Levensverhalen (pagina 252)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Van 1 tot 21 jaar

Ik vind het nogal vreemd om dit te tiepen. Elke of de keren dat ik er met iemand over begon, begrepen ze het niet. Of vertelde ze me dat ik aandacht zocht. Toen ik 14 was is mijn moeder aan bepaalde ziektes overleden, waarvoor ze me jaren heeft mishandeld. Vooral geestelijk, maar laten we het lichamelijke vooral niet vergeten. Mijn broer had nogal een woede probleem vroeger en niet alleen ik maar ook mijn ouders waren bang voor hem. Hij heeft meerdere botten in mijn lichaam gebroken, mijn ouders keken er naar maar zeiden of deden niets. Mijn moeder is zolang ik leef ziek geweest, en heeft nooit voor mij en mijn broer kunnen zorgen. In plaats daar van moest ik haar verzorgen, wassen en aankleden. Toen mijn moeder in 2007 overleed was mijn vader kapot. En begon mijn vriendinnen sexueel te misbruiken. Ook begon hij na een jaar last te krijgen van zijn benen. En binnen no time, waren ze verlamd. Nog geen half jaar later brachten ze mij de diagnose van ALS. Wat betekende dat hij nog wel even te leven had. Maar zeker niet lang. In die tijd, en eingelijk daarvoor wanneer ik werd mishandeld door kij broer en mijn bader. Werd ik overgeplaast naar Jeugdzorg en een voogd. Om het verhaal kort te houden was dit ZEKER niet de beste ervaring die ik ooit heb gehad. Na nog wat mishandeling, mijn vader die overleed en een half jaar frankrijk later. Werd ik ook door Jeugdzorg in de steek gelaten. En geloof me dat wou ik. Ze luisteren niet naar je, en gaan ook zeker nooit advies aan nemen van een "patient". Nu en paar jaar en broderline, nog wat meer geestelijke mishandeling en een leven vol met onzekerheden later ben ik er klaar mee. En dit is nog maar het kleine begin van wat ik werkelijk allemaal heb meegemaakt. Ik ben er klaar mee, maar zou zo graag een manier vinden. Ik krijg de kans gewoon niet. En na bijna 21 jaar missery ben ik er nu gewoon echt vreselijk klaar me. ECHT!!!
Datum:
05-04-2014
Naam:
Ann
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

mijn

Hallo,
Ik doe dit niet graag maar toch...
Ik ben 2jaar in mijn kindertijd sexy wel misbruikt en verkracht door een familie lid...
Ik heb op mijn 12jaar een zelfmoordpoging ggedaan en mama vond me nu denk ik amaai als ik dat had gedaan had ik nu de dingen niet die ik heb! Eigen paard Enzo
Maar het blijft in mijn hoofd spoken en nu mijn gevoelens voor een jongen niet weg gaan denk je er zeker aan maar zm is nooit de oplossing dan loop je weg van je problemen ;/
Datum:
05-04-2014
Naam:
babygirl83
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

zelfmoord plegen

zit al langer met de gedachten om zelfmoord te plegen heb pijn verdriet doe mijzelf pijn ik kom bijna niet buiten mijn kinderen laten mij in de steek heb 2 kleinkinderen maar mag ze niet zien doet pijn ben al jaren depressief droom s'nachts de gruwelijkse dingen kan niet langer zo leven
Datum:
04-04-2014
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
53
Provincie:
België

ik weet het allemaal niet meer.

Hallo..

Ik word sinds mijn moeder overleden is geslagen door mijn vader.
Hij heeft agressieproblemen gekregen en richt dingen op mij af.
mijn gedachtes maken mij gestoord.
ik verander van gedrag.. ik voel me zo laf.. ik ben vreselijk.

het liefst wil ik weg.
mijn vader doet me dan niet meer pijn
mijn gedachtes doen dan niet pijn
lekker weg van alles en iedereen.
Datum:
04-04-2014
Naam:
Milan
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

ik weet het niet meer

Mijn leven was helemaal op orde, studie, bijbaan, relatie, goede sociale contacten, leuk huis etc. sinds 4 maanden staat het vreselijk op zijn kop. Het begon ermee dat mijn buurman mij treiterde, nu al 4 maanden lang. Steeds worden aangehouden om zaken die ik niet gedaan had. Van het een kwam het ander, relatie uit, studie op een laag pitje, grote financiële problemen. Ik vecht erg hard om nog een lichtpunt in mijn leven te zien, maar ik zie ze niet meer. Ik heb tal van vrienden om mij heen die me proberen te steunen waar ze maar kunnen. Maar hoe ik mij werkelijk diep van binnen voel? Dat weet geen mens. Eenzaam en zo machteloos, dat ik er slapen lozen nachten van heb. Ik mis primaire steun. Mijn vriend gaf na 5 jaar maar de brui aan de relatie, omdat hij het niet meer aankon. Hoezo steunen door dik en dun? Alleen iemand willen als het goed gaat en verder geen gezeik... nee van mensen moet je niets verwachten. Ik was het zo zat dat ik afgelopen weekend een zelfmoordpoging heb ondernomen, maar die mislukte. Stom toeval of Goddelijke voorzienigheid? Ik heb het weer een week geprobeerd maar ik kan het niet meer. Hoe moet ik verder? Binnenkort wordt ik 27, nou vergeet het maar. Ik zal nooit 27 worden...... Ik ervaar zoveel pijn en verdriet, zoveel onrecht dat mij wordt aangedaan. Hoe ga je ermee om? Geen idee. Het leven heeft geen gebruiksaanwijzing, al zal dat soms erg makkelijk zijn. Gewoon een gebruiksaanwijzing, waarin staat, wanneer je wat moet doen in verschillende situaties. Waarom leeft een mens? Waarom is er zoveel lijden? Ik heb geleerd dat ik beter geen, waarom vragen meer kan stellen. Ik schiet er niets mee op en wordt er alleen maar ongelukkiger en kwader van. Veel mensen in mijn omgeving denken dat ik de laatste tijd alleen maar kwaad ben. Maar ze moesten allemaal eens weten wat daaronder zat. Mensen zijn zo oppervlakkig, ze zien een bepaald gedrag en hebben gelijk een oordeel. Kijk verder dan dat gedrag zou ik zeggen. en weet je wat ik zo goed kan, de schijn ophouden, net doen alsof alles maar goed gaat. Niet tegen vrienden, maar tegen de rest van de wereld. Maar het gaat helemaal niet goed, ik weet het niet meer. Wie het wel weet mag het zeggen.
Datum:
04-04-2014
Naam:
machteloos
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

ik heb iemand nodig om mee te kunnen praten

Ik ben bezig met een goede opleiding en kan het ook best halen. Probleem is dat ik het niet voor mezelf doe maar voor mn ouders. Ik ben 2jaar terug uit huis gegaan in de hoop dat het beter zou zijn voor mn ouders, wat dus niet het geval is. Ik probeer alles te betalen en mijn opleiding af te maken, maar ik ben aan iets begonnen wat ik helemaal niet wil. Ik mis mijn familie en weet dat als het zo door gaat ik over 5 jaar mijn schulden niet eens meer kan bijhouden. Ik heb 2 baantjes, buiten mijn 30 uur durende school weken maar kom er dus echt niet meer aan uit. Ik maak het iedere week erger door maar te gaan drinken en drugs te gebruiken omdat ik er dan niks van in de gate heb. Ben anderhalf jaar geleden gebroken met mn vrienden groep omdat ze mn positie niet snapte. Ik wil heel graag door gaan en ervoor zorgen dat ik iets maak van mijn leven maar het gaat gewoon niet, ik kan niet nog meer gaan werken of minder gaan leren. Ik weet dat ik best kan stoppen met wat ik hiervoor zei, maar t is het enige wat me nog op de been houd. Iemand om mee te praten die precies weet wat er speelt zou me heel erg helpen. Dus bij deze, asjeblieft.. Ik heb t echt nodig
Datum:
04-04-2014
Naam:
kev
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

?

Ik ben alleen nog maar verdrietig n en in mijn hoofd loop ik soms te gillen. Alles wat ik geprobeerd heb is mislukt of eigenlijk was het misschien een vlucht. een vlucht voor de pijn die ik van binnen voel. hik wou et is zo koud vanbinnnen en mijn maag draait ik wou stiekum dat er iemand was die wist hoe ik me voelde en die me gewoon heeft vasthield misschien geef me dat een beetje warmte watheeft het allemaal nog voor nut zegt 1 kant in mij net of alles beter wordt de andere kant in mij vecht tegen de negatieve kant, maar het wordt steeds zwaarder om mezelf omhoog te trekken en voort te duwen de leuke dingen te blijven zien. soms wou ik dat ik het durfde een handje vol pillen inslikken of misschien wel een andere zachte manier om uit het leven te stapppen en om niet meer deze pijn in mezelf te voelen.
Datum:
03-04-2014
Naam:
R
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

ik heb gewoon geen zin meer, alles wat ik doe kmislukt of gaat fout.
hierdoor hebben mijn vrouw en kind erg te leiden.
ik kamp nu met het idee er een eind aan te maken. ik weet gewoon niet meer hoe ik alles moet oplossen.
Datum:
03-04-2014
Naam:
niksje
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

verdrietig, alleen en depressief

Op school mag niemand mij en ik had dan een jongen waar ik een koppel mee was maar na 1 dag heeft hij het uitgemaakt en ik voel mij zo slecht nu ennik kan er met niemand over praten. Ik wil gewoon niet meer leven!!!
Datum:
03-04-2014
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
11
Provincie:
België

al weer

ik ben vandaag super verdrietig en ik weet niet waarom in tijden zoals dezen heb ik iemand nodig die mij vasthoud en om mij geeft en mij steunt dit gevoel heb ik vaker maar nu is het heel erg het liefst wil ik nu bij iemand zijn maar dat kan niet. dus voel ik me kut maar ik heb nog niet de neiging voor zelfmoord maar ik denk er nog steeds aan
Datum:
03-04-2014
Naam:
john
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.