Levensverhalen (pagina 237)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

veel verdriet en pijn

Geachte mede aanwezige. Mijn leven begon al fout ik werd drie maanden te vroeg geboren. Ik zat een half uur zonder zuurstof. Het is een mirakel dat ik dat hebt
Overleefd. Na 9 maanden stierf mijn moeder zij pleegde zelfmoord. De reden hier voor was dat zij altijd door iedereen de grond werd in geboord.

Toen ik 5 jaar oud was werd ik iedere dag door mijn vader geslagen geschopt liefde geven stond niet in zijn woorden boek. Rond Mijn 10e ging mijn stief moeder en vader uit elkaar hier had ik het moeilijk mee mijn tante en oom stierven op nog feen twee jaar
Twee jaar tijd. Rond mijn 11e kwam ik achter dat ik homoseksueel was. Ik werd op straat gegooid door de familie zowel vader als moeders kant werd ik verbannen. Ik hiel een soort van tante over tante Adrie. Die mijn verzorgde met kleding en leuke dingen. Mooie tijden waren dat. Mijn vader wist niet dat ik homosekueel was maar ik werd slachtoffer van zijn criminele circuit. Hij heefr mijn 3 keer proberen te vermoorden. Ik kreeg een pistool, honkbalknuppel en een zwaard tegen mijn nek en kin. Ik moest handelen in drugs onder dwang. Ik had ook nog een uitgaansleven met mijn vriendinnen Annebel Noella en berdien. Iedere weekend stappen of naar het strand of bioscoop enz. Dat waren mooie momenten rond mijn 14e had ik een geheime relatie met Michael heeft 17 maanden geduurd daarna ben ik gedumpt voor een meisje. Daarna ging ik zelf 16 maanden lang
Mijn leven als gay escoot door toen was ik 16 jaar. Daarna ben ik ermee gestopt en heb ik een relatie van 4 maanden gehad. Al mijn andere dates liepen iedere keer stuk. Rond mijn 16e stierf berdien op 19 jarige leeftijd aan een brommer ongeluk. De groep viel uit elkaar. Rond mijn 18e leerde ik een jonge kennen waar ik een hechte band mes had die lied rond mijn een jaar later in de steek daarna leerde ik André kennen waar ik nu 2 jaat vriendschap mee gehad hebf die mijn naar alles wat ik voor hem hebt gedaan in de steek lied. Iedere keer als ik eindelijk is mensen gevonden hebt laten ze mijn vallen. Daarom dat het voor mijn niet meer hoeft ik heb ook altijd het idee dat ik niets goed kan doen bij iemand.
Datum:
06-06-2014
Naam:
kikker
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Niet meer

Ik heb er geen zin meer in. Ik wil weg. Geen gedachten meer hebben. Weg van alles. Uitrusten.
Datum:
05-06-2014
Naam:
Dance4life
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

autistisch

Ik heb geen vrienden meer, mijn relaties mislukken altijd. Ik heb nooit kunnen werken. Niemand zal mij echt missen, alleen mijn ouders misschien. Die zijn hoogbejaard inmiddels, als die dood zijn kan ik rustig suïcide plegen.
Ik word voortdurend afgewezen omdat ik door mijn autisme moeite heb met verbinding maken. de eenzaamheid is ondraaglijk. Dat stopt nooit, autisme is ongeneselijk.
Datum:
05-06-2014
Naam:
Joey
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland

pijn

Pijn in mijn hart in mijn lijf ik weet niet meer er mee om te gaan.
30 jaar zwaar vies smerig werk gehad + een ontvoering van mij zelf.
nu werkloos en alles wordt sinds 2008 van mij ontnomen ik zie hoe mijn meisje er onder lijdt financieel aan de grond. daarbij ben ik ook nog ziek fibromyalgie elke dag pijn in mijn lijf.
En je kan niet van buiten af zien hoe het met me gaat, Dus geloven ze je niet.
Daar is zo moeilijk mee om te gaan dat ik heb er geen zin meer in.
Geestelijk kan ik het geen plekje meer geven hoofd zit te vol met ellende. Lichamelijk ben ik af.
Ik wil mijn meisje gelukkig maken en daar ben ik in gefaald.
Ik wil niet meer boos ben ik boos op me zelf op de maatschappij en op de regering dat men het land naar de kloten gooit en zijn burgers.
Datum:
05-06-2014
Naam:
henk
Leeftijd:
49
Provincie:
Groningen

perfectie in de leugen

Ik ben denk ik opgegroeid in de leugen. Je kent het wel die gezinnen die aan anderen doen blijken dat ze perfect zijn, omdat in hun ogen de anderen dat ook zijn. Ik heb moeten ondervinden dat al de anderen van mijn klasgenoten zogezegd beter dan mij waren. Ze waren zogezegd altijd behulpzaam en luisterden goed naar hun ouders, maar als ik het aan hen vroegen dan gaven ze het zelfde verhaal als ik moest meemaken in mijn gezin. Op een bepaald moment heb ik geprobeerd tegen mijn ouders op te komen, het enige waar daaruit volgde waren veleen ruzies en zonder het te merken, gedroeg ik mij meer en meer zoals zij het wilden. Ik ben geslagen, uitgelachen geweest door mijn ouders. Nu voel ik mij steeds gevangen en kan ik niet vooruit ten kosten van mijn studies, mijn gezondheid en het mentale.Ik dacht er al eerder om er een eind aan te maken, maar wanneer het niet goed gaat, blijkt niemand het te willen merken.
Datum:
04-06-2014
Naam:
helboy
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Ik heb alles verpest

IK heb alles in mijn leven verpest, het begon allemaal met een nieuw schooljaar (ditjaar) op het MBO, ik was sinds mijn 12de gepest, nieuwe kansen dacht ik. Ik had 2 beste vriendinnen die ook op deze school zitten. Helaas had ik er met 1 vaak ruzie maar dat ging voorbij elke keer. Een meisje die ook bij mij in mijn vorige klas zat vroeg hoe het nou precies tussen ons zat, zoals altijd was ik gewoon eerlijk en legde ik het uit. Later bleek dat ze alles had omgedraait kwa hoe ik het had verteld. Mijn beste vriendin was boos, ze brak contact en wou niks meer met me te maken hebben. sinds ik toch vaak ruzie met haar had dacht ik dat ik haar wel kon missen, mijn andere beste vriendin bleef mij steunen sinds een paar weken geleden. Ik ben biseksueel en begon haar leuk te vinden, ik was eerlijk en vertelde het haar. Ze had er geen problemen mee maar wel met mijn depressie aanvallen. Ik probeerde de zelfmoord neigingen en het snijden te verminderen, zodat ik mijn beste vriendin blij kon krijgen. Later wou ze ineens afstand, ik denk gewoon om het te verwerken, ze heeft me nooit verteld waarom. tot paar dagen geleden ik bleef vragen waarom nou precies. Ze wilt voorlopig geen contact meer met mij en ik ga er kapot aan, ik vind haar niet eens meer leuk maar als vriendin zijnde ga ik hier wel kapot aan. ik wil niemand meer pijn doen, ook een jongen/beste vriend heb ik hiermee veel pijn gedaan, ik was zijn alles en ik bleef maar zelfmoord neigingen hebben, tot vandaag. hij zei dat hij er klaar mee was binnen 1 jaar heb ik al mijn vriendschappen verpest en ben ik alleen, ik zie het totaal niet meer zitten. het enige wat ik mezelf nu toe wens is de doodt, ik kan het niet meer hebben, ik wil hier niet meer zijn om andere dingen te ruineren. ik heb een gevoel dat al deze mensen in dit verhaal beter af zijn zonder mij.
Datum:
04-06-2014
Naam:
Venus
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Geen zin

Ik ben Lola en ben 15 jaar,
De laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel. Ik heb steeds vaker ruzie met mijn moeder over onzinnige dingen. Mijn moeder is ed trouwens achter dat er iets is. Op school voel ik me alleen. Het lijkt of mijn 'beste' vriendinnen mij buitensluiten net als mijn mentor. Hij weet dat wij 'beste' vriendinnen zijn en zet mij altijd apart. Omdat ik me zo alleen voel en het leven niet meer zie zitten, zit ik in de pauzes meestal ook met muziek op in de kantine. Ik probeer dan na te denken over mijn leven. Op school gaat het ook niet goed, waarschijnlijk blijf ik zitten, maar dat zie ik niet zitten. Een andere klas... Ik voel me gewoon niet thuis. Ik denk heel vaak over hoe ik zelfmoord wil plegen. Ik sta dan voor een stoplicht en denk, zal ik nu doorrijden of niet... Help mij, wat moet ik doen??
Datum:
04-06-2014
Naam:
Lolatje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Verloren hoop

Ik ben echt een strijder van nature maar ik ben moe. Moe van het vechten en moe van de pijn die het doet. Iedereen om mij heen zegt jij komt er wel jij bent sterk ikzelf zie het niet. 2 jaar geleden vocht ik mij erbovenop na een stevige beroerte ik ben moeder van 2 meisjes 11 en 6 jaar oud. Ik heb een zware onstabiele jeugd gehad en ben vaak verlaten. Mijn ouders zijn meer dan 10 keer uit elkaar gegaan en ik verhuisde met mijn moeder maakte hun ruzies mee en werd rebels als puber waarna ik op een kostschool belandde. Vanaf die tijd zoek ik al naar het poortje van de vrijheid. Dacht na de geboorte van mijn oudste dochter dat ik aan eigen leven kon beginnen maar haar vader was ontrouw dus belande ik met 17 jaar alleen met een baby van 4 maanden. mijn nieuwe relatie gaf me wederom een dochter ik heb 6 tot 8 jaar samengewoond in strijd tegen drank en drugs waarna ik besloot het op te geven. IK koos voor mijn rust en mijn kinderen en verliet hem. Ik werkte hard en had intussen een bedrijfje opgebouwd waar we redelijk mee rond kwamen.... Toen alles een beetje op rolletjes ging kreeg ik een beroerte ik moest dus 6 maanden revalideren en heb gevochten als een leeuwin om opnieuw te leren lopen eten verzorgen articuleren en cognitieve vermogen, hetgeen nooit helemaal goed gekomen is! Nu vecht ik tegen rest verschijnselen van de beroerte en woon ik in een mooi maar duur huis wat ik niet meer kan betalen.... Ben een nieuw bedrijf gestart waar ik me slecht op kan concentreren en heb nog maar enkele vrienden. Mijn broer heeft me beloofd me te helpen maar bracht me nog dieper in de financiële problemen. Ik wil nu vechten voor mijn kinderen die veel te veel bij hun opa en oma zijn omdat ik veel werk En Probeer ons huis te redden. Ik ben moe..... Zie de toekomst zwaar. Ven mijn trots en zelfvertrouwen kwijt mis mijn kinderen en vrienden...... En voel me alleen. Ze horen me wel maar zien me niet!
Datum:
04-06-2014
Naam:
Vlinder
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Zelfmoord

Hallo. Naam doet er niet toe maar ik ben 15 jaar oud en ik heb een vriendin. Ik heb slechte jaren gehad ik was slecht voor der ik hou heel erg van dr, maar soms denk ik zou ik zelfmoord plegen zou het helpen hoe is het daar boven ik wil echt niet meer leven , mijn leven is verknalt ik hou echt heel erg van haar Die meisje zij was het waarde voor mij . Insallah zou allah (swt) mij vergeven op een dag gaat het gebeuren hat gaat niet meer lang duren .
Datum:
03-06-2014
Naam:
Killer040
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Een reden om te leven

Ik ben niet verdrietig, pijn gedaan of wat dan ook, ik ben gewoon moe. Ik heb een heerlijk leven gehad, mijn jeugd bestond uit lachen, gieren, brullen en ik vond alles best, zolang ik maar plezier had.

Ik heb geen talenten, ik heb alleen maar lol gehad en niets geleerd om te doen, het enige wat ik een beetje kan is schrijven en blijkbaar mensen mij aardig laten vinden. Ik heb nooit leren vallen, mijn ouders waren altijd bezorgd over mij en ik neem het zo ook echt niet kwalijk, maar hierdoor heb ik nooit discipline gekregen. Ik leef op motivatie en mijn motivatie is altijd genoeg geweest, ik hield van het leven, het was altijd goed.

Maar mensen verwachten dingen van je, dat je iets weet over de toekomst, dat je weet wat je wil worden en dat je je schouders eronder weet te zetten. Ik weet het niet, ik kan het niet en eigenlijk wil ik het helemaal niet. Ik ben opgegroeid met het idee dat de wereld een geweldige plek is, maar dat is het niet. Je moet hard werken om te komen waar je wil eindigen, en soms kom je daar aan en is het niet eens wat je verwacht had, verspilde moeite. "Er zijn altijd dingen in het leven die niet leuk zijn" zeggen ze dan, maar het is te veel.

Ik vind niks leuk, geen enkele baan lijkt mij interessant genoeg om mijn leven aan te wijden. En ik wil niet moeite doen voor iets wat ik niet eens wil. Tegenwoordig is er een heleboel wat ik niet wil of leuk vind, ik ben depressief en weet het. Maar het wordt me te veel, te veel werk wat ik niet wil doen, te veel dingen aanhoren van mensen die ik niet mag en te veel gezeur om niets.

Over de gehele tijdlijn van het universum is de geboorte van ons sterrenstelsel alsof je kijkt naar wat er 2 seconden gebeurt is, het universum is te groot om te begrijpen en de hele aarde is niet eens een micrometer van de grootte van het universum. Ik leef met geluk een miezerige 100 jaar op deze planeet, een planeet waar niemand om geeft. Als ik dood ben, gebeurt er niets, ik ben dood, mijn verhaal is over, andere mensen zullen af en toe naar mijn leven kijken alsof ze een boek lezen en huilen, of boos zijn, teleurgesteld zijn, maar ook die emoties sterven, er komen nieuwe mensen, nieuwe verhalen, mijn verhaal is dan over.

"Leef voor het heden dan" wordt er gezegd. Maar mijn heden bestaat uit boze mensen en teleurstellende feiten. Het is niet leuk, het leven is niet leuk meer, zonder doel in het leven staan is de pure definitie van het woord "Zombie". Je bent dood en levend tegelijk.

Ik ga op zoek naar mensen die mij een doel kunnen geven, maar als dit niet lukt, is het over. Het is goed geweest, ik heb mijn plezier gehad. Mijn jeugd was leuk en mocht ik sterven, sterf ik zonder spijt. Het is toch allemaal voor niks.
Datum:
03-06-2014
Naam:
Vikne
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.