Levensverhalen (pagina 1794)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ondragelijk

Er is al weer een dag voorbij en ik blijf mijn niet lekker voelen. Wanneer ga ik mijn nou is een keer goed voelen en dat alles weer lekker gaat net als vroeger. Slik mij nu al maanden dood aan de ad pillen maar helpt helemaal geen fuck.. en heb vandaag ook nog is slaappillen erbij gekregen zodat ik savonds weer wat betre kan slapen...misschien is het wel beter om alle pillen tegelijk in te nemen, misschien gaat het dan wel beter, want ik word nu echt helemaal gek in mij hoofd... eerste zelfmoordpoging mislukt..maag leeggepomt enzz... en nu belooft aan iedreen dat ik het niet zou doen, maar deze pijn is toch ondragelijk.. Ik wil alleen gewoon weer de oude worden.Gewoon weer lekker in mijn vel zitten en lekker de hele kunnen lachen... Maar dit heb ik dus al maanden niet meer en geloof ook niet dat het beter gaat worden ook...Heb de hoop eigenlijk al opgegeven .,.Met school gaat ook al niets meer goed..Zit nou gewoon ziek thuis totdat ik weer beter ben ...Nou dan kunnen ze nog lang wachten, want volgens mij komt het helemaal niet meer goed.. Mij eerste keer was mislukt maar als ik het nog een keer zou doen ..dan doe ik het goed,, maar het enige dat mij tegenhoud is mijn familie op dit moment..Maar ik ben bang dat er een moment komt dat het draadje gaat knappen en ik er niet meer tegen kan en mezelf toch iets aan ga doen.. Nou ik kap ermee met het leven en alles.. Ik hoop voor anderen dat het bij hun er beter van af gaat dan dat het bij mij gaat... Pijn...heb ik altijd..
Datum:
06-12-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

help me..

Help..
mijn noodkreet om hulp word door niemand gehoord, mijn armen vol littekens worden door niemand gezien. mijn botten, die uit beginnen te steken. niemand ziet, het kwetsbare, zieke meisje in mij. ik heb hulp nodig, maar ik ben bang om die te zoeken. ik weet, dat als het zo door gaat, dat ik dood moet, dat ik dood zal gaan. ik word geslagen, geschopt, verkracht, als ik het nog eens door zal vertellen, maar jij, ja jij, bent de oorzaak van mijn noodkreet..
Help me.. alsjeblieft!
Datum:
06-12-2005
Naam:
Emma
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

gaat lekker

Alles op orde nu en toch.... blijft knagen dat verleden. Bij iedere kleine tegenslag komt alles weer boven. Waarom iedere keer dat vechten, waarom geen harmonie? Ligt het aan mij, aan anderen?

Moet ik dan toch maar doorgaan of is het beter als ik stop?
Datum:
06-12-2005
Naam:
Tjakka
Leeftijd:
34
Provincie:
Limburg

ik wordt soms zo gek

ik wordt soms zo gek van iedereen
Datum:
05-12-2005
Naam:
Gwill
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven is een puinhoop...

Mijn leven is een puinhoop...al jaren... eigenlijk al vanaf wat ik me kan herrinneren
Mijn vader overwerkt, mijn moeder in het psychiater... We hebben verschillende hulpen in de huishouding gehad via de thuiszorg, waarvan er 1 mij zelfs heeft geslagen... Dat terwijl ik een kind van 9 was dat haar ouders miste dag in dag uit, en dat gewoon een beetje aandacht wilde...
Toen mijn moeder na een 2 jaar het psychiater uit kon en ze alleen nog voor dagbehandeling hoefde in plaats van opname probeerde we ons leven met zijn vieren weer een beetje op te bouwen...
Dat lukte niet en na een jaar tussen mijn ouders -wel scheiden -niet scheiden -wel scheiden -niet scheiden....zijn ze uit eindelijk tog uit elkaar gegaan... Mijn moeder heeft ons in de tijd dat mijn vader vertrok altijd laten denken dat hij was vreemdgegaan en probeerde ons ook zo veel mogelijk bij hem weg te houden... Achteraf bleek dat het mijn vader niet was maar mijn moeder die vreemdging...
Mijn vader had vrij snel een nieuwe vriendin met wie mijn zusje en ik best goed konden opschieten... Ik dacht eindelijk een beetje rust te vinden en een wat stabieler leven te krijgen dat wat ik in jaren had gehad... Niets bleek minder waar helaas... De vriendin van mijn vader raakte zwanger, waar ik per ongeluk achter kwam via een heel lullig verkeerd gestuurd smsje... Een maand na dat smsje, toen ze 2 maanden zwanger was, kreeg ze een miskraam... Dat was eigenlijk verwacht want ze had voordat ze mijn stiefbroertje kreeg ook al 5 miskramen gehad...
Bij mijn moeder thuis kreeg ik ook steeds meer problemen, ze deed niets meer dan op de computer spelletjes en tv kijken... Ze moest wel gaan werken door de scheiding en ze werkte een paar ochtenden per week... De huishouding kwam ondertussen volledig op mij neer... 13 jaar... en ik draaide een compleet huishouden... Op school ging het steeds slechter en ik werd van vrolijk opgewekt meisje een stil en teruggetrokken gepest meisje... Ik verloor vrienden doordat ik nooit tijd had om wat te doen en vaak te moe was om leuk te doen...
Uiteindelijk was er maar 1 vriendin die voor mij klaarstond, maar niet wist wat er thuis afspeelde.... Ik hield het verstopt en leefde op school met het geheim van thuis.... Ik kreeg een vriend, mijn allerbeste maatje toen... Via via op een verjaardag van kennissen heb ik hem leren kennen.... We konden elkaar eigenlijk al heel lang want we kwamen regelmatig met verjaardagen bij elkaar en we waren al snel dikke maatjes en na 9 jaar dat we elkaar al kenden hebben we een relatie gekregen die bijna 8maanden duurde, hij was 4 jaar ouder dan ik *ik 15 toen, hij bijna 19* dronk regelmatig wat en blowde ook wel eens, nooit in mijn bijzijn maar het was reden genoeg om nix tegen mijn moeder te vertellen, ik mocht sowieso niet met hem omgaan en de hel zou losbarsten als ze erachter zou komen, ze sloeg me al regelmatig want ik deed alles fout in haar ogen en dan zou ze me zeker in elkaar meppen en daar was ik als de dood voor... Maar hij heeft in de periode dat wij een relatie hadden 3 keer een zelfmoord poging gedaan, die ik gelukkig 3 keer uit zijn hoofd kunnen praten maar op donderdag 29 september kreeg ik tijdens de les een smsje van zijn zus... Hij was overleden... Hij had slaappillen, antidepressiva, alcohol en drugs in grote hoeveelheid ingenomen... Er was een afscheidsbrief aan mij, die heb ik pas lang na de crematie gehad omdat ze (zijn vader en zus, zijn moeder was al overleden een paar jaar) dachten dat dat beter zou zijn voor mij. Daarin stond alles uitgelegd en dat het niet mijn schuld was, dat hij nu eindelijk rust zou hebben... Mijn moeder wist van nix af, mijn vader wist wel dat hij zelfmoord had gepleegd en is ook meegeweest naar de crematie maar wist niet dat ik een relatie met hem had... Dat heb ik ook altijd zo gehouden... Door alles wat ik moest verbergen leefde ik in een grote leugen en loog ik mezelf af en toe helemaal vast, maar ik wou absoluut niet dat iemand erachter zou komen hoe ik me echt voelde... Ik moest sterk blijven en ik zou laten zien dat ik het wel alleen aankon, dat ik er niet onder zou bezwijken... Alleen een paar vriendinnen wisten dat hij zelfmoord had gepleegd, ik had verteld dak met iemand anders een relatie had, ik schaam me er nu nog voor maar ik wist echt niet wat ik moest... Maar uiteindelijk heb ik het toch stukje bij beetje verteld... Mijn beste vriendin is een ongeloofelijke steun voor me geweest, in die tijd rond de crematie is ze er altijd voor me geweest... Doordat zij achter me stond en ik met haar kon praten staat mijn verhaal nu hier, anders was ik mijn vriend regelrecht achterna gegaan, want zoveel kon ik niet verdragen...
Ondertussen kreeg ik ook steeds grotere problemen met mijn moeder, ik had elke dag ruzie met haar en als ik na een weekend bij mijn vader thuis kwam zondagavond was het een grote puinhoop, chipszakken op de grond, overal bakjes glazen en papiertjes... Met mijn moeder achter de pc... Ondertussen kregen we ook internet en zat mijn moeder op datingsites... Op zich niet zo'n probleem maar ze sprak om de haverklap met mannen af die gewoon bij ons thuis kwamen en ook bleven slapen... Uiteindelijk kreeg mijn moeder een vriend... Hij bleef al gelijk slapen een heel weekend en was meteen nogal handtastelijk... Iets wat mijn zusje en ik nogal vervelend vinden... Intussen woont hij bij ons in, ze zijn van de zomer samen gaan wonen... Ik heb nog steeds een enorm slechte band met mijn moeder en ik zou eigenlijk bij mijn vader gaan wonen maar toen begon mijn stiefmoeder opeens dwars te liggen... En ik wou ook mijn zusje niet alleen achter laten... Nu zit ik elke dag zodra ik thuis kom achter mijn pc... Ik voel me niet thuis meer hier... Elke dag ruzie... Als ik iets vertel dan luisterd mijn moeder niet eens meer naar me en als ik er wat van zeg dat weet ze het altijd wel weer zo te draaien dat ik een schuldgevoel erdoor krijg... Ik weet niet meer wat ik moet en ik wil het liefste weg van de wereld, weg van mijn problemen en weg van mijn moeder... Maar ik laat mijn zusje en mijn beste vriendin en mijn tante niet in de steek want zij zijn het dierbaarste in mijn leven en ik weet zelf wat het is om iemand te verliezen op die manier... Ik schrijf veel gedichten om het te verwerken... Je gaat er mee leren leven, maar de pijn gaat nooit meer weg
Datum:
05-12-2005
Naam:
Wil an0niem blijven maar mag wel gereageerd word
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

IKVOEL ME DOOD ONGELUKKIG BEN BLIJ DAT IK DOOD BEN!!!!!!!!!!!!!

Ik ben Marissa
Ik ben 16 jaar oud
ik ben toen ik 2 jaar was verkracht door de vader van mijn vader. dat heb ik niet gemerkt. maar toen ik 10 werd, werd ik verkacht do0r'n kennis, en die kennis was'n buurman van me moeder vroeger..
ze kende hem al kei lang..
ikwerd door hem inwendig 4 jaar lang misbruikt. ik kon nooit weg bij em, ikwerd mishandeld do0r hem, de ramen en deuren zaten op slot, hij had no0it'n huistelefoon ikkon niks. toen hij me verkacht had elke keer, zat ik in'n hoekje opgesloten in de Wc. op 7 April 2004 heb ik het bekend laten maken bij me ouders.
want, toen was die man op vakantie, en kon hij me niets aandoen. want hij zei altijd tegenmij..alsje het o0it tegen iemand zegt, dan zal er problemen gaan komen..ikwas heeel errig bang, ikwist helemaal nietmeer wat ik moest doen.
ikheb nu'n vriendje, en ik vertrouw em niet, ik vertrouw niemand meer, ikzie alles nigitief,eng enzv. Ikwil niksmeer..nietmeer naar school, nietmeer leren, helemaal niksmeer. ikeet ook helemaal nietmeer.ikkrijg het gwn niet door me keel..
ik heb heel vaak me polsen besneden..
pillen met alcohol ingenomen..
en vo0r de trein gaan staan..
maar dat hielp allemaal niets..
ikv0ndt het allemaal te eng, of het mislukte..
ikweet nietmeer wat ik moet doen, wat ik alleen maar wil is dood!!!
Datum:
05-12-2005
Naam:
Marissa
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

hallo,
ik wil mijn verhaal doen omdat ik echt ten einde raad ben en niet meer weet wat te doen zie t begon allemaal toen ik een leerkracht wou uitlegge dak thuis mishadelt wordt en daardoor ben ik slachtoffer geworden van chantage en heb ik een psycholoog gehad k heb deze vakantie ook ontdekt dat de jongen waar ik al 8jaar op val een homo is k ben begonne met me te snijde en medicijnen te nemen k ben al verschillende zelfmoordpogingen ondergaan ma men vrienden zeiden om op de site is een kijkje te neme en/of is te belle dus ik doe dit vo me vriende thnx vo t luistere ciao xxx
Datum:
05-12-2005
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

De DooD

help miii
ik wil t gwoon egt niet meer
ik zie t egt niet meer zitte
ik heb altijd ruzie met mn broer en ik weet echt niet waarom ik nog leef.
iedereen pest me vanwege me uiterlijk en ik ben altijd anders dan de rest zelfs me vriendinne laten me nu in de steek omdat ik een meisje geschopt had die het uitdaagde
Datum:
05-12-2005
Naam:
ikke
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

De leer van het leven

Myn ouders zijn sinds een week achter al mijn problemen zoals:

*anorexia/boulimia
*mishandeling door vrienden
*zelfmoordpogingen
*slechte schoolcijfers
*verkeerde vrienden

Hier kwam zij achter door mijn smsjes (400 stuks!) te lezen, ik ben hier erg van geschrokken en mijn mobiel is afgepakt, ik mag de vrienden niet meer zien. Ik ga misschien in behandeling bij een kliniek, ik kan hier niet tegen, dus denk heel vaak aan zelfmoord... Ik vind het zelf ook heel erg.. ik wil gewoon niet meer leven..! kan jij mij helpen? ik wil graag kinderen leren kennen die hetzelfde hebben, reacties a.u.b
Datum:
05-12-2005
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

Nou, dit is mijn verhaal. Ik ben Patrick, 19 jaar oud. Ik denk al zo'n 4,5 jaar om mezelf van het leven te beroven. Dat komt omdat ik veel op school word gepest vanwege mijn uiterlijk. Sinds de 1e klas word ik elke dag gepest en huilde thuis ontzettend veel. Mijn ouders zeggen dat het allemaal wel mee valt, maar ze snappen het gewoon niet. Mijn leraren zeggen hetzelfde. De laatste tijd heb ik een soort van visoenen dat mij aandringt om onder de trein te springen. Ik heb het idee dat een hogere macht mij dat verteld.
Maar om een of andere manier durf ik dat niet. Ik denk dat dat komt omdat ik mijn familie niet wil kwetsen.
Datum:
05-12-2005
Naam:
Patrick Nieuweling
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.