Levensverhalen (pagina 252)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zonder haar

Het klinkt misschien belachelijk of dat ik niet meer wil leven voor zo'n kleine reden. Maar ik heb het er echt moeilijk mee. Er is een meisje in mijn klas waar ik nu al bijna 2 jaar mee samen zit. Ik begon gevoelens voor haar te krijgen en sinds voorbije Januari ben ik hopeloos verliefd. Ze weet het ondertussen al van mij, en heeft meedelijden. Het punt is; ze is al 3,5 jaar samen met iemand anders. En het betert er alleen maar op. Elke keer als zij iets post op Facebook, betreffende haar lief, is dat een regelrechte steek in men hart. En ik zit in men laatste jaar humaniora. Binnen enkele maanden ga ik afstuderen en haar voorgoed kwijt raken. Ik wil haar niet (proberen) af te pakken van haar lief, mocht dat ooit mogelijk zijn. Ik wil gewoon bij haar zijn. Maar ik zie haar elke dag op school en er is nooit 1 moment voor haar en mij alleen. En sommigen, waaronder zij, zegt wel dat er nog zo veel andere vissen zwemmen in de zee. Maar, ookal klinkt het cliché, zij is echt mijn nemo. Ik kan niet zonder haar. En ik heb al af en toe een kleine poging gedaan om mezelf te laten stikken, maar ik heb gewoon het lef niet om er een eind aan te maken.
Datum:
02-04-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

gedachten

Steeds vaker denk ik aan de dood. Niet meer de angst, maar steeds meer aan het verlangen. Alleen is er geen gepast moment of een mooie manier. Elke dag hoop ik weer op een ongeluk.

Ik zie de wereld als een verknipte wereld. Waar ik tot 2 jaar geleden toe zei dat ik op mijn 25e moeder wilde worden zie ik de wereld als een plek waar je niet eens iemand groot zou willen brengen. Inmiddels mezelf ook niet meer. Jammer.
Datum:
02-04-2014
Naam:
Milou
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

niets zijn

alles voelt zo, zo zwaar. het is alsof er constant iemand op mijn schouders zit.
ik wou dat ik een succesverhaal had, maar ik heb een verloren liefde voor het leven. ik voel niets meer, ben als lucht. maar deze lucht is zwaar, moeilijk om in te ademen, ik ben slechts een van jullie, niets meer, niets minder.
ik heb niets toe te voegen, niets te delen. ik ben slechts een lege huls op zoek naar liefde, erkenning, iets wat me weerhoud van wat ik het allerliefste heb; de dood.
ik wil zo graag leven, maar na 23 jaar proberen geef je al snel op.
ik ben, niets meer.
Datum:
01-04-2014
Naam:
littlefairy
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

wat houd mij tegen

ik denk er heel vaak aan ik weet het soms niet meer net zoals vandaag maar er houd altijd iets mij tegen en dat is mijn vriendin zij is de enige reden dat ik nu nog leef ik ben heel blij met onze relaatcie maar et zo als nu weet ik het niet meer
Datum:
31-03-2014
Naam:
john
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Mark

heb 28 jaar gewacht.. wachten is over.
Datum:
31-03-2014
Naam:
Tilly
Leeftijd:
60
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam

Hi iedereen, iedereen kent me als een positief en spontaan meisje. Daarom heeft ook niemand in de gaten wat er echt speelt en durf ik het niet te vertellen. M'n kinderjaren zijn ontzettend moeilijk geweest. M'n ouders scheidde toen ik 2 jaar was en hebben daar vele rechtzaken en ruzies aan overgehouden. Ook heb ik een zus en een broer. M'n vader kreeg toen ik 2,5 was een nieuwe vrouw, ondertussen al 10 jaar getrouwd. Deze vrouw is vreselijk en heeft mij en m'n zus regelmatig physisch en fysiek mishandeld. Denk hierbij aan van de trap afgooien, elke dag zeggen dat je te min bent en niets maar dan ook niets goed doet, op een schreeuwende geweldadige manier. M'n moeder woont in een buurland en is een schat van een vrouw, maar liegt alles voor en is erg scheinheilig. Haar zie ik ongeveer 4x per jaar 2 dagen = geen moeder hebben. Toen ik klein was, waren er zoals ik al zei vele problemen in m'n gezin. M'n broer kwam soms met messen achter ons aanlopen, op ons zitten tot het moment kwam dat we bijna niet meer konden ademhalen en erg geweldadig (vanwege de moeilijke situatie). Hiervoor is m'n broer opgenomen en gaat alles nu oké. Vroeger hebben we ook, mijn moeder broer zus en ik, in een opvang tehuis gezeten, die geheim bleef voor de hele maatschappij. Dit omdat m'n moeder vroeger is mishandeld door m'n vader en erg bang is voor hem. M'n zus en ik zijn toen ik een jaar of 10 was letterlijk gevlucht uit m'n moeders huis. Dit dmv m'n zus klom uit het raam terwijl m'n broer een kaarskandelaar zat te slaan op haar en ik vluchtte via de achterdeur terwijl m'n moeder een lamp op me probeerde te gooien. Dus m'n zus en ik woonde bij m'n vader en m'n broer bij m'n moeder. Dit ging goed tot dat m'n stiefmoeder geweldadig deed en constant slechte dingen zei, zoals je moeder is een slet, wij wilden jullie hier nooit hebben, als ik een geweer had had ik jullie wat aangedaan, waarop ik zei als ik een dolk had had ik je hele familie doodgestoken en op datmoment had ze me gewurgd als m'n vader er niet tussen was gekomen. Even voor de duidelijkheid ze is 45 jaar, heeft gymnasium en universiteit gedaan en cumlaude geslaagd en heeft nu een uitstekende baan, tegen een kind van toendertijd 11 jaar. M'n zus is vervolgens 2 jaar later gevlucht naar m'n oma. Ik zit hier nu in m'n eentje in Groningen, qua geld hebben we het prima. Maar elke dag ben ik erg eenzaam soms wel depressief. Nu de afgelopen week ging toetsweek erg slecht en geen enkele voldoende gehaald. Ik heb nu constant het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, niets kan, geen voldoendes kan halen en alles aan me slecht is. Het is niet dat vwo te hoog voor me gegrepen is, want m'n IQ is 138, door een echte specialist getest. (Niet om op te scheppen). Maar ik ben elke dag alleen thuis, m'n vader is alleen maar aan het werk en moet elke avond huilen. Dus hoe kom ik op deze site? Ik zie het echt niet meer zitten.... Ik was ooit een vrolijk meisje, maar nu trek ik het echt niet meer. Daarbij is het zo dat ik laatst papieren terug vond van m'n zus, waarop stond hoe verdrietig en eenzaam ze zich voelde en vaak zelfmoord heeft willen plegen... Ik mis familie waarmee ik kan praten en me elke dag geen mislukkeling hoef te voelen. Ik denk niet na over de toekomst en studeren etc, omdat ik altijd de gedachte heb, al sinds klein kind, dat ik dan niet meer besta. Maar hoe? Want de durf is er niet, want wat als het misgaat? En hoe? Hm.. Ik trek het niet. Liefs schuilnaam Luna.
Datum:
31-03-2014
Naam:
Luna
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Zelfmoord gedachte

Hoi ik heb al meer als 15 jaar last v driftbuien nu na een jaar een realtie te hebben gehad ben ik er achter gekomen dat dit niet oke is. Mijn,moeder is al 3 jaar dood zij accepteerde het maar en vertelde dat ik er moest overheen moest groeien. Met mijn vader heb ik veel al 15 jaar veel ruzie hij kan er niet mee omgaan dat ik een andere mening heb. Mijn broer is het huis uit en probeert er voor mij te zijn maar dat lukt ook niet hij heeft zijn eigen problemen. ik merk steeds meer dat mensen en vrienden mij links laten liggen doordat ik die driftbuien heb gehad. Deze fisieuse cirkel neerwaards zorgt dat mijn zelf vertrouwen steeds verder daalt men weet donders goed wat ik fout doe maar er echt voor mij kunnen zijn en mij er echt bij helpen kan niemand. Ik heb het idee dat iedereen naar elkaar wijst om mij te helpen. mijn vader geeft mij het gevoel dat de zijn werk belangrijker is als zijn zoon. Ik ben door mijn vader een keer naar de huisarts gegaan omdat ik vertelde dat ik door sloeg in mijn hoofd riep dat ik dood wilde het plan ligt ook helemaal klaar en gaat ook zeker lukken. Alleen kan ik het zelf nog niet. De huisarts had mij door verwezen naar het ziekenhuis en die weer naar een spigoloog. Ik voel mij erg ongelukkig moet veel huilen en denk vaak aan zelfmoord. Soms heb ik ook het idee dat ik het ook maar echt moet doen om mensen wakker te schudden
Datum:
30-03-2014
Naam:
Sjaakkie
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

Weet niet meer hoe ik hiermee kan leven

Ik had een relatie en door mij is het uitgegaan en toen besloten we weer om soort van opnieuw te beginnen maar opeens ging ze met een ander jongen zoenen en daar sprak ik haar op aan en ze zei tgn mij dat t haar niks uitmaakt hoe ik me nu voel etc.
Datum:
30-03-2014
Naam:
Onbekent
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Ik word gepest

Hallo,
Dit is mijn verhaal.
Ik word altij gepest dat ik dik ben en dat ik het leven niet waard ben.dus ik ben aan het afvallen en eet dus niks.ik snijd mezelf ook al lang ik denk 4 jaar.ik was 8 toen ik met zelfmoord gedachten zat en ik sneed mezelf elke dag op me buik( nogsteeds) en ik was 10 toen ik een zelfmoord poging probeerde alleen me buurmeisje zag het en ging gelijk naar me ouders. Ik ben nu 12 en nogsteeds depresief ik kom elke dag huilend thuis. Dat is mijn verhaal dus.
Datum:
29-03-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

het was gewoon eng

Ik ben nando en er is de laatste tijd nogal wat gebeurd..
Ik ben eigenlijk heel mijn leven al ongelukkig vroeger werd ik gepest maar sinds ik vechtsport beoefen is het ergste gelukkig weg. Ik had een vriendin een weekje terug nog. Maar ik was vreemdgegaan (gezoend) met mijn ex. maar t ging zo vanzelf... en ik schrok daar dus heel erg van dus stopte ik. Maar ik kon niet langer met dat geheim rondlopen dus toen had ik het mijn vriendin verteld. die maakte het dus uit. Ze vertelde het tegen iedereen die ze tegenkwam. Op school noemt iedereen me nu playertje en dat soort dingen maar hun zien niet hoe erg dat mij pijn doet. ik heb het al wel zo vaak gezegd maar het dringt niet door ze door. Nu zie ik het nut in mijn leven echt al helemaal niet meer. Ik wil dood en heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan maar het lukt steeds niet. Ik heb zo erge spijt...

gr nando
Datum:
29-03-2014
Naam:
nando
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.