Levensverhalen (pagina 1837)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Denk aan jezelf niet aan je zorge

Ik weet het niet meer. Wat moet ik doen? Heeft het nut iets te doen? Ik wil een uitweg, ik wil niet meer wakker worden met de gedachte dat ik weer een dag moet doorstaan. Ik wil het niet meer! Er is maar een ding dat ik wil en dat is dat mijn vrienden en familie gelukkig zijn en dat ze een geweldig leven krijgen. Ik gun ze allemaal al het geluk van de wereld. Zelf wil ik niks, behalve dood gaan dan. Ik heb niks meer voor te leven. Waarvoor sta ik elke dag nog op? Om een neppe glimlach te tonen? Om hard te werken? NEE. Het is genoeg.
Datum:
19-07-2005
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Vriendin

Ik heb een hele lieve vriendin nu al een tijdje, alleen nu verbied mn moeder me met haar om te gaan, omdat ze ook aan de andere kant van het land woont, maar ik hou ongelovelijk veel van haar en ik wil gewoon samen met haar zijn...
Datum:
18-07-2005
Naam:
mike
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

jezelf snijen en niet meer willen leven

het is weer zover dat ik me zo kut voel en me alleen gelaten voel dat ik mezelf ga snijen
juist als ik ga snijen word ik er rustig van
ik denk ook vaak aan zelfmoordneigingen gewoon dat ik het leven zat ben dat is eigenlijk iedere moment iedere minuut iedere seconden
ik ben steviger dan anderen en werd dus regelmatig gepest op school
maar dat is nou niet meer het grote probleem
het grote probleem is dat ik eerst een vriendin had die me helemaal zwart probeerd te maken
en het ergste is dat het haar nog lukt ook
vriendinnen steekt ze tegen me op
bij de een lukt het bij de ander weer niet
ze maakt me egt helemaal kapot
en ik heb er echt geen zin meer in
niemand die echt om me geeft
altijd ruzie met mijn ouders en mijn zus
altijd blij doen terwijl je het helemaal niet bent
dat ben ik ook zat

niet dat ooit iemand dit gaat lezen natuurlijk maar ja het is meer omdat ik het tegen niemand kwijt kan en hier gewoon los kan laten gaan

xxx mevrouwtj-yv
Datum:
16-07-2005
Naam:
mevrouwtj-yv
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

wat is leven

mijn leven is verwoest in een paar jaar tijd ik werd opgepakt wegens verkrachting 3 jaar later werd ik vrijgesproken ik heb drie jaar in een wereld geleefd waar ik nooit in zou terecht had mogen gekomen

ik heb in die drie jaar mijn leven veranderd ik begon te liegen over dingen die ik mooier wilde maken of omdat de waarheid me te moeilijk was
nu had ik een vriendin die erachter kwam en die wilde dat ik er aan ging werken
ik wilde dat ook ik wilde niet meer zo doorgaan ik droomde over zelfmoord of dat een oplossing was en wat denk je
ik denk van wel
Datum:
16-07-2005
Naam:
frank
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Still lost in memories....

Ik heb 10 jaar geleden me moeder verloren aan kanker, was toen 22 jaar.
Me moeder was alles voor me. Me ouders zijn gescheiden sinds ik 8 jaar was. Heb het gevoel dat me vader zich niet veel om mij bekommerd. Heb nog wel een broer, maar die denkt alleen maar aan zichzelf en aan geld. Heb nu een relatie met een meisje waar is super gek op ben, maar toch ben ik niet gelukkig. Mis me moeder in me leven, heb mensen om me heen, maar voel me toch vaak alleen. Begrip is denk ik wat ik vaak mis, weet niet waar ik heen moet vanaf hier... tis hier koud en eenzaam, en geluk is ver weg. Vraag mezelf vaak af hoe ik het nog vol hou, denk dat ik te laf ben om mezelf ooit van het leven te beroven, en vind het ook een slechte uitweg... maar toch komt het gevoel vaak naar boven... is het een teken van zwakte? onzekerheid? heb in me leven bijna altijd gedaan wat ik wil, maar maak het mezelf vaak moeilijk.. als ik dit opschrijf voel ik me zwak, en vind ik dat ik mezelf niet zo moet aanstellen, maar toch.. als je je rot voelt kan je gedachten snel veranderen..... heeft het leven nog wel zin? zal ik ooit het geluk vinden? ben ik goed opweg? wat is goed wat is slecht? veel van dit soort vragen komen dan naar boven, moet ik wel of niet meer in het leven geloven?

Mis je Ma, zal je nooit vergeten! Tis zo eenzaam zonder jou!
Datum:
16-07-2005
Naam:
Geen Naam
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

waarom toch zo

Hoi. ik ben bianca en ik ben 26 jaar. Ik ben nu 2 jaar getrouwd en het gaat helemaal niet goed. Toen we trouwden waren we heel erg gelukkig maar dat ging langzaam weg. Het begon ermee dat mijn man met een ander heeft zitten klooien (4 huizen verder) terwijl ik zwanger was. Dat heeft mij heel erg veel pijn gedaan. Daarna ging het alleen maar slechter. hij ging zijn eigen gang en deed alleen maar wat hij wilde. Hij loog steeds meer en hij dronk alleen maar bier. Elke dag zat hij tegen mij te schelden met de ergste woorden die je je maar kunt bedenken. Ik heb 2 kinderen van hem en het is dus kei erg om te horen dat je een kutmoeder of hoer bent ofzo. De laatste tijd heeft hij alleen maar tijd voor een goede vriendin van ons. ik wil niet jaloers zijn maar als je man ongeveer 80% van de tijd dat hij thuis zit alleen maar bezig is met een ander dan word je toch gek. Het enige wat ik vraag is een beetje aandacht en liefde voor mij en onze kindjes. Ik hou zoveel van hem en hij denkt alleen aan anderen. dat trek ik niet meer. Ik ben de hele dag met de kinderen bezig en met het huis. s'Avonds heeft hij wel tijd als hij zin heeft in sex maar de rest van de dag kan ik het maar bekijken samen met de kinderen. Daarom denk ik nu best wel vaak over hoe het zou zijn als ik er niet meer ben. Ik vind het wel heel erg voor mijn kindjes maar ik wil van die eeuwig durende pijn af. Ik hoop dat er iemend is die mij kan helpen om er weer bovenop te komen, want ik red het echt niet meer alleen. Dankjewel dat ik mij verhaal hier kwijt mocht.
GROETJES
BIANCA.
Datum:
15-07-2005
Naam:
bianca
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Mijn begravenis

Ik vraag mezelf wel eens af: "Hoe zou mijn begravenis zijn?" Zouden al mijn vrienden er zijn (hoeven ze maar 1 pot koffie te zetten en 1 cake aan te snijden)
Zouden al de mensen er zijn de me pijn hebben gedaan? En zouden ze dan weten dat zij (mede) schuldig zijn aan mijn beslissing om er mee te stoppen? en zouden ze dan schijnheilig staan te huilen.
Hoezeer zullen de mensen die wel om me geven verscheurd worden door hun verdriet en hoelang weerhoud deze gedachte me om er mee te stoppen.
Zou mijn begravenis emotioneel zijn of zullen mensen blij voor me zijn dat ik in mijn leven niet meer hoef te lijden?

Velen van jullie vertellen dat het alleen zijn je verhinderd om plezier in je leven te hebben. Ik ben het alleen zijn meer dan zat, ik heb zoveel liefde om te geven en zou zo graag met een lieve vrouw zijn die mij lief heeft. Maar schijnbaar is dat voor mijn niet weg gelegd.

Gezien het feit dat ik op een schietvereniging zit is het nogal makkelijk om een kogel door mijn kop te jagen... ik weet alleen niet hoe lang dat nog gaat duren.

Ik wens jullie alle veel sterkte...
Datum:
15-07-2005
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

ongelukkig

Het leven zonder liefde
Je denkt dat je de liefde hebt gevonden
dan was het schijn
Mijn liefde zal nooit meer worden beantwoord
Mijn liefde is geen schijn

W.J


Dit is wat ik voel ik kan niet meer leven zonder liefde
Liefde is een klein woordje maar zeer belangrijk
Datum:
15-07-2005
Naam:
ongelukkige
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

nooit

ff bij toeval zit ik hiero te kijke en word er eg nie vrolijk van of zo... zelf heb ik ook een poosje met zelfmoordideeen rond gelopen... nu gelukkig nie meer... ik bedoel denk ff na... iedereen is de moeite waard!!! dus jij ook... en dood zijn is ook zo dood en terugdraaien kan je dat dus niet meer... denk aan de mensen die van je houden en heus ze zijn er... hoeveel verdriet doe je hen aan??? een niet te beschrijven groot verdriet en leegte gevoel... of een schuldgevoel omdat juist zij degenen zijn die dicht bij je staan jou verdriet of negatieve gedachten niet zagen of onderschatten... dit doe je dus niet iemand aan... jezelf niet en niet degenen die van je houden... probeer van de kleine dingen te genieten in het leven... ook al is t alleen maar die zon waar je zo sjaggie van kunt wordenals die je slaapkamerraam in schijnt... bedenk dat deze ook voor jou schijnt!!! of ga eens het bos in en kijk verder dan alleen naar de grond of voor je uit maar kijk om je heen en geniet van een vogel die zingt of een smerig insectje die ergens aan het kruipen is... ook zij proberen te vechten voor hun leven ook al is het zo kwetsbaar!!! succes en geniet van het leven want serieus... hij is voorbij voor je t weet zonder je eigen hulp uiteraard.!!!!!!!!!!!liefs risje
Datum:
14-07-2005
Naam:
ikke
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

verliiefd,gedumpt,verloren,steunloos,

ik was echt helemaal weg van mij sgatje..
tot dat hij het uitmaakte
sinds dien
gaat het bergafwaards met mij,
ik wil niiet meer en kan niiet meer eten..
kmoet wel,,sávonds..met avond eten
want anders komen me ouders er achter
van hun krijg ik toch geen steun
ze weten niiet wat iemand voelt..
en zullem me zeker niet helpej
ik ben al 6 maanden verder
maar er nog niie over in
vandaag heb ik me besneden
ze naam in me been..
kweet niiks meer wat moet ik doen!
liiefs,
tweelinG
Datum:
14-07-2005
Naam:
tweelinG
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.