Levensverhalen (pagina 212)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

van binne en buiten kapot

Ik ga helemaal kapot van binnen en van buiten thuis gaat alles fout altijd ruzie altijd heb ik het gedaan dan word ik weer geslagen mensen die zeggen ik kom naar je toe als het moet ik heb ze nodig ze laten me kei keihard vallen ze wouden alleen alles horen maar een klein aantal zijn er wel voor me maar ik wil niet meer en hun willen willen dat ik blijf maar ik wil gaan en niemand weet hoe het bij van binne voelt
Datum:
16-11-2014
Naam:
vera
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Mijn verhaal, diepe zelfmoordneigingen

Mijn ouders zijn sinds mijn 4e uit elkaar en hebben geen contact met elkaar sindsdien. Ik ben bij mijn moeder blijven wonen en heb daarom ook geen contact met mijn vader. Mijn vader is ook niet iemand die voor mij kan zorgen. En toen op mijn 8e werd ik uit geplaatst omdat mijn moeder boordelijn blijkt te hebben. En add. Nu woon ik in een gezinshuis en ondertussen heb ik mega veel gezinnen mee moeten maken. Maar nu ik hier woon, gaat het slecht. De mensen zijn aardig maar ik voel me niet thuis. Mijn moeder wa er eerst altijd voor me maar sindsdien het met mijn zus slecht gaat laat ze me zitten. Ik kan bij niemand terecht. Ik zit nu op terapie voor emdr alleen lukt het allemaal niet. Ik ben zo depresief, wil niet eten, snijd mezelf en heb zelfmoordneigingen en nu voor al. Ik zit zelfs al te denken hoe en waar of wat. Dus tja als ik er binnenkort niet meer ben dan kunnen ze waarschijnlijk hier zien hoe en wat. Ik weet niet zeker of ik het ga doen maar ik ben zo boos en verdrietig en die zijn sterker dan mijn angst. Dus ... Doei
Datum:
16-11-2014
Naam:
Nevermind
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Verdriet

Na33 jaar huwelijk ben ik nu alleen. Ik had geen gelukkig huwelijk, maar probeerde er altijd het beste van te maken. Het lukte toch niet om samen oud te worden. Mijn man had liever iemand anders.
Nu ben ik bijna 60, alleen, werk wat ik niet meer aan kan. Kinderen die denken: "mam redt zich wel," en als ik vertel dat het met mij niet goed gaat, kunnen ze er niets mee. In mijn leven is niets meer leuk. Ik ben 25 kg afgevallen, dat is het enige positieve wat mijn scheiding me heeft opgeleverd.
Leven wil ik niet meer, maar ik heb geen keus, ik zal verder moeten.
Datum:
15-11-2014
Naam:
Traan
Leeftijd:
59
Provincie:
Flevoland

.

Hoe moet ik beginnen. Vroeger altijd gepest geweest, later (toen ik 11 was) werd ik voor het eerst bedrijgt. Ik werd opgewacht en in elkaar geslagen. Gelukkig wist ik mezelf eruit te redden. Toen ik weg rende werd nog 'je komt hier niet mee weg, al we je nog een keer zien maken we je af' geroepen. Dat leiden tot grote angst in mijn leven. Door die zelfde groep werd ik ook gestalkt. Ik heb pijn gehad, bang geweest, slechte nachtrust, weinig eten, begonnen met roken, bordenvol stress en zelfmoordgedachtes en zelfs een poging. Pas na drie jaar begon ik er over te praten. Het verbaasde diegene. Hij/zij had het niet verwacht van mij. Ik was namelijk degene die altijd lachte en de andere mensen om mij heen vrolijk maakte. Nadat ik er over gesproken heb begon ik iemand uit de klas in vertrouwen genomen. Ik heb haar dit allemaal vertelt en nog een paar privé dingen over mij vertelt. Nog geen dag later hoor ik van anderen dat zij dat over mij vertelt heb. Nog geen week later weten al 13 mensen het van haar. Ik ben toen helemaal naar de klote gegaan. Het einde van mijn leven bleek in zicht. Ik heb mezelf uitgehongerd, veel risicogedrag laten zien, paniek/angst aanvallen gehad en ik sliep nog maar 3 en een half uur per dag. Ook toen heb ik weer een poging gedaan. De poging lijkt te lukken, maar mislukte uit eindelijk toch. De zorgcoordinator van school merktndat het niet goed met mij gaat en ben daarmee gaan praten. Het gevoel neemt behoorlijk af. Na een aantal maanden (nu dus, november 2014) stond er een challenge day op jet programma (over de streep). Iedereen werd ingedeeld in kleine groepjes. Ik deelde mijn verhaal en kreeg gelijk steun. Mijn begeleider zei nog op het einde ban de dag tegen mij 'zelfmoord is not the easy way'. En die zin heeft mij geraakt en wil ik aan iedereen meegeven die dit leest.

Bf
Datum:
15-11-2014
Naam:
Bryan
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

weet het niet meer

mijn verhaal ik ben een vrouw met autisme ik kan leven met hoe ik ben maar met veel dingen is voor mij heel moelijk sinds dit jar moet ik de belasting 4000 euro teug betalen ik moet op mezelf gaan wonen en mijn moeder gaat naar de buiteland en eigelijk zie ik het gewoon niet meer zitten ik hoor nergens bij ik ben vaak alleen , ik ben al 4 jaar singel en heb eigelijk niemand die ik eigelijk kan echt goed mee kletsen ik ben niet bang voor de dood ik ben bang voor het leven
Datum:
14-11-2014
Naam:
...
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

geen hoop

Werkloos en binnen 24h dakloos..geen relatie waar je in nood kunt op beroep doen. Volledig op zichzelf aangewezen. Mijn schooltijd was alleen de hel ..verbaal en fysiek volledig gekraakt door pesterijen..
Datum:
14-11-2014
Naam:
kristiaan
Leeftijd:
41
Provincie:
België

eindeloze strijd

ik ben opgegroeid in een asociaal gezin met geen respect voor elkaar, geestelijk mishandeld en lichamelijk en voor de buiten wereld mooi weer spelen. op mijn 11de heb ik mijn ouders naar jeugdzorg laten komen en huilend gesmeekt of ze alsjeblieft willen ophouden met mijn leven zuur te maken, ze zijn boos weggelopen en ik heb er nooit meer wat van gehoord. ik ben voor hun niks waard en in hun ogen een loser door mijn verslaving waar ik 3 jaar 100% vanaf ben, zelfstandig zonder hulp moet ik alles doen en als je bij instanties aanklop gebruiken ze je als een melkkoe en wordt je niet verder geholpen, twijfels over mijn geaardheid en schaamte hiervoor, ouders hebben mij een doodtrap na gegeven door foto en video te laten zien aan hele familie waarop ik mijn geaardheid aan het ontdekken was, zus en zwager lopen hier al jaren mee te zieken. ik heb geen werk, geen vrienden en iedereen stelt zich hard tegen me op dat ik weer loop te zeiken. krijg maar geen grip op mijn leven en kan niet verder. ik heb absoluut geen positief vooruitzicht.
mijn moeder beweerd dat zij mij maar niet kan loslaten alleen de keren dat ze op visite is geweest sinds ik op mezelf woon en de doodtrap heb gekregen vallen op 2 handen te tellen, nooit interesse voor mij en liegen over dat ze niet kan komen, zus en moeder na een heel asociaal gezin te zijn geweest zitten vooraan in de kerk ineens om te voldoen aan verwachtingen opa van mijn zwager die een hoop poen heeft.
constatering progressieve oogziekte bij mij en moeder opgebeld die het niet de moeite waard vond om over te praten, niemand vraagt aan mij hoe het is en vergoeding voor behandeling wordt niet vergoed en dan heb ik ook nog een hele hoop schulden en een klotewijf naast me wonen die denkt 5 keer in de week wat gratis bij je te komen halen en je op zondag om 7 uur uit je bed te bellen...
mensen zeggen vaak tegen mij dat het aan mezelf ligt, maar ik snap niet wat ik fout gedaan heb, behalve de verslaving, maar dat heeft natuurlijk een reden dat je aan die zooi begint.
denk dat het beter zou zijn als ik er niet meer zou zijn, ben ik van alles af en heb ik gelijk iedereen terug gepakt.
Datum:
14-11-2014
Naam:
anoniem
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

alles was mooi

Ik heb alles wat mijn hartje begeert alleen mijn hoofd doet zo raar. Ik heb geen seconde meer rust, kan niet meer slapen, tv kijken, of een boek lezen. Sporten kan ik ook niet meer. Na een jaar stijd met de hulpverlening ben ik er klaar mee. De herrie stopt niet. Ben een minuut geleden 45 geworden. Vieren doe ik het niet. Ik ga me bezatten totdat ik zo dronken ben dat ik genoeg pillen kan innemen om eruit te stappen. xxxx
Datum:
14-11-2014
Naam:
fraukje
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal.

Sinds ik 6 ben word ik geslagen door mijn moeder, de aandacht gaat altijd naar mijn broertje (hij heeft een ernstige vorm van Autisme (MCDD) ), hij kan het niks aan doen, in tegen deel, hij weet nergens van. Al een tijd weet ik niet meer wat ik met mijn gevoel moet doen. Altijd maar die klappen en weet ik het wat. Mijn ouders boeit het niet en mijn vriendinnen op school weten van niks. Sinds 4 jaar geleden word ik gepest. Ik zit nu in de 2e klas van de havo en ik merk dat de leraren steeds meer aan mij vragen of het wel goed met mij gaat. Ik zit elke les down naar buiten te kijken en ik weet gewoon niet meer wat ik met mijn leven aan moet. Ik vind dat ik genoeg gedaan heb in dit leven en ik het gaat gewoon slecht met me. Sinds 3 jaar snijd ik mezelf (ik ben begonnen toen ik 10 was) en het is echt, i dont know... Ik ben sinds 2013 depressief en heb anorexia/boulimia. Mijn ouders weten van niks, het interesseert ze ook niet. Er is één meisje tegen wie ik alles vertel, omdat zij het zelfde meemaakt als ik en ik kan haar gewoon vertrouwen, dat lucht op. We praten met elkaar, maar we weten alles van elkaar. En ja. Dat is het tot nu wel, I think...
Datum:
13-11-2014
Naam:
F.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Eenzaam ,

Ik loop
Ik fiets
Ik praat
Ik lach
Ik denk
Ik doe
Ik ben
ik leef,

Maar ik voel me eigenlijk zo verdrietig, moe, machteloos, radeloos,

Ik wil niet meer lopen, fietsen, praten,lachen , denken, doen, wezen en niet meer leven......

Steeds weer afscheid nemen van dierbaren, van liefdes, van mijn soulemate....ik heb lief gehad en verloren, het is mooi geweest..
Datum:
13-11-2014
Naam:
Ziellepijn
Leeftijd:
56
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.