Ik denk al heel lang aan zelfmoord, maar steeds ben ik te bang om het te doen.....
Op de basisschool was ik altijd een beetje het buitenbeentje , ik hoorde niet bij de mensen die populair waren en daardoor maakte mijn klasgenootjes steeds opmerkingen tegen me die me echt raakte. Maar ik ben nooit echt gepest. Op de Mavo heb ik het laatste jaar ontzettend veel problemen gehad met klasgenoten en andere leerlingen. Dit kwam door fouten die ik gemaakt had en daardoor iedereen tegen me opzette. De ouders zochten hulp voor me angsten en uiteindelijk is dit ook allemaal goed gekomen, maar van binnen was ik toch verranderd. Niet mezelf meer........ Ik doe nou een mbo opleiding en heb een paar vriendinnen daar maar meer ook niet. Voor de buitenwereld zit mijn leven perfect in elkaar, heb rijke ouders, woon in een mooi huis, krijg alles wat me hartje begeerd, ben een knap meisje en krijg aandacht van jongens zat. Maar bij ons zit alles heel anders in elkaar. Ik word voor alles en nog wat uitgemaakt. En dat kwetst me zo erg, dat ik heel vaak mezelf in slaap huil. De relatie met me broertje en zusje is ook niet goed. Me zusje steelt me spullen, lees me brieven en zit overal aan. En als ik daar iets van zeg, heb ik het volgens mijn ouders zelf gedaan en krijg ik de wind van voren. Met me broertje is de relatie ook niet goed, hij heeft een vriendin en ze blijft van slapen. Toen ik weleens vroeg of mijn vriend (toen een half jaar verkering)mocht blijven slapen, was ik een hoer enz. Terwijl me broertjes vriendin al naar 2 weken bleef slapen. En als ik daar weer iets van zeg, heb ik weer gedaan. Sinds een half jaar is het echt mis met me. Door alle problemen kan ik het niet meer verdragen en wordt langzamer hand gek. Een half jaar geleden ben ik heel erg geslagen en zat helemaal onder de blauwe plekken. Ik heb toen gezworen dat ik me door niemand meer zal laten slaan en nu als me broertje of zusje me aanraakt, ga ik helemaal door het lint. Ik word agressief en smijt met alles. Ik gooi de meest erge dingen eruit. Er is zoveel gebeurd in me leven, ik kan het niet meer verwerken en kan er ook niet meer voor vechten. Ik ben moe en ik heb geen kracht meer. Het liefst wil ik weg hier, ik heb zelf bijna geen geld. Ik wil zo graag een vriend die zelf een flat heeft, zodat ik hier weg kan en hij hem kan gaan wonen en alle contacten verbreken met me familie, zodat ik rust heb. Niemand meer die me kan slaan, kleineren, negeren, uitschelden. Want dat doet pijn, heel veel pijn.
Het klink misschien een beetje staan maar ik heb echt respect en bewondering voor de mensen die er een zelf een eind aan hebben gemaakt. Ik weet hoe het is als je het niet meer ziet zitten. Je ziet het als de enige uitweg. Ik denk zelf dat het bij mij ook niet lang meer kan duren. Het voelt goed om zo eventjes me hart een beetje te luchten, ik kan nergens anders heen.
Mijn verhaal is eigenlijk zo erg lang. maar ik heb het nu een beetje samegevat
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.