Levensverhalen (pagina 1842)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil gewoon niet meer leven.

ik heb vaak ruzie thuis en altijd krijg ik overal de schuld van ik kan gewoon niks goed doen volgens mijn ouders, als ik ga leren dan vraag ik wel is of ze me willen helpen en dat doen ze dan ook wel maar ik krijg altijd ruzie met ze. ik krijg om de kleinste dingen al ruzie. toen ik nog wat jonger was ben ik door mijn broer sexueel misbruikt toen ben ik alleen dieper in mezelf gebracht. nog niet zo lang geleden is mijn tante overleden en ik hield echt heel veel van haar en toen ze overleed kwamen alle gedachtes weer terug; over wat er met mijn broer en mij is gebeurt, over dat ik eigenlijk een zus hoor te hebben (en die wil ook graag want ik hoop dat zei me dan kon steunen enz.), en de ruzie met mijn ouders dan. ik heb er op school al met iemand over gepraat maar het helpt me niks IK WIL GEWOON NIET MEER LEVEN. ik heb ook al dingen geprobeert maar ze waren niet gelukt of ik durfde het uiteinderlijk niet meer. ik hoop dat het me binnekort wel een keer lukt.
Datum:
24-06-2005
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Borderline

Ik heb borderline en heb in mijn leven veel teleurstellingen te verwerken gehad.
Op liefdes gebied, maar ook een bepaald familie lid die me flink teleurgesteld heeft.
Ik heb een aantal keren zelfmoord geprobeerd te plegen, maar op de een of andere manier had ik nooit de juiste hoeveelheid in huis waardoor ik gewoon weer wakker werd, ook snij ik in mezelf.
Therapie krijg ik wel, maar het helpt soms niet, in de diepte punten heb ik alleen mezelf en mezelf is niet genoeg.
Datum:
23-06-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

tja

hallo mensen, ik zie dat veel van julllie in de leeftijd van 12 tot 19 zie ik er heel veel.....ook ik denk wel eens beter geen leven maar ben nog positief ingesteld...wat erg helpt er zijn zo veel mooie dingen al hoe wel ik vaak denk van mij hoeft het niet meer.....heb nog al een rot leven gehad......van af me 14tiende ongeveer me broertje uit huis geplaats ik verkeerde vrienden 4 jaar in de bak gezeten... kom vrij scheit aan alles.... toren hoge schulden tja ging makkelijk een creditcardje hier en daar door al die dingen me vriendin kwijt geraakt zelf zo erg dat ik geen dak meer boven me hoofd had.....woon nu inmiddels wel weer op me zelf dus een hele voor uitgang eigelijk....een moeder die niks met me te maken wil hebben woonin een stad waar ikniemand ken...... tjaaaa maaaar we blijven positief haha,wil iedereen toch heel veel sterkte wensen in zijn leven op deze site als je het niet meer ziet zitten waarom ga je geen wereld reis maken? als je iemand zoekt die mee wil hou me aanbevolen hoor denk best vaak om alles achter te laten of danw el te verkopen en gewoon de hele wereld rond te gaan van hier naar daar ensdjo hier een beetje werken dan daar noujaaaa ik lees zo nu en dan nog wel eens de site...... nogmaal sterkte allemaal......
Datum:
23-06-2005
Naam:
nobody
Leeftijd:
24
Provincie:
Groningen

hoe kon ik

ik weet nie waarom maar op school onder techniek was ik zo depri dat ik met een stanliemes mezelf snee en de docent probeerde het mes af te pakken maar dat ging niet dus liet hij iedereen het lokaal verlaten en toen heben 3 docenten me tegen moeten houden dat lukte na 15 minuten toen moest ik naar een spoedkliniek en ben nu van school getrapt voel me aleen nog steeds klote maar laat het niet zo snel merken wie weet wat ik kan doen ben bang geworden voor mezelf terwijl ik heel lief kan zijn ok voor de meisjes en dan doe ik dit
Datum:
23-06-2005
Naam:
raymond
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Wat doe ik fout?

Het begon in de 3de toe ik werd gepest bij mij op school, ik was stil en durfde niets terug te zeggen. in de 4de ging het wel weer goed en kreeg ik vriendinnen en zelfs een vriendje. wat niet echt goed liep hij ging vreemd en deed mij heel vaak pijn maar dat interesseerde hem niet, ik dacht dat het aan mij lag en ben mijzelf gaan snijden. Toch is het later weer aangegaan tussen ons, snijden deed ik nog steeds en gingen ik ook mee door omdat het de tweede keer weer zo liep als de eerste keer. Toen is het echt helemaal voorbij gegaan en toen is het wel wee even goed met mij gegaan. Nu heb ik weer een vriendje en met hem is echt niets mis alleen zijn vader teroriseert me op alle mogelijke manieren, ik word belachelijk gemaakt midden in een groep en niemand die snapt dat dat pijn doet. Er worden hele vervelende dingen tegen mij gezegt waarvan hij weet dat dat pijn doet. Ik snijd mezelf nu nogsteeds, omdat het lijkt of dat de enige manier is om iets duidelijk te maken aan de buiten wereld. Maar nog niemand die er waarden aan hecht.
Datum:
22-06-2005
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

waarom...

het leven is bullshit, als ik er over nadenk zie ik in waarom dit nergens op slaat.
we bouwen een leven op, 1e fase is school, 2e fase is werken ,3e fase is pensioen met de dood na :(, al onze bezigheden... verspilde moeite..
en als ik deze ged8en aan iemand anders vertel, zeggen ze dat er ook mooie momenten zijn
maar ik wil niet 5 dagen moeite en stress ondergaan voor 2 dage ' momenten ', en dat je HELE leven :(, ik zou ook zm wille plegen, maar dan denk ik dat ik er wrschnlijk spijt van krijg, ommdat dit maar een fase is :(, ik kan het niet... tw ik het wl wil....

lenn
Datum:
22-06-2005
Naam:
lenn
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

waarom ik?

Ik ben paranormaal. Ik voel verdriet van andere. niet alleen wanneer ik het wil, maar altijd. Als iemand langs me loopt, of me aankijkt, kijk ik zo in het binnenste van hun ziel. Soms zie ik hele mooie dingen, maar vaak zie ik heel veel verdriet. Ik kan er niet meer tegen, maar ik kan het niet buitensluiten. het wordt alleen maar erger, ik voel de pijn voortaan gewoon. van mensen die hun kind hebben verloren, tot mensen die een tand hebben laten trekken, ik voel alle pijn. ik kan er niet meer tegen, ik voel werkelijk alle ellende in deze rotte wereld. Hoe lang kan ik nog leven in deze hel???
Datum:
22-06-2005
Naam:
Para
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Zal er dan rust zijn?

Ben 46 en er is niet veel van mijn leven terecht gekomen.Mijn leven bestaat uit pijn,erge pijn die bijna niet te dragen is.Lang heb ik me op de been gehouden door verschillende verslavingen zoals heroine en alcohol.Mijn lichaam begon heftig te protesteren,evenals mijn werk vriende die ik niet meer heb en een relatie die vandaag met mij wil stoppen na een lange strijd.Nadat mijn Altvleesklier het begaf kon ik niet meer drinken,nou oke wilde het toch al lang niet meer.Het begon goed en ik voelde me prettig.Ik leerde ook mijn vriendin kennen die net aan het genezen was van borstkanker.Eigelijk was het voor ons beiden een nieuwe start.We genoten en voelde ons gelukkig ondanks dat ik wel eens depressief was en dan naar de fles greep.We gingen samenwonen.Ik trok bij haar in en we teerde op onze liefde voor elkaar.De tegenslagen begonnen.Ik kreeg onverklaarbare angsten.Ik durfde bijna niets meer,een stap naar buiten was al een gevecht.Mijn vriendin was er voor mij maar ze snapte het niet goed .Opname was onvermijdelijk.De hel was begonnen,het werd een grote kwellingen voor ons bijden.De verpleging zat vaak liever bij elkaar dan dat ze zich met ons bemoeide.Fouten zijn er gemaakt door mij een co arts te geven die nauwelijks nederlands sprak.Medicatie werd soms na een dag weer verandert.Als ik onrustig was van medicatie en snachts over de gang aan het hollen was,betenkende weigeren om mee te werken.Zal zelf ongetwijfeld ook niet zo gemakkelijk zijn geweest maar de hulp was minimaal op een uitzondering nagelaten.Ik liep weg,dreigde met zelmoord,dronk.En ja dan word je op straat gezet.Zoek het maar uit.Ik kreeg een psychiator die me weigerde om mij serieus te nemen.Ik had een alcohol probleem volgens hem en hij weigerde mij te helpen,zelfs medicijnen kreeg ik niet van hem.Er was een psychlogisch onderzoek geweest en daar bleek uit dat ik heftig borderline heb.Iedereen adviseerde een behandeling maar de psych wilde niet.Nadat hij onsagen was of onstlag had genomen hebben we een klacht ingedient..Ik kreeg gelijk.En nu was het afwachten op de behandeling,dit heeft maanden geduurt en er werden weer fouten gemaakt.We voelde ons machteloos,mijn vriendin begon te breken door vermoeidheid.Ik ging weg bij haar om haar te onzien en de kinderen want ik ben moeilijk en soms een galbak.We dachten dat het voor ons beiden beter zou zijn.De borderline hield niet op en nu ik op het punt sta om in therapie te gaan geeft ze het op en komt me dat zo vertellen.Ik kan dit niet trekken en zoek nu naar een manier om mezelf van kant te maken want ik wil niet meer.
Paul.
Datum:
22-06-2005
Naam:
paul
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

5 maart 2004 is mijn vader overleden aan gevolgen van een hartaanval. Na drie maanden in het ziekenhuis gelegen te hebben is hij overleden. Ik heb tot de dag van vandaag niet gehuild. Mischien zit ik nog in een shock of i.d. ik weet het niet. Ik studeer aan de Erasmus. Het gaat heel heel slecht met mijn studie. Ik kan het niemand vertellen. Ik wordt er gewoon gek van. Ik zeg wel tegen mijn familie dat het goed gaat. Kortom ik lieg. Finacieel gaat het helemaal slecht! Ik denk laatste tijden(sinds 6maanden) aan zelfmoord. Elke dag heb ik het wel in mijn hoofd of dan zeg ik dat ik mezelf ga vermoorden omdat ik gek wordt. Ik woon op mezelf en elke dag denk ik eraan, maar als ik bij familie ben ben ik opeens een ander persoon.Ik sta vaak versteld van mezelf. En als ik weer thuis ben dan komen die zelfmoord gedachtes weer naar boven.

Wat moet ik doen?
Datum:
22-06-2005
Naam:
iemand.
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

angst die te sterk is

hoelang kan ik dit gevecht nog volhouden. ik denk al sinds een paar maanden aan zelfmoord, en ben iemand die aanleg heeft om depressief te worden en de dingen in het leven op een negatieve manier te zien. waarom ben ik zo een goed persoon, terwijl heel de wereld zo slecht is. ik ben m'n belangstelling in mensen verloren, heb zoveel teleurstellingen gehad en ben zo vaak belazerd door mensen, ik schaam me dat ik een mens ben. Ik heb nog meer respect voor dieren, want als hun je liefde geven dan is het ook echt bedoelde liefde, en niet een strategie om iets voor elkaar te krijgen bij jouw. en ik heb er ook schijt genoeg van dat ik geen vriendin heb, toen ik 16, 17, 18 was had ik wel om de zoveel tijd een vriendin, maar nou.
het wil gewoon niet lukken, al 3,5 jaar lang helemaal niks. ik begin mezelf zelfs wijs te maken dat ik dat ene onderdeel van god om meisjes te versieren niet heb meegekregen, ik kan het gewoon niet, durf het niet. en al me vrienden hebben een vriendin, of het gaat uit en dan hebben ze weer een nieuwe binnen korte tijd. en dan denk ik van, wat doe ik verkeerd dan. ik vind dat ik niet lelijk ben, en ik heb ook wel sociale vaardigheden.
maar het lukt gewoon niet, en daar baal ik van. de normaalste zaak van wereld, wat bij iedereen normaal is, waar niemand moeite mee heeft. dat heb ik niet.
en doordat ik zie dat iedereen, maar dan ook iedereen (in mijn ogen dan) het wel kan, of al een partner heeft. dan voel ik me een mislukkeling, of zit ik gewoon in me pech jaren, of straft god mij, omdat ik niet in hem geloof.
ik heb mezelf de tijd gegeven tot december, dan ben ik alweer 4 jaar lang vrijgezel. als het dan niet is gelukt, dan zal het wel nooit lukken, dan kan ik beter stoppen. want ik vertik het om als trieste eenzame door het leven te gaan. ik wil niet dat ik over 10 jaar nog steeds alleen ben, en in me eentje woon, met alleen een hond of een kat, en dat je dan zo desperate naar de hoeren gaat, omdat je toch niks anders heb. en daarbij moet je dan aankijken hoe je vrienden, wel allemaal een vriendin krijgen. En dan moet je maar blij reageren elke keer, terwijl je eigenlijk denkt, waarom jij wel en ik niet. ik kan ook niet meer tegen die opmerkingen van, hoe lang sta je al droog?? waarom durf je niet op der af te gaan?? je bent niet echt iemand die op vrouwen af gaat he?? WAAROM BEN IK ZO, what the fuck is dit, waarom durf ik niet iets wat alle jongens wel durven, die drempel is zo hoog. Dan zeg ik ook tegen mezelf dat god bij mij het angstnivo hoger heeft gemaakt dan bij andere, dat ik daarom niet durf. ik ben ook geen 1 bericht tegen gekomen op deze site die een beetje op de mijne lijkt, en daardoor voel ik me helemaal een mislukkeling. ik kom allemaal verhalen tegen over relatie problemen, ik wou dat ik die problemen had, want dan had ik tenminste een relatie die ik nooit heb gehad.
ik wil helemaal niet dood, want voor de rest heb ik wel een goed leven. maar ik kan dit niet meer aan, die opmerkingen die eeuwige eenzaamheid, het aanzien hoe andere mensen wel liefde hebben.
maar ik kan me ouders en familie niet in de steek laten, ik hou zoveel van ze. me ouders weten dat ik zelfmoord gedachten heb, maar ik zeg dat het ergens anders aan ligt, ik wil dat niemand het weet wat mijn probleem is, ook omdat, dan je status zwaar naar beneden gaat ten opzichtte van je omgeving, en daar ben ik ook bang voor, ik wil niet bekend staan als jongen die geen meisje kan of durf te krijgen. its a fuckin timebomb, er moet snel iets gebeuren of mensen gaan nog denken dat ik homo ben ofzo (ik respecteer homo's daar niet van) en als het zover is, dan weet ik zeker dat ik niet meer wil leven, wil niet die outsider zijn, waarom ben ik zo, waarom heb ik zo een berg angst gekregen die ik niet aankan. angst voor een doodnormaal iets voor andere mensen.

pfff zo dat kostte echt moeite om te typpen, maar ik ben blij dat ik ergens m'n verhaal kwijt kon
groeten van een FAILURE of GOD
Datum:
22-06-2005
Naam:
...
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.