Levensverhalen (pagina 229)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Klaar met alles

Ik ben klaar met alles. Mijn vriendengroep heeft me laten vallen, ik dacht hierna gewoon dat hun hufters waren en heb aansluiting proberen te zoeken met andere. Maar ook die willen me er niet bij hebben. De laatste (en echt goede) vriend die ik had is nu met het meisje dat ik al 3 jaar leuk vind. Hij en dat meisje hebben me ook beide laten vallen. Ook thuis reageren mijn ouders hun problemen met elkaar op mij af. Mijn kleine broertje is bang van mijn uitbarstingen en praat bijna niet meer met me. Ook mijn andere broertje (ouder dan die andere) ontwijkt me liever. Er is niemand waar ik op dit moment nog op kan terug vallen en als ik aansluiting probeer te zoeken bij die ander zeggen ze me dat ze me er niet bij willen. Ik ben er klaar mee
Datum:
15-07-2014
Naam:
-
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

het is genoeg, mooi geweest

Ik voel me in de steek gelaten door mijn broers en mijn zus maar ook ontzettend schuldig nadat ik een scheve schaats heb gereden (vreemd gegaan dus). maar natuurlijk ook naar mijn ex Ik heb zoveel spijt van hetgeen er gebeurd is dat ik het geen plaats kan geven. Inmiddels zie en spreek ik een psychiater omdat ik om verder te kunnen professionele begeleiding denk nodig te hebben.
Ondertussen denk ik en wil ik eigenlijk alleen maar slapen, dromen en het liefst nooit meer wakker worden. Alleen het allerbelangrijkste wat een mens beroert zou mij er van af kunnen houden om niet te kiezen voor de eeuwige slaap en dat is de liefde. Ik hunker maar ben ook bang en als het zover komt dat ik mijn eigen einde regisseer dan weet ik ook nog niet hoe. Maar als ik vind dat het moet, en dat denk ik, dan gebeurt het.
Datum:
15-07-2014
Naam:
antoine
Leeftijd:
58
Provincie:
Utrecht

Uitschelden..

Hoi,
ik ben SweetNytmare.
Ik heb al erg lang een zelfmoordgedachte,
Omdat mijn moeder vaak drinkt en agressief is.
Als ze zo is begint ze te schelden en te slaan...
Op school lachen ze mij uit,
zeggen ze dat ik lelijk ben...
En op social netwerken zeggen ze anoniem dat ik er beter een einde aanmaak en zelfmoord plegen moet.
Ik snij mezelf nu al een tijdje in m'n pols..
Omdat ik mijn verdriet en woede op mezelf uitreageer.
Ik kon alles nog behoorlijk goed verdragen,
maar nu word de drang naar zelfmoord steeds groter en groter..
Sinds dat ik mijn Peter, Oma, en Meter verloren ben.
Nu heb ik het gevoel dat ik niemand nog heb,
dat ik alleen ervoor sta.
Ikzelf durf dit niet aan mijn ouders zeggen,
Mijn moeder wil me nu al in een instelling steken. (Nouja, dat zegt ze toch)
Ik wil echt van deze gedachten af..
:c


-SweetNytmare.
Datum:
14-07-2014
Naam:
SweetNytmare
Leeftijd:
14
Provincie:
België

uit

Mijn vriend heeft het vandaag uitgemaakt. Misschien achteraf niet geheel onverwachts, maar wel een enorme shock voor mij. De persoon waarvan ik dacht de rest van mijn leven mee te zullen delen heeft me laten vallen. Een onbeschrijflijk gevoel overrompeld me. Waarom zou ik nog verder willen? Geen idee.
Datum:
14-07-2014
Naam:
Isabel
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

If you can find the time...

Zolang ik mij kan herinneren, denk ik al aan zelfmoord te plegen. Terwijl leeftijdsgenootjes niet eens wisten dat het bestond, dacht ik er elke dag aan. Als je mij zou zien lopen op straat zou je nooit denken dat ik ongelukkig ben. Ik heb alles waarvoor mensen deze dagen een moord voor zouden plegen. Ik ben mager, ik kan alles eten wat ik maar wil, ik heb de goeie looks geërfd, ik kom niks te kort thuis, heb een goed thuis, ouders zijn niet gescheiden, heb een toffe broer, krijg elke dag complimentjes,... . Niets waar een mens zou over zagen. Ook mensen die me kennen zouden nooit zeggen dat ik er niet gelukkig uitzie. Ik lach altijd, praat zoveel ik kan, maak grappen, ben altijd positief. Toch zijn er dingen die me ongelukkig maken, dingen die perfect lijken maar niet zijn. En dat maakt het net nog moeilijker om mensen te zeggen hoe ik me voel. Niemand zou geloven dat iemand die alles heeft, zichzelf snijd op haar kamer. En als ik dan iets probeer te lossen over mijn problemen of is triestig ben, dan lachen mensen het weg, alsof ik gek ben. Je moet je voorstellen hoe dat voelt als 9jarig meisje. Je weet niet wat er scheelt of wat er mis is, je probeert er dan iets over te zeggen en dan lachen ze je uit. Als 9jarige dacht ik dat er iets heel hard mis was met me. Sinds dan is het een onderwerp waar ik nooit een woord meer over zeg tegen iemand. Toen ik ouder werd, begreep ik het meer maar toen op mijn 12de begon ik me toch te snijden en deed ik koorden rond mijn nek. Ik heb nooit een poging gedaan om echt zelfmoord te plegen en ik snijd me niet elke dag. Ik heb het meestal met periodes. Het ene jaar gaat al wat beter dan de ander maar dit jaar is het erger geworden dan ervoor ooit was. Vroeger kon ik er nog tegen vechten, dan hield ik vol dat de toekomst beter zou zijn. Nu gaat dat niet meer. Ik sluit me dagen op op mijn kamer, luister alleen muziek en heb nergens zin in. En het enige dat ik voel, is het gevoel dat ik hier weg wil. De mensen zijn nog meer arroganter geworden dan vroeger en dat maakt me bang dat mijn toekomst niet zo mooi zal zijn als ik hoopte, dus ik mijn hoop en drijfveer weg. De laatste tijd gaat het terug beter, maar ik kan elk moment terug vallen. Ik heb mijn ouders al gevraagd of ik met iemand kan praten, alleen weten ze niet exact waarom. Ik heb het hen nooit vertelt dat ik me niet echt goed voel omdat ze me als kind ook nooit de kans gaven om iets uit te leggen of me te geloven. Als ik weende zeiden ze dat ik zwak was en me aanstelde. Begrijp me niet verkeerd, mijn ouders zijn niet slecht, ze wisten gewoon niet hoe ze met mij over weg moesten. Al van toen ik baby was. Omdat ik veel weende, niet veel wou eten, elke keer als kleuter uit mijn bed ging (soms 10 keer per nacht) omdat ik niet kon slapen. Ik weet nog heel goed waarom ik niet kon slapen, het is iets dat ik nooit zal vergeten omdat mijn ouders er heel verkeerd op reageerde heb ik hen nooit de echte reden vertelt. Ze zouden het toch maar belachelijk vinden. Ik was vaak die irritante dochter die iets te veel aandacht nodig had. Maar in plaats van die aandacht te geven werden ze kwaad en zeiden ze dingen die mijn zelfvertrouwen al van jongs af aan naar beneden haalde. Toen ik naar het middelbaar ging werd ik ook nog is gepest op school. Vrienden maken is nooit mijn sterkste kant geweest, nu nog steeds niet. En zeker niet nu het een must is om sociaal te zijn. Mijn broer is daarin tegen perfect, hij is iemand die snel vrienden maakt en iedereen vind hem top van in het begin. Mensen kijken me dan vaak ook aan zoals: 'oh, het saaie zusje.' Ook thuis word mijn broer opgehemeld, in heel de familie is hij perfect. Ik zie mijn broer heel graag en wens hem het aller beste toe van heel de wereld. Het word me alleen allemaal wat te veel. Ook vriendinnen heb ik niet veel, net genoeg. Helaas, ben ik niet met hen opgegroeid. Ik kom van een ander school en daar doen ze anders dan deze en voel mij constant het buitenbeentje maar ze laten het ook heel vaak zien dat ze ook zo over mij denken. Mijn problemen lijken niets en dat denk ik soms ook maar als ik stil sta over al die jaren, is het heus genoeg om iemand te kraken. Ik zou heel graag willen om te stoppen met mezelf te pijnigen en niet meer de drang te hebben om uit het leven te stappen maar ik snap dat ik dat niet alleen kan... zeker nu ik helemaal niemand heb. Ik geloof er zeker van dat als ik het volhou, nooit zelfmoord zal plegen. Mijn grootvader heeft dat gedaan en ik heb gezien hoe dat een heel gezin kan kapot maken. Het enigste dat me nu nog motiveert is om later mama te worden, maar ik wil niet dat ze een depressieve moeder hebben, dus wil ik er liever nu iets aandoen voor het te laat is.
Datum:
13-07-2014
Naam:
Elize
Leeftijd:
17
Provincie:
België

pff

ik haat mezelf
Datum:
12-07-2014
Naam:
wendy
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

mijn leven

Hallo Allemaal, ik ben Danique en ik ben 13 jaar.
Ooit begon mijn leven goed. Ik was een heel vrolijk meisje dat iedereen aan het lachen maakte. Ik ging heel goed om met andere kindjes en had een hele goede band met mijn neefje die 2 weken jonger is dan mij. Ik ging naar de peuterspeelzaal en daar maakte ik al snel nieuwe vrienden. Het was zover, ik ging naar de basisschool. Groep 1 en 2 gingen goed. Maar vanaf groep 3 werd ik gepest... Het begon nog okè, maar het werd steeds erger. Elke dag thuiskomen, met een masker op, en was ik dan eindelijk even alleen. Begon ik te huilen. Ik ben uiteindelijk verhuisd van school op mijn 9de ik ging naar groep 5. Daar begon het alweer. Ik werd onzeker en wilde een einde maken aan mijn leven. Ik kon het niet meer aan!
Uiteindelijk ging ik naar de middelbare school. Het stopte! Ik werd niet meer gepest. Maar mijn ouders verpesten mijn leven nu. Ik mag niks, ze schelden me uit, en alles wat ik doe is fout. Op school haal ik lage cijfers, ik eet niet veel meer. En ik werd ziek. Maar ik mocht het aan niemand laten merken. En dat was me gelukt ook. Mijn beste vriend pleegde onverwachts zelfmoord en ik ging kapot. Ik kon niet meer vrolijk zijn, het is me in de les op school gezegd. Ik was zo in shock dat ik naar de zorgcoördinator moest gaan. Nou ja, die kwam naar mij omdat ik gewoon niets meer kon doen naar mijn zin. Ik zag alleen maar beelden van mijn beste vriend. Uiteindelijk heeft de zorgcoördinator ervoor gezorgt dat ik niet meer in shock was. Ze hebben ook mijn vriendje naar school gehaald, en dat hielp heel erg goed. De dag van vandaag is het nu een maand geleden dst hij zelfmoord pleegde. En er gaat nu zoveel mis in mijn leven, dat ik.het gewoon niet meer wil..
En dit was een klein stukje van mijn verhaal.
Datum:
10-07-2014
Naam:
Daniqueex
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

idontknow

Vroeger hadden mijn ouders hele erge problemen hij bedrijgde en verkrachte mijn moeder terwijl ik in haar buik zat dat hij haar keel zou doorsnijden daarna is mijn moeder en wij ook voor hem gevlucht we werden ook op straat gezet toen had mijn oma ons in huis genomen verder was t wel goed gegaan tot me moeder een nieuwe vriend vond ik was toen 7 jaar maar zijn ex bombardeerde ons huis en gooide bakstenen door onze ruiten toen moesten we wel bij hem wonen ondertussen hadden ze een relatie gekregen alles was normaal tot me broer eerst ruzie met hem kreeg ze hadden ruzie en het ging er heftig aan toe me broer is daarna ook weggegaan en beland nu elke keer op straat en dus ook in de gevangenis heeft veel problemen dus daarna was me stiefbroer ook bij ons komen wonen hij had me moeder bij dr keel gepakt en hun hadden ook gevochten daarna ging hij bij zijn moeder wonen verder was het een tijdje goed gedaan toen begin hij ook ruzie met mijn zus te maken toen was ze nog maar 12 alles begon op vroege leeftijd bij ons maar hun kregen dus ook ruzie ook erg en zij is toen ool weggelopen kreeg problemen en belande ook in de gevangenis daarna was t wel een moeilijke tijd het was verder rustig totdat mijn moeder en mijn stiegvader ook heel vaak ruzie krege me moeder zat met veel stress en problemen dat reageerde ze op mij af om mij te slaan die volgende dag liep ik net een blauwe oog op school ik zei maar dat er niks was maar me vriendinnen wisten het al want soms waren ze er wel eens bij vet schaamtelijk ik waarschuwde daarna ook als ze me nog een sloeg ik wegging ze sloeg me vaker en vaker ik Ben weggelopen heel mijn wijk ging me zoeken maar k bleed wegrennen en schuilen ik was er klaar mee toen Ben ik bij een vriendin gebleven later Ben ik wel terugegaan ik had ook een vriend we waren al een half jaar Samen hij steunde me echt en ik was echt blij dat ik hem in mijn had totdat mensen begonnen te stoken en nu is dat ook over maar hij scheld me uit voor allerlij dingen wat totaal niet zo is en Ben er klaar mee om dat aan te horen mijn ouders die allday ruzie maken en ik er weer tussenin Sta ik heb al weleens zm proberen te plegen maar ik was er niet te sterk voor ik Sneed me heel vaak sommige mensen noemde me emo maar voor mij was t gwn die stress ik moet altijd alles thuis oplossen daar voel ik me verantwoordelijk voor want k weet dat Anders fout gaat me zus en mijn broer zitten allebij in de gevangenis hun steunde mij en liet mij zien dat t leven zin heeft maar nu moet ik t zonder hun doen mijn oma is ook al overleden zij was een 2e moeder voor mij omdat ze altijd voor ons zorde maar k Ben klaar met en wil niet meer leven elke dag hoofdpijn stress ruzies en de mensen die zeiden dat ze er voor me zijn maar niemand is er voor mij ik kan niets verwerken het is te veel en voor mij is de enige oplossing zm mischien dat jullie me kunnen helpen want ik weet t echt allemaal niet meer!!...
Datum:
10-07-2014
Naam:
daneesha
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

zelfmoordt :'(

hallo ik ben chelsey ik ben 14 jaar en ik wordt al5 jaar gepest op school op internet en ik kan het echt nie meer aan. mensen schelden me uit met dik zak en als ik mijn gsm bovenhaal zeggen ze tzegen mij je moet niet stoer doen met je gsm terwijlik niks doe. ik heb ook ruzie me mij ouders en nu zie ik echt alles nie meer zitten :'(
Datum:
09-07-2014
Naam:
donut
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Zij..

Hallo allemaal,
Ik ga mijn ervaring vertellen. Ik ben vorig jaar (2013) begin mei gestopt met werken. Ik ben ontslagen. Ik heb ook een hele lieve vriend die mij altijd steunt. Ik heb vorig jaar een meisje leren kennen. Ik kende haar niet persoonlijk en ze was vriendelijk. Ik had op chat een woordenwisseling met haar. Een paar dagen later deed ze ineens heel raar. Ik was DE slechte. We gingen vaak met groep weg en ze sloot mij altijd uit. Ik wist niet waarom.. Mijn vriend wist niet goed wat hij moest doen hij stond er tussen.. Ik wou met haar erover praten. Ik wist niet wat ik mis deed. Ik heb ook niets mis gedaan. Ze was zo jaloers. Ze heeft een haatmail gestuurd. Ze wou zelfs dat mijn vriend mij liet vallen. Ik heb er enorm van afgezien... Ik zat toen zonder werk en zij maakte alles nog eens dubbel zo moeilijk. Een mentale moordenaar is ze... Ik heb toen ook de raad gekregen om naar een psycholoog te gaan. Ik werk nu al bijna 1 jaar in een winkel. Op zich gaat het goed. Ik ben wel mezelf niet meer diep van binnen. Ik dacht dat de pijn die ik toen voelde weg zou gaan maar na 1 jaar is die enorme diepe pijn die ik vorig jaar voelde nog altijd diep in mij.. Ze heeft mij zo verwoest.. Ik denk vaak niet zo'n leuke dingen over de dood. Ik hoop dat die pijn ooit minder word.. Ik heb elke dag bang om met zo'n angst te leven.. Vorige week zag ik haar nog.. Ik had toen zo'n rare gedachten en zou toen voor haar eigen ogen heel graag onder die trein hebben willen springen.. Ik weet dat het leven ENORM mooi is en ik probeer mezelf omoog te houden nu elke dag. Ik hoop dat ik snel van die diepe mentale pijn vanaf ben. 1 jaar die mentale pijn hebben is echt enorm zwaar.. De vraag is hoe geraak ik er uit.
Datum:
08-07-2014
Naam:
Lola
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.