Levensverhalen (pagina 231)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zie nu geen oplossing meer

Ik 52 jaar, goede baan, 2 kids, zie door alle problemen nu echt geen oplossing meer. Degene die mij op het goede pad hield heeft mij buiten de deur gezet met zoon.voor haar ging het ook niet meer, 7 jaar ups en downs, ziekte, depressie, jeugdzorg, GGZ , het mag allemaal niet meer baten.7 jaar terug gescheiden en daarna een prachtvrouw ontmoet en ben daar mee gaan samenwonen, de eerste jaren vlogen voorbij, en mijn ex hield de kinderen bij mij weg, voor 2 jaar ik had daar heel veel moeite mee, en net voordat je je daar bij neergelegd hebt, krijg je contact en mag je zelfs je kinderen weer zien. Wat een geluk, alleen was het niet altijd zo, veel ruzie door de kinderen, schulden ruim 215000 euro en nog steeds, want mijn ex wil het huis niet uit ondanks rechterlijke bevelen.sociale dienst vindt het voor mijn ex wel goed ze heeft onderdak.na ruim een jaar krijg ik te horen dat het niet gaat met mijn oudste zoon en moeder, jeugdzorg neemt contact op en de oudste komt bij mij wonen, eindelijk gaat het goedkomen denk je, maar nee, eerste maand gaat top, dan krijgt mijn huidige partner problemen met met zoon omdat hij niet meer naar school mag, autistisch met gedragsproblemen , dus die zegt na ruim 2 maanden het gaat niet meer, hij moet het huis uit en gooit ons ook al 2 keer het huis uit, maar dat komt weer goed na veel praten. Maar dan haalt mijn zoon een stomme zet uit hij verlaat het huis s nachts en gaat naar zijn moeder, die hem weer opvangt, ja blijft je zoon.dus zoon door jeugdzorg weer bij moeder die dit niet kan , die zit er ook doorheen. Jeugdzorg blijft vasthouden aan ouders en niet aan uit huis plaatsen. Nu hadden we plannen, ik zou ontslag nemen, zorgen dat ik het kreeg dus WW nog voor 3 jaar en dan een soort pgb , werkgever trapt daar niet in. Dan zou ik voor mijn zoon kunnen zorgen en dan een zorg minder. Je moet weten dat ik per maand 50,- voor mezelf heb de rest gast op aan nog hypotheek, schulden, alimentatie enz, maar door huidige partner ging dit nog goed en heeft mij eerder2x uit een zware depressie gehaald , ik moet vroeg op elke dag om 03.50 uur dus werk volcontinue en maak veel uren, maar ja wat moet je, je moet werken om alles te betalen. Nu sta ik op straat, zwerven dat doe ik nu, zie nu totaal geen uitweg meer in deze ellende ,krijg binnenkort oudste voor 3 weken vakantie bij me, vakantie wat moet ik dan, geen geld, geen huis, op moment wel ziekgemeld, dus wat nu dus de einde leven komt weer om de hoek kijken, ik bekijk de laatste dagen veel sites van hoe en wat, door zeker wegvallen relatie is mijn rots helemaal weg en treft mij op moment zo erg dat ik nu echt geen uitweg meer zie , de enige is nog levenseinde. Maar ja dan je moeder, je zoons, die tref je ook hiermee, een oplossing is er in mijn ogen niet echt, ja na de ww de schuldsanering in, lastig maar overkombaar, zorg dan wel voor mijn zoon die ik als enige kan hebben. Wilde niet zo zijn en zonder mijn maatje gaat het niet verder, ik snap haar wel dat zeker, en houd nog zeer veel van haar en zij van mij, maar het gaat niet meer zo. Ik wil dus zeker een einde maken aan al dit alles, en dan is er maar een manier........
Datum:
02-07-2014
Naam:
John
Leeftijd:
52
Provincie:
Flevoland

zelfmoord

Vanaf de lagere school tot het voortgezet onderwijs ben ik heel erg gepest. Ik had goede cijfers en was erg verlegen. Daarna kreeg ik er op mijn werk ook erg veel last van door die pesterijen van vroeger. Momenteel zit ik zonder werk al ruim twee jaar. 2 jaar geleden is er bij mij ingebroken en werd ik bedreigd, en ben ik in de ziektewet beland. 26 september a.s. dan houd mijn ziektewet op en kom ik onder geld te zitten. Ik krijg geen bijstandsuitkering omdat ik overwaarde heb in mijn woning. En ik zoek me gek naar werk maar kan niets vinden of krijg afwijzingen. Ik ben ten einde raad. Ik heb geen zin meer om verder te gaan. Ik heb ook helemaal geen vriendinnen of vrienden waar ik mee omga. Komt allemaal door vroeger. Ik vertrouw niemand meer.
Datum:
29-06-2014
Naam:
Lisa
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer

Hoi.. ik loop al te lang met zelfmoord gedachte's.. er zijn teveel dingen gebeurd..
ik snijd mezelf keer op keer en iedereen verlaat me.. ik sta er alleen voor en niemand die me een hand toesteekt.. mijn vriendje heeft het vandaag uitgemaakt.. en het enigste wat ik nu wil ik zelfmoord plegen.. Mijn ouders zijn erachter gekomen dat ik afgelopen nacht heb gedronken.. en dat ik een keer heb geblowd alleen hun denken nu dat ik meerdere keren heb geblowd alleen dat is niet zo.. help me ik kan het gewoon niet meer.. ik wil er niet meer zijn.. iedereen ziet me als een groot probleem..
Datum:
29-06-2014
Naam:
gebrokensnijder
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

De werkelijkheid

Vroeger dacht ik altijd dat als ik een tiener zou zijn dat mijn leven beter en mooier zou zijn. Ik dacht altijd dat ouder worden geweldig was, dat ik later gelukkig zou zijn en dat ik goede punten had op school. Maar in werkelijkheid was dat totaal niet zo. Integendeel, het liefst van al zou ik willen sterven en alles achter me laten. Mijn stiefpa is de ergste! Hij geeft altijd kritiek op mij en ik kan niets goed doen in zijn ogen. Maar m'n ma is niet veel beter. Maar ik weet ook dat ze geen reden zijn om zelfmoord te plegen. Mijn hond is 2 jaar geleden gestorven aan kanker en ik kan niet verwoorden hoeveel ik van haar hield. Ze was amper 3 jaar oud. Ze was m'n alles. Na dit is alles achteruit gegaan. Niet veel later is er iemand die veel voor me betekende ook gestorven aan kanker. In juni 2012 heeft mijn vader een maagbloeding gehad en hij was bijna gestorven. Ik ben nogal een vaderskind dus ik nam het slecht op. Ik heb nog steeds elke dag stress dat hij het niet gaat halen, want zijn bloedwaarden en zijn gezondheid blijven slecht. En natuurlijk ,omdat ik nog niet diep genoeg zat, is Mitch (m'n idool) gestorven Ik ben al heel mijn leven gepest geweest ondanks m'n gewicht(en de pesters hadden geen beter idee dan te beginnen pesten over mijn hond die dood is). Natuurlijk heb ik er al kets voor gedaan maar mijn uithoudingsvermogen liet me elke keer in de steek. Dus ik veranderde van school. Het ging goed tot m'n vader een gezwel kreeg. Hij is nog steeds niet naar de dokter geweest maar de kans is groot (9/10) dat het kanker is. Mijn klas heeft me daarbij gesteund, maar begonnen al snel achter mijn rug te praten. Tot nu toe vertrouw ik niemand meer. Ik heb geen vrienden en nieuwe vrienden maken is moeilijk voor mij omdat ik een sociale angststoornis heb. Mijn verleden blijft zich herhalen en ik zie geen nut meer in het leven. Alles gebeurt opnieuw, alleen met andere personen en op andere plaatsen. M'n moeder weet dat ik mezelf snij maar ze weet niet dat ik al 3 keer zelfmoord heb proberen plegen. Mensen zoals ik horen hier niet. Niemand moet van me hebben en niemand zal dat ooit doen. Zelfs m'n begeleider neemt me niet serieus. Waarom? Ben ik echt een grap? Ben ik geboren voor het ongeluk? En waarom behandelen mensen me ze slecht? Het enigste waar ik nog aan kan denken is zelfmoord. Ik geloof gewoon niet meer ik het leven.
Datum:
28-06-2014
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Strontziek

Ik woon sinds kort weer bij mijn vader en met mijn zus in plaats van alleen met mijn moeder en ik wordt er stront ziek van!
Mijn zus is altijd aan het moederen over mij en ik doe nooit iets goed volgens haar, ik wordt er levensmoe van.. Mijn vader is nog eens even erg, ze zitten allebei heel de tijd te zeuren dat ik niets doe in huis, terwijl dat helemaal niet waar is. Daarnaast ik heb ook mijn dingen die ik doe en ze vinden het gek als ik een dagje lekker thuis zit. Ik kan dan ook het huis schoonmaken e.d. dan denk ik echt, ik ben de schoonmaakster niet! Zij vinden dat ik me helemaal moet aanpassen aan hen en ik trek het thuis gewoon niet meer. Geen enkel begrip naar mijn kant toe en alleen maar elke dag weer het zelfde gezeik. Ik wordt er echt maar dan ook echt strontziek van.. Op mij zelf gaan gaat niet echt wegens de € en bij smam is het te klein..:(
Datum:
28-06-2014
Naam:
---
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

De 5e keer , is teveel

Hoi,
Ik ben autistisch , wat vroeger nog gewoon persoonlijkheidstoornis hete.
Heb me zelf vanaf m'n geboorte ongeveer groot moeten brengen met stelen en roven van eten. Uiteindelijk aan het einde van de pubertijd mee gestopt . Veel werken , hard werken , jezelf trucjes aangeleerd om te overleven met deze " persoonlijkheidstoornis" Mijn hele leven is geen leven maar overleven . Emoties wat is dat?
Totdat mijn hoofd ontplofte , alle trajecten al meegemaakt ect ,geroosterd geheugen verlies , onthoudt niks meer etc. Max .dosis mao remmers Parnate , heb min 5 themazepam etc.nodig om te kunnen slapen etc.
4 bijna pogingen gedaan met diverse keren opnames (zgn vrijwillig , verplicht ) waar ik zo snel mogelijk weer weg wou. Is ip altijd wel gelukt. Tot de vierde keer een daadwerkelijke poging was en sochtends wakker leeg gespoeld op de ic in het ziekenhuis. Afspraken over gemaakt dat ik niet meer zo' 'n grote voorraad medicijnen kan bezitten.
Vandaag in een klote week en waarschijnlijk door omoplettendheid gewoon weer tig pillen mee. Volgende week heb ik er gewoon weer minimaal 200.
Dat en wat zeg ik maar niet . Maar wat ik wel weet mocht ik weer in zo'n modus geraken , en ik slik alle 200 door bel ik geen 112 meer , en zou me eerder opgelucht voelen, eindelijk slapen. Nooit meer zo voelen . Praat over jaren. Ik heb het gehad...
Datum:
28-06-2014
Naam:
Telaat
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland

'without struggle there is no progress'

Ik ben een meisje van 16 (bijna 17) met al een serieus verleden achter de rug, over heel de wereld zullen al serieuze problemen bij mensen/kinderen voorvallen. De ene is hier sterker in dan de andere...
Ikzelf ben altijd een sterk persoon (ook van karakter en volhouden) geweest maar heb de laatste 2jaar een terugval gehad..

Seksueel mishandeld, grootvader pleegde zelfmoord in mijn bijzijn, moeder met alcoholprobleem die onlangs overleed, vanaf kleins af stond ik er alleen voor en woon nu ook bijna 2jaar alleen.
Ik werk hard als ik iets wil bereiken (heb een hond en een pony), dit waren dingen die ik altijd al graag wilde bereiken BV.

Gelukkig" vond ik iemand die mij (dat dacht ik toch) echt begreep en ondersteunde toen ik er alleen voor stond, familie is bij (ons) mij nooit hecht geweest dus daar heb ik niets aan, deze persoon heeft mij nu ondertussen ook enkel rechtgehouden met valse hoop, leugens en bedrog.

Ik zit al een hele lange tijd met de foute gedachten en deze komt dieper en dieper in mijn hoofd en verlangen te zitten, nooit had ik een probleem met positief vooruit kijken maar de laatste tijd ben ik enkel nog ongelukkig.

Ik vertrouw ook niemand meer, duw mensen weg voor ze 'dichtbij' kunnen komen... Dat zullen hier wel meerdere mensen hebben..
Ik ben mss nog jong en zou nog 'n hele toekomst hebben, maar wat verwacht je alsje enkel verlies krijgt na hard werk en vechten voor watje liefhebt en ECHT nodig hebt...

Datum:
27-06-2014
Naam:
Chanel
Leeftijd:
16
Provincie:
België

I'm tired of being here in this sad hard world

Hallo,
Vinden jullie ook niet dat alles veel mooier klinkt in t engels 'depressive' 'cutting' 'alone'.
Ik ben een meisje van 13, naja net 13 geworden.
Ik zie t leven niet meer zitten.
Ik snij me zelf de tyfus in & huil me zelf in slaap. Ik heb stemmen in me hoofd, die zeggen dat ik niet goed genoeg ben. En heb ook faalangst. Als ik voor de klas sta en ik krijg een blackout is t in mijn hoofd 100x erger dan mensen van buiten zien. Ik scheld mezelf uit en stemmen doen dit. Ik zie alles zwart en negatief. Me vader heeft me geestelijk mishandeld ik deed edmr (traumaverwerking) dit heeft wel geholpen en binnenkort begin ik met rouwverwerking omdat ik nooit echt een vader heb gehad..
Ik mis me vader totaal niet.
Ik ben begonnen met roken en drinken op me 12e ik ben nu bezig om te stoppen.
Ik heb aantal 'ziektes' ik ben para, heb anorexia, ben depressief, ik snij, ik heb bullemia, en meer, misschien kennen jullie wel de afkortingen; Ana-mia-perry-annie-bri-cat-deb.
Ik loop al 4jaar met de gedachten om zelfmoord te plegen. T klinkt overdreven maar ik heb ooit gezegd dat ik naar me opa wilde mee, enzo.
Ik zit nu zo diep inde shit dat niet of niemand me kan helpen. Niet me enigste vriendin ook niet me vriendje. En de ana groep ook niet.
Ik weet dat binnenkort gaat gebeuren want ik kan niet meer.. Heeft iemand tips hoe en miss wel me tegen te houden if wil je meer weten? Mail dan alsjeblieft
Sorry voor lange bericht.

Peeps staystrong!
Datum:
27-06-2014
Naam:
Atiredgirlx
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Emptiness

Nu ik al meer dan 4 jaar zit te struggelen op deze planeet denkend over zelfmoord en dingen. zou ik graag een pijnloze en snelle manier willen vinden om van alles af te komen.

ik bedoel maar waarom moet ik door gaan in het leven waar mijn jeugd al als eerst vreselijk was, en als tweede dat binnen 2 jaar mijn hele gebit uit mekaar valt , en ik gewoon geen relatie kan aangaan met iemand omdat mijn gebit te lelijk is.

en dan ook nog zonder een huis komen te staan, ik weet niet meer wat ik moet doen

elke keer als ik een serie op tv of op de computer kijk denk ik van : hoe mooi zou zo'n leven zijn als in die film ?

2 jaar geleden begon ik last te krijgen van paniekaanvallen en chronische hyperventilatie wat mijn leven al moeilijk maakt, dus elke dag is het echt puur overleven voor mij om door de pijnen en stiksimulaties heen te komen.

vrienden van mij zeggen dat ik iets met mijn leven moet gaan doen maar ik verdrink zowat in mijn eigen ellende,

mijn familie, tja dat zijn ook mensen met problemen.

en dit is 1 van de redenen waarom ik geen zelfmoord durf te plegen, om mijn familie geen verdere pijn te doen , en dan laat ik mijn hond in de steek.

Ik wou maar dat ik me wat meer in leven voelde en wat meer vrijheid had in mijn leven en eens weer liefde zou kunnen voelen en vrolijk kunnen zijn.

helaas kan dit niet meer.

zijn er gevaarlijke mensen in de buurt met rare bedoelingen ga ik juist op hun af omdat hun mij misschien aan mijn einde kunnen helpen, helaas lukt dat niet

Mensen zeggen ga geloven in god of lees de bijbel, NEE zelfs god ken mij niet redden, ik heb in mijn jeugd lopen te bidden en te smeken, waar was god ? nergens
sinds ik het woord god in mijn leven hoorde is mijn leven een hel geworden.


ik aanbid niks meer

als ik iets kon wensen is dat ik terug de tijd in kon om alles beter te maken dan dat het nu is,

maargoed ik zou nog door blijven leven , maar van binnen voel ik me al dood
Datum:
27-06-2014
Naam:
Kenkie
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

!

Mijn ouders zijn gescheiden 2 jaar geleden. Ik heb daar heel erg moeite mee gehad. En heb dat nog niet verwerkt. Dat komt deels doordat mijn ouders tijdens en na de scheiding alleen maar met zichtzelf bezig waren. Ik heb al mijn verdriet in mijn eentje moeten verwerken. En dat kan niet. Daardoor ben ik veranderd. Begon te roken en andere dingen. Ik verloor in 1,5 jaar 3 vrienden. Door dat ben ik in de put terrecht gekomen. Mijn ouders kregen allebei een nieuwe relatie. Dat vond ik nog het ergste. Ik was zo boos. Alles begon ik negatief te zien. Mijn ouders gingen me omkopen en dat mijn moeder de deur opslot deed terwijl bij mijn pa zijn vriendin was. Ik ontmoete mensen waarmee ik kon praten. Een tijdje ging het wat beter. Maar nu is het weer foute boel. De nieuw vriend van mij moeder heeft mijn moeder zo veranderd. Liefde? Wat is dat? Krijg ik niet van mijn moeder hoor. Alleen commetaar en straf. Mijn vader. Is top. Alleen word hij ook beinvloed door Zijn nieuwe relatie. Liever vrijdag avond doorbrengen met haar dan met zijn dochter. Ik voelde me in de steek gelaten en nog. Mijn vader is ziek. Niet ernstig. Maar was het wel. Hij is nu aan het revaluderen. Mijn ouders en drie broers maken misbruik van de situatie omdat ze zeggen. Je vader kan sterven. Mijn hond was overal bij. Die is zo belangrijk voor mij. Nu word het erger en erger. Ook geweld en geestelijk. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Want ik. Ik ben hopeloos!

Alvast bedankt
Datum:
25-06-2014
Naam:
Ik
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.