Levensverhalen (pagina 1843)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

als er nooit meer een morgen zou zijn

elke dag zeggen tegen jezelf dat de dag erop vast beter is
elke dag hopen zonder enige zekerheid dat je toch nog gelukkig word
ik ben 19 jaar en heb 8 jaar in een internaat gezeten
doordat mijn ouders elkaar zowat aant vermoorde waren thuis ging op school alles fout
ik deed eerst havo/vwo maar ik ben gaan spijbelen omdat ik door alles school gewoon niet aankon
daarom werd ik uit huis getrapt
op het internaat moest ik mezelf elke dag opnieuw bewijzen want anders word je gewoon ff lekker in elkaar getrapt
door dat ik bang was en er alleen voor stond sloot ik me aan bij een groepje rockers en ik ging zelfs aan de drugs waar ik inmiddels al ruim 2jaar vanaf ben
ook bij het internaat ben ik nu ongeveer een jaar weg
ik kan me nog goed herinneren dat ik elke dag zelfmoord wilde plegen
maar ik durfde het niet
ik ben bang voor de pijn en nog banger voor de dood
ik probeer nu mijn leven weer op te pakken maar door al het geseik kan ik niet meer normaal functioneren
ik werk nu bij van der valk
en dat is drie dagen in de week
maar ik heb hele erge buikpijn als ik moet werken kriebels in mijn keel en in mijn hooft en ben steeds misselijk en kheb het de hele tijd benauwd
en zelf op mijn vrije dagen ben ik er ziek van omdat ik bang ben voor de dag dat ik weer moet
ik droom er zelfs over
en een andere baan helpt ook al niet
ik heb dit bij 2 voorafgaande banen ook gehad..
ik ben nu al ruim 9 jaar aant het vechten voor een leven
een leven die me te zwaar word
ik wil huilen maar het lukt me niet
ik wil schreeuwen maar niemand die het horen zal
en degene die het hoord die geeft er waarnschijnlijk niks om

vrienden heb ik niet doordat ik op een internaat zat en daar gewoon niet weg kon

ik weet het niet meer
ik hoop elke dag dat als ik ga slapen dat ik niet meer wakker hoef te worden

Tranen
Tranen in de regen
Niemand die ze ziet
Tranen uit de hemel
Tranen van verdriet
Zolang de regen maar blijft komen
Kun je je tranen laten komen
Maar zodra de zon je van de regen komt beroven
Wordt je gedwongen om je tranen te drogen
Het moment is voorbij, voor even voel je je opgelucht
De dag braakt aan, vol verwachting kijk je naar de lucht
En hoopt dat het weer gaat regenen

ik wens iedereen hier veel kracht en sterkte toe
veel liefs ray
Datum:
21-05-2005
Naam:
Angus-Daray
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Ik word geleefd en durf zelf niet te leven.

samenvatting
Geen aangename baan, geen uitlaatklep meer door vertrek bij de sportschool, geen sociale contacten buiten de familie.

Wel in geniep gescreend door organisaties en instanties als de bijstand en integratie. Rapport conclusie: psychologische problemen.
Een van de instanties gaat onverminderd door met mij te screenen en ik voel dat. Geef mij de dood of de gladiolen, want ondanks dat ik altijd heb beloofd te blijven leven zolang nog iemand van mij houd zit ik er mentaal doorheen. Ik durf ik enkel nog maar naar familie toe.


Details
Op basis van doorzetting en financiële steun van mijn ouders behaald ik een HEAO opleiding afgerond in 2003.
Met mijn afstuderen stopte 'toevallig' mijn laatst betaalde baan. (reorganisatie)

Enkele weken geleden was voor mij een integratietraject begonnen op een lokatie in Maarssen. Direct na afscheid aan de sportschool werd ik op een onbetaalde 'werkplek' gezet, maar na twee weken eistte ik meer naleving in het conctract en werd het traject stopgezet op 'psychische problemen'.

Ik lijk nu alleen onbetaald werk te kunnen aannemen en zelfs datgeen wat ik van harte zou willen doen krijg ik dan nog niet voor elkaar, vanwege mijn "psychische problemen". (dus bij die werkgever is mijn rapport ook bekend.)

Het gat in mijn cv opvullen met nepwerk kan niet, want dan fraudeer ik met mijn uitkering en bovendien druist het in tegen mijn fatsoensnormen. (Ik kwam in gewetensnood toen ik het wel deed en biechte het dan op.)

In feite is familie het enige wat mij van zelfmoord weg houd, want ik wil mij steeds verder terugtrekken van de samenleving.

Datum:
20-05-2005
Naam:
mr X
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

Ik ga helemaal kapot..!!!

Ik kan egt niet meer ik ben helemaal kapot.. in school heb ik geen zin meer slapen kan ik niet meer eten smaakt me niet.. ik wil niet meer ben gebroken... niemand die me begrijpt niemand die er iets van snapt hoe ik me nu eigenlijk voel niemand die me helpen kan kan alleen mezelf helpen door er een einde aan te maken.. maar hoe?? ik durf mezelf niet te snijden want ben bang voor de pijn.. ik wil me moeder ook geen verdriet doen maar moet ik dan allee nog leven voor haar..!!
Datum:
19-05-2005
Naam:
peace
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

ik haat me eigen

ik wil zelfmoord plegen omdat ik altijd kei kwaad word en meubelen en al kapot maak mijn ouders worden gek van me ik ben de oudste thuis van de kinderen en ik wil zelfmoord plegen omdat ik me alleen voel en ik denk dat ze soms van me af willen omdat ik zoveel gemene dingen doe mijn zusjes worden voor getrokken mijn vader schreeuwt kei vaak tegen me enz. vandaag wou ik een spel en dat mog niet omdat ik op sgool mijn gymschoenen was kwijtgeraakt voor die schoenen moet ik hun gaan terug betalen en ik wil zo graag die spel en hun zeggen eerst dat spel en die schoenen kosten 99.99 euro en per maand krijg ik`12.50 dus dat duurt heel lang en toen ik klein was 10 jaar toen had ik een stiefvader die liet mij alles doen ik werd toen ook bij mijn keel gepakt mijn moeder schopt me soms ik denk soms dat ut leven geen sin meer heeft en dan sla ik die meubelen kapot worden mijn ouders kei kei kei boos (mijn ouders zijn gescheiden en ik wou dat ze bij elkaar waren gebleven ze waren gescheiden toen ik 6 jaar was en ik zag mijn vader mun moeder slaan)soms zegt mijn vader dat ik paar kei harde klappen ga krijgen als ik di en da niet doe het enigste wat hun denk ik om geven zij mijn zusjes alleen ik weet soms niet hoe ik zelfmoord moet doe nik heb al een paar keer min hoofd kei hard tegen mijn stalen bed aangeknalt.en hun proberen het goed te maken enz maar ik blijf altijd in mijn gedachten houden dat mijn ouders niet aardig voor me zijn enz en ze zijn met mij naar jeugdzorg geweest enz daaruit bleek da ik pdd-nos had dat is een sociale contacten probleem min stiefvader die ik vroeger had zij altijd ga buiten spelen en maak nieuwe vrienden hieruit blijkt waarom ik da ni so goed kon dus daar werd ik altijd op gepust en ik weet ni hoe ik het moet aanpakken wat ik met mijn leven moet doen ik hoop da ik nog wat te horen krijg growtjes arthuro
Datum:
18-05-2005
Naam:
arthuro
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

het gaat niet meer

Waar moet ik beginnen? Theoretisch zou ik gelukkig moeten zijn, een vriend een huis een huisdier ouders en vrienden en vriendinnen.
Ik weet het gewoon niet, toch heb ik al een zelfmoordpoging gedaan, ik heb borderline en wil van mezelf af.
Maar daar kwets ik iedereen in mijn omgeving mee.
Hoe zou ik dat nou kunnen doen?
Ze houden van me en ik van hen maar het lijkt allemaal zo uitzichtloos.
Ze zeggen dat je er mee om leert gaan.
Maar ik weet niet hoe. Trainingen gehad en ondersteuning, heb al overwogen hoe... Van een gebouw afspringen? Dat geeft zoveel troep.
Voor een trein springen? En de machinist met een trauma achterlaten zeker?
Pillen? Ja dat lijkt me de mooiste oplossing.
Maar toch, dan is er mijn vriendje die me zo erg staande houdt, die me ondersteunt en die met me huilt en met me lacht.
Mijn moeder die altijd voor me klaar staat.
Waarom pak ik dan toch dat mes en die pillen?
Ik heb antidepressieva en ga elke dag naar de opname vervangende dagbehandeling. Ik zeg dat het helpt, maar doet het dat wel?
Ik weet het niet het gaat niet ik blijf maar spoken.
HELP ME IK WEET HET NIET MEER!

Datum:
17-05-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Drenthe

wat heeft het allemall voor nut

kijk mijn naam is tyrell en ik haat het leven en ik haat god warom heeftn hij mijn dit aangedaan
ik heb dislexy
ik heb een geestlekijke gehandcapt broetje
mijn neven hebben ruma en die kunnen straks niet meer lopen warom heb ik zo,n kut huid
waromheb ik een kut baan omdat ik dyslexie heb mag ik nu allen maar rolstoelen schoonmaken warom zijn er 2 neven die ik al heel mijn leven nog vrijgezel zze zijn al 27en29 warom ben ik al 19 vrijgezel warom ben ik zo aardig goed iedereen die ik in mijn lkeven tegen kom die help ik altijd ben de aardige jongen hier mee haat ik het leven nu wilik zelfmoord plegen want ben het zat niks in mijn leven heeft but ik ben een nietsnut ik scrhijf nu dit berigt omdat ik boos ben en heel boos als ik ooit god tewgen kop dan sla ik hem inelkaar die hufter warom zoveel pijn warom mag je zelf niet egoiesties zijn omzelfmoord te plegen omdat andere mensen het nog veel zadre hebben leuk he mijn beste vriend zijn vader heeft ook zelfmoord gepleegd en darom kan ik dat niet doen mijn ouderes hebbben het al zwaar genoeg warom zou ik hun exsta belasten ze hebben al een gehandycapt zoontje waar ze voor moeten zorgen en ze zijn al trots op mijn omdat ik gezond benkan ik geen zelfmoord plegem en ben 2 weken terug opvackantie geweest en had geplant dat ik er na de vackantie zelfmoord wou doen dus heb er voor het laast een vackantie voor het leven gemaakt het was heel leuk en heb bijna elek dag gestapten behalve 1 dag ik ha een heel afschijd brief gemaakt voor mijn ouderes en iedereen die ik ken weetje wel hoe moeilek dat is! mar heb het af gekeregen dus ik ben naar huis gekomen en was er heelemaal klaar voor ik heb zelfs voor mijn gestelijke gehandycapt broertje audio gespereken opgenomen en dat was me gelukt en toen ik thuid was hoorde ik dat mijn beste viend zijn himoviele oom had zelfnoord gepleegt toen wis ik het heele maal niet meer moet je vorstelen zijn vader heeft zelfmoord gepleegt en nu zijn oom en dan moes ik dat ook nog doen ik kan hem dat niet aan doen hij heeft net een vrindin van een jaar alles loopt nu bij hem op roletjes dan kan ik dat tog niet verpesten darom haat ik mijn zelf ik ben te goed voor deze wereld daarom haat ik god die hufter ik heb te veel medelij met andere mensen dus kan ik zelf geen zelfmoord plegen leuk en oo wat ben ik het zat overal in mijn leven zie ik pijn pijn op het werk van misvormde mensen die hun heele leven in een rolsotel leven mijn broertje en oja mijn rijbewijs ik ben een jongen en heb nu al den 70 lesen gehad en al 3 keer afgerijt en gezakt ook nog leuk ik eb n-er nu al 2 jaar mee bezig en nog heb ik niks ik woon bij mijn ouders ik verdien munimem loon en kan allen mijn rijlessen betaalen de rest kan ik niks leuk he 2 jaar rijden en niks hebben 19 jaar maagd leuk he het leven ik hoop dat je er wat van kon lezen want het zit al vok spelfoutenmaar ja wat kan ik nou doen.............................Tyrell
Datum:
17-05-2005
Naam:
tyrell
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

ik heb er gewoon geen zin meer in, sommie dagen zijn wel leuk maar ik heber gewoon echt geen zin meer in. altijd maar hetzelfd opstaan naar school huiswerk eventjes vrije tijd en weer slapen. en dan begint het weer helemaal op nieuw. ik wil wel blijven leven maar ik zie het nut er niet van in. het is nu denk ik alleen nog maar bij denken aan zelfmoord gebleven omdat ik het mijn familie het niet wil aandoen en mijn vrienden of nou ja ik weet nie echt of ze me wel als vriend zien. ik hun niet echt dat moet ik bekennen.
maar ik voel me gewoon zo eenzaam, niemand weet ook dat ik hier mee rond loop. om de waarheid te zeggen ik zeg het hier voor het eerst.
ik heb er gewoon echt geen zin meer in, ik zie het nut er ook nie meer van in. maar ik kan ht niet en dat alleen vanwege mijn familie. als ik hun niet had was ik waarschijnlijk al dood als het aan mij lag.
ik heb er geen zin meer in.
Datum:
17-05-2005
Naam:
Petra
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

leven voor mijn ouders?

ik heb helemaal geen vrienden meer, elke dag als ik opsta wil ik niet meer. helemaal niet naar school. mensen met wie ik bevriend was, hebben me laten vallen. en ik wil zo niet verder leven. Moet ik nou leven om mijn ouders blij te maken? nee toch. wat moet ik doen,,
Datum:
16-05-2005
Naam:
X
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

waarom?!

Mensen denken dat ik een doodnormale meid ben... Maar mijn gedachtengang is zoooo anders dan die van anderen... Ik heb het syndroom van Asperger (autisme aanverwante stoornis), en daardoor ben ik geweigerd op een opleiding die ik graag wou doen... Waarom kan ik niet gewoon zo als iedereen zijn.... Met mijn moeder heb ik opzich wel een hele goed band, maar ik heb het idee dat ze mij 'weggedaan' hebben. Ik zit in een beschermde woonvorm, en ik wil hier zooo graag weg. Gewoon mijn spullen pakken en naar de andere kant van Nederland, overnieuw beginnen. Mijn moeder heeft hele erge gezondheidsproblemen... 6 hernia's gehad, en ze heeft een been moeten laten amputeren door een spierziekte. Iedere keer komt er weer iets nieuws bij. Ze kan ook al niet meer rolstoeltennissen omdat ze daarbij haar biceps heeft gescheurd, en is nooit meer helemaal goed gekomen. Ik haat het om mijn moeder zo'n pijn te zien lijden. Ik haat mezelf omdat ik af en toe zo dom en ongevoelig ben. Ik wil niet meer zijn wie ik ben. Ik denk iedere dag aan hoe het zou zijn om gewoon niks meer te voelen.. Ik heb het lef alleen niet om door te zetten... Zelfs daar ben ik niet goed in... Iedereen denkt dat ik altijd vrolijk ben... maar s avonds als ik thuiskom ben ik doodmoe doordat ik iemand speel die ik niet ben... Ik heb echt hulp nodig maar ik kan er niet om vragen.. Wil mijn ouders niet nog meer tot last zijn......
Datum:
16-05-2005
Naam:
J
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Voor de pech geboren

Ik ben een ondernemend iemand, maar vind op mijn pad slechts tegenslag, reorganisaties, te hoge werkdruk, tegenwoordig een te grote veeleisendheid. Nu ben ik ontslagen, lijdt mijn schoonzuster aan A.L.S., lukt me het vanwege de grote aanbod van kandidaten, mijn leeftijd en uiterlijk moeilijk om weer aan de slag te komen. Ik slaap slecht en heb last van nachtmerries en schuldgevoelens. Ook ik heb in het verleden zo mijn fouten gehad, maar als mij een normaal bestaan was gegund was het waarschijnlijk nooit zover gekomen.
Datum:
16-05-2005
Naam:
M. Bakker
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.