er zoals ik al zei vele problemen in m'n gezin. M'n broer kwam soms met messen achter ons aanlopen, op ons zitten tot het moment kwam dat we bijna niet meer konden ademhalen en erg geweldadig (vanwege de moeilijke situatie). Hiervoor is m'n broer opgenomen en gaat alles nu oké. Vroeger hebben we ook, mijn moeder broer zus en ik, in een opvang tehuis gezeten, die geheim bleef voor de hele maatschappij. Dit omdat m'n moeder vroeger is mishandeld door m'n vader en erg bang is voor hem. M'n zus en ik zijn toen ik een jaar of 10 was letterlijk gevlucht uit m'n moeders huis. Dit dmv m'n zus klom uit het raam terwijl m'n broer een kaarskandelaar zat te slaan op haar en ik vluchtte via de achterdeur terwijl m'n moeder een lamp op me probeerde te gooien. Dus m'n zus en ik woonde bij m'n vader en m'n broer bij m'n moeder. Dit ging goed tot dat m'n stiefmoeder geweldadig deed en constant slechte dingen zei, zoals je moeder is een slet, wij wilden jullie hier nooit hebben, als ik een geweer had had ik jullie wat aangedaan, waarop ik zei als ik een dolk had had ik je hele familie doodgestoken en op datmoment had ze me gewurgd als m'n vader er niet tussen was gekomen. Even voor de duidelijkheid ze is 45 jaar, heeft gymnasium en universiteit gedaan en cumlaude geslaagd en heeft nu een uitstekende baan, tegen een kind van toendertijd 11 jaar. M'n zus is vervolgens 2 jaar later gevlucht naar m'n oma. Ik zit hier nu in m'n eentje in Groningen, qua geld hebben we het prima. Maar elke dag ben ik erg eenzaam soms wel depressief. Nu de afgelopen week ging toetsweek erg slecht en geen enkele voldoende gehaald. Ik heb nu constant het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, niets kan, geen voldoendes kan halen en alles aan me slecht is. Het is niet dat vwo te hoog voor me gegrepen is, want m'n IQ is 138, door een echte specialist getest. (Niet om op te scheppen). Maar ik ben elke dag alleen thuis, m'n vader is alleen maar aan het werk en moet elke avond huilen. Dus hoe kom ik op deze site? Ik zie het echt niet meer zitten.... Ik was ooit een vrolijk meisje, maar nu trek ik het echt niet meer. Daarbij is het zo dat ik laatst papieren terug vond van m'n zus, waarop stond hoe verdrietig en eenzaam ze zich voelde en vaak zelfmoord heeft willen plegen... Ik mis familie waarmee ik kan praten en me elke dag geen mislukkeling hoef te voelen. Ik denk niet na over de toekomst en studeren etc, omdat ik altijd de gedachte heb, al sinds klein kind, dat ik dan niet meer besta. Maar hoe? Want de durf is er niet, want wat als het misgaat? En hoe? Hm.. Ik trek het niet. Liefs schuilnaam Luna.
Datum:
31-03-2014
Naam:
Luna
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Zelfmoord gedachte

Hoi ik heb al meer als 15 jaar last v driftbuien nu na een jaar een realtie te hebben gehad ben ik er achter gekomen dat dit niet oke is. Mijn,moeder is al 3 jaar dood zij accepteerde het maar en vertelde dat ik er moest overheen moest groeien. Met mijn vader heb ik veel al 15 jaar veel ruzie hij kan er niet mee omgaan dat ik een andere mening heb. Mijn broer is het huis uit en probeert er voor mij te zijn maar dat lukt ook niet hij heeft zijn eigen problemen. ik merk steeds meer dat mensen en vrienden mij links laten liggen doordat ik die driftbuien heb gehad. Deze fisieuse cirkel neerwaards zorgt dat mijn zelf vertrouwen steeds verder daalt men weet donders goed wat ik fout doe maar er echt voor mij kunnen zijn en mij er echt bij helpen kan niemand. Ik heb het idee dat iedereen naar elkaar wijst om mij te helpen. mijn vader geeft mij het gevoel dat de zijn werk belangrijker is als zijn zoon. Ik ben door mijn vader een keer naar de huisarts gegaan omdat ik vertelde dat ik door sloeg in mijn hoofd riep dat ik dood wilde het plan ligt ook helemaal klaar en gaat ook zeker lukken. Alleen kan ik het zelf nog niet. De huisarts had mij door verwezen naar het ziekenhuis en die weer naar een spigoloog. Ik voel mij erg ongelukkig moet veel huilen en denk vaak aan zelfmoord. Soms heb ik ook het idee dat ik het ook maar echt moet doen om mensen wakker te schudden
Datum:
30-03-2014
Naam:
Sjaakkie
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

Weet niet meer hoe ik hiermee kan leven

Ik had een relatie en door mij is het uitgegaan en toen besloten we weer om soort van opnieuw te beginnen maar opeens ging ze met een ander jongen zoenen en daar sprak ik haar op aan en ze zei tgn mij dat t haar niks uitmaakt hoe ik me nu voel etc.
Datum:
30-03-2014
Naam:
Onbekent
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Ik word gepest

Hallo,
Dit is mijn verhaal.
Ik word altij gepest dat ik dik ben en dat ik het leven niet waard ben.dus ik ben aan het afvallen en eet dus niks.ik snijd mezelf ook al lang ik denk 4 jaar.ik was 8 toen ik met zelfmoord gedachten zat en ik sneed mezelf elke dag op me buik( nogsteeds) en ik was 10 toen ik een zelfmoord poging probeerde alleen me buurmeisje zag het en ging gelijk naar me ouders. Ik ben nu 12 en nogsteeds depresief ik kom elke dag huilend thuis. Dat is mijn verhaal dus.
Datum:
29-03-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

het was gewoon eng

Ik ben nando en er is de laatste tijd nogal wat gebeurd..
Ik ben eigenlijk heel mijn leven al ongelukkig vroeger werd ik gepest maar sinds ik vechtsport beoefen is het ergste gelukkig weg. Ik had een vriendin een weekje terug nog. Maar ik was vreemdgegaan (gezoend) met mijn ex. maar t ging zo vanzelf... en ik schrok daar dus heel erg van dus stopte ik. Maar ik kon niet langer met dat geheim rondlopen dus toen had ik het mijn vriendin verteld. die maakte het dus uit. Ze vertelde het tegen iedereen die ze tegenkwam. Op school noemt iedereen me nu playertje en dat soort dingen maar hun zien niet hoe erg dat mij pijn doet. ik heb het al wel zo vaak gezegd maar het dringt niet door ze door. Nu zie ik het nut in mijn leven echt al helemaal niet meer. Ik wil dood en heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan maar het lukt steeds niet. Ik heb zo erge spijt...

gr nando
Datum:
29-03-2014
Naam:
nando
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan echt niet meer, ik ben gewoon op!

Het is echt moeilijk voor mij om dit toe te geven, maar ik ben echt op. Ik kan echt niet meer, ik ben moegestreden! Er blijft echt niks meer over van mij! Ik vecht al jarenlang tegen mijzelf, ik ben nooit goed genoeg, ik schaam mij kapot gewoon. Ik probeer al zo lang gelukkig te zijn, al zo lang goed genoeg te zijn. En het is mij nooit gelukt. Ik ben 29 en heb mijn leven gewoon weggegooid! Ik heb geen jeugd gehad, ik ben nooit geworden wie ik moet zijn. En nu ben ik gewoon leeg, verlaten door de enige persoon die ik echt graag zag, waar ik geborgenheid kon voelen! Ik weet echt niet wat ik nog moet doen, waar ik nog naar toe moet, hoe ik hier ooit uit geraak! Ik ga wel in therapie maar ik ben ergens bang dat ik echt gewoon getekend ben voor het leven, dat mijn verleden een handicap gaat zijn voor altijd. En dat ik ga sterven enkel maar met spijt in het hart, voor de dingen die ik gemist heb, die ik nooit gedaan heb of heb kunnen bereiken. Gewoon door mijn rottig verleden. Hoe enkele mensen je zo kapot kunnen maken! Echt gruwelijk! Dit neerschrijven lucht op, maar ik zou willen dat het allemaal gewoon weg was, misschien zelfs dat ik gewoon weg was, zodat ik toch op één of andere manier gelukkig kan zijn. Dat is echt mijn enige droom, gelukkig zijn, iemand graag zien en graag gezien worden. Dat is het enige dat ik vraag in het leven. Als je dit leest en je leeft met me mee, bedankt daarvoor! Ik zie je graag!
Datum:
27-03-2014
Naam:
Moegestreden
Leeftijd:
29
Provincie:
België

Vaarwel

Ik was vroeger een lief klein meisje. Ik was altijd vrolijk, ik had vrienden. Ik had één beste vriendin, S. We hadden het leuk samen, elke pauze samen spelen, elke middag. Toen, zomaar een dag in groep 5, ging ze met de populaire meisjes spelen. Ik had het toen niet echt door, maar iedereen wilde hun vriendin zijn. De pauzes zonder S werden langzamerhand meer. Zij was samen met andere meisjes, ik zat alleen. Elke pauze zat ik alleen. Ik wist niet wat ik moest doen. Ondertussen werd ik elke dag in elkaar geslagen voor en na school. Toen ging ik naar de middelbare school. Er was een jongen. Hij was eerst geweldig, ik werd verliefd. Toen verpestte hij het. Ik haatte hem. Maar ik kon niet stoppen met verliefd zijn. Dus elke keer als ik me dat realiseerde krapte ik mezelf op dezelfde plek. Ik kreeg wondjes. Hij zag het en was de enige die er van wist. Ik begon gewend te raken aan de pijn. Ik begon te snijden. Ik ben denk ik depressief geworden. Dus vandaar vaarwel, want dit zal één van de laatste dingen zijn die ik schrijf. Ik wil weg. Ik wil de pijn niet meer. Ik wil hem niet meer.
Datum:
27-03-2014
Naam:
Lonely
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

klaar!

goedendag, vorig jaar scheiding gehad waarvan ik me 2 kinderen gigantisch mis zonder dat iemand dat merkt, om het weekend breng ik ze terug bij hun moeder en als ik daar wegrij heb ik zoveel pijnb zoveel, dan heb ik altijd bij mijn vader gewerkt en ging niet goed met zijn bedrijf doordat mijn moeder met geld smeed en daardoor nu ook in psichiatrische instelling zit waar ik pas 1x ben geweest vanaf juni 2013 ik kan er niet heen het isn haar schuld dat ik het 13jaar slecht heb gehad met mijn ex en kinderen door altijd in de financiele problemen te komen door hun bedrijf. ben ik voor mezelf begonnen om mijn vader te willen helpen, begin ging goed met betalen maar heb nu inmiddels meer dan 30.000e open staan dus heb vrijdag besloten niet meer voor m te werken ondanks datbik weet datb ie het nu ook niet red. daarbij heb ik vorig jaar een vriendin leren kennen op 4augustus die in december met het verhaal kwam door mijn aandringen heel veel te hebben gelogen tegen mij vanwege aggressieve ex die haar en de kinderen sloeg, of te wel politie bureau in politie bureau uit. ik heb haar vergeven vraag me niet hoe maar toc h gedaan ik geloof haar verhaal. vanaf half januari ging het pas echt slecht met mij, werd door diverse verzekeringern eruit gegooit omdat ik niet kon betalen, mijn vriendin zou me helpen met een bedrag en auto. bedrag is er nog steeds niet en auto zou 28 februari opgehaald worden, maar nog niet telkens iets met de bank zegt ze dus nieuwe bank genomen. vandaag me eigen weer verheugd maar nee hoor ze moet eerst op afspraak bij de nieuwe bank, ik geloof er niks meer van. ik heb nog zoveel meer te vertellen zoveel meer, ik kan het niet eens ben op leeg ik kan echt niet meer, de enige die me overeind houden in gedachten zijn me kinderen, maar ik wil niet meer echt niet, wat moet ik doen dit komt allemaal nooit meer goed als jullie alles weten. ik was ooit een gewoon normaal persoon maar dit heeft mij zo veranderd, ik doe niks meer zit op een stoel, kijk voor me uit, luister het slechte nieuws alllemaal aan, blow heeel erg veel gebruik coke, niks helpt, ik ben niet zoo help voordat ik mijn kinderen veel verdriet doe help!!!!!!!!!!!
Datum:
26-03-2014
Naam:
fritske
Leeftijd:
34
Provincie:
Gelderland

je weet het niet meer

ik ben een meisje en heb heel veel mee gemaakt in me leven. ik heb steeds zelfmoord neigingen en voel me steeds meer en meer alleen me vader en me moeder zijn er niet meer voor me . dus sta er helemaal alleen voor. mensen geloven me nniet als ik zeg ik heb hulp nodig maar moet het dan zover komen om toch mezelf dood te maken. is dat de enige oplossing. ik ben de weg kwijt. ik kan nergens meer heen heeft iemand tips voor mij
Datum:
26-03-2014
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.