Levensverhalen (pagina 1839)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik kan er niet meer tegen

iedereen z*kt aan mijn kop.
dit is onverdragelijk zoals jullie weten.
en men zus is ook nog k*t.
kunnen jullie mij helpen.
ik denk bijna iedere dag aan zelfmoord!!

alvast bedankt jos
Datum:
08-07-2005
Naam:
joshua
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

oud

Hoe angstig ik als kind ook was, voor mijn geweldadige vader, ik ben altijd voor mijn eigenwaarde blijven vechten. Jaren gevochten tegen het gevoel dat je als mens niets bent. Gevochten om een goed gezin te hebben zonder angst en geweld. Hard gewerkt voor je gezin en op vrijwillige basis blindengeleidewerk doen. Geen eigen sociale zekerheid opgebouwd omdat je als moeder voor je gezin gewerkt hebt en je vrijwilligers werk gedaan hebt en nog steeds doet. Dan vernemen dat als je man weg valt je geen geld krijgt. Dat je het zelf moet verdienen in een maatschappij waar vijftigers zijn afgeschreven en vooral vrouwen. Als je jong bent kun je vechten en ik heb het blijvende verdriet wat je je hele leven met je mee draagt, dat je ouders had en nog hebt die nooit om hun kinderen gegeven hebben en ze de meest akelige dingen hebben laten meemaken. God, ik dacht dat ik dat een plaats gegeven had. Ik heb mij altijd eenzaam gevoeld ook al heb ik een rijk gevuld sociaal leven. Ik ben altijd blijven zoeken naar het waarom van die eenzaamheid. Ik denk dat ik het nu weet. Mijn kinderen zijn nu een jaar het huis uit en hebben een goed leven (gelukkig) Ik heb weliswaar mijn honden maar het gevoel dat ik weer voor mijn bestaan moet vechten en om die eenzaamheid weer weg te dringen is mij gewoon teveel. Ik ontdek dat hoe vrolijk mij ook andere mensen vinden ik niet meer kan en wil vechten. Ik heb na alles nog steeds dat verschrikkelijke verdriet. Het verdriet dat ik ouders heb gehad en nog heb die het niet konden opbrengen onvoorwaardelijk van mij te houden. Waarom zal ik nooit vernemen. Als kind liep ik al met zelfmoord neigingen rond. Het lijkt mij in elk geval dat ik eindelijk rust krijg.
Datum:
07-07-2005
Naam:
moeder
Leeftijd:
51
Provincie:
Limburg

leeghoofd

het lijkt alsof ik zolang als ik kan herinneren in een vreemde toestand van uitersten heb verkeerd. door mijn verstrooidheid heb ik altijd al moeite gehad om me te concentreren op werkelijk alles (nooit iets een keertje snel door), de manier waarop ik dingen bereikt heb was door veel dingen die om mij heen gebeurden uit te bannen, bestaat niet, is niet gebeurd, doorgaan, niet denken maar doen (doorwerken ook al ontbreekt de energie, de interesse en meestal aanleg). Nu lijkt het alsof ik bewust ben van alles wat ik fout heb gedaan/gezegd. 'k blijf hangen. Iedere dag maak andere plannen om het te proberen te doorbreken, maar ben besluiteloos. Het liefst zou ik voor altijd willen slapen, benen willen niet meer. De paar dingetjes die ik leuk vond, mag ik van mezelf niet meer leuk vinden, dat valt te veel op. En in kutMestreech ken det neit. Bepaalde opmerkingen van familie, leraren/docenten, kennissen/vrienden(?), jaren geleden gemaakt kunnen nu nog eeuwig door mijn hoofd spelen. Hun houding, denegrerende toestanden. Ben ook wel snel op de teentjes getrapt. Sinds jaren denk ik als mijn (lieve maar chronisch ziek en chronisch verdrietige, die ik nu niet blij kan maken, want ik ben niet zoals al die andere \\\'nuttige\\\' \\\'normale\\\' dochters)moeder er niet meer is, mijn taaie hond (van 17 jaar) en mijn (beste) vriend alles geregeld heeft, kan ik dan misschien eindelijk vertrekken? Oei oei wat een verwend kutkind, en dat nog wel met 26 jaar, zou dan toch voorbij moeten zijn. "spap draait zich om in zijn graf", nog zo'n leuke. Ieder klein ding is een last: ieder punt die ik aan mezelf moet verbeteren (soms zelfs de kleinste banale dingetjes, lukken niet) Heropvoeden is voor mij te laat, ben al verpest. Doel is jezelf (een beetje) gelukkig maken, fuck it wat anderen ervan vinden, maar nee ik moet dit en moet nog dat, en wil nog dit, maar kannie want dit. Plan: net gekochte spullen verkopen (wat dus niet lukt, ben niet goed in), spullen weggeven dan, het leven van mijn hondje zolang als het duurt plezierig houden, niet zeuren, niet klagen, wachten tot huilen stopt, positief uit je nek kletsen, regelen, geld maken..... als alles voorbij is dan misschien ergens op deze wereld naartoe waar ik niemand tot last ben een jaartje uitzieken. Als dat voorbij is terugkomen en alle emotionele schulden die ik overal gemaakt heb af betalen (zou niet weten hoe dat moet, misschien dan wel). Het liefst zou ik de nu deur open laten staan, neem mee, neem mee, alle balast opzeggen, pasjes weg..... ik ben weg.
Kop kaal scheren is misschien ook weer eens gezellig, denk dat ik dat maar doe of toch maar weer niet!
Datum:
07-07-2005
Naam:
s
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Te erg Te Erg!!!!!!

ik hep gwoon sow fucking sgijt aan me leven nix kan me nu nog boeiun ik blijv sitten omdat ik me hoofd niet meer bij de leessen kan houden ik word gepest op sgool al sinds me 7 de en ik word nu nog steeds gepest en als ik thuis kom gaat me broer me pesten dan vlugt ik snel naar boven en pak ik me mesjes en begin ik weer te snijden dan voel ik me weer goed ....en ja soals sowat iederen van mijn leeftijd gaat ga ik savonds uit,..mooii naar de disco met mun vriend gaat harstikke goed de verkering ..per ongelijk iets te veel gesopen..verkragt door een oude vent ...verkering uit ...iedereen pissig op mij..ga ik uit deprie heid naar huis ga ik op bed liggen me self snijden...dat is tog geen leven!!!... daarom denk ik aan selfmoord ik wil graag dood geen gepest en geen geseur meer moeten se maar sonder mij kunnen en volgens mijn kan niemand het me boeiun alleen ...ik hep sow vaak selfmoord te plegen het lukt gwoon niet..ik durf het niet en moet ik weer huilen en dan denk ik van wrm ben ik nou son dom kut wijf!!!....en ik kan het gwoon niet...
Datum:
06-07-2005
Naam:
Liesz..
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Zo vrij als een vogel in Rtterdam

Mensen, dieren, wezens, alles wat op deze planeet en er omheen leeft, niets is wat het lijkt. Of wel, ik heb geen idee. Het raarste wat er op deze planeet bestaat naar mijn menig zijn gedachtes. Anderen zullen misschien een koe die in het weiland staat raar vinden, of een ijsje dat smaakt naar pis, een vogel die op hun hoofd schijt, of harry de drank verslaafde, of kelly de goedkope straathoer. maar wat is raar? wat is sowieso een mening? vogels blijven toch wel in de lucht vliegen, ongeacht hoeveel we ook denken. Want denk je nou echt dat veugels naar beneden pleuren als wij aan het denken zijn!! Ga gauw een end weg. Het meisje dat elke zondag naar de kerk gaat heeft ook zo haar overtuigingen. De mensen in Oranje geladen ook. Ik ook..Ben er alleen nog niet achter welke. Maar de maan schijnt voorlopig wel, maar ooit stopt de maan met schijnen hoor! Angaanjagend? Ik vind van wel. Maar wie ben ik in deze wereld. Een meisje dat dit schrijft zonder enig nuttig doel. Behalve om te overtuigen dat je moet doen wat je wilt. Ook al word je 1 x in de week uitgescholden door kinderen op straat en onder gepoept door zeemeeuwen die verdwaald rondvliegen in rotterdam.
Datum:
06-07-2005
Naam:
Gina
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Geen uitweg meer

ik zit al maanden elke dag erover te denken om zelfmoord te plegen. ik ben op jonge leeftijd gedumpt door mijn ouders. daarna ben ik door vrienden aan drugs geraakt en gebruik nog elke dag PCP. toen dumpte mijn vriend me en was ik het spoor bijster help!!!!!!!!
Datum:
06-07-2005
Naam:
Hessel
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik den er wel aan nu ben 25 jaar getrouwt geweest en nu heef ze me in de steek gelaten door een streek van haar zelf om met andere mannen te sjanzen
Datum:
06-07-2005
Naam:
peter
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

drugs is duivelse troep

heb net een afscheidsbrief geschreven,heb het idee dat ik nergens goed in ben. denk op het moment heel slecht over mezelf. snapte niet waar het vandaankwam,want er is niks aan de hand.
nu ik beter nadenk,snap ik het wel,ik gebruik soms drugs,alleen in weekenden,maar het is genoeg om me zo depri te voelen. mijn gedrag is totaal anders sinds het gebruik van die troep.
ik weet dat ik het nu echt niet meer moet doen,maar dan moet ik nu eerst door die depressiviteit heen. gelukkig ben ik nog niet zo ver heen om dat niet te beseffen. en als je door die troep dan depri geworden bent,neem je meer om dat voor een moment niet meer te zijn. heb de afscheidsbrief klaargelegd,en wil het nu proberen,sta er nog niet helemaal achter,dus wie weet kan die brief de prullenbak in. maar toch betwijfel ik dat
Datum:
06-07-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

hij houdt van me hij houdt niet van me

ik heb een relatie met een super lieve jongen .Maar soms heb ik egt het gevoel dat hij liever om gaat met zijn vriendin dan met mij!
ik heb al 2keer op intensieve zorgen gelegen met wonden en sneeën door pogingen tot zelfmoord.Al 2jaar ga ik naar een psychologe!
Zij doet haar uiterste best maar het zelfmoord gaat maar niet weg uit mijn gedachten.
HET MEOT OPHOUDEN MAAR HET GAAT NIET!!!!!
HELP ME!!!!!!!!!!
Datum:
06-07-2005
Naam:
Gianna
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

wat moet ik doen?

hallo mensen ik heb met mijn eigen een groot probleem en weet niet waar het vanaf komt. ik heb alles goed voor elkaar en toch kan ik niet met dingen omgaan ik ben te kritisch voor mijn eigen en heb het daar erg zwaar mee.wat moet ik ik heb hele lieve mensen om mij heen maar soms wil ik niet meer en zeker niet van wege mijn zoon ???? wat nu
Datum:
05-07-2005
Naam:
mark
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.