Levensverhalen (pagina 211)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Laat maar!

Mooie praatjes van diverse heeft mij geen waardering gegeven. Ik wil en zal geen suiker oompje zijn. De liefde voor mijn dementerende moeder staat heel hoog.
Datum:
21-11-2014
Naam:
roland
Leeftijd:
47
Provincie:
Limburg

40 jarige

40 jaar heb ik er al opzitten. Met horten en stoten. 14 jaar hulpverlening en ik schiet niks op. 2 kinderen die ik niet zie. Vader die het geen ene moer uitmaakt of ik nog leef of niet. Vaak denk ik aan zelfmoord en verdwijnen van deze planeet. En de eeuwige rust te vinden. Enige tijd geleden is mijn moeder ook overleden en dat heeft een groot gat achtergelaten. Tot nu toe heb ik de zelfmoordneigingen kunnen weerstaan. wie weet voor hoe lang nog...
Datum:
21-11-2014
Naam:
springer
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

All things change

Ik lees al die verhaaltjes hier, maar kan niet reageren... Dat is jammer... Ik ben van nature depressief, weltschmerz is wat mij veelt en onbegrip, geen aansluiting vindend. Ik ben nu 50. Toch wil ik jullie graag het volgende meegeven: er is maar 1 beslissing in het leven die onomkeerbaar is en dat is de dood. Alles verandert als de jaargetijden, de mensen om je heen en jij zelf. Ik lees mijn dagboeken van vroeger en denk, jeetje jongen, waar maak je je druk over, de problemen die ik nu heb, die zijn pas groot. Maar ik weet zeker over 10 jaar zijn ook die weer weg te wuiven... de dood niet... Veel van de problemen die ik lees duiden op die van een tijdelijke aard, heftig nu, maar straks vergeten of geheeld. Neem dit mee in je besluiten. Het heeft lang geduurd, maar naarmate ik ouder word, lukt het me steeds meer enkel te genieten van een ijsje, een glimlach, een zonnestraal...
Datum:
20-11-2014
Naam:
Marcel
Leeftijd:
50
Provincie:
Friesland

Liefde

Mijn vriendje waar ik veel van hield heeft het uit gemaakt de reden was dat ik elke dag vraag ben je sirieus doe je geen domme dingen hy is moe zegt die nu wil iik dooood
Datum:
19-11-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik voel me zo alleen en ongelukkig

Ik ben een getrouwde mama 45j van drie kinderen, heb een goede en leuke job, maar voel me vaak zo alleen. Mijn man is niet actief betrokken bij mijn hobby 's en ik kom beter met mijn klanten overeen dan met mijn collega's. Die jonge nieuwe collega is door iedereen graag gezien, terwijl ik weet hoe slecht ze over sommigen spreekt. Zie ik alleen dat? Als ze met mij moet samenwerken, laat ze mij al het werk doen en met anderen is er een goede samenwerking. Ik zie het allemaal niet zo goed meer zitten. Collega's waarmee ik het zo goed kon vinden vroeger praten nu veel minder met mij en zijn zo vol van die nieuwe en zij vinden dat ik veranderd ben. Ik zonder me steeds meer af en voel me steeds meer alleen. Het doet pijn, ik wil dat niet meer voelen.
Datum:
18-11-2014
Naam:
Kristin
Leeftijd:
45
Provincie:
België

weet geen raad meer

Ik ben een zzp'er sinds 3 jaar heb ik geen werk meer. Maar door de inkomsten van mijn vrouw krijg ik geen uitkering. Aan werk kan ik niet komen ben overal te oud voor en mijnvrouw heeft mij in de steek gelaten. Alleen wil ze niet scheiden en ja zit nu tot mijn oren in de schulden.kan geen rekening meer betalen.ben gewoon ten einde raad en wil er gewoon een eind aanmaken. Er is wwerkelijk geen enkele instantie die mij wil helpen. Nou dan hoef van mij het leven ook niet meer niemand ziet mij meer staan dus waarom zou ik dan nog willen leven.
Datum:
18-11-2014
Naam:
annoniem
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

Wild hearts can't be broken

Het leven is niet gemakkelijk nee, maar dat zal het ook nooit zijn. Teleurstellingen zullen blijven komen.. Ik ben 15, en heb het ook moeilijk om met beide voetjes op de grond te blijven. Ik ben namelijk depressief sinds ik 12 jaar was en ik heb nog steeds problemen met automutilatie, en mijn energie is heel ver weg. Maar misschien moet iedereen eens denken aan de positieve dingen van het leven? Ik weet wat het is om te willen doodgaan, maar als er ook maar 1 kans is, moet je die misschien grijpen! Volg je hart
Datum:
17-11-2014
Naam:
Luna
Leeftijd:
15
Provincie:
België

zelfmoordgedachten

Hey?

Ik denk ontzettend veel aan zelfmoord de laatste tijd. Maar durf het gewoon niet te doen. 2 vrienden van mij weten er van maar willen niks meer met mij te maken hebben en een van hun denk dat het allemaal gelogen is. Dus ik sta er alleen voor wat moet ik doen?
Datum:
16-11-2014
Naam:
....
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

ik weet het niet meer

Hoi, ik ben een meisje van 16 jaar en ben mollig gebouwd. Daarmee wordt ik vaak mee uitgelachen. Ik zie steeds perfecte meisjes in mijn klas zitten die zitten bluffen over hun smal. Ik word ook scheef bekeken door iedereen en heb soms zelfs het gevoel dat mijn vriendinnen zich schamen voor me. Ik voel me constant het 5de wiel aan een auto. Het reservewiel voor als ze me eens nodig hebben. Op school heb ik maar een paar vrienden en ik eet zekfs tijdens de middagpauze op het toilet en huil daar de hele tijd. Thuis durf ik niets te zeggen tegen mijn ouders omdat ik een goeie dochter wil zijn. Ook oo Facebook vallen oude mannen mij lastig waardoor ik doosbang ben. Ik ga elke dag al huilend slapen en ik kan aan niemand vertellen wat er echt in me omgaat. Ik heb vaak de gedachte om zelfmoord te plegen. Ik heb al vaak opgezocht op het internet welke 'methoden' er zijn en wil het uitproberen maar ik durf niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik wil dat dit stopt maar dat gaat niet. Ik zit al in een depressie. Ik ben op en mijn leven moet nog maar beginnen. Ik ben zo bang. Ik slaap nog nauwelijks.
wanneer gaan mensen me nu eens accepteren hoe ik ben en me niet afbreken. Zij weten de gevolgen niet. Ze moesten eens weten wat er door mijn hoofd spookt. Ik ben het beu. Ik wil niet meer leven. Ik ben toch nutteloos. Ik wil ook een mooi dapper meisje zijn die alles heeft wat ze maar kan wensen.
Datum:
16-11-2014
Naam:
E.V.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

spijt

Ik ben een meisje van 15 en ik heb al sinds mijn 9e problemen en ik loop bij een psycholoog. Ik ben er indmiddels al 4x terug gekomen. Steeds andere problemen. De problemen worden steeds erger. Bij de laatste kwam de politie erbij kijken. Ik moet nu onderzocht worden want mn huisarts, psycholoog en politie denk dt er veel ergere dingen met me zijn dan alleen wat trauma's van vroeger. Mn moeder voelt zich nu niet meer veiligmet mij in 1 huis. Nu vraag ik me wel eenz af: ben ik nu ziek in mn hoofd? Heeft het leven nog zin? Mn moeder bekijkt me nu vol afschuw en ik moet wss het huis uit. Het spijt me allemaal heel erg. Maar niemand gelooft me nog. Mensen die zelfmoord plegen hebben het vast erger. Maar voor mij is dit al erg. Ik voel me zo naar om dit alles
Datum:
16-11-2014
Naam:
anoniem15
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.