Levensverhalen (pagina 234)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Vanalles

De laatste maanden waren de ergste van mij leven, er is superveel gebeurt enzo, het gaat nu al wat beter maar sommige momenten gaat het soms niet meer... Dan wil ik terug beginnen met snijden enzo.
Datum:
22-06-2014
Naam:
Kiara
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Joooo

Ja ik ga het gewoon doen! Dikke schijt heb toch niks meer om te verliezen of om voor te leven! Ajuuuuu
Datum:
21-06-2014
Naam:
Km
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

gepest

ik word al van af groep 3 al heel erg gepest en zit
nu in de tweede klas ik probeerde altijd maar zelf moord te plegen en deed er alles aan om het te laten slagen ik liet mezelf aanrijden of verwurgde mezelf of probeerde meself op te hangen maar altijd net op het moment dat ik bijna weg was kon ik et niet omdat een tijdje geleden mijn tante voor de trein is gesprongen hoe ik verder moet moet ik zelf nog uotbinden maar ik geloof in mezelf en weet zeker dat ik ooit op een dag ooit dat stukje gelul weer voel

-esmee-
Datum:
21-06-2014
Naam:
hoi123
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

zelfmoord ?

het lijkt me zo bruut om mezelf voor de trein gooien of mijn polsen door te snnijden. kan ik mijn huisarts vragen om hulp / mag hij dat? ik wil gewoon pillen en slapen !!!!!!
Datum:
21-06-2014
Naam:
nick1000
Leeftijd:
47
Provincie:
Friesland

ik wil dood

ben me huis kwijt gescheiden voor een vrouw die ik graag wou en die me daarna in de steek liet hou me werk nie meer vol ik wil nie meer
Datum:
21-06-2014
Naam:
henki
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

als dit zo door blijft gaan is dit echt oneerlijk

heb in mijn leven geen relatie gehad de mooiste meisje heeft me ook heel vaak afgewezen het doet me pijn ik sla vaakop mijn hart heb wel eens messen erin gestoken maar helaas was het niet diep genoeg mijn moeder zegt dat ik niks vader ook en me moeder zegt ook dat ik lelijk ben ik ben ook gelovig ik was altijd bezig met bijbelstudie maar helaas ben ik daar mee gestopt omdat ik nooit meer wil leven vroeger had ik altijd ruzie thuis en nu altijd met mijn moeder ik hou heel veel van dieren zou iets met dieren willen doen later ik kijk altijd agresief naar mensen buiten omdat ze zo stom ik wil vechten met ze maar ze zijn te laf en kijken dan weer de andere kant op ik zou gwn ook dat meisje van me dromen willen krijgen ik hoop ooit dat meisje van me dromen te krijgen
Datum:
21-06-2014
Naam:
david
Leeftijd:
18
Provincie:
Flevoland

naar mijn vriend

mijn vriend is verleden jaar overleden waar ik een latrelatie meehad ik had hem beloofd als u gaat ga ik mee hij had longkanker hij zegde dat het niet mocht dat ik dan mijn leven opnieuw in handen moest nemen maar is gemakkelijker gezegd dan gedaan mijn vriend is snachts overleden alleen ik was niet bij hem nu heb ik zo een enorm verdriet dat ik eind juni verjaar en ik voor mijn eigen verjaardagsgeschenk wil zorgen en dat is voor altijd naar mijn vriend gaan ik heb kinderen en kleinkinkinderen maar zonder mijn vriend erbij stelt het leven niets meer voor
Datum:
21-06-2014
Naam:
steffie
Leeftijd:
61
Provincie:
België

voel me nogal slecht

Goede middag,

Laatste tijd voel k mij nogal slecht. En eigenlijk maakt het slecht voelen mij nogal schuldig, zo groot zijn mijn problemen niet in vergelijking met andere.

Ik heb een baan, waar het weliswaar niet soepel gaat. Maar ik heb een baan. Ik heb een handvol vrienden, we zijn een echte jongens groep en eigenlijk is alles lachen, echt over serieuze dingen praten doen we niet. In 2012 is 1 van onze vrienden groep omgekomen door een auto ongeluk, dit is nogal een klap geweest en eigenlijk heb ik er nooit met iemand over gepraat. Mijn ouders doen zo iets niet, en met mm vrienden vermijden we t onderwerp t liefste.

Januari dit jaar is mm opa overleden, we waren best wel close. Met mn ouders praten we er nooit over. Mn ex vriendin is een hele tijd vreemd gegaan, toen we had hadden. Het is de enige op wie k echt verliefd was en waarvan k dacht dat t wel wat kon worden, dus nogal een domper toen k r achter kwam. Dat was ook gelijk de laaste X dat ik een vriendin of iets wat in de buurt komt heb gehad. Terwijl ik er best behoefte aan heb. M

Voor de rest voel k me nogal eenzaam omdat niemand mij ooit is vertelt dat ik iets goed doe, of er leuk uit zie. Een knuffel geeft of iets.


Dat ik me eenzaam voel komt waarschijnlijk ook omdat k er met niemand over wil praten. Iemand anders zou waarschijnlijk graag een baan hebben, of vrienden, 2 ouders, goed te eten e.d. Daarom schaam ik mij nogal dat ik me zo slecht voel, en het eigenlijk niemand wil vertellen.

Ik dacht al wel vaker van wat als ik zelfmoord pleeg. Maar eigenlijk kwam ik op geen 1 manier die zeker zou lukken en waar ik andere niet tot last mee ben. Ik ben bang dat een hand vol pillen het werk niet doet, en ergens vanaf springen of tegen aan rijden wil ik andere niet aan doen. Bovendien hebben mn vrienden al iemand verloren uit de groep, het zou egoïstisch zijn om ze weer zo iets te laten mee maken door mij.

En het is nogal zwak om voor deze problemen andere tot last te zijn.

Soms denk ik er over om al mijn geld van de bank te halen en gewoon naar een ver land te gaan en alleen een briefje neer te leggen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Een frisse start.....

James
Datum:
20-06-2014
Naam:
James
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Stil en verlaten.

Ik voel me op dit moment vreselijk eenzaam en alleen. Iedereen laat me in de steek. Als ik hulp vraag, of een knuffel word ik uitgelachen of vies aangekeken. De laatste tijd doet een vriendin raar tegen mij. Zij huilde tijdens een tussenuur, en ik wilde er voor haar zijn. Toen kwam haar beste vriendin en stuurde me weg. Ik bleef aardig tegen me vriendin doen maar ze deed alsof ik niks waard ben en vertelde me niet wat er was gebeurd. Ze heeft sinds 6 maanden een nieuw vriendenclubje en daartegen zegt ze alles maar zodra ik erbij kom en het gaat over confronterende dingen dan klapt ze dicht en kijkt de andere aan en grinnikt. Wanneer ik zeg tegen haar dat ik om haar geef, grinnikt ze. Dit doet ze echter alleen wanneer we dus bij dat vriendenclubje zitten. Zodra we alleen zijn vertelt ze me wel alles. Ze heeft een top leven en je ziet dat haar vrienden veel om haar geven. Bij mij ligt dat anders. Wanneer ik over mijn gevoelens spreek doet ze daar heel optimistisch over of ze heeft wel medelijden en toont even medeleven maar daarna lijkt ze alles te vergeten en doet ze alsof ik stront ben. Het lijkt of ze zich schaamt bij mijn bijzijn. Verder... Ik ga om met een meisje en we maken samen huiswerk etc. Zij is de vriendin van de beste vriendin van mijn vriendin. En zij had eerst hele ruzies met hun en praat slecht over ze. Maar wanneer ik dus bij het vriendenclubje sta dan geeft ze iedereen in de groep een knuffel en kus behalve mij. Terwijl ze met mij wel het meeste praat en het meeste omgaat. Thuis voel ik me ook erg alleen. M'n ouders begrijpen me totaal niet. Ze willen dat ik meer huishouden doen in het huis maar zijn nooit tevreden. Mama heeft een verzakking en doet steeds zielig 'jullie helpen me niet, later zul je zien etc.' Terwijl als mama en papa (papa is narcist) weer ruzie hebben omdat papa seks wil ofzo en mama dat niet wil. Dan ontplof ik en kom ik voor mama op. Daarom is papa ietsje banger geworden om mama te kwetsen. Ik kom altijd voor mama op, en ik hou heel veel van haar maar dat vergeet ze. Ze doet nu opeensbalsof ik niks voor haar heb gedaan terwijl ik dankzij haar nu wel gehaat word door papa. Zij doet nu ook alsof ik niks ben alsof ik een robot ben. Mijn ouders weten niks over mijn verborgen verdriet. Zodra ik uit het niets ga huilen omdat ik gewoon verlang naar liefde en medeleven, vragen ze steeds dwingend wat er met me is. Als ik het niet zeg word papa helemaal para en slaat hij mij. Mama word ook boos en samen zetten ze me onder druk om toch te vertellen wat er is. Als ik hun vertel dat ik me vreselijk onbegrepen en alleen voel worden ze boos en denken dat ik gewoon ruzie heb met iemand en dat ik van alles de schuld geef aan mijn ouders. Mijn oom en tante begrijpen het ook niet. Zij willen gewoon dat ik m'n ouders gehoorzaam. Nu hoor ik vanaf de woonkamer dat ze weer over me praten. Ze praten nu slecht over mij en mij vader bekritiseert nu een vriendin van mij en wilt dat ik niet meer met haar omga. En hij bekritiseert mij. Ik voel me vreselijk alleen en m'n hoofd knelt van de pijn en verdriet. Ik snak zo naar een knuffel, en naar liefde. Gewoon het gevoel dat je verbonden bent met iemand. Ik ben vreselijk verliefd op een jongen en hij staart altijd naar mij. Maar van sommigen heb ik gehoord dat hij een beetje een player is. Hij was de enige dje in mijn interesse interesseerde. Maar door de zenuwen klapte ik altijd dicht en was vreselijk verlegen. En hij snapte het niet. Nu praat hij niet meer echt tegen me en staart hij alleen maar. Op hem afstappen heeft geen zin, want hij heeft sinds kort een vriendin. En als ik op hem zou afstappen dan zou het raar zijn want ik negeer hem al paar maanden uit zenuwen eb advies van anderen en ik was toch altijd bijhoorlijk stil. En ja.. Jullie zien het al. Letterlijk iedereen laat me in de steek. M'n zusje zegt dat ze er niet tegen kan als ik ga huilen en daarom mag ik ook niet meer huilen bij haar bijzijn. Ik heb altijd het gevoel 'ik sta erbij en ik kijk ernaar' ik heb het gevoel dat ik geen deel uitmaak van de dingen. Afgesneden zo voel ik mij. Ik droom nu jaren dat ik een relatie had met veel liefde. Dat hij er voor me is.. En ik voor hem. Dat hartstochtelijke ware liefde. Het gevoel verbonden te zijn met iemand. Daar verlang ik naar. Ik hoor mijn ouders nog steeds vanaf de woonkamer praten en het is verschrikkelijk wat ze allemaal zeggen over mij. Ze vooroordelen me van alles en zeggen dat ik onhandelbaar en alles ben. Het schrijven op deze site zou me hoop moeten geven maar ik voel me met de minuut slechter en slechter voelen. Ik wil zo gauw mogelijk zm plegen. Weg met de pijn en verdriet. Tegen letterlijk niemand heb ik dit allemaal gezegd. Want ik schaam me voor mijn verborgen verlangen naar liefde. Maar die Zal ik nooit krijgen. In mijn leven bestaat dat niet.
Datum:
20-06-2014
Naam:
Alleen
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

ik wil dood

ik sla mezelf ik snijdt mezelf
en ik sluit mezelf op in me kamer
help me
Datum:
20-06-2014
Naam:
stumpertje
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.